Konwencja (nr 79) dotycząca ograniczenia pracy nocnej dzieci i młodocianych w zajęciach nieprzemysłowych. Montreal.1946.10.09.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1948.46.340

Akt obowiązujący

Wersja od: 11 grudnia 1947 r.

KONWENCJA Nr 79

dotycząca ograniczenia pracy nocnej dzieci i młodocianych w zajęciach nieprzemysłowych,

przyjęta w Montrealu dnia 9 października 1946 r.

BOLESŁAW BIERUT

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 9 października 1946 r. została przyjęta w Montrealu przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy Konwencja Nr 79 dotycząca ograniczenia pracy nocnej dzieci i młodocianych w zajęciach nieprzemysłowych; Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wyraził na nią swą zgodę dnia 14 listopada 1947 r.

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją, uznałem ją i uznaję za słuszną w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadczam, że wymieniona Konwencja jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona oraz przyrzekam, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego poleciłem wycisnąć na Akcie niniejszym pieczęć Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 3 grudnia 1947 roku.

KONWENCJA (Nr 79)

dotycząca ograniczenia pracy nocnej dzieci i młodocianych w zajęciach nieprzemysłowych.

Ogólna Konferencja Międzynarodowej Organizacji Pracy, zwołana w Montrealu przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana na swej 29 Sesji 19 września 1946,

Postanowiwszy przyjąć pewne propozycje w związku z ograniczeniem pracy nocnej dzieci i młodocianych w zajęciach nieprzemysłowych, co jest objęte trzecim punktem porządku obrad Sesji - i

Postanowiwszy, że te propozycje mają przybrać formę międzynarodowej Konwencji,

Przyjmuje dnia 9 października 1946 następującą Konwencję, która może być cytowana jako

Konwencja w sprawie pracy nocnej młodocianych (zajęcia nieprzemysłowe) 1946:

CZĘŚĆ  I

OGÓLNE POSTANOWIENIA

Artykuł  1

1. Niniejsza Konwencja stosuje się do dzieci i młodocianych, zatrudnionych za zapłatą albo pracujących bezpośrednio lub pośrednio dla zarobku, w zajęciach nieprzemysłowych.

2. Dla celów niniejszej Konwencji termin "zajęcie nieprzemysłowe" obejmuje wszystkie zajęcia inne niż te, które są uznane przez właściwą władzę jako przemysłowe, rolne lub morskie.

3. Właściwa władza określi linię podziału, oddzielającą zajęcia nieprzemysłowe od zajęć przemysłowych, rolnych i morskich.

4. Krajowe prawa albo przepisy mogą wyłączyć spod stosowania tej Konwencji:

a) służbę domową w gospodarstwach prywatnych i

b) zatrudnienie, przy którym praca nie jest uważana za szkodliwą, krzywdzącą lub niebezpieczną dla dzieci lub młodocianych w przedsiębiorstwach rodzinnych, w których zatrudnieni są tylko rodzice i ich dzieci lub wychowankowie.

Artykuł  2

1. Dzieci poniżej lat czternastu, które mogą być dopuszczone do zatrudnienia - całodziennego lub częściowego - oraz dzieci powyżej lat czternastu, które podlegają jeszcze przymusowej całodziennej nauce szkolnej - nie mogą być zatrudnione ani pracować w nocy przez okres co najmniej czternastu kolejnych godzin, włączając w to przerwę między ósmą godziną wieczorem a ósmą godziną rano.

2. Zastrzega się, że krajowe prawa albo przepisy mogą - tam, gdzie wymagają tego lokalne warunki - zastąpić to inną przerwą dwunastu godzin, której początek nie może być wyznaczony później, niż o ósmej trzydzieści wieczorem, a koniec - wcześniej, niż o szóstej godzinie rano.

Artykuł  3

1. Dzieci powyżej czternastu lat, które nie podlegają już całodziennej przymusowej nauce szkolnej, oraz młodociani poniżej osiemnastu lat nie mogą być zatrudnieni ani pracować w nocy przez okres co najmniej dwunastu kolejnych godzin, włączając w to przerwę między dziesiątą godziną wieczorem a szóstą godziną rano.

