Rozdział 2 - Wykonywanie - Konwencja o jurysdykcji i wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych. Lugano.1988.09.16.
Dz.U.2000.10.132
Akt utracił mocRozdział 2
Wykonywanie
Wykonywanie
Orzeczenia wydane w jednym Umawiającym się Państwie i w tym państwie wykonalne, będą wykonywane w innym Umawiającym się Państwie, jeżeli ich wykonalność w nim zostanie stwierdzona na wniosek uprawnionego.
Jednakże w Zjednoczonym Królestwie orzeczenie takie jest wykonywane w Anglii i Walii, w Szkocji lub w Irlandii Północnej, jeżeli na wniosek uprawnionego zostanie zarejestrowane do wykonania w odnośnej części Zjednoczonego Królestwa.
- w Belgii do "tribunal de premiere instance" lub do "rechtbank van eerste aanleg";
- w Danii do "byret";
- w Republice Federalnej Niemiec do przewodniczącego izby w "Landgericht";
- w Grecji do μovoμελεV πρωτoδικειo;
- w Hiszpanii do "Juzgado de Primera Instancja";
- we Francji do prezesa "tribunal de grande instance";
- w Irlandii do "High Court";
- w Islandii do "héraδsdómari";
- we Włoszech do "corte d'appello";
- w Luksemburgu do prezesa "tribunal d'arrondissement";
- w Niderlandach do prezesa "arrondissementsrechtbank";
- w Norwegii do "herredsrett" lub "byrett" jako "namsrett";
- w Austrii do "Landesgericht" lub "Kreisgericht";
- w Portugalii do "Tribunal Judicial de Circulo";
- w Szwajcarii:
a) w wypadku orzeczeń zasadzających kwotę pieniężną do Rechtsöffnungsrichter/juge de la mainlevee/giudice competente a pronuciare sul rigetto dell'opposizione, zgodnie z postępowaniem uregulowanym w artykułach 80 i 81 Bundesgesetz über Schuldbetreibung und Konkurs/loi fédérale sur la poursuite pour dettes et la faillite/legge federale sulla esecuzione e sul fallimento,
b) w wypadku orzeczeń, które nie zasądzają kwoty pieniężnej, do zuständiger kantonaler Vollstreckungsrichter/juge cantonal d'exequatur compétent/giudice cantonale competente a pronunciare l'exequatur;
- w Finlandii do "ulosotonhaltija/överexekutor";
- w Szwecji do "Svea hovrätt";
- w Zjednoczonym Królestwie:
a) w Anglii i Walii do "High Court of Justice" lub w wypadku orzeczenia w sprawie alimentacyjnej do "Magistrates' Court" za pośrednictwem "Secretary of State";
b) w Szkocji do "Court of Session" lub w wypadku orzeczenia w sprawie alimentacyjnej do "Sheriff Court" za pośrednictwem "Secretary of State";
c) w Irlandii Północnej do "High Court of Justice" lub w wypadku orzeczenia w sprawie alimentacyjnej do "Magistrates' Court" za pośrednictwem "Secretary of State".
Do postępowania w sprawie składania wniosku stosuje się prawo państwa wykonania.
Wnioskodawca wskazuje adres do doręczeń w okręgu sądu, do którego składa wniosek. Jeżeli prawo państwa wykonania nie przewiduje wskazywania takiego adresu, wnioskodawca wskazuje pełnomocnika do doręczeń.
Do wniosku dołącza się dokumenty wymienione w artykułach 46 i 47.
Sąd rozpoznający wniosek wydaje orzeczenie niezwłocznie; dłużnik w tym stadium postępowania nie ma możliwości złożenia jakiegokolwiek oświadczenia.
Wniosek może być oddalony tylko z przyczyn wymienionych w artykułach 27 i 28.
Orzeczenie zagraniczne nie może być w żadnym wypadku przedmiotem kontroli merytorycznej.
O orzeczeniu wydanym po rozpoznaniu wniosku właściwy urzędnik sądowy niezwłocznie zawiadamia wnioskodawcę, w formie przewidzianej przez prawo państwa wykonania.
Jeżeli zezwolono na wykonanie, dłużnik może wnieść środek zaskarżenia w ciągu miesiąca od doręczenia orzeczenia.
Jeżeli dłużnik ma miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie innym niż to, w którym wydano orzeczenie o zezwoleniu na wykonanie, termin do wniesienia środka zaskarżenia wynosi dwa miesiące i biegnie od dnia doręczenia tego orzeczenia dłużnikowi, osobiście lub pod jego adresem. Przedłużenie tego terminu z powodu dużej odległości jest wyłączone.
