Art. 9. - Konwencja o ochronie i użytkowaniu cieków transgranicznych i jezior międzynarodowych. Helsinki.1992.03.17.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2003.78.702

Akt obowiązujący

Wersja od: 6 lutego 2013 r.

Artykuł  9

Współpraca dwustronna i wielostronna

1. Strony Nadbrzeżne zawierają na zasadzie równości i wzajemności dwu- lub wielostronne umowy lub wprowadzają inne uregulowania, tam gdzie one jeszcze nie istnieją, lub wnoszą zmiany do istniejących umów, jeśli jest to konieczne, by wyeliminować sprzeczności z podstawowymi zasadami niniejszej konwencji, po to, by określić swoje wzajemne stosunki i działania odnoszące się do zapobiegania oddziaływaniom transgranicznym i do ich zmniejszania. Strony Nadbrzeżne określą obszar zlewni lub jej części objęte współpracą. Te porozumienia lub uregulowania obejmą odpowiednie zagadnienia będące przedmiotem niniejszej konwencji, a także wszystkie inne zagadnienia, które mogą być uznane przez Strony Nadbrzeżne za niezbędne we współpracy.

2. Umowy lub uregulowania wymienione w ustępie 1 niniejszego artykułu powinny przewidywać powołanie wspólnych organów. Do zadań tych organów, bez uszczerbku dla odpowiednich istniejących umów i ustaleń, powinno należeć między innymi:

(a) zbieranie, gromadzenie i ocenianie wyników badań w celu zidentyfikowania źródeł zanieczyszczeń mogących spowodować oddziaływanie transgraniczne;

(b) wypracowanie wspólnych programów monitoringowych dotyczących jakości i ilości wód;

(c) sporządzenie rejestrów i wymiana informacji dotyczących źródeł zanieczyszczeń, w zakresie, o którym mowa w ustępie 2 punkt (a) niniejszego artykułu;

(d) wypracowanie norm zrzutu ścieków i ocenianie efektywności programów dotyczących zwalczania zanieczyszczania;

(e) wypracowanie wspólnych docelowych norm i kryteriów jakości wód z uwzględnieniem postanowień artykułu 3 ustęp 3 niniejszej konwencji i proponowanie odpowiednich środków służących utrzymaniu istniejącego stanu wód i, jeżeli to jest niezbędne, poprawie jej jakości;

(f) wypracowanie programów uzgodnionych działań mających na celu zmniejszenie ładunków zanieczyszczających wypływających zarówno ze źródeł punktowych (tj. źródeł miejskich i przemysłowych), jak i rozproszonych (szczególnie z terenów rolniczych);

(g) ustanowienie procedur ostrzegania i alarmowania;

(h) pełnienie roli forum dla wymiany informacji dotyczących istniejącego i planowanego użytkowania wody i odpowiednich instalacji, które mogą spowodować oddziaływanie transgraniczne;

(i) promowanie współpracy i wymiany informacji o najlepszych dostępnych technologiach, zgodnie z postanowieniami artykułu 13 niniejszej konwencji, a także zachęcanie do współpracy w programach badań naukowych;

(j) uczestniczenie w wykonywaniu ocen oddziaływania na środowisko odnoszących się do wód transgranicznych, zgodnie z odpowiednimi międzynarodowymi ustaleniami.

3. Jeżeli Państwo nadmorskie, będące Stroną niniejszej konwencji, poddane jest bezpośrednio i w istotny sposób oddziaływaniu transgranicznemu, Strony Nadbrzeżne mogą, jeśli wszystkie się na to zgodzą, zaproponować temu Państwu nadmorskiemu wzięcie we właściwy sposób udziału w działalności wielostronnych wspólnych organów, powołanych przez Strony Nadbrzeżne graniczące z danymi wodami transgranicznymi.

4. Wspólne organy, zgodnie z niniejszą konwencją, zapraszają wspólne ciała powołane przez Państwa nadmorskie w celu ochrony środowiska morskiego, będącego pod bezpośrednim wpływem oddziaływania transgranicznego, do współpracy w celu zharmonizowania ich wysiłków oraz zapobiegania i zmniejszania oddziaływania transgranicznego.

5. Jeżeli na obszarze jednej zlewni istnieją dwa lub więcej wspólnych organów, organy te dążą do skoordynowania swoich działań w celu wzmocnienia działań mających na celu zapobieganie oddziaływaniom transgranicznym i ich zmniejszanie na danym obszarze zlewni.