2. Zastrzega się, że tam, gdzie istnieją wyjątkowe okoliczności, oddziałujące na specjalną gałąź działalności lub na specjalny obszar - kompetentna władza, po naradzie z zainteresowanymi organizacjami pracodawców i robotników, może postanowić, że w odniesieniu do dzieci i młodocianych, zatrudnionych w tej gałęzi działalności lub na tym obszarze - przerwa między godziną dziesiątą wieczorem a szóstą godziną rano może być zastąpiona przez przerwę między jedenastą godziną wieczorem a siódmą godziną rano.

Artykuł  4

1. W krajach, w których klimat czyni pracę dzienną szczególnie przykrą, okres nocny może być krótszy aniżeli przewidziany w powyższych Artykułach, o ile udzieli się w ciągu dnia wyrównawczego odpoczynku.

2. Zakaz pracy nocnej może być zawieszony przez Rząd dla młodocianych w wieku lat szesnastu i więcej, kiedy w wypadku istotnie nagłej potrzeby wymaga tego interes kraju.

3. Krajowe prawa lub przepisy mogą upoważnić właściwą władzę do udzielania tymczasowych indywidualnych licencyj w celu umożliwienia młodocianym w wieku lat szesnastu i więcej pracowania w nocy, kiedy wymagają tego specjalne potrzeby szkolenia zawodowego, pod warunkiem, by okres odpoczynku wynosił nie mniej niż jedenaście kolejnych godzin w każdym okresie dwudziestu czterech godzin.

Artykuł  5

1. Krajowe prawa lub przepisy mogą upoważnić właściwą władzę do udzielania indywidualnych licencyj w celu umożliwienia dzieciom lub młodocianym poniżej lat osiemnastu występowania w nocy jako wykonawcy w publicznych imprezach rozrywkowych albo uczestniczenia w nocy jako wykonawcy w robieniu filmów kinematograficznych.

2. Wiek minimalny, w którym może być udzielona taka licencja, winien być wyznaczony przez krajowe prawa lub przepisy.

3. Licencja taka nie może być udzielona wówczas, gdy - z powodu rodzaju imprezy rozrywkowej albo warunków, w jakich się ona odbywa, czy też z powodu rodzaju filmu kinematograficznego albo warunków, w jakich jest robiony - uczestnictwo w imprezie rozrywkowej lub w robieniu filmu może być niebezpieczne dla życia, zdrowia lub moralności dziecka lub młodocianego.

4. Następujące warunki winny obowiązywać przy udzielaniu licencyj:

a) okres zatrudnienia nie może trwać po północy;

b) ścisłe zabezpieczenie winno być zastosowane dla ochrony zdrowia i moralności oraz dla zapewnienia uprzejmego traktowania dziecka albo młodocianego, jak również w celu zapobieżenia kolizji z jego kształceniem,

c) dziecko lub młodociany winien mieć zapewniony nieprzerwany okres odpoczynkowy, wynoszący co najmniej czternaście godzin.

Artykuł  6

1. W celu zapewnienia należytego przestrzegania rozporządzeń niniejszej Konwencji, krajowe prawa lub przepisy winny:

a) zawarować istnienie systemu publicznej inspekcji i nadzoru wystarczającego dla szczególnych potrzeb różnych gałęzi działalności, do których Konwencja ma zastosowanie;

b) wymagać, aby każdy pracodawca utrzymywał rejestr bądź miał dostępne oficjalne akta, zawierające nazwiska i daty urodzenia wszystkich osób poniżej lat osiemnastu, które są przez niego zatrudnione, oraz ich godziny pracy; w wypadku dzieci i młodocianych, pracujących na ulicach lub w miejscach, do których publiczność ma dostęp, rejestr albo akta winny wykazywać godziny służby, ustalone w kontrakcie zatrudnienia;

c) zawarować dostateczne środki celem zapewnienia identyfikacji i nadzoru nad osobami poniżej lat osiemnastu, zaangażowanymi - na rachunek pracodawcy lub na swój własny rachunek - w zatrudnieniu lub w zajęciach, wykonywanych na ulicach albo w miejscach, do których publiczność ma dostęp;

d) zawarować kary wobec pracodawców lub innych odpowiedzialnych dorosłych za naruszanie takich praw lub przepisów.

