Art. 28. - Konwencja o praniu, ujawnianiu, zajmowaniu i konfiskacie dochodów pochodzących z przestępstwa oraz o finansowaniu terroryzmu. Warszawa.2005.05.16.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2008.165.1028

Akt obowiązujący

Wersja od: 25 października 2015 r.

Artykuł  28

Przyczyny odmowy

1. Można odmówić współpracy na podstawie niniejszego rozdziału, jeżeli:

a. żądana czynność byłaby sprzeczna z podstawowymi zasadami systemu prawnego Strony, do której skierowano wniosek; lub

b. realizacja wniosku mogłaby naruszyć suwerenność, bezpieczeństwo, porządek publiczny lub inne istotne interesy Strony, do której skierowano wniosek; lub

c. w opinii Strony, do której skierowano wniosek, znaczenie sprawy, której wniosek dotyczy, nie uzasadnia podjęcia żądanej czynności; lub

d. przestępstwo, którego dotyczy wniosek, jest przestępstwem skarbowym, z wyjątkiem finansowania terroryzmu;

e. przestępstwo, którego dotyczy wniosek, jest przestępstwem politycznym, z wyjątkiem finansowania terroryzmu; lub

f. Strona, do której skierowano wniosek, uważa, że wykonanie żądanej czynności byłoby sprzeczne z zasadą ne bis in idem; lub

g. przestępstwo, którego dotyczy wniosek, nie stanowiłoby przestępstwa według prawa Strony, do której skierowano wniosek, gdyby zostało popełnione w obszarze jej jurysdykcji. Jednakże ta przyczyna odmowy ma zastosowanie do współpracy przewidzianej w części 2 tylko w takim zakresie, w jakim żądana pomoc wymaga stosowania środków przymusu. Jeżeli do celów współpracy na podstawie niniejszego rozdziału wymagane jest obopólne uznanie danego czynu za przestępstwo, wymóg ten uznaje się za spełniony bez względu na fakt, czy obydwie Strony klasyfikują przestępstwo w tej samej kategorii przestępstw lub określają przestępstwo przy użyciu tego samego terminu, o ile obydwie Strony uznają za przestępstwo postępowanie leżące u podstaw naruszenia prawa.

2. Można również odmówić współpracy przewidzianej w części 2 w zakresie, w jakim żądana pomoc wymaga stosowania środków przymusu, oraz współpracy przewidzianej w części 3 niniejszego rozdziału, jeżeli w podobnej sprawie krajowej żądane środki nie mogłyby być podjęte na podstawie prawa krajowego Strony, do której skierowano wniosek, w celach dochodzeniowych lub prowadzenia postępowań.

3. Jeżeli prawo Strony, do której skierowano wniosek, tego wymaga, można również odmówić współpracy przewidzianej w części 2 w zakresie, w jakim żądana pomoc pociąga za sobą stosowanie środków przymusu oraz w części 3 niniejszego rozdziału, jeżeli żądane środki lub inne środki mające podobny skutek nie byłyby dozwolone przez prawo Strony występującej z wnioskiem lub, w odniesieniu do właściwych organów Strony występującej z wnioskiem, jeżeli wniosek nie został zatwierdzony przez sędziego lub inny organ sądowy, w tym również prokuratorów, jeżeli każdy z tych organów jest właściwy w sprawach o przestępstwa.

4. Można również odmówić współpracy przewidzianej w części 4 niniejszego rozdziału, jeżeli:

a. prawo Strony, do której skierowano wniosek, nie przewiduje konfiskaty w odniesieniu do rodzaju przestępstw, których dotyczy wniosek; lub

b. bez uszczerbku dla obowiązku wynikającego z artykułu 23 ustęp 3, wykonywanie współpracy byłoby sprzeczne z zasadami prawa krajowego Strony, do której skierowano wniosek, dotyczącymi granic konfiskaty z uwagi na stosunek między przestępstwem a:

i. korzyścią ekonomiczną, która może być uznana za dochody pochodzące z przestępstwa; lub

