Konwencja o ochronie fizycznej materiałów jądrowych i obiektów jądrowych. Wiedeń.1979.10.26.
Dz.U.1989.17.93
Akt obowiązującyKONWENCJA
o ochronie fizycznej materiałów jądrowych i obiektów jądrowych, 1
przyjęta w Wiedniu dnia 26 października 1979 r.
RADA PAŃSTWA
POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 3 marca 1980 r. została otwarta do podpisu w Wiedniu i w Nowym Jorku Konwencja o ochronie fizycznej materiałów jądrowych wraz z załącznikami I i II.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją i załącznikami, Rada Państwa uznała je i uznaje za słuszne, z zastrzeżeniem , że Polska Rzeczpospolita Ludowa nie uważa się za związaną postanowieniami art. 17 ust. 2 tej konwencji; oświadcza, że są one przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone, oraz przyrzeka, że będą niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Dano w Warszawie dnia 8 września 1983 r.
ZAŁĄCZNIK
KONWENCJA
o ochronie fizycznej materiałów jądrowych i obiektów jądrowych, 2
KONWENCJA
o ochronie fizycznej materiałów jądrowych i obiektów jądrowych, 2
UZNAJĄC prawo wszystkich państw do rozwijania i stosowania energii jądrowej w celach pokojowych oraz ich prawnie uzasadnione zainteresowanie potencjalnymi korzyściami wynikającymi z pokojowego wykorzystania energii jądrowej,
PRZEKONANE o konieczności ułatwiania międzynarodowej współpracy i transferu technologii jądrowych w zakresie pokojowego wykorzystania energii jądrowej,
PAMIĘTAJĄC, że ochrona fizyczna ma zasadnicze znaczenie dla ochrony zdrowia publicznego, bezpieczeństwa, środowiska oraz bezpieczeństwa krajowego i międzynarodowego,
MAJĄC NA UWADZE cele i zasady Karty Narodów Zjednoczonych dotyczące utrzymywania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa oraz wspierania dobrego sąsiedztwa, przyjaznych stosunków i współpracy pomiędzy państwami,
UZNAJĄC, że na mocy ustępu 4 artykułu 2 Karty Narodów Zjednoczonych "wszyscy członkowie powinni w swych stosunkach międzynarodowych powstrzymywać się od stosowania groźby lub użycia siły przeciwko nietykalności terytorium albo niepodległości politycznej któregokolwiek państwa, lub wszelkiego innego sposobu, niezgodnego z zasadami Narodów Zjednoczonych",
PRZYWOŁUJĄC Deklarację w sprawie środków zwalczania terroryzmu, załączoną do rezolucji Zgromadzenia Ogólnego 49/60 z 9 grudnia 1994,
PRAGNĄC uniknąć zagrożeń, jakie mogą wyniknąć z nielegalnego obrotu, bezprawnego zawładnięcia materiałami jądrowymi i ich użycia oraz sabotażu wymierzonego w materiały jądrowe i obiekty jądrowe, a także zauważając, że ochrona fizyczna przed takimi aktami stała się sprawą budzącą coraz większe zaniepokojenie na poziomie krajowym i międzynarodowym,
GŁĘBOKO ZANIEPOKOJONE nasileniem się aktów terroryzmu na całym świecie we wszelkich ich formach i przejawach, a także zagrożeniami związanymi z międzynarodowym terroryzmem i przestępczością zorganizowaną,
WIERZĄC, że ochrona fizyczna odgrywa ważną rolę we wspieraniu celów związanych z nierozprzestrzenianiem broni jądrowej i zwalczaniem terroryzmu,
PRAGNĄC za pomocą niniejszej konwencji przyczynić się do wzmocnienia na całym święcie ochrony fizycznej materiałów jądrowych i obiektów jądrowych wykorzystywanych w celach pokojowych,
PRZEKONANE, że przestępstwa dotyczące materiałów jądrowych i obiektów jądrowych są przedmiotem poważnego zaniepokojenia, oraz że istnieje pilna potrzeba przyjęcia odpowiednich i skutecznych środków lub wzmocnienia środków już istniejących, dla zapewnienia zapobiegania takim przestępstwom oraz ich wykrywania i karania,
