Konwencja (nr 78) dotycząca lekarskiego badania zdatności do zatrudnienia dzieci i młodocianych w zajęciach nieprzemysłowych. Montreal.1946.10.09.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1948.46.339

Akt obowiązujący

Wersja od: 11 grudnia 1947 r.

KONWENCJA Nr 78

dotycząca lekarskiego badania zdatności do zatrudnienia dzieci i młodocianych w zajęciach nieprzemysłowych,

przyjęta w Montrealu dnia 9 października 1946 r.

BOLESŁAW BIERUT

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 9 października 1946 r. została przyjęta w Montrealu przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy Konwencja Nr 78 dotycząca lekarskiego badania zdatności do zatrudnienia dzieci i młodocianych w zajęciach nieprzemysłowych; Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wyraził na nią swą zgodę dnia 14 listopada 1947 r.

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją, uznałem ją i uznaję za słuszną w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadczam, że wymieniona Konwencja jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona oraz przyrzekam, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego poleciłem wycisnąć na Akcie niniejszym pieczęć Rzeczypospolitej.

w Warszawie, dnia 3 grudnia 1947 roku.

KONWENCJA (Nr 78)

dotycząca lekarskiego badania zdatności do zatrudnienia dzieci i młodocianych w zajęciach nieprzemysłowych.

Ogólna Konferencja Międzynarodowej Organizacji Pracy, zwołana w Montrealu przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana na swej 29 sesji 19 września 1946,

Postanowiwszy przyjąć pewne propozycje w związku z lekarskim badaniem zdatności do zatrudnienia w zajęciach nieprzemysłowych dzieci i młodocianych, co jest objęte trzecim punktem porządku obrad Sesji - i

Postanowiwszy, że te propozycje mają przybrać formę międzynarodowej Konwencji,

Przyjmuje dnia 9 października 1946 roku następującą Konwencję, która może być cytowana jako

Konwencja w sprawie lekarskiego badania młodocianych (Zajęcia nieprzemysłowe) 1946

CZĘŚĆ  I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł  1

1. Niniejsza Konwencja dotyczy dzieci i młodocianych, zatrudnionych za płacę bądź pracujących pośrednio lub bezpośrednio dla zarobku, w zajęciach nieprzemysłowych.

2. Dla celów niniejszej Konwencji termin "zajęcia nieprzemysłowe" obejmuje wszystkie zajęcia inne, aniżeli te, które uznane są przez kompetentną władzę jako przemysłowe, rolne albo morskie.

3. Właściwa władza określi linię podziału, oddzielającą zajęcia nieprzemysłowe od zajęć przemysłowych, rolnych i morskich.

4. Krajowe prawa mogą wyłączyć spod działania niniejszej Konwencji zatrudnienia, przy których praca uznana jest jako nie-niebezpieczna dla zdrowia dzieci lub młodocianych, w przedsiębiorstwach rodzinnych, w których zatrudnieni są tylko rodzice i ich dzieci lub wychowankowie.

Artykuł  2

1. Dzieci i młodociani poniżej lat osiemnastu nie mogą być dopuszczeni do zatrudnienia lub pracy w zajęciach nieprzemysłowych, o ile nie zostaną uznani za zdatnych do danej pracy przez gruntowne badanie lekarskie.

2. Lekarskie badanie zdatności do zatrudnienia winno być przeprowadzone przez kwalifikowanego lekarza, zaaprobowanego przez właściwą władzę, i winno być stwierdzone albo przez świadectwo lekarskie albo przez poświadczenie na zezwoleniu pracy lub w książce służbowej.

3. Dokument stwierdzający zdatność do zatrudnienia może być wydany:

a) w uzależnieniu od wyszczególnionych warunków zatrudnienia;

b) na wyszczególnioną robotę lub grupę robót czy zajęć, które zawierają podobne ryzyko dla zdrowia i które zostały zakwalifikowane jako grupa przez władzę, odpowiedzialną za stosowanie praw i przepisów, dotyczących lekarskich badań zdatności do zatrudnienia.

4. Krajowe prawo lub przepisy winny wyszczególnić władzę kompetentną do wydania dokumentu, stwierdzającego zdatność do zatrudnienia, oraz winny określić warunki, których należy przestrzegać przy sporządzaniu i wydawaniu dokumentu.

Artykuł  3

1. Zdatność dziecka lub młodocianego do pracy, przy której jest zatrudniony, winna podlegać nadzorowi lekarskiemu aż do czasu osiągnięcia przez niego wieku 18 lat.

2. Trwające nadal zatrudnienie dziecka lub osoby młodocianej poniżej lat osiemnastu winno podlegać ponawianym badaniom lekarskim w odstępach nie dłuższych, niż co rok.

