Konwencja o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów. Nowy Jork.1974.06.14.
Dz.U.1997.45.282
Akt obowiązującyKONWENCJA
o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów,
sporządzona w Nowym Jorku dnia 14 czerwca 1974 r.
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 14 czerwca 1974 r. w Nowym Jorku została sporządzona Konwencja o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów w następującym brzmieniu:
KONWENCJA
o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów
PREAMBUŁA
Państwa-Strony niniejszej konwencji,
uznając, że handel międzynarodowy jest ważnym czynnikiem w promocji przyjaznych stosunków między Państwami,
wierząc, że przyjęcie jednolitych zasad regulujących przedawnienie w międzynarodowej sprzedaży towarów ułatwi rozwój handlu światowego,
uzgodniły, co następuje:
PRZEPISY OGÓLNE
PRZEPISY OGÓLNE
Zakres stosowania
Zakres stosowania
(a) "kupujący", "sprzedający" i "strona" oznaczają osoby, które kupują lub sprzedają albo godzą się kupić lub sprzedać towary, a także spadkobiercy lub osoby, na które przeszły prawa lub obowiązki wynikające z umowy sprzedaży,
(b) "wierzyciel" oznacza stronę występującą z roszczeniem, niezależnie od tego, czy jest to roszczenie pieniężne, czy też nie,
(c) "dłużnik" oznacza stronę, przeciwko której wierzyciel występuje z roszczeniem,
(d) "naruszenie umowy" oznacza niewykonanie przez stronę umowy lub jakiekolwiek wykonanie niezgodnie z umową,
(e) "postępowanie" obejmuje postępowanie sądowe, arbitrażowe i administracyjne,
(f) "osoba" obejmuje korporację, spółkę handlową lub cywilną, stowarzyszenie lub organizację zarówno prywatną, jak i publiczną, która może pozywać lub być pozwana,
(g) "forma pisemna" obejmuje także telegram i teleks,
(h) "rok" oznacza rok liczony według kalendarza gregoriańskiego.
W rozumieniu niniejszej konwencji:
(a) umowa sprzedaży towarów będzie uważana za międzynarodową, jeżeli w czasie zawarcia umowy kupujący i sprzedający mają swoje siedziby handlowe w różnych państwach,
(b) fakt posiadania przez strony swoich siedzib handlowych w różnych państwach nie będzie uwzględniany, jeżeli nie wynika on z umowy lub z jakichkolwiek stosunków handlowych między stronami lub też z informacji ujawnionej przez strony w jakimkolwiek czasie przed zawarciem umowy lub w chwili jej zawarcia,
(c) gdy strona umowy sprzedaży towarów ma siedzibę handlową w więcej niż jednym państwie, za siedzibę handlową uważana będzie ta, która ma najściślejsze powiązania z umową i jej wykonaniem, przy uwzględnieniu okoliczności znanych lub rozważanych przez strony w czasie zawarcia umowy,
(d) gdy strona nie ma siedziby handlowej, uwzględniać się będzie miejsce jej stałego zamieszkania,
(e) ani przynależność państwowa stron, ani ich status cywilnoprawny lub handlowy, ani też charakter cywilnoprawny lub handlowy umowy nie będą brane pod uwagę.
(a) w czasie zawarcia umowy siedziby handlowe stron umowy międzynarodowej sprzedaży towarów znajdują się w Umawiających się Państwach lub
(b) normy międzynarodowego prawa prywatnego powodują, że prawo Umawiającego się Państwa ma zastosowanie do umowy sprzedaży.
Niniejsza konwencja nie będzie stosowana do sprzedaży:
(a) 3 towarów zakupionych do użytku osobistego, rodzinnego lub do użytku w gospodarstwie domowym, jeżeli sprzedający w jakimkolwiek czasie przed zawarciem umowy lub w chwili jej zawarcia nie wiedział i nie powinien był wiedzieć, że towary zostały zakupione do użytku w jakimkolwiek z tych celów,
(b) na licytacji,
(c) w drodze egzekucji lub w inny sposób przez organy wymiaru sprawiedliwości,
(d) udziałów, akcji, ubezpieczeń inwestycyjnych, papierów wartościowych lub pieniędzy,
(e) 4 okrętów, statków, poduszkowców lub statków powietrznych,
(f) energii elektrycznej.
