Konwencja (nr 96) dotycząca płatnych biur pośrednictwa pracy (zrewidowana w 1949 r.). Genewa.1949.07.01.
Dz.U.1955.38.236
Akt utracił mocKONWENCJA (NR 96)
dotycząca płatnych biur pośrednictwa pracy (zrewidowana w 1949 r.),
przyjęta w Genewie dnia 1 lipca 1949 r.
RADA PAŃSTWA
POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 1 lipca 1949 r. przyjęta została w Genewie przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy Konwencja (nr 96) dotycząca płatnych biur pośrednictwa pracy (zrewidowana w 1949 r.).
Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną, wskazując, że przyjmuje postanowienia jej Części II; oświadcza, że wymieniona Konwencja jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Dano w Warszawie, dnia 18 września 1954 roku.
(Tekst konwencji znajduje się w załączniku do niniejszego numeru).
ZAŁĄCZNIK
KONWENCJA (NR 96) DOTYCZĄCA PŁATNYCH BIUR POŚREDNICTWA PRACY (ZREWIDOWANA W 1949 R.)
KONWENCJA (NR 96) DOTYCZĄCA PŁATNYCH BIUR POŚREDNICTWA PRACY (ZREWIDOWANA W 1949 R.)
Zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana tam w dniu 8 czerwca 1949 r. na swej trzydziestej drugiej sesji,
Postanowiwszy przyjąć różne wnioski dotyczące rewizji Konwencji o płatnych biurach pośrednictwa pracy z 1933 r., przyjętej przez Konferencję na jej siedemnastej sesji, która to sprawa stanowi dziesiąty punkt porządku obrad sesji,
Postanowiwszy, że wnioski te zostaną ujęte w formie międzynarodowej konwencji, która uzupełni Konwencję o służbie zatrudnienia z 1948 r., przewidującą, że każdy Członek, dla którego konwencja jest w mocy, powinien utrzymywać lub zapewnić utrzymanie publicznej bezpłatnej służby zatrudnienia,
Zważywszy, że taka służba powinna być dostępna dla wszystkich kategorii pracowników,
przyjmuje dnia pierwszego lipca tysiąc dziewięćset czterdziestego dziewiątego roku poniższą konwencję pod nazwą Konwencji o płatnych biurach pośrednictwa pracy (zrewidowanej), 1949 r:
CZĘŚĆ I.
POSTANOWIENIA OGÓLNE.
POSTANOWIENIA OGÓLNE.
CZĘŚĆ II.
STOPNIOWE ZNOSZENIE PŁATNYCH BIUR POSREDNICTWA PRACY PROWADZONYCH W CELACH ZYSKU I REGLAMENTACJA INNYCH BIUR POSREDNICTWA PRACY.
STOPNIOWE ZNOSZENIE PŁATNYCH BIUR POSREDNICTWA PRACY PROWADZONYCH W CELACH ZYSKU I REGLAMENTACJA INNYCH BIUR POSREDNICTWA PRACY.
Płatne biura pośrednictwa pracy prowadzone nie w celach zysku, wymienione w paragrafie 1b) artykułu 1:
Właściwa władza zastosuje odpowiednie środki w celu upewnienia się, że bezpłatne biura pośrednictwa pracy wypełniają swe czynności za darmo.
Odpowiednie sankcje karne obejmujące cofnięcie, w razie potrzeby, licencji lub pozwolenia przewidzianego przez konwencję, będą przewidziane w wypadku wszelkiego wykroczenia bądź w stosunku do postanowień niniejszej części konwencji, bądź w stosunku do przepisów ustawodawstwa, które zapewnia im skuteczność.
Roczne sprawozdania przewidziane przez artykuł 22 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy zawierać będą wszelkie potrzebne informacje o udzielonych zezwoleniach na wyjątki w myśl artykułu 5, a w szczególności informacje dotyczące liczby biur, które korzystają z wyjątków i zakresu ich czynności, przyczyn, które uzasadniają wyjątki, oraz środków zastosowanych przez właściwą władzę dla kontrolowania działalności tych biur.
CZĘŚĆ III.
REGLAMENTACJA PŁATNYCH BIUR POŚREDNICTWA PRACY.
REGLAMENTACJA PŁATNYCH BIUR POŚREDNICTWA PRACY.
Płatne biura pośrednictwa pracy prowadzone w celach zysku wymienione w paragrafie 1a) artykułu 1:
Płatne biura pośrednictwa pracy prowadzone nie w celach zysku, wymienione w paragrafie 1b) artykułu 1:
Właściwa władza zastosuje odpowiednie środki dla upewnienia się, że bezpłatne biura pośrednictwa pracy wykonują swe czynności za darmo.
Odpowiednie sankcje karne, obejmujące w razie potrzeby cofnięcie licencji lub zezwolenia, przewidzianych w konwencji, będą ustalone za wszelkie wykroczenia bądź przeciwko postanowieniom niniejszej części konwencji, bądź przeciwko przepisom ustawodawstwa wprowadzającym je w życie.
Roczne sprawozdania przewidziane przez artykuł 22 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy zawierać będą wszelkie potrzebne informacje o środkach, zastosowanych przez właściwą władzę dla kontrolowania czynności płatnych biur pośrednictwa pracy, w tym zwłaszcza biur prowadzonych w celach zarobkowych.
CZĘŚĆ IV.
POSTANOWIENIA RÓŻNE.
POSTANOWIENIA RÓŻNE.
CZĘŚĆ V.
POSTANOWIENIA KOŃCOWE.
POSTANOWIENIA KOŃCOWE.
Formalne ratyfikacje niniejszej konwencji zostaną przesłane Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy do zarejestrowania.
Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy prześle Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych w celu rejestracji, zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych, dokładne informacje w sprawie wszystkich ratyfikacji, deklaracji i aktów wypowiedzenia, jakie zarejestrował zgodnie z poprzednimi artykułami.
Po upływie każdego dziesięcioletniego okresu, począwszy od wejścia w życie niniejszej konwencji, Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy powinna złożyć Konferencji Ogólnej sprawozdanie o stosowaniu niniejszej konwencji i postanowi, czy należy wnieść sprawę jej całkowitej lub częściowej rewizji na porządek obrad Konferencji.
Brzmienie francuskie i angielskie tekstu niniejszej konwencji jest jednakowo miarodajne.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Akty prawne liczba obiektów na liście: (7)
Akty wprowadzające liczba obiektów na liście: (6)
- Ratyfikacja przez Panamę Konwencji (nr 96) dotyczącej płatnych biur pośrednictwa pracy (zrewidowanej w 1949 r.), przyjętej w Genewie dnia 1 lipca 1949 r.
- Ratyfikacja przez Hiszpanię Konwencji (nr 96) dotyczącej płatnych biur pośrednictwa pracy (zrewidowanej w 1949 r.), przyjętej w Genewie dnia 1 lipca 1959 r.
- Uczestnictwo szeregu państw w Konwencji (nr 96) dotyczącej płatnych biur pośrednictwa pracy (zrewidowanej w 1949 r.), przyjętej w Genewie dnia 1 lipca 1949 r.