Art. 3. - Konwencja o ochronie i użytkowaniu cieków transgranicznych i jezior międzynarodowych. Helsinki.1992.03.17.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2003.78.702

Akt obowiązujący

Wersja od: 6 lutego 2013 r.

Artykuł  3

Zapobieganie, kontrolowanie i zmniejszanie

1. W celu zapobiegania, kontrolowania i zmniejszania oddziaływania transgranicznego Strony opracują, przyjmą, wprowadzą i, na ile to będzie możliwe, podejmą uzgodnione odpowiednie środki prawne, administracyjne, ekonomiczne, finansowe i techniczne, mające zapewnić między innymi:

(a) zapobieganie zrzutom zanieczyszczeń u źródła i ich zmniejszenie przez zastosowanie, między innymi, mało- i bezodpadowej technologii;

(b) ochronę wód transgranicznych przed zanieczyszczeniami ze źródeł punktowych przez wcześniejsze wydawanie pozwoleń na zrzuty ścieków przez kompetentne organy krajowe oraz monitorowanie i kontrolowanie tych zrzutów;

(c) określanie granicznych norm zrzutu ścieków opartych na najlepszej dostępnej technologii dla zrzutu niebezpiecznych substancji;

(d) wprowadzenie ostrzejszych wymagań, prowadzących nawet do zakazu zrzutu ścieków w pojedynczych przypadkach, jeśli wynikać to będzie z konieczności utrzymania odpowiedniej jakości odbiorników lub ekosystemu;

(e) zastosowanie co najmniej biologicznego oczyszczania ścieków miejskich lub równoważnych mu procesów, przy czym, tam gdzie to okaże się niezbędne, kolejnymi etapami;

(f) stosowanie odpowiednich środków, takich jak najlepsza dostępna technologia, w celu zmniejszenia zrzutu substancji pożywkowych ze źródeł przemysłowych i miejskich;

(g) opracowanie i stosowanie odpowiednich środków i najlepszych praktyk ekologicznych, prowadzących do zmniejszenia zawartości substancji pożywkowych i niebezpiecznych ze źródeł rozproszonych, szczególnie tam, gdzie głównym źródłem tych substancji jest gospodarka rolna (wytyczne rozwoju najlepszych praktyk ekologicznych przedstawiono w załączniku II do niniejszej konwencji);

(h) dokonywanie ocen oddziaływania na środowisko i innych rodzajów ocen;

(i) wsparcie dla sprzyjającej środowisku gospodarki wodnej, w tym dla podejścia ekosystemowego;

(j) opracowanie planów przeciwdziałania nadzwyczajnym zagrożeniom;

(k) podjęcie dodatkowych środków zapobiegających zanieczyszczeniu wód podziemnych;

(l) zmniejszenie ryzyka awaryjnego zanieczyszczenia.

2. W tym celu każda Strona powinna ustanowić normy zrzutu zanieczyszczeń ze źródeł punktowych do wód powierzchniowych oparte na najlepszej dostępnej technologii, odpowiednio stosowanej wobec poszczególnych gałęzi przemysłu lub zakładów przemysłowych, z których pochodzą substancje niebezpieczne. Odpowiednie działania, wspomniane w ustępie 1 niniejszego artykułu, mające na celu zmniejszenie wypływu substancji niebezpiecznych ze źródeł punktowych i rozproszonych do wód oraz zapobieganie temu, mogą, między innymi, wprowadzać całkowity lub częściowy zakaz produkcji lub użytkowania tych substancji. Powinny być wzięte pod uwagę istniejące listy takich gałęzi przemysłu lub zakładów przemysłowych i listy takich substancji niebezpiecznych ujęte w międzynarodowych konwencjach lub regulacjach prawnych, które mają zastosowanie w zakresie objętym niniejszą konwencją.

3. Ponadto każda Strona określi, tam gdzie to jest uzasadnione, docelowe wymagania wobec jakości wody i ustanowi kryteria jakości wody w celu zmniejszania oddziaływania transgranicznego i jego zapobiegania. Ogólne wytyczne dla opracowania takich docelowych wymagań i kryteriów podano w załączniku III do niniejszej konwencji. Jeśli będzie to konieczne, Strony podejmą starania prowadzące do uaktualnienia tego załącznika.