Konwencja o pewnych ograniczeniach w wykonywaniu prawa zdobyczy podczas wojny morskiej. Haga.1907.10.18.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1936.6.68

Akt obowiązujący

Wersja od: 30 lipca 1935 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

z dnia 28 listopada 1935 r.

w sprawie przystąpienia Polski i szeregu państw do konwencji o pewnych ograniczeniach w wykonywaniu prawa zdobyczy podczas wojny morskiej z dnia 18 października 1907 r., oraz jej ratyfikacji.

I.

Podaje się niniejszem do wiadomości, że w wykonaniu postanowień art. 11 konwencji o pewnych ograniczeniach w wykonywaniu prawa zdobyczy podczas wojny morskiej, podpisanej w Hadze 18 października 1907 r. i na podstawie art. 1 ustawy z dnia 2 marca 1935 r. (Dz. U. R. P. Nr. 28, poz. 213), Rząd Polski zgłosił Rządowi Holenderskiemu dnia 31 maja 1935 r. przystąpienie Polski do tej konwencji.

II.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, zgodnie z komunikatem Rządu Holenderskiego, że

a) w wykonaniu postanowień art. 10 wspomnianej konwencji zostały złożone w archiwach Rządu Holenderskiego przed dniem przystąpienia Polski dokumenty ratyfikacyjne powyższej konwencji w imieniu Rządów niżej wymienionych państw:

Niemcy, Stany Zjednoczone Ameryki, Belgja, Brazylja, Danja, Hiszpanja, Francja, Wielka Brytanja, Gwatemala, Haiti, Japonja, Luksemburg, Meksyk, Norwegja, Panama, Holandja, Portugalja, Rumunja, Salwador, Syjam, Szwecja, Szwajcarja.

b) w wykonaniu postanowień art. 11 rzeczonej konwencji zgłoszone zostało Rządowu Holenderskiemu, przed dniem przystąpienia Polski, przystąpienie do tej konwencji w imieniu Rządów niżej wymienionych państw:

Chiny, Finlandja, Liberja, Nikaragua.

XI.

KONWENCJA

o pewnych ograniczeniach w wykonywaniu prawa zdobyczy podczas wojny morskiej.

Jego Cesarska Mość Cesarz Niemiec, Król Prus; Prezydent Stanów Zjednoczonych Ameryki; Prezydent Republiki Argentyńskiej; Jego Cesarska Mość Cesarz Austrji, Król Czech i t. d., Król Apostolski Węgier; Jego Królewska Mość Król Belgów; Prezydent Republiki Boliwji; Prezydent Republiki Stanów Zjednoczonych Brazylji; Jego Królewska Wysokość Książę Bułgarji; Prezydent Republiki Chile; Prezydent Republiki Kolumbji; Gubernator Tymczasowy Republiki Kuby; Jego Królewska Mość Król Danji; Prezydent Republiki Dominikańskiej; Prezydent Republiki Ekwadoru; Jego Królewska Mość Król Hiszpanji; Prezydent Republiki Francuskiej; Jego Królewska Mość Król Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji i Irlandji i Zamorskich Terytorjów Brytyjskich, Cesarz Indyj; Jego Królewska Mość Król Hellenów; Prezydent Republiki Gwatemali; Prezydent Republiki Haiti; Jego Królewska Mość Król Włoch; Jego Cesarska Mość Cesarz Japonji; Jego Królewska Wysokość Książę Luksemburgu, Książę Nassau; Prezydent Stanów Zjednoczonych Meksyku; Jego Królewska Mość Król Norwegji; Prezydent Republiki Panamy; Prezydent Republiki Paragwaju; Jej Królewska Mość Królowa Holandji; Prezydent Republiki Peru; Jego Cesarska Mość Szach Persji; Jego Królewska Mość Król Portugalji i Algarwów i t. d.; Jego Królewska Mość Król Rumunji; Prezydent Republiki Salwadoru; Jego Królewska Mość Król Serbji; Jego Królewska Mość Król Syjamu; Jego Królewska Mość Król Szwecji; Szwajcarska Rada Związkowa; Jego Cesarska Mość Cesarz Ottomanów; Prezydent Republiki Wschodniej Urugwaju; Prezydent Stanów Zjednoczonych Wenezueli;