PRAGNĄC dalszego wzmocnienia współpracy międzynarodowej w zakresie ustanowienia skutecznych środków ochrony fizycznej materiałów jądrowych i obiektów jądrowych, zgodnych z prawem krajowym każdego z Państw-Stron konwencji oraz z niniejszą konwencją,
PRZEKONANE, że niniejsza konwencja powinna stanowić uzupełnienie rozwiązań w zakresie bezpiecznego stosowania, przechowywania i transportu materiałów jądrowych oraz bezpiecznej eksploatacji obiektów jądrowych,
UZNAJĄC istnienie zaleceń dotyczących ochrony fizycznej, sformułowanych na poziomie międzynarodowym i co jakiś czas aktualizowanych, które mogą dostarczać wytycznych co do współczesnych sposobów osiągania skutecznych poziomów ochrony fizycznej,
UZNAJĄC również, że za skuteczną ochronę fizyczną materiałów jądrowych i obiektów jądrowych wykorzystywanych do celów wojskowych odpowiada państwo posiadające takie materiały jądrowe i obiekty jądrowe, oraz przyjmując, że takie materiały i obiekty są i będą nadal objęte ścisłą ochroną fizyczną,
UZGODNIŁY co następuje: 3
W rozumieniu niniejszej konwencji:
a) "materiał jądrowy" oznacza pluton, z wyjątkiem plutonu zawierającego ponad 80% plutonu-238; uran-233; uran wzbogacony o izotopy 235 lub 233; uran zawierający mieszaninę izotopów występujących w przyrodzie pod postacią inną niż rudy lub pozostałości rud; każdy inny materiał zawierający jeden lub więcej wyżej wymienionych izotopów;
b) "uran wzbogacony o izotop 235 lub 233" oznacza uran zawierający izotopy 235 lub 233 lub obydwa w takiej ilości, że stosunek sumy zawartości obydwu tych izotopów do izotopu 238 jest większy niż stosunek izotopu 235 do izotopu 238 występujący w przyrodzie;
c) "międzynarodowy transport materiałów jądrowych" oznacza przewóz przesyłki materiałów jądrowych za pomocą jakiegokolwiek środka transportu w celu dostarczenia jej poza terytorium państwa, w którym przewóz się rozpoczyna, zaczynając od obiektu dostawcy w tym państwie, a kończąc w obiekcie odbiorcy na terytorium państwa ostatecznego przeznaczenia;
(d) 4 "obiekt jądrowy" oznacza obiekt (włącznie ze związanymi z nim budynkami i wyposażeniem), w którym materiały jądrowe są wytwarzane, przetwarzane, stosowane, przemieszczane, przechowywane lub składowane, jeśli uszkodzenie lub ingerencja w taki obiekt może prowadzić do uwolnienia znaczącej ilości promieniowania lub materiału promieniotwórczego;
(e) 5 "sabotaż" oznacza wszelkie umyślne działanie wymierzone przeciw obiektowi jądrowemu lub materiałowi jądrowemu, będącemu w użyciu, przechowywanemu albo transportowanemu, które może bezpośrednio lub pośrednio narazić zdrowie i bezpieczeństwo personelu, ogółu ludności lub środowiska poprzez narażenie na promieniowanie lub uwolnienie substancji promieniotwórczych.
Niniejsza konwencja ma na celu osiągnięcie i utrzymanie na całym świecie skutecznej ochrony fizycznej materiałów jądrowych stosowanych w celach pokojowych oraz obiektów jądrowych wykorzystywanych w celach pokojowych; zapobieganie i zwalczanie przestępstw dotyczących takich materiałów i obiektów na całym świecie, jak również ułatwienie współpracy w tym zakresie pomiędzy Państwami-Stronami.
(b) Działania sił zbrojnych podczas konfliktu zbrojnego w rozumieniu przepisów międzynarodowego prawa humanitarnego, regulowane jego przepisami, nie są regulowane niniejszą konwencją, a działania podejmowane przez siły zbrojne państwa w ramach realizacji ich służbowych zadań w zakresie, w jakim podlegają innym przepisom prawa międzynarodowego, nie są regulowane przez niniejszą konwencję.
