Rozdział 3 - Ograniczenie fabrykacji. - Konwencja o ograniczeniu fabrykacji i o uregulowaniu podziału środków odurzających oraz protokół podpisania. Genewa.1931.07.13.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.12.97

Akt obowiązujący

Wersja od: 6 sierpnia 1951 r.

Rozdział  III.

Ograniczenie fabrykacji.

Artykuł  6.

1. W żadnym kraju lub terytorjum nie będzie wyrabiana w ciągu jakiegokolwiek roku ilość jakiegokolwiek środka odurzającego, przekraczająca ogółem następujące ilości:

a) Ilość potrzebną w granicach obliczeń dla danego kraju lub terytorjum na dany rok w celu zużytkowania jako taką dla celów leczniczych i naukowych, uwzględniając ilość, potrzebną do wyrobu przetworów, na których wywóz pozwolenia wywozowe nie są wymagane, przyczem przetwory te mogą być przeznaczone zarówno do konsumpcji wewnętrznej, jak i na wywóz.

b) Ilość potrzebną w granicach obliczeń dla danego kraju lub terytorjum na dany rok w celach przeróbki zarówno dla konsumpcji wewnętrznej, jak i na wywóz.

c) Ilość, która może być potrzebna dla danego kraju lub terytorjum w celu wykonania w ciągu roku obstalunków, przeznaczonych na wywóz i wykonanych zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji.

d) Ilość ewentualnie potrzebną dla danego kraju lub terytorjum celem utrzymania zapasów rezerwowych na poziomie, wymienionym w obliczeniach dla danego roku.

e) Ilość ewentualnie potrzebną celem utrzymywania zapasów państwowych na poziomie, wymienionym w obliczeniach danego roku.

2. Przyjmuje się, że w razie stwierdzenia przy końcu roku przez Wysoką Układającą się Stronę, że ilość fabrykowana przekracza całkowite ilości, wyszczególnione powyżej, z uwzględnieniem potrąceń, przewidzianych w ustępie pierwszym artykułu 7, nadmiar będzie potrącony z ilości, mającej podlegać fabrykacji w ciągu roku następnego. Przesyłając Stałemu Komitetowi Centralnemu roczne dane statystyczne, Wysokie Układające się Strony podadzą przyczyny takiego przekroczenia.

Artykuł  7.

Dla każdego środka odurzającego potrąca się z ilości, której fabrykacja jest dozwolona zgodnie z artykułem 6, w ciągu jakiegokolwiek roku w jakimkolwiek kraju lub terytorjum:

1) każdą ilość wwiezionego środka odurzającego, wliczając ilości jakie były zwrócone z potrąceniem ilości reeksportowanych;

2) wszelkie ilości danego środka, skonfiskowane i zużytkowane jako takie w konsumpcji wewnętrznej lub dla przeróbki.

Jeżeli potrąceń wyżej wymienionych nie można dokonać w ciągu roku sprawozdawczego, wszystkie ilości, stanowiące nadmiar w końcu roku sprawozdawczego, będą potrącone z obliczeń na rok następny.

Artykuł 8.

Ilość jakiegokolwiek środka odurzającego, wwieziona do kraju lub terytorjum lub tam fabrykowana w celach przeróbki, zgodnie z obliczeniami danego kraju lub terytorjum, winna być zużytkowana w całości do tych celów, o ile możności w ciągu okresu , objętego obliczeniem.

Jednakże, jeśli zużytkowanie w ten sposób całkowitej ilości w określonym terminie okaże się niemożliwe, część, pozostała przy końcu roku, jako nieużytkowana, będzie odjęta od obliczeń danego kraju lub terytorjum na rok następny.

Artykuł  9.

Jeśli w chwili, gdy wszystkie postanowienia niniejszej Konwencji wejdą w życie, zapasy środka odurzającego, istniejące w danym kraju lub terytorjum, przekraczają zapasy rezerwowe tego środka odurzającego, jakie dany kraj lub terytorjum pragnie utrzymać zgodnie ze swemi obliczeniami, nadmiar będzie odjęty od ilości, jaka normalnie mogłaby być wwieziona, względnie fabrykowana w ciągu roku, zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji.

O ile procedura ta nie będzie zastosowana, Rząd obejmie nadmierne zapasy, istniejące w chwili wejścia w życie wszystkich postanowień niniejszej Konwencji. Rząd w pewnych odstępach czasu będzie wydawał wyłącznie te ilości, jakie zgodnie z Konwencją mogą być wydawane. W ten sposób wydane w ciągu roku ilości winny być odjęte od całkowitej ilości, jaka ma być fabrykowana, względnie wwieziona w ciągu tego samego roku.