2. W rocznych raportach, które mają być składane zgodnie z Artykułem 22 Konstytucji Międzynarodowego Biura Pracy, winny być zawarte pełne informacje odnośnie wszystkich praw i przepisów, które zapewniają wprowadzenie w życie postanowień niniejszej Konwencji, a w szczególności odnośnie:

a) każdej przerwy, która zastępuje przerwę, przewidzianą w ustępie 1 Artykułu 2, na podstawie postanowień ustępu 2 tegoż Artykułu;

b) zakresu, w jakim wykorzystane są postanowienia ustępu 2 Artykułu 3;

c) władz, upoważnionych do udzielania indywidualnych licencji na podstawie postanowień ustępu 1 Artykułu 5 oraz minimalnego wieku, wyznaczonego dla udzielania licencji zgodnie z postanowieniami ustępu 2 rzeczonego Artykułu.

CZĘŚĆ  II

SPECJALNE POSTANOWIENIA DLA PEWNYCH KRAJÓW

Artykuł  7

1. Każdy Członek, który przed datą przyjęcia praw lub przepisów, zezwalających na ratyfikację niniejszej Konwencji, nie posiadał praw lub przepisów, ograniczających nocną pracę dzieci i młodocianych w zajęciach nieprzemysłowych, może przez deklarację, towarzyszącą jej ratyfikacji, zastąpić wiek maksymalny, przewidziany w Artykule 3, wiekiem maksymalnym niższym niż osiemnaście lat, ale w żadym wypadku nie niższym niż szesnaście lat.

2. Każdy Członek, ktory złożył taką deklarację, może w każdym czasie unieważnić tę deklarację przez następną deklarację.

3. Każdy Członek, dla którego posiada ważność deklaracja, poczyniona na podstawie ustępu 1 niniejszego Artykułu, winien wskazywać każdego roku w swoim rocznym raporcie dotyczącym zastosowania niniejszej Konwencji, w jakim stopniu poczynione zostały postępy w kierunku pełnego stosowania postanowień Konwencji.

Artykuł  8

1. Postanowienia Części I niniejszej Konwencji winny mieć zastosowanie do Indii, z zastrzeżeniem zmian, wyszczególnionych w niniejszym Artykule:

a) wymienione postanowienia mają mieć zastosowanie do wszystkich terytoriów, odnośnie których Indyjskie prawodawstwo ma jurysdykcję dla stosowania ich;

b) właściwa władza może wyłączyć spod działania Konwencji dzieci i młodocianych zatrudnionych w przedsiębiorstwach, zatrudniających mniej niż dwadzieścia osób;

c) Artykuł 2 Konwencji winien mieć zastosowanie do dzieci poniżej lat dwunastu, które dopuszczone są do całodziennego lub częściowego zatrudnienia, oraz do dzieci powyżej lat dwunastu, które podlegają przymusowej całodziennej nauce szkolnej;

d) Artykuł 3 Konwencji winien mieć zastosowanie do dzieci powyżej lat dwunastu, które nie podlegają przymusowej całodziennej nauce szkolnej, oraz do młodocianych poniżej lat piętnastu;

e) wyjątki, na które zezwalają ustępy 2 i 3 Artykułu 4, winny mieć zastosowanie do młodocianych w wieku lat czternastu i więcej;

f) Artykuł 5 winien mieć zastosowanie do dzieci i młodocianych poniżej lat piętnastu.

2. Postanowienia ustępu 1 niniejszego Artykułu będą mogły być zmienione zgodnie z następującą procedurą:

a) Międzynarodowa Konferencja Pracy może na każdej swojej Sesji, na której sprawa ta znajdzie się na porządku obrad, przyjąć większością dwóch trzecich projekt poprawek do ustępu 1 niniejszego Artykułu;

b) każdy taki projekt poprawek winien w terminie jednego roku albo w wyjątkowych okolicznościach w terminie osiemnastu miesięcy od zamknięcia Sesji Konferencji, zostać przedłożony w Indiach władzy lub władzom, w kompetencji których leży ta sprawa, celem przeprowadzenia prawa lub dokonania innej akcji;

c) w razie otrzymania zgody władzy lub władz, w kompetencji których leży ta sprawa, Indie zakomunikują o formalnej ratyfikacji poprawki Generalnemu Dyrektorowi Międzynarodowego Biura Pracy celem rejestracji;

d) każdy taki projekt poprawki po ratyfikacji przez Indie wejdzie w życie jako poprawka do niniejszej Konwencji.

CZĘŚĆ  III

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł  9

Nic w niniejszej Konwencji nie może mieć wpływu na żadne prawo, decyzję, zwyczaj lub umowę między pracodawcami a robotnikami, które zapewniają bardziej korzystne warunki, aniżeli przewiduje niniejsza Konwencja.