3. Krajowe prawa lub przepisy winny:

a) zawierać rozporządzenia co do specjalnych okoliczności, w których ponowne badanie lekarskie wymagane będzie jako dodatek do corocznego badania - lub też w których badanie winno odbywać się w krótszych odstępach czasu celem zapewnienia skutecznego nadzoru odnośnie ryzyka, zawartego w danym zajęciu, oraz odnośnie stanu zdrowia dziecka lub młodocianego, jak wykazały poprzednie badania,

lub

b) upoważnić właściwą władzę do zażądania ponownych badań lekarskich w wyjątkowych przypadkach.

Artykuł  4

1. W zajęciach, zawierających duże ryzyko dla zdrowia, lekarskie badanie zdatności do zatrudnienia oraz ponowne badania wymagane będą co najmniej do wieku 21 lat.

2. Krajowe prawa lub przepisy winny bądź wyszczególnić bądź upoważnić właściwą władzę do wyszczególnienia zajęć lub kategoryj zajęć, w których lekarskie badania zdatności do zatrudnienia oraz ponowne badania wymagane będą co najmniej do wieku 21 lat.

Artykuł  5

Badania lekarskie, wymagane przez poprzedzające Artykuły, nie mogą nakładać na dziecko lub młodocianego ani na ich rodziców żadnych kosztów.

Artykuł 6

1. Odpowiednie środki winny być przedsięwzięte przez właściwą władzę celem pokierowania pod względem wyboru zawodu oraz przeprowadzenia fizycznej i zawodowej adaptacji dzieci i młodocianych, którzy zostali uznani przez badanie lekarskie za niezdatnych do pewnych rodzajów pracy lub u których stwierdziło ono fizyczne upośledzenia lub ograniczenia.

2. Charakter i zakres takich środków winien być określony przez właściwą władzę; w tym celu winno być wprowadzone współdziałanie między zainteresowanymi czynnikami pracy, zdrowia, oświaty i społecznymi oraz winna być utrzymywana skuteczna łączność między tymi czynnikami dla wprowadzenia tych środków w życie.

3. Krajowe prawa lub przepisy mogą zarządzić wydawanie dla dzieci i młodocianych, których zdatność do zatrudnienia nie jest wyraźnie określona:

a) tymczasowych zezwoleń pracy lub świadectw lekarskich, ważnych na określony okres czasu, po upływie którego od młodocianego robotnika wymagane będzie poddanie się ponownemu badaniu;

b) zezwoleń lub świadectw, wymagających specjalnych warunków zatrudnienia.

Artykuł  7

1. Pracodawca zobowiązany będzie zachować i trzymać do wglądu dla inspektorów pracy albo świadectwo lekarskie zdatności do zatrudnienia, albo zezwolenie pracy, albo książeczkę służbową wykazującą, że nie ma lekarskiego sprzeciwu przeciwko zatrudnieniu zgodnie z krajowymi prawami lub przepisami.

2. Krajowe prawa lub przepisy winny określić:

a) środki identyfikacji, jakie należy przedsięwziąć celem zapewnienia zastosowania systemu lekarskiego badania zdatności do zatrudnienia do tych dzieci i młodocianych, którzy zatrudnieni są albo na własny rachunek, albo na rachunek swoich rodziców w wędrownym handlu lub w jakimkolwiek innym zajęciu, wykonywanym na ulicach lub w miejscach, do których ma dostęp publiczność;

b) inne metody nadzoru, które mają być zastosowane celem zapewnienia ścisłego wykonywania niniejszej Konwencji.

CZĘŚĆ  II

SPECJALNE POSTANOWIENIA DLA PEWNYCH KRAJÓW

Artykuł  8

1. W przypadku, kiedy chodzi o Członka, którego terytorium zawiera duże obszary, gdzie z powodu skąpości zaludnienia lub stanu rozwoju danego obszaru właściwa władza uważa za niewykonalne przeprowadzenie postanowień niniejszej Konwencji, władza może wyłączyć te obszary spod stosowania Konwencji albo ogólnie, albo z takimi wyjątkami, odnoszącymi się do specjalnych przedsiębiorstw czy zajęć, jakie uważa za wskazane.

2. Każdy Członek winien wskazać w swoim pierwszym rocznym raporcie, dotyczącym zastosowania niniejszej Konwencji, przedłożonym w myśl Artykułu 22 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy, te obszary, w stosunku do których zamierza skorzystać z postanowień niniejszego Artykułu. Po terminie swego pierwszego rocznego raportu żaden Członek nie będzie miał możności odwołania się do postanowień niniejszego Artykułu z wyjątkiem obszarów, w ten sposób przezeń wskazanych