Konwencja (nr 92) dotycząca pomieszczenia załogi na statku (zrewidowana w 1949 r.). Genewa.1949.06.18.
Dz.U.1954.44.202
Akt obowiązującyKONWENCJA (NR 92)
dotycząca pomieszczenia załogi na statku (zrewidowana w 1949 r.),
przyjęta w Genewie dnia 18 czerwca 1949 r. *
RADA PAŃSTWA
POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 29 czerwca 1946 r. Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy przyjęła w Seattle Konwencję (nr 74) dotyczącą świadectw kwalifikacyjnych starszych marynarzy.
Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Dano w Warszawie, dnia 18 marca 1954 roku.
(Tekst konwencji znajduje się w załączniku do niniejszego numeru).
ZAŁĄCZNIK
KONWENCJA (NR 92)
KONWENCJA (NR 92)
Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy, zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana tam 8 czerwca 1949 r. na swej trzydziestej drugiej sesji,
Postanowiwszy przyjąć pewne propozycje odnoszące się do częściowej rewizji konwencji o pomieszczeniu załóg, 1946 r. przyjętej przez Konferencję na jej dwudziestej ósmej sesji, która to sprawa objęta jest dwunastym punktem porządku obrad sesji,
Zważywszy, że propozycje te powinny być ujęte w formę międzynarodowej konwencji,
przyjmuje dnia osiemnastego czerwca tysiąc dziewięćset czterdziestego dziewiątego roku następującą konwencję pod nazwą Konwencja o pomieszczeniu załóg (zrewidowana), 1949 r.:
CZĘŚĆ I.
Postanowienia ogólne.
a) statków o pojemności poniżej 500 ton;
b) statków poruszanych głównie przy pomocy żagli, ale mających pomocnicze maszyny;
c) statków używanych do rybołówstwa, połowu wielorybów lub do podobnych czynności;
d) holowników.
a) do statków od 200 do 500 ton;
b) do pomieszczenia osób zatrudnionych normalną pracą marynarską na statkach używanych do połowu wielorybów lub do czynności podobnych.
W celu stosowania niniejszej konwencji:
a) termin "statek" oznacza każdy statek, do którego konwencja się stosuje;
b) termin "tony" oznacza tony rejestrowe brutto;
c) termin "statek pasażerski" oznacza statek, w stosunku do którego jest w mocy świadectwo bezpieczeństwa, wystawione zgodnie z obowiązującymi postanowieniami międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu, albo certyfikat pasażerski;
d) termin "oficer" oznacza osobę, inną niż kapitan, będącą w stopniu oficera według ustawodawstwa krajowego lub, w braku takiego ustawodawstwa, według układu zbiorowego lub zwyczaju;
e) termin "marynarz" oznacza członka załogi, innego niż oficer;
f) termin "podoficer" oznacza marynarza służącego na stanowisku nadzorczym lub na stanowisku o specjalnej odpowiedzialności i uważanego za takiego przez ustawodawstwo krajowe lub, w braku takiego ustawodawstwa, przez układy zbiorowe lub zwyczaj;
g) termin "pomieszczenie załogi" obejmuje sypialnie, jadalnie, urządzenia sanitarne, pomieszczenia dla chorych oraz pomieszczenia odpoczynkowe, które są przewidziane do użytkowania przez załogę;
h) termin "przepisany" oznacza przepisany przez ustawodawstwo krajowe lub właściwą władzę;
i) termin "uznany" oznacza uznany przez właściwą władzę;
j) termin "ponownie rejestrowany" oznacza ponownie rejestrowany w związku z jednoczesną zmianą obszaru rejestracji i własności statku.
a) wymagać od właściwej władzy, by podawała je do wiadomości wszystkich zainteresowanych;
b) określić osoby odpowiedzialne za zapewnienie jego stosowania;
c) przepisać odpowiednie sankcje za wszelkie jego pogwałcenia;
d) przewidzieć ustanowienie i utrzymywanie systemu inspekcji odpowiedniego dla zapewnienia skutecznego przestrzegania powziętych postanowień;
e) zobowiązać właściwą władzę do zasięgania opinii organizacji armatorów lub samych armatorów i bona fide związków zawodowych marynarzy, celem opracowania przepisów i do współdziałania, jak dalece to jest wykonalne, ze stronami zainteresowanymi w stosowaniu tych przepisów.
CZĘŚĆ II.
Ustalenie planów i kontrola pomieszczenia załogi.