Artykuł 10

Formalne ratyfikacje niniejszej Konwencji winny być zakomunikowane Generalnemu Dyrektorowi Międzynarodowego Biura Pracy celem rejestracji.

Artykuł  11

1. Niniejsza Konwencja będzie obowiązywała tylko tych Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy, których ratyfikacje zostały zarejestrowane przez Generalnego Dyrektora.

2. Wejdzie ona w życie w dwanaście miesięcy po dacie, w której ratyfikacje dwóch Członków zostały zarejestrowane przez Generalnego Dyrektora.

3. Następnie niniejsza Konwencja wejdzie w życie dla każdego Członka w dwanaście miesięcy po dacie, kiedy jego ratyfikacja została zarejestrowana.

Artykuł  12

1. Członek, który ratyfikował niniejszą Konwencję, może wypowiedzieć ją po upływie dziesięciu lat od daty, kiedy Konwencja po raz pierwszy weszła w życie, przez akt, zakomunikowany Generalnemu Dyrektorowi Międzynarodowego Biura Pracy celem rejestracji. Takie wypowiedzenie nabiera mocy dopiero po upływie jednego roku od daty, kiedy zostało zarejestrowane.

2. Każdy Członek, który ratyfikował Konwencję i który w okresie jednego roku po upływie okresu dziesięciu lat, wymienionych w poprzednim ustępie, nie skorzysta z prawa wypowiedzenia, zastrzeżonego w niniejszym Artykule, będzie związany na okres następnych dziesięciu lat, po czym może wypowiedzieć niniejszą Konwencję w warunkach, przewidzianych w niniejszym Artykule.

Artykuł  13

1. Generalny Dyrektor Międzynarodowego Biura Pracy zawiadomi wszystkich Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy o rejestracji wszystkich ratyfikacyj i wypowiedzeń, zakomunikowanych mu przez Członków Organizacji.

2. Zawiadamiając Członków Organizacji o rejestracji drugiej z rzędu ratyfikacji, która mu została zakomunikowana, Generalny Dyrektor winien zwrócić uwagę Członków Organizacji na datę, w której Konwencja wejdzie w życie.

Artykuł  14

Generalny Dyrektor Międzynarodowego Biura Pracy zakomunikuje Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych celem rejestracji, zgodnie z Artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych, pełne szczegóły wszystkich ratyfikacyj i aktów wypowiedzenia, zarejestrowanych przez niego zgodnie z postanowieniami poprzednich Artykułów.

Artykuł 15

Po upływie każdego okresu dziesięciu lat po wejściu w życie niniejszej Konwencji, Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy winna przedłożyć Ogólnej Konferencji raport o stosowaniu niniejszej Konwencji oraz winna rozważyć, czy pożądane jest umieszczenie na porządku obrad Konferencji sprawy jej całkowitej lub częściowej rewizji.

Artykuł  16

1. O ile Konferencja przyjmie nową Konwencję, będącą rewizją niniejszej Konwencji w całości lub częściowo, to - o ile nowa Konwencja nie postanowi inaczej:

a) ratyfikacja przez Członka nowej zrewidowanej Konwencji oznaczać będzie ipso iure niezwłoczne wypowiedzenie niniejszej Konwencji, pomimo rozporządzeń Artykułu 12 powyżej, jeżeli i kiedy nowa zrewidowana Konwencja wejdzie w życie;

b) od daty wejścia w życie nowej zrewidowanej Konwencji niniejsza Konwecja przestanie być dostępna do ratyfikacji przez Członków.

2. Niniejsza Konwencja pozostanie w każdym razie w mocy w swojej obecnej formie i treści dla tych Członków, którzy ją ratyfikowali, a nie ratyfikowali Konwencji zrewidowanej.

Artykuł  17

Brzmienie angielskie i francuskie tekstu niniejszej Konwencji jest jednakowo autentyczne.

Powyższe jest autentycznym tekstem Konwencji, prawomocnie przyjętej przez Ogólną Konferencję Międzynarodowej Organizacji Pracy w czasie jej dwudziestej dziewiątej Sesji, odbytej w Montrealu i ogłoszonej za zamkniętą dnia dziewiątego października 1946.

W dowód tego zamieściliśmy swoje podpisy dnia 1 listopada 1946 r.