- w Belgii do "tribunal de premiere instance" lub "rechtbank van eerste aanleg";
- w Danii do "landsret";
- w Republice Federalnej Niemiec do "Oberlandesgericht";
- w Grecji do εφετειo;
- w Hiszpanii do "Audiencia Provincial";
- we Francji do "cour d'appel";
- w Irlandii do "High Court";
- w Islandii do héraδsdómari;
- we Włoszech do "corte d'appello";
- w Luksemburgu do "Cour supérieure de Justice" jako instancji odwoławczej w sprawach cywilnych;
- w Niderlandach do "arrondissementsrechtbank";
- w Norwegii do "lagmannsrett";
- w Austrii do "Landesgericht" lub "Kreisgericht";
- w Portugalii do "Tribunal da Relaçao";
- w Szwajcarii do "Kantonsgericht/tribunal cantonal/tribunale cantonale";
- w Finlandii do "hovioikeus/hovrätt";
- w Szwecji do "Svea hovrätt";
- w Zjednoczonym Królestwie:
a) w Anglii i Walii do "High Court of Justice" lub w wypadku orzeczenia w sprawie alimentacyjnej do "Magistrates' Court";
b) w Szkocji do "Court of Session" lub w wypadku orzeczenia w sprawie alimentacyjnej do "Sheriff Court";
c) w Irlandii Północnej do "High Court of Justice" lub w wypadku orzeczenia w sprawie alimentacyjnej do "Magistrates' Court".
- w Belgii, Grecji, Hiszpanii, we Francji, Włoszech, w Luksemburgu i Niderlandach: skarga kasacyjna;
- w Danii: postępowanie przed "hϕjesteret" za zgodą Ministra Sprawiedliwości;
- w Republice Federalnej Niemiec: "Rechtsbeschwerde";
- w Irlandii: środek zaskarżenia ograniczony do pytań prawnych do "Supreme Court";
- w Islandii: środek zaskarżenia do "Haestiéttur";
- w Norwegii: środek zaskarżenia (Kjaeremal lub anke) do "Hoyesteretts Kjaeremalsutvalg" lub "Hoyesterett";
- w Austrii: w wypadku "Rekursverfahren" - "Revisionsrekurs", a w wypadku "Widerspruchsverfahren" - "Berufung" z możliwością "Revision";
- w Portugalii: środek zaskarżenia ograniczony do pytań prawnych;
- w Szwajcarii: die staatsrechtliche Beschwerde beim Bundesgericht/recours de droit public devant le tribunal fédéral/ricorso di diritto pubblico al tribunale federale;
- w Finlandii: środek zaskarżenia do "korkein oikeus/högsta domstolen";
- w Szwecji: środek zaskarżenia do "högsta domstolen";
- w Zjednoczonym Królestwie: jedyny środek zaskarżenia ograniczony do pytań prawnych.
Sąd rozpoznający środek zaskarżenia może zawiesić postępowanie na wniosek strony, która wniosła ten środek, jeżeli w państwie pochodzenia został wniesiony od orzeczenia zwyczajny środek zaskarżenia lub jeżeli termin do wniesienia takiego środka zaskarżenia jeszcze nie upłynął; w tym ostatnim wypadku sąd może wyznaczyć termin, w którym środek zaskarżenia powinien być wniesiony.
Jeżeli orzeczenie sądowe zostało wydane w Irlandii lub Zjednoczonym Królestwie, to każdy środek zaskarżenia dopuszczalny w państwie pochodzenia uważa się za zwyczajny środek zaskarżenia w rozumieniu ustępu 1.
Sąd może również uzależnić wykonalność od złożenia, określonego przez siebie, zabezpieczenia.
W czasie biegu terminu do wniesienia środka zaskarżenia przewidzianego w artykule 36 i do chwili rozpoznania środka zaskarżenia nie może być prowadzona z majątku dłużnika egzekucja, z wyjątkiem środków zabezpieczających.
Orzeczenie zezwalające na wykonanie stanowi podstawę do zarządzenia takich środków.