Właściwa władza powinna przeprowadzić inspekcję każdego statku i upewnić się, czy pomieszczenie załogi odpowiada wymaganiom ustawodawstwa, gdy:
a) statek jest rejestrowany lub ponownie rejestrowany,
b) pomieszczenie załogi zostało w sposób istotny przerobione lub przebudowane,
c) uznany bona fide związek marynarzy reprezentujący całą załogę lub jej część albo przepisana liczba lub określona część załogi wniesie do właściwej władzy w przepisanej formie i w takim czasie, by nie doszło do jakiegokolwiek opóźnienia statku, skargę, że pomieszczenie załogi nie odpowiada postanowieniom niniejszej konwencji.
CZĘŚĆ III.
Przepisy o pomieszczeniu załogi.
a) 1,85 m2 (20 st. kw.) na statkach o pojemności poniżej 800 ton;
b) 2,35 m2 (lub 25 st. kw.) na statkach o pojemności od 800 ton lub powyżej, lecz poniżej 3000 ton;
c) 2,78 m2 (lub 30 st. kw.) na statkach o pojemności 3000 ton lub powyżej.
Jednakże na statkach pasażerskich, na których więcej niż czterech marynarzy zamieszkuje w jednej sypialni, minimum powierzchni na osobę może wynosić 2,22 m2 (24 st. kw).
a) całkowita powierzchnia sypialni wyznaczona dla tych grup nie jest mniejsza, niż ta, która byłaby wyznaczona, gdyby liczba marynarzy nie została tak zwiększona,
b) minimum powierzchni podłogi sypialni nie wynosi mniej, niż:
i) 1,67m2 (18 st. kw.) na osobę na statkach o pojemności poniżej 3000 ton;
ii) 1,85 m2 (20 st. kw.) na osobę na statkach o pojemności 3000 ton lub powyżej.
a) oficerowie kierujących działem służby, oficerowie nawigacyjni i oficerowie mechanicy okrętowi, kierujący wachtą, starsi radio-oficerowie i radio-operatorzy - 1 osoba na pokój;
b) inni oficerowie: 1 osoba na pokój, gdy to jest możliwe, a w żadnym wypadku nie więcej niż dwie;
c) podoficerowie: jedna lub dwie osoby na pokój, a w żadnym wypadku nie więcej, niż dwie;
d) inni marynarze: dwie lub trzy osoby na pokój, gdy to jest możliwe, a w żadnym wypadku nie więcej, niż cztery.
a) kapitana i oficerów,
b) podoficerów i pozostałych marynarzy.
a) kapitana i oficerów,
b) podoficerów i pozostałych marynarzy służby pokładowej,
c) podoficerów i pozostałych marynarzy służby maszynowej.
Jednakże:
i) jedna z dwóch jadalni przewidzianych dla podoficerów i pozostałych marynarzy może być przydzielona podoficerom, a druga pozostałym marynarzom;
ii) jedna tylko jadalnia może być przewidziana dla podoficerów i pozostałych marynarzy służby pokładowej i maszynowej w przypadkach, gdy organizacja armatorów lub sami armatorzy i organizacja zainteresowanych uznanych bona fide związków zawodowych marynarzy daje pierwszeństwo takiemu urządzeniu.
a) na statkach o pojemności poniżej 800 ton: trzy;
b) na statkach o pojemności 800 ton lub powyżej, lecz poniżej 3000 ton: cztery;
c) na statkach o pojemności 3000 ton lub powyżej: sześć;
d) na statkach, gdzie radio-oficerowie lub radio-operatorzy mają pomieszczenie odosobnione, powinny być przewidziane urządzenia sanitarne blisko tych pomieszczeń lub przyległe do nich.
a) wanna lub natrysk na osiem osób lub mniej;
b) ustęp na osiem osób lub mniej;
c) umywalnia na sześć osób lub mniej.
Jednakże jeżeli liczba osób pewnej grupy przekracza ścisłą wielokrotność liczby mniej niż o połowę wymienionej liczby, ta nadwyżka może być nie brana pod uwagę przy stosowaniu niniejszego postanowienia.
a) podłogi powinny być z trwałego zatwierdzonego materiału, łatwe do oczyszczania i nie wchłaniające wilgoci; powinny mieć skuteczny system odpływu wód;
b) grodzie powinny być ze stali lub innego zatwierdzonego materiału i być wodoszczelne co najmniej do wysokości 0,23 m (9 cali) od poziomu podłogi;
c) pomieszczenia powinny być dostatecznie oświetlone, ogrzane i wentylowane;
d) ustępy powinny być umieszczone w miejscu łatwo dostępnym z sypialń i miejsc przeznaczonych do mycia się, ale muszą być od nich oddzielone; nie może być bezpośrednio z nich dostęp do sypialni, ani do korytarza, który by stanowił tylko przejście z sypialni do ustępu; jednakże to ostatnie postanowienie nie będzie się stosowało do ustępów, położonych miedzy dwiema sypialniami, mieszczącymi ogółem nie więcej niż cztery osoby;
e) gdy w tym samym przedziale umieszczono kilka ustępów, należy je odpowiednio osłonić, by zapewnić odosobnienie.