Uznając konieczność zapewnienia lepszego niż w przeszłości stosowania prawa do międzynarodowych stosunków morskich w czasie wojny;

Uważając, że dla osiągnięcia tego należy, porzucając lub uzgadniając w danym wypadku w interesie wspólnym pewne dane rozbieżne praktyki, przedsięwziąć ułożenie we wspólne prawidła gwarancyj należnych pokojowemu handlowi i nieszkodliwej pracy, jako też prowadzenie działań wojennych na morzu; że należy ustalić we wzajemnych pisemnych zobowiązaniach zasady pozostające dotąd w niepewnej dziedzinie sprzeczności lub pozostawione do uznania Rządów;

Że odtąd pewna ilość prawideł może być ustanowiona bez uszczerbku dla obecnie obowiązującego prawa, dotyczącego spraw, które nie są przez niniejszą Konwencję przewidziane;

Mianowali swymi pełnomocnikami: (pominięto),

Którzy po złożeniu swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i w należytej formie, zgodzili się na postanowienia następujące:

Rozdział  I

O przesyłkach pocztowych.

Art.  1. 

Przesyłki pocztowe państw neutralnych lub wojujących, zarówno gdy mają one charakter służbowy jak i prywatny, znalezione na statkach neutralnych lub na statkach nieprzyjacielskich na morzu są nietykalne. Jeżeli ma miejsce przytrzymanie statku, winny one być odesłane przez zdobywcę z jak najmniejszem opóźnieniem.

Postanowienia powyższego ustępu nie stosują się w wypadku naruszenia blokady do przesyłek pocztowych, przeznaczonych do portu zablokowanego lub pochodzących z takiego portu.

Art.  2. 

Nietykalność przesyłek pocztowych nie zwalnia statków neutralnych, wiozących pocztę od praw i zwyczajów wojny na morzu, dotyczących w ogólności handlowych statków neutralnych. Jednakowoż oględziny winny być dokonane jedynie w wypadku konieczności, z wszelkiemi możliwemi względami ostrożności i możliwie szybko.

Rozdział  II

O statkach niepodlegających prawu zajęcia.

Art.  3. 

Statki, przeznaczone wyłącznie do rybołówstwa przybrzeżnego lub do potrzeb małej żeglugi lokalnej, nie podlegają prawu zajęcia wraz z ich sprzętem, wyposażeniem, aparatami i ładunkiem.

To wyjątkowe traktowanie przestaje być stosowane z chwilą, gdy te statki biorą jakikolwiek udział w działaniach wojennych.

Umawiające się mocarstwa zakazują sobie korzystania z nieszkodliwego charakteru tych statków i używania ich do celów wojskowych przy pozostawianiu im jednocześnie pokojowego wyglądu.

Art.  4. 

Nie podlegają rownież prawu zajęcia statki, mające na pokładzie misje religijne, naukowe lub filantropijne.

Rozdział  III

O postępowaniu z załogami nieprzyjacielskich statków handlowych, zdobytych przez jedną ze stron wojujących.

Art.  5. 

Jeżeli handlowy statek nieprzyjacielski jest schwycony przez jedną ze stron wojujących, ludzie, którzy stanowią jego załogę, obywatele Państwa neutralnego, nie są uczynieni jeńcami wojennymi.

To samo się tyczy dowódcy i oficerów, również obywateli Państwa neutralnego, gdy złożą formalne zobowiązanie na piśmie, że na czas trwania wojny nie będą służyć na statkach nieprzyjacielskich.

Art.  6. 

Dowódca, oficerowie i członkowie załogi, obywatele Państwa nieprzyjacielskiego, nie są uczynieni jeńcami wojennymi, gdy złożą formalne zobowiązanie na piśmie, że na czas trwania wojny nie wstąpią do żadnej służby, mającej związek z działaniami wojennemi.

Art.  7. 

Nazwiska osób, pozostawionych na wolności w warunkach wymienionych w ust. 2 art. 5 i art. 6, będą podane przez Stronę wojującą, która te osoby przetrzymała, drugiej Stronie wojującej. Zakazuje się tej ostatniej świadomego używania tych osób.