Konwencja nie będzie stosowana do roszczeń spowodowanych:
(a) śmiercią lub obrażeniami fizycznymi jakiejkolwiek osoby,
(b) zniszczeniami radioaktywnymi pochodzącymi ze sprzedawanych towarów,
(c) zastawem, hipoteką lub innym zabezpieczeniem o charakterze rzeczowym,
(d) wyrokiem lub postanowieniem wydanym w postępowaniu,
(e) dokumentem, którego bezpośrednie wykonanie lub egzekucja mogą być osiągnięte zgodnie z prawem miejsca, gdzie żąda się takiego wykonania lub egzekucji,
(f) wekslem, czekiem lub skryptem dłużnym.
Przy interpretacji i stosowaniu postanowień niniejszej konwencji należy uwzględnić jej międzynarodowy charakter oraz potrzebę dążenia do unifikacji.
Bieg terminu przedawnienia i rozpoczęcie tego biegu
Bieg terminu przedawnienia i rozpoczęcie tego biegu
(a) wymaganie powiadomienia strony zgodnie z ustępem 2 artykułu 1 lub
(b) postanowienie w umowie arbitrażowej, że żadne prawo nie powstanie do czasu wydania orzeczenia arbitrażowego.
Jeżeli w odniesieniu do towaru sprzedający w sposób wyraźny udzielił gwarancji, której czas działania jest ograniczony określonym terminem lub też ograniczony jest w inny sposób, termin przedawnienia w odniesieniu do jakiegokolwiek roszczenia wynikającego z gwarancji zaczyna biec od dnia powiadomienia sprzedającego przez kupującego o fakcie, który stanowi podstawę takiego roszczenia, jednakże nie później niż w dniu upływu terminu gwarancji.
Przerwanie i przedłużenie terminu przedawnienia
Przerwanie i przedłużenie terminu przedawnienia
Bieg terminu przedawnienia przerywa się, gdy wierzyciel podejmie jakiekolwiek działanie, które w myśl przepisów prawa właściwego dla sądu, przed którym wszczęto postępowanie, uznane zostanie za rozpoczynające postępowanie sądowe przeciwko dłużnikowi lub za wysunięcie roszczenia w trakcie postępowania wszczętego wcześniej przeciwko dłużnikowi w celu uzyskania zaspokojenia lub uznania jego roszczenia.
W jakimkolwiek postępowaniu, z wyjątkiem wymienionych w artykułach 13 i 14, w szczególności w postępowaniu wszczętym w związku:
(a) ze śmiercią lub ograniczeniem zdolności prawnej lub zdolności do działań prawnych dłużnika,
(b) z upadłością lub jakimkolwiek stanem niewypłacalności dotyczącym całości majątku dłużnika albo
(c) z rozwiązaniem lub likwidacją korporacji, spółki handlowej lub spółki cywilnej, stowarzyszenia lub innej organizacji będącej dłużnikiem,
bieg przedawnienia przerywa się, gdy wierzyciel zgłosi swoje roszczenia w takim postępowaniu w celu uzyskania zaspokojenia lub uznania roszczenia, z uwzględnieniem jednak prawa rządzącego takim postępowaniem.
W rozumieniu artykułów 13, 14 i 15 jakiekolwiek działanie poprzez wysunięcie roszczenia wzajemnego będzie uważane za dokonane w tym samym dniu co wysunięcie roszczenia, przeciwko któremu roszczenie wzajemne zostało wysunięte, pod warunkiem że zarówno roszczenie, jak i roszczenie wzajemne odnoszą się do tej samej umowy lub do kilku umów zawartych w wyniku tej samej transakcji.
Jeżeli przed upływem terminu przedawnienia wierzyciel podejmie w państwie, w którym dłużnik ma swoją siedzibę handlową, jakiekolwiek działanie inne niż działanie opisane w artykułach 13, 14, 15 i 16, które w myśl prawa tego państwa powoduje rozpoczęcie na nowo biegu terminu przedawnienia, nowy czteroletni termin przedawnienia rozpocznie się w dniu przewidzianym przez wyżej wymienione prawo.
Jeżeli w wyniku okoliczności, na które wierzyciel nie miał wpływu i których nie mógł uniknąć ani też przezwyciężyć, wierzyciel nie był w stanie spowodować przerwania biegu przedawnienia, termin przedawnienia zostanie odpowiednio przedłużony, tak ażeby nie upłynął przed upływem jednego roku od daty, w której odpowiednie okoliczności przestały istnieć.