CZĘŚĆ IV.
Stosowanie konwencji do statków istniejących.
a) statek jest ponownie rejestrowany;
b) dokonywane są znaczne przeróbki konstrukcyjne lub poważne naprawy na statku w związku z zastosowaniem obmyślonego na dalszą metę planu, a nie wskutek wypadku lub nagłej potrzeby.
CZĘŚĆ V.
Postanowienia końcowe.
Nic w niniejszej konwencji nie może naruszyć żadnej ustawy, orzeczenia, zwyczaju lub umowy między armatorami a marynarzami, które zapewniają warunki korzystniejsze od tych, które przewiduje niniejsza konwencja.
Formalne ratyfikacje niniejszej konwencji zostaną przesłane Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy do zarejestrowania.
Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy poda Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych do zarejestrowania, zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych dokładne informacje o wszystkich ratyfikacjach i aktach wypowiedzenia, zarejestrowanych przez niego zgodnie z postanowieniami poprzednich artykułów.
Po upływie każdego okresu dziesięciu lat po wejściu w życie niniejszej konwencji Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy złoży Ogólnej Konferencji sprawozdanie z działania niniejszej konwencji i rozważy, czy pożądane będzie umieszczenie na porządku obrad Konferencji sprawy jej rewizji w całości lub częściowo.
a) ratyfikacja przez Członka nowej zrewidowanej konwencji oznaczać będzie ipso jure natychmiastowe wypowiedzenie konwencji niniejszej, pomimo postanowień artykułu 22, o ile i gdy nowa zrewidowana konwencja wejdzie w życie;
b) od daty, w której nowa zrewidowana konwencja wejdzie w życie, konwencja niniejsza przestanie być otwarta do ratyfikacji przez Członków.
Brzmienie francuskie i angielskie tekstu niniejszej konwencji jest jednakowo miarodajne.
Z dniem 20 sierpnia 2013 r. nin. konwencja zostaje rewidowana przez Konwencję o pracy na morzu (Dz.U.13.845), zgodnie z art. 10 powołanej konwencji.
Z dniem 20 sierpnia 2013 r. nin. konwencja utraciła moc obowiązującą w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej, z tym że w przypadku statków skonstruowanych przed dniem 20 sierpnia 2013 r. wymagania dotyczące konstrukcji i wyposażenia statków określone w wymienionych powyżej konwencjach będą pozostawać w mocy w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie, w jakim miały zastosowanie przed dniem 20 sierpnia 2013 r., zgodnie z pkt 2 oświadczenia rządowego z dnia 17 stycznia 2014 r. w sprawie utraty mocy obowiązującej w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej niektórych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy (Dz.U.2014.488).
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Akty prawne liczba obiektów na liście: (12)
Akty zmieniające liczba obiektów na liście: (3)
Akty wprowadzające liczba obiektów na liście: (9)
- Ratyfikacja przez Hiszpanię Konwencji (nr 92) dotyczącej pomieszczenia załogi na statku (zrewidowanej w 1949 r.), przyjętej w Genewie dnia 18 czerwca 1949 r.
- Ratyfikacja przez Panamę Konwencji (nr 68) dotyczącej zaopatrzenia w żywność i służby wyżywienia załóg na statkach, przyjętej w Seattle dnia 27 czerwca 1946 r., Konwencji (nr 73) dotyczącej badania lekarskiego marynarzy, przyjętej w Seattle dnia 29 czerwca 1946 r. oraz Konwencji (nr 92) dotyczącej pomieszczenia załogi na statku (zrewidowanej w 1949 r.), przyjętej w Genewie dnia 18 czerwca 1949 r.
- Ratyfikacja przez Ukraińską Socjalistyczną Republikę Radziecką Konwencji (nr 92) dotyczącej pomieszczenia załogi na statku (zrewidowanej w 1949 r.), przyjętej w Genewie dnia 18 czerwca 1949 r.