Art.  8. 

Przepisy trzech ostatnich artykułów nie odnoszą się do okrętów, biorących udział w działaniach wojennych.

Rozdział  IV

Postanowienia końcowe.

Art.  9. 

Postanowienia niniejszej konwencji stosuje się jedynie do mocarstw umawiających się i tylko jeżeli wszystkie strony walczące należą do niej.

Art.  10. 

Niniejsza konwencja zostanie ratyfikowana możliwie najprędzej.

Dokumenty ratyfikacyjne będą złożone w Hadze.

Pierwsze złożenie dokumentów ratyfikacyjnych będzie stwierdzone protokółem, podpisanym przez przedstawicieli mocarstw, które w niem biorą udział i przez Ministra Spraw Zagranicznych Holandji.

Złożenia następnych dokumentów ratyfikacyjnych będą uskuteczniane zapomocą pisemnych notyfikacyj, skierowanych do Rządu Holenderskiego wraz z dokumentem ratyfikacyjnym.

Zaświadczona za zgodność kopja protokółu, dotyczącego pierwszego złożenia dokumentów ratyfikacyjnych, notyfikacyj, wspomnianych w ustępie poprzednim, jak również dokumentów ratyfikacyjnych, będzie natychmiast staraniem Rządu holenderskiego i drogą dyplomatyczną doręczona mocarstwom zaproszonym na drugą konferencję pokojową, jak również innym mocarstwom, które do konwencji przystąpiły. W wypadkach, wskazanych w poprzednim ustępie, rzeczony Rząd poda im równocześnie do wiadomości datę, w której notyfikację otrzymał.

Art.  11. 

Mocarstwa niepodpisujące mogą przystąpić do niniejszej konwencji.

Mocarstwo, które pragnie przystąpić, notyfikuje piśmiennie swój zamiar Rządowi Holenderskiemu, przesyłając mu Akt przystąpienia, który zostanie złożony w archiwach rzeczonego Rządu.

Rząd ten natychmiast prześle wszystkim innym mocarstwom zaświadczoną kopję notyfikacji, jak również aktu przystąpienia, wskazując datę otrzymania notyfikacji

Art.  12. 

Niniejsza konwencja zacznie obowiązywać mocarstwa, które wzięły udział w pierwszem złożeniu dokumentów ratyfikacyjnych, w sześćdziesiąt dni po dacie protokółu, dotyczącego tego złożenia, a mocarstwa, które ratyfikują później, lub przystąpią, w sześćdziesiąt dni po otrzymaniu przez Rząd Holenderski notyfikacji o ich ratyfikacji lub przystąpieniu.

Art.  13. 

Gdyby zdarzyło się, iż jedno z mocarstw umawiających się zechciało wypowiedzieć niniejszą konwencję, to wypowiedzenie to będzie pisemnie notyfikowane Rządowi Holenderskiemu, który natychmiast prześle wszystkim innym mocarstwom zaświadczoną za zgodność kopję notyfikacji, komunikując im datę jej odbioru.

Wypowiedzenie będzie obowiązywało tylko to mocarstwo, które notyfikowało je, i dopiero w rok po otrzymaniu notyfikacji przez Rząd Holenderski.

Art.  14. 

W rejestrze, prowadzonym przez holenderskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych, wskazana będzie data złożenia dokumentów ratyfikacyjnych, dokonanego na mocy art. 10 ust. 3 i 4, jako też data, w której otrzymane były notyfikacje przystąpienia (art. 11 ust. 2) lub wypowiedzenia (art. 13 ust. 1).

Każde z umawiających się Mocarstw dopuszczone jest do zaznajomienia się z tym rejestrem i do otrzymania zaświadczonych za zgodność jego wyciągów.

Na dowód czego pełnomocnicy opatrzyli niniejszą konwencję swemi podpisami.

Sporządzono w Hadze 18 października 1907 r. w jednym egzemplarzu, który złożony zostaje w archiwach Rządu Holenderskiego, a którego zaświadczone za zgodność kopje, będą doręczone drogą dyplomatyczną mocarstwom, które były zaproszone na drugą konferencję pokojową.