ii. mieniem, które może być uznane za narzędzia popełnienia tego przestępstwa; lub

c. według prawa Strony, do której skierowano wniosek, konfiskata nie może być już zarządzona lub wykonana z powodu przedawnienia; lub

d. bez uszczerbku dla artykułu 23 ustęp 5, wniosek nie odnosi się do uprzedniego wyroku skazującego lub decyzji sądowej lub zawartego w takiej decyzji ustalenia, że zostało popełnione przestępstwo lub kilka przestępstw, na podstawie których konfiskata została nakazana lub jest żądana; lub

e. konfiskata nie jest wykonalna na obszarze Strony występującej z wnioskiem lub podlega jeszcze zaskarżeniu w drodze zwykłych środków odwoławczych; lub

f. wniosek dotyczy nakazu konfiskaty wydanego zaocznie, a według opinii Strony, do której skierowano wniosek, w postępowaniu prowadzonym przez Stronę występującą z wnioskiem, które poprzedziło wydanie takiej decyzji, nie zostało zapewnione minimum praw do obrony, uznanych za przysługujące każdej osobie oskarżonej w sprawie karnej.

5. W rozumieniu ustępu 4 litera f niniejszego artykułu, decyzji nie uważa się za wydaną zaocznie, jeżeli:

a. została ona potwierdzona lub ogłoszona po wniesieniu środka zaskarżenia przez osobę zainteresowaną; lub

b. została wydana na skutek odwołania, z zastrzeżeniem, że odwołanie zostało złożone przez osobę zainteresowaną.

6. Przy ocenie dla celów ustępu 4 litera f niniejszego artykułu, czy zostało zapewnione minimum prawa do obrony, Strona, do której skierowano wniosek, weźmie pod uwagę okoliczność, czy osoba zainteresowana rozmyślnie uchylała się od wymiaru sprawiedliwości lub mając możliwość złożenia środka odwoławczego przeciwko decyzji wydanej zaocznie, postanowiła tego nie czynić. To samo stosuje się, jeżeli osoba zainteresowana, mimo prawidłowego doręczenia wezwania do stawienia się, nie stawiła się ani nie wnosiła o odroczenie.

7. Strona nie będzie powoływać się na tajemnicę bankową jako przyczynę odmowy współpracy przewidzianej w niniejszym rozdziale. Jeżeli jej prawo krajowe tego wymaga, Strona może żądać, aby wniosek o współpracę, który wiązałby się z uchyleniem tajemnicy bankowej, był zatwierdzony przez sędziego lub inny organ sądowy, w tym prokuratorów, jeżeli każdy z tych organów jest właściwy w sprawach o przestępstwa.

8. Bez uszczerbku dla przyczyny odmowy przewidzianej w ustępie 1 litera a niniejszego artykułu:

a. fakt, że osoba, przeciwko której prowadzone są czynności dochodzeniowe lub został wydany nakaz konfiskaty przez organy Strony występującej z wnioskiem, jest osobą prawną, nie będzie podnoszony przez Stronę, do której skierowano wniosek, jako przeszkoda dla wykonywania współpracy na podstawie niniejszego rozdziału;

b. fakt, że osoba fizyczna, przeciwko której został wydany nakaz konfiskaty dochodów, zmarła po wydaniu tego nakazu, lub fakt, że osoba prawna została rozwiązana po wydaniu przeciwko niej nakazu konfiskaty dochodów, nie będzie podnoszony jako przeszkoda udzielenia pomocy zgodnie z artykułem 23 ustęp 1 litera a.

c. fakt, że osoba, przeciwko której toczy się postępowanie lub został wydany nakaz konfiskaty przez organy Strony występującej z wnioskiem, została wymieniona we wniosku jako sprawca zarówno przedmiotowego przestępstwa, jak i przestępstwa prania pieniędzy, zgodnie z artykułem 9 ustęp 2 litera b niniejszej Konwencji, nie będzie podnoszona przez Stronę wezwaną jako przeszkoda dla wykonywania współpracy na podstawie niniejszego rozdziału.