- w Belgii do "cour d'appel" lub "hof van beroep";
- w Danii do "landsret";
- w Republice Federalnej Niemiec do "Oberlandesgericht";
- w Grecji do εφετειo;
- w Hiszpanii do "Audiencia Provincial";
- we Francji do "cour d'appel';
- w Irlandii do "High Court";
- w Islandii do héraδsdómari;
- we Włoszech do "corte d'appello';
- w Luksemburgu do "Cour supérieure de Justice" jako instancji odwoławczej w sprawach cywilnych";
- w Niderlandach do "gerechtshof";
- w Norwegii do "lagmannsrett";
- w Austrii do "Landesgericht" lub "Kreisgericht";
- w Portugalii do "Tribunal de Relaçao";
- w Szwajcarii do "Kantonsgericht/tribunal cantonal/tribunale cantonale";
- w Finlandii do "hovioikeus/hovratt";
- w Szwecji do "Svea hovrätt";
- w Zjednoczonym Królestwie:
a) w Anglii i Wali do "High Court of Justice" lub w wypadku orzeczenia w sprawie alimentacyjnej do "Magistrates' Court";
b) w Szkocji do "Court of Session" lub w wypadku orzeczenia w sprawie alimentacyjnej do "Sheriff Court";
c) w Irlandii Północnej do "High Court of Justice" lub w wypadku orzeczenia w sprawie alimentacyjnej do "Magistrates' Court".
Od orzeczenia wydanego w następstwie wniesienia środka zaskarżenia określonego w artykule 40 dopuszczalne są tylko:
- w Belgii, Grecji, Hiszpanii, we Francji, Włoszech, w Luksemburgu i Niderlandach: skarga kasacyjna;
- w Danii: postępowanie przed "hϕjesteret" za zgodą Ministra Sprawiedliwości;
- w Republice Federalnej Niemiec: "Rechtsbeschwerde";
- w Irlandii: środek zaskarżenia ograniczony do pytań prawnych do "Supreme court";
- w Islandii: środek zaskarżenia do "Haestiréttur";
- w Norwegii: środek zaskarżenia (kjaeremal lub anke) do "Hoyesteretts kjaeremalsutvalg" lub "Hoyesterett";
- w Austrii: "Revisionsrekurs";
- w Portugalii: środek zaskarżenia ograniczony do pytań prawnych;
- w Szwajcarii: staatsrechtliche Beschwerde beim Bundesgericht/recours de droit public devant le tribunal fédéral/ricorso di diritto pubblico davanti al tribunale federale;
- w Finlandii: środek zaskarżenia do "korkein oikeus/högsta domstolen";
- w Szwecji: środek zaskarżenia do "högsta domstolen";
- w Zjednoczonym Królestwie: jedyny środek zaskarżenia ograniczony do pytań prawnych.
Jeżeli orzeczenie zagraniczne rozstrzyga o kilku roszczeniach dochodzonych w pozwie i nie można zezwolić na wykonanie tego orzeczenia w całości, sąd zezwala na jego wykonanie w odniesieniu do jednego lub kilku roszczeń.
Wnioskodawca może wnosić o zezwolenie na wykonanie jedynie części orzeczenia.
Orzeczenia zagraniczne nakazujące płatność kary pieniężnej są wykonalne w państwie wykonania tylko wówczas, jeżeli wysokość kary pieniężnej została ostatecznie określona przez sądy państwa pochodzenia.
Wnioskodawca, któremu w państwie pochodzenia przyznano całkowitą lub częściową pomoc prawną lub zwolnienie od kosztów i opłat, korzysta w postępowaniu, o którym mowa w artykułach 32 do 35, z najbardziej dogodnego traktowania w zakresie pomocy prawnej lub zwolnienia od kosztów i opłat, jakie przewiduje prawo państwa wykonania.
Wnioskodawca, który wnosi o wykonanie orzeczenia organu administracyjnego, wydanego w Danii lub Islandii w sprawach alimentacyjnych, może w państwie wykonania wnosić o przyznanie mu korzyści z ustępu 1, jeżeli przedstawi zaświadczenie Ministerstwa Sprawiedliwości Danii lub Ministerstwa Sprawiedliwości Islandii stwierdzające, że spełnia warunki ekonomiczne do przyznania całkowitej lub częściowej pomocy prawnej lub zwolnienia od kosztów i opłat.
Na stronę, która w jednym z Umawiających się Państw wnosi o wykonanie orzeczenia wydanego w innym Umawiającym się Państwie, nie można z tego powodu, że jest cudzoziemcem lub że nie ma w państwie wykonania miejsca zamieszkania lub pobytu, nałożyć obowiązku złożenia kaucji na zabezpieczenie kosztów procesu lub depozytu, niezależnie od ich nazwy.