(c) Żadne z postanowień niniejszej konwencji nie może być uznane za legalne upoważnienie do użycia, lub grożenia użyciem, siły wymierzonej w materiały jądrowe lub obiekty jądrowe wykorzystywane w celach pokojowych.
(d) Żadne z postanowień niniejszej konwencji nie oznacza darowania ani w jakikolwiek sposób zalegalizowania czynów bezprawnych, ani nie wyklucza podjęcia kroków sądowych na podstawie innych przepisów prawa.
(a) ochronę przed kradzieżą i innym bezprawnym zawładnięciem materiałów jądrowych podczas jego stosowania, przechowywania i transportu;
(b) zapewnienie wdrożenia szybkich i kompleksowych rozwiązań umożliwiających lokalizację i, o ile jest to właściwe, odzyskanie zaginionych lub skradzionych materiałów jądrowych; jeśli materiały te znajdują się poza jego terytorium, Państwo-Strona działa zgodnie z postanowieniami artykułu 5;
(c) ochronę materiałów jądrowych i obiektów jądrowych przed sabotażem; oraz
(d) łagodzenie lub minimalizowanie radiologicznych skutków sabotażu.
(a) ustanowi i utrzyma ramy prawne i regulacyjne w zakresie ochrony fizycznej;
(b) ustanowi lub wyznaczy właściwy organ lub organy odpowiedzialne za wdrożenie ram prawnych i regulacyjnych; oraz
(c) podejmie inne właściwe kroki niezbędne dla ochrony fizycznej materiałów jądrowych i obiektów jądrowych.
ZASADA PODSTAWOWA A: Odpowiedzialność państwa
Odpowiedzialność za ustanowienie, wdrożenie i utrzymanie krajowego systemu ochrony fizycznej na terytorium danego państwa spoczywa wyłącznie na tym państwie.
ZASADA PODSTAWOWA B: Odpowiedzialność podczas transportu międzynarodowego
Odpowiedzialność państwa za zapewnienie, by materiały jądrowe były odpowiednio chronione, rozciąga się na międzynarodowy transport tych materiałów aż do momentu właściwego i należytego przekazania tej odpowiedzialności innemu państwu.
ZASADA PODSTAWOWA C: Ramy prawne i regulacyjne
Państwo jest odpowiedzialne za ustanowienie i utrzymywanie ram prawnych i regulacyjnych w zakresie ochrony fizycznej. Ramy te powinny przewidywać ustanowienie odpowiednich wymogów ochrony fizycznej oraz obejmować system oceny i wydawania zezwoleń lub innych procedur nadających uprawnienia. Ramy te powinny obejmować system kontroli obiektów jądrowych i transportu w celu weryfikacji spełniania odpowiednich wymogów i warunków zezwolenia lub innego dokumentu uprawniającego, oraz w celu ustanowienia sposobów egzekwowania przestrzegania odpowiednich wymogów i warunków, włącznie ze skutecznymi karami.
ZASADA PODSTAWOWA D: Właściwy organ
Państwo powinno ustanowić lub wyznaczyć właściwy organ, który odpowiada za wdrożenie ram prawnych i regulacyjnych, i jest wyposażony w uprawnienia, kompetencje oraz środki finansowe i kadrowe stosowne do wypełniania nałożonych nań obowiązków. Państwo powinno podjąć działania zapewniające rzeczywistą niezależność pomiędzy działaniem właściwego organu tego państwa i działaniem jakiegokolwiek innego organu zajmującego się promocją lub wykorzystaniem energii jądrowej.
ZASADA PODSTAWOWA E: Odpowiedzialność posiadacza zezwolenia
Należy wyraźnie określić zakres odpowiedzialności za wdrażanie poszczególnych elementów ochrony fizycznej w obrębie danego państwa. Państwo powinno zapewnić, że główna odpowiedzialność za zapewnienie ochrony fizycznej materiałów jądrowych lub obiektów jądrowych spoczywa na posiadaczach stosownych zezwoleń lub innych dokumentów uprawniających (np. na operatorach lub przewoźnikach).
ZASADA PODSTAWOWA F: Kultura bezpieczeństwa
Wszystkie organizacje zaangażowane we wdrażanie ochrony fizycznej powinny nadać należyty priorytet kulturze bezpieczeństwa, jej rozwijaniu i utrzymywaniu, niezbędnym dla zapewnienia jej skutecznego wprowadzenia w życie w całej strukturze organizacyjnej.
ZASADA PODSTAWOWA G: Zagrożenie
Ochrona fizyczna w danym państwie powinna się opierać na aktualnej ocenie zagrożenia.
ZASADA PODSTAWOWA H: Podejście stopniowane
Wymogi ochrony fizycznej należy oprzeć na podejściu stopniowanym, uwzględniając aktualną ocenę zagrożenia, względną atrakcyjność i rodzaj materiałów, a także potencjalne skutki związane z nieuprawnionym zawładnięciem materiałami jądrowymi oraz z sabotażem wymierzonym w materiały jądrowe lub obiekty jądrowe.
ZASADA PODSTAWOWA I: Obrona w głąb
Wymogi w zakresie ochrony fizycznej w danym państwie powinny odzwierciedlać koncepcję kilku poziomów i metod ochrony (strukturalne i inne techniczne, osobowe i organizacyjne), które przeciwnik musiałby przezwyciężyć lub obejść dla zrealizowania swoich celów.
ZASADA PODSTAWOWA J: Zapewnienie jakości
W celu uzyskania pewności, iż spełnione zostały określone wymogi dotyczące wszystkich działań istotnych z punktu widzenia ochrony fizycznej, należy ustanowić i wdrożyć politykę zapewnienia jakości i programy zapewnienia jakości.
ZASADA PODSTAWOWA K: Plany awaryjne
Plany awaryjne opisujące postępowanie w przypadku nieuprawnionego zawładnięcia materiałem jądrowym, sabotażu wymierzonego w materiały jądrowe lub obiekt jądrowy lub próby dokonania takich czynów, powinny być opracowane oraz przećwiczone przez posiadaczy zezwoleń oraz odpowiedni organy.
ZASADA PODSTAWOWA L: Poufność
Państwo powinno określić wymogi dotyczące ochrony poufności informacji, których nieuprawnione ujawnienie mogłoby być niekorzystne z punktu widzenia ochrony fizycznej materiałów jądrowych i obiektów jądrowych.
(b) Materiały jądrowe, które nie są objęte postanowieniami niniejszego artykułu na mocy litery (a), powinny być chronione zgodnie z praktyką roztropnego zarządzania.
Każde Państwo-Strona podejmie w ramach swego ustawodawstwa krajowego oraz zgodnie z prawem międzynarodowym odpowiednie kroki dla zapewnienia, w stopniu praktycznie możliwym, aby podczas międzynarodowego transportu materiałów jądrowych materiały te, znajdujące się na jego terytorium lub na pokładzie statku albo samolotu będącego pod jego jurysdykcją, jeżeli taki statek lub samolot jest wykorzystywany dla transportu do lub z tego państwa, były ochraniane na poziomie określonym w załączniku I.
(a) Państwo-Strona podejmie odpowiednie kroki w celu poinformowania, tak szybko jak to jest możliwe, inne państwa, które jego zdaniem mogą być tym zainteresowane, o każdym przypadku kradzieży, rabunku lub innego bezprawnego zawładnięcia materiałami jądrowymi lub o realnej groźbie takich czynów, oraz - o ile będzie to konieczne - poinformuje o tym Międzynarodową Agencję Energii Atomowej i inne właściwe organizacje międzynarodowe;
(b) czyniąc to, zainteresowane Państwa-Strony w razie potrzeby będą wymieniać wzajemnie, z Międzynarodową Agencją Energii Atomowej lub z innymi stosownymi organizacjami międzynarodowymi informacje w celu ochrony zagrożonych materiałów jądrowych, sprawdzenia nienaruszenia pojemnika transportowego lub odzyskania bezprawnie przejętych materiałów jądrowych oraz będą:
i) koordynować swoje wysiłki drogą dyplomatyczną lub innymi uzgodnionymi kanałami;
ii. udzielać pomocy, jeśli zostaną o to poproszone;
iii. zapewniać zwrot odzyskanych materiałów jądrowych, skradzionych lub zaginionych w wyniku wyżej wymienionych zdarzeń.
Sposoby realizacji przedmiotowej współpracy określają zainteresowane Państwa-Strony.
(a) jeśli Państwo-Strona wie o wiarygodnym zagrożeniu sabotażem wymierzonym w materiały jądrowe lub obiekty jądrowe znajdujące się na terytorium innego państwa, to pierwsze z tych państw podejmuje decyzję w sprawie odpowiednich kroków w celu jak najszybszego poinformowania drugiego państwa oraz - o ile będzie to konieczne - Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej i innych właściwych organizacji międzynarodowych, mając na celu zapobieżenie sabotażowi;
(b) w przypadku sabotażu wymierzonego w materiały jądrowe lub obiekt jądrowy znajdujący się na terytorium Państwa-Strony i jeśli w ocenie tego państwa skutki radiologiczne takiego zdarzenia mogą dotknąć inne państwa, to państwo to, bez uszczerbku dla swych innych zobowiązań wynikających z prawa międzynarodowego, podejmuje odpowiednie kroki dla jak najszybszego poinformowania państwa lub państw, które mogą być dotknięte skutkami radiologicznymi oraz - o ile będzie to konieczne- Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej i innych właściwych organizacji międzynarodowych, mając na celu zminimalizowanie lub złagodzenie skutków radiologicznych takiego zdarzenia;
(c) jeśli Państwo-Strona występuje o udzielenie pomocy, o której mowa w literze (a) lub (b), to każde z Państw-Stron, do których wniosek o udzielenie pomocy został skierowany, bezzwłocznie podejmuje decyzję w sprawie możliwości udzielenia pomocy oraz zakresie i warunkach tej pomocy i powiadamia o niej wnioskujące Państwo-Stronę, bezpośrednio lub poprzez Międzynarodową Agencję Energii Atomowej;
(d) koordynacja i współpraca na podstawie liter (a)-(c) odbywa się drogą dyplomatyczną lub innymi uzgodnionymi kanałami. Sposób realizacji tej współpracy określają dwustronnie lub wielostronnie zainteresowane Państwa Strony.
a) czynem bez legalnego upoważnienia polegającym na pozyskaniu, posiadaniu, stosowaniu, przekazaniu, przetwarzaniu, składowaniu lub rozproszeniu materiałów jądrowych, który powoduje lub może spowodować śmierć lub ciężki uszczerbek na zdrowiu lub znaczną szkodę w mieniu lub środowisku;
(b) kradzieżą lub rabunkiem materiałów jądrowych;
(c) przywłaszczeniem lub uzyskaniem w drodze oszustwa materiałów jądrowych;
(d) czynem polegającym na przewozie, przesłaniu lub przemieszczeniu materiałów jądrowych na lub poza terytorium państwa bez upoważnienia;
(e) czynem wymierzonym przeciw obiektowi jądrowemu lub czynem zakłócającym eksploatację obiektu jądrowego, jeżeli sprawca umyślnie powoduje lub jest świadom tego, że czyn ten może spowodować śmierć lub ciężki uszczerbek na zdrowiu lub znaczną szkodę w mieniu lub środowisku na skutek narażenia na promieniowanie lub uwolnienia substancji promieniotwórczych, z wyłączeniem czynów podejmowanych w zgodzie z prawem krajowym Państwa-Strony, na terytorium którego obiekt jądrowy jest zlokalizowany;
(f) czynem będącym żądaniem wydania materiałów jądrowych pod groźbą użycia siły lub jakiejkolwiek innej formy zastraszenia;
(g) groźbą:
i. użycia materiałów jądrowych do spowodowania śmierci lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu lub znacznej szkody dotyczącej własności lub środowiska, albo popełnienia przestępstwa opisanego w literze (e), lub
ii. popełnienia przestępstwa opisanego w literach (b) i (e) w celu skłonienia osoby prawnej lub fizycznej, organizacji międzynarodowej lub państwa do wykonania - lub odstąpienia od wykonania - jakiegoś czynu;
(h) usiłowaniem popełnienia któregoś z czynów opisanych w literach od (a) do (e);
(i) współuczestnictwem w którymkolwiek z czynów wymienionych w literach od (a) do(h);
(j) organizowaniem lub kierowaniem innymi osobami w celu popełnienia czynów opisanych w literach od (a) do (h); oraz
(k) przyczynieniem się do popełnienia któregokolwiek z przestępstw opisanych w literach od (a) do (h) przez grupę osób działających we wspólnym celu; jeśli czyn taki jest umyślny oraz :
i. dokonany w celu ułatwienia działalności przestępczej lub wspierania przestępczego zamiaru grupy, przy czym taka działalność lub zamiar obejmuje popełnienie przestępstwa opisanego w literach od (a) do (g); albo
ii. dokonany w sytuacji posiadania wiedzy odnośnie zamiaru grupy co do popełnienia przestępstwa opisanego w literach od (a) do (g);
będzie przez każde Państwo-Stronę w jego ustawodawstwie określone jako karalne.
a) gdy przestępstwo jest popełnione na terytorium tego państwa lub na pokładzie statku albo samolotu, zarejestrowanych w tym państwie;
b) gdy domniemany sprawca jest obywatelem danego państwa.
Przekonawszy się, że okoliczności do tego upoważniają, Państwo-Strona, na którego terytorium znajduje się domniemany sprawca, podejmie w oparciu o swoje ustawodawstwo odpowiednie środki, łącznie z aresztem, dla zapewnienia jego obecności w celu przeprowadzenia postępowania sądowego lub ekstradycji. O środkach podejmowanych zgodnie z tym artykułem należy niezwłocznie powiadomić państwa, od których wymaga się ustanowienia jurysdykcji zgodnie z artykułem 8, i w miarę potrzeby wszystkie inne zainteresowane państwa.
Państwo-Strona, na którego terytorium znajduje się domniemany sprawca, jeżeli nie dokonuje ono jego ekstradycji, przekaże bez żadnych wyjątków i bez nieuzasadnionego opóźnienia, zgodnie ze swym ustawodawstwem, sprawę kompetentnym organom dla wszczęcia postępowania karnego.
Żadne z przestępstw przytoczonych w artykule 7 nie może być dla potrzeb ekstradycji lub wzajemnej pomocy prawnej uznane za przestępstwo polityczne lub za mające związek z przestępstwem politycznym, czy też za przestępstwo wynikające z motywów politycznych. Skutkiem tego, wniosku o ekstradycję lub wzajemną pomoc prawną, opartego na takim przestępstwie, nie można odrzucić powołując się wyłącznie na to, że dotyczy on przestępstwa politycznego lub przestępstwa związanego z przestępstwem politycznym, czy też przestępstwa wynikającego z motywów politycznych.
Żadne z postanowień niniejszej konwencji nie może być interpretowane, jako nakładające obowiązek dokonania ekstradycji lub udzielenia wzajemnej pomocy prawnej, jeśli Państwo- Strona, do którego zwrócono się z wnioskiem, ma istotne powody, by uważać, że wniosek o ekstradycję za przestępstwo określone w artykule 7, lub wniosek o udzielenie wzajemnej pomocy prawnej w odniesieniu do takiego przestępstwa został złożony w celu oskarżenia lub ukarania osoby ze względu na jej rasę, religię, narodowość, pochodzenie etniczne lub poglądy polityczne, lub że przychylenie się do wniosku pogorszyłoby sytuację takiej osoby ze względu na wymienione przyczyny.
Każda osoba, w stosunku do której podejmowane jest postępowanie w związku z którymkolwiek z przestępstw wymienionych w artykule 7, będzie mieć zagwarantowane sprawiedliwe traktowanie ze wszystkich stadiach postępowania.
Żadne z postanowień niniejszej konwencji nie wpływa na transfer technologii jądrowych w celach pokojowych, podejmowany dla wzmocnienia ochrony fizycznej materiałów jądrowych i obiektów jądrowych.
Załączniki do niniejszej konwencji stanowią jej integralną część.
b) W sprawach wchodzących w zakres ich kompetencji organizacje takie będą we własnym imieniu korzystać z praw i wypełniać obowiązki, które niniejsza konwencja nakłada na Państwa-Strony.
c) Stając się stroną konwencji, taka organizacja przedłoży depozytariuszowi oświadczenie wskazujące, jakie państwa są jej członkami i które artykuły konwencji nie mają do niej zastosowania.
d) Organizacja taka nie ma jakiegokolwiek dodatkowego prawa do głosowania poza jej państwami członkowskimi.
Depozytariusz notyfikuje niezwłocznie wszystkim państwom o:
a) każdym podpisaniu niniejszej konwencji,
b) każdym złożeniu dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia,
c) każdym zastrzeżeniu lub wycofaniu zastrzeżenia, zgodnie z artykułem 17,
d) każdym powiadomieniu uczynionym przez organizację, zgodnie z artykułem 18, ustęp 4 c),
e) wejściu w życie niniejszej konwencji,
f) wejściu w życie jakiejkolwiek poprawki do konwencji,
g) każdym wypowiedzeniu, zgodnie z artykułem 21.
Oryginał konwencji, którego teksty w językach angielskim, arabskim, chińskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim są jednakowo autentyczne, zostanie złożony Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej, który roześle uwierzytelnione odpisy konwencji wszystkim państwom.
Na dowód czego niżej podpisani, będąc należycie upełnomocnieni, podpisali niniejszą konwencję, otwartą do podpisu w Wiedniu i w Nowym Jorku w dniu 3 marca 1980 r.
Załącznik I 17
Poziomy ochrony fizycznej stosowane w międzynarodowym transporcie materiałów jądrowych według ich kategorii określonych w załączniku II.
Poziomy ochrony fizycznej stosowane w międzynarodowym transporcie materiałów jądrowych według ich kategorii określonych w załączniku II.
a) dla materiałów kategorii III - przechowywanie na obszarze, do którego wstęp jest kontrolowany;
b) dla materiałów kategorii II - przechowywanie na obszarze znajdujących się pod ciągłym nadzorem straży lub urządzeń elektronicznych, otoczonym barierą fizyczną z ograniczoną liczbą wejść znajdujących się pod odpowiednią kontrolą, lub na jakimkolwiek obszarze z równoważnym poziomem ochrony fizycznej;
c) dla materiałów kategorii I - przechowywanie na obszarze zabezpieczonym jak dla kategorii II, do którego wstęp jest dodatkowo ograniczony tylko dla sprawdzonych co do zaufania osób i który znajduje się pod ciągłym nadzorem strażników mających ścisłą łączność z odpowiednimi siłami interwencyjnymi.
Specyficzne środki podejmowane w tym wypadku powinny mieć za zadanie wykrycie i zapobieżenie każdemu napadowi, nieprawnemu dostępowi do materiałów jądrowych lub nieprawnemu zawładnięciu materiałem jądrowym.
2. Wymagania ochrony fizycznej materiałów jądrowych podczas ich międzynarodowego transportu:
a) dla materiałów kategorii II i III - transport odbywa się pod warunkiem zachowania specjalnych środków ostrożności, obejmujących uprzednie porozumienia pomiędzy dostawcą, odbiorcą i przewoźnikiem oraz uprzednie uzgodnienie pomiędzy fizycznymi lub prawnymi osobami podległymi jurysdykcji i przepisom państw eksportujących i importujących - określające czas, miejsce i sposób przekazania odpowiedzialności za transport;
b) dla materiałów kategorii I - transport odbywa się przy zachowaniu specjalnych środków ostrożności wyszczególnionych powyżej dla transportu materiałów kategorii II i III oraz dodatkowo pod stałym nadzorem eskorty i w warunkach zapewniających ścisłą łączność z odpowiednimi siłami interwencyjnymi;
c) dla uranu naturalnego w formie innej niż ruda lub jej pozostałości - zabezpieczenie transportu dla ilości przekraczających 500 kg uranu obejmuje wcześniejsze powiadomienie o przesyłce określające rodzaj transportu, oczekiwany czas dostarczenia przesyłki oraz potwierdzenie odbioru przesyłki.
Załącznik II 18
Tablica: Kategorie materiałów jądrowych
Tablica: Kategorie materiałów jądrowych
Materiał | Postać | Kategoria | ||
I | II | IIIc) | ||
1. Plutona) | nienapromieniowanyb) | 2 kg lub więcej | mniej niż 2 kg, lecz nie więcej niż 500 g | 500 g lub mniej, lecz więcej niż 15 g |
2. Uran-235 | nienapromieniowanyb) - uran o wzbogaceniu 20% U-235 lub więcej | 5 kg lub więcej | mniej niż 5 kg, ale więcej niż 1 kg | 1 kg lub mniej, lecz więcej niż 15 g |
- uran wzbogacony poniżej 20% U-235, ale nie mniej niż 10% | 10 kg lub więcej | mniej niż 10 kg, lecz więcej niż 1 kg | ||
- uran wzbogacony powyżej naturalnej zawartości U-235 w uranie, lecz mniej niż 10% U-235 | 10 kg lub więcej | |||
3. Uran-233 | nienapromieniowanyb) | 2 kg lub więcej | mniej niż 2 kg, lecz więcej niż 500 g | 500 g lub mniej, lecz więcej niż 15 g |
4. Napromienione paliwo | zubożony lub naturalny uran, tor lub niskowzbogacone paliwo (mniej niż 10% składnika rozszczepialnego)d),e) |
b) Materiał nienapromieniowany w reaktorze lub materiał napromieniowany w reaktorze, jeśli moc dawki w odległości 1 metra od nieosłoniętego materiału nie przekracza 1 grej/godz. (100 rad/godz.).
c) Inne paliwo, które ze względu na pierwotną zawartość materiału rozszczepialnego zostało przed napromieniowaniem zaliczone do kategorii I lub II, można zaliczyć do kategorii o jeden stopień niższej, jeśli moc dawki w odległości 1 metra od nieosłoniętego paliwa przekracza 1 grej/godz. (100 rad/godz.).
d) Chociaż zaleca się taki poziom ochrony, ustalenie innej kategorii ochrony fizycznej pozostawia się do decyzji państw na podstawie oceny specyficznych okoliczności.
e) Dla innego paliwa, które na podstawie zawartości składnika rozszczepialnego jest zaliczone do kategorii I i II przed napromienieniem, można obniżyć poziom ochrony fizycznej o jedną kategorię, jeżeli poziom promieniowania od paliwa przekracza 100 radów/godzinę z odległości 1 metra bez osłony.
- zmieniony przez pkt 1 umowy międzynarodowej z dnia 8 lipca 2005 r. (Dz.U.2018.89) zmieniającej nin. umowę międzynarodową z dniem 8 maja 2016 r.
- zmieniony przez pkt 1 obwieszczenia z dnia 14 lutego 2018 r. (Dz.U.2018.394) o sprostowaniu błędów.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Akty prawne liczba obiektów na liście: (5)
Akty zmieniające liczba obiektów na liście: (2)
Akty wprowadzające liczba obiektów na liście: (3)
- Wycofanie przez Rzeczpospolitą Polską zastrzeżeń dotyczących wyłączenia obowiązkowej jurysdykcji Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości oraz obowiązkowego arbitrażu, które Polska złożyła przy ratyfikacji lub przystąpieniu do niektórych umów międzynarodowych.
- Akt wycofania przez Rzeczpospolitą Polską zastrzeżeń dotyczących wyłączenia obowiązkowej jurysdykcji Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości oraz obowiązkowego arbitrażu, które Polska złożyła przy ratyfikacji lub przystąpieniu do niektórych umów międzynarodowych.
- Wejście w życie Konwencji o ochronie fizycznej materiałów jądrowych wraz z załącznikami I i II, otwartej do podpisu w Wiedniu i Nowym Jorku w dniu 3 marca 1980r.