Zmiana terminu przedawnienia przez strony
Zmiana terminu przedawnienia przez strony
Ogólne ograniczenie terminu przedawnienia
Ogólne ograniczenie terminu przedawnienia
Niezależnie od postanowień niniejszej konwencji, termin przedawnienia upłynie w każdym wypadku nie później niż po dziesięciu latach, licząc od daty, w której rozpoczął swój bieg w myśl artykułów 9, 10, 11 i 12 niniejszej konwencji.
Skutki upływu terminu przedawnienia
Skutki upływu terminu przedawnienia
Upływ terminu przedawnienia będzie brany pod uwagę w każdym postępowaniu wyłącznie w wypadku powołania się na niego przez stronę takiego postępowania.
(a) oba roszczenia odnoszą się do tej samej umowy lub do kilku umów zawartych w wyniku tej samej transakcji lub
(b) roszczenia mogły zostać zaspokojone w każdym dowolnym czasie przed upływem terminu przedawnienia.
Jeżeli dłużnik wykona swoje zobowiązanie po upływie terminu przedawnienia, nie będzie na tej podstawie uprawniony w jakikolwiek sposób do żądania zwrotu spełnionego świadczenia, nawet wówczas, gdyby w chwili wykonania swojego zobowiązania nie wiedział, że termin przedawnienia upłynął.
Upływ terminu przedawnienia w odniesieniu do głównego długu odnosi się również do płatności od niego odsetek.
Obliczanie terminu
Obliczanie terminu
Jeżeli ostatni dzień terminu przedawnienia przypada na oficjalne święto lub inny dzień wolny od posiedzeń sądu, co uniemożliwi przeprowadzenie stosownych czynności procesowych na terenie właściwości sądu, w którym wierzyciel wszczyna postępowanie lub występuje ze swoim roszczeniem zgodnie z artykułami 13, 14 lub 15, termin przedawnienia przedłuża się do końca pierwszego dnia następującego po dniu oficjalnego święta lub po dniu wolnym od posiedzeń sądu i w którym takie postępowanie może zostać wszczęte lub w którym można wystąpić z roszczeniem.
Uznanie międzynarodowe
Uznanie międzynarodowe
Czynności i okoliczności wskazane w artykułach od 13 do 19, które miały miejsce w jednym Umawiającym się Państwie, będą w rozumieniu niniejszej konwencji uznane w drugim Umawiającym się Państwie pod warunkiem, że wierzyciel przedsięwziął wszelkie rozsądne środki, aby zapewnić powiadomienie dłużnika w jak najkrótszym czasie o stosownych czynnościach i okolicznościach.
STOSOWANIE
STOSOWANIE
Tam, gdzie w niniejszej konwencji zawarte jest odesłanie do prawa Państwa, w którym mają zastosowanie różne systemy prawa, należy je rozumieć jako odesłanie do odpowiedniego systemu prawnego.
Każde Umawiające się Państwo zastosuje postanowienia niniejszej konwencji do umów zawartych w dniu jej wejścia w życie lub po tym dniu.
OŚWIADCZENIA I ZASTRZEŻENIA
OŚWIADCZENIA I ZASTRZEŻENIA
Każde Umawiające się Państwo może oświadczyć w chwili składania dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia, że nie będzie stosowało postanowień niniejszej konwencji do działań mających na celu unieważnienie umowy.
Każde państwo może oświadczyć w chwili składania dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia, że nie będzie zobowiązane do stosowania postanowień artykułu 24 niniejszej konwencji.
Niniejsza konwencja nie będzie miała pierwszeństwa przed jakąkolwiek umową międzynarodową, która już weszła w życie lub może wejść w życie i która zawiera postanowienia dotyczące spraw regulowanych przez tę konwencję, pod warunkiem że sprzedający i kupujący mają swoje siedziby handlowe w Państwach-Stronach takiej umowy.
Żadne inne zastrzeżenia, poza złożonymi zgodnie z artykułami 34, 35, 36 i 38, nie są dozwolone.
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisania dla wszystkich państw do dnia 31 grudnia 1975 r. w siedzibie głównej Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji. Dokumenty ratyfikacyjne będą składane Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Niniejsza konwencja pozostaje otwarta do przystąpienia dla wszystkich państw. Dokumenty przystąpienia należy składać Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Oryginał niniejszej konwencji, którego teksty angielski, chiński, francuski, hiszpański i rosyjski są jednakowo autentyczne, złożony zostanie Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Sporządzono w Nowym Jorku dnia 14 czerwca 1974 r.
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 13 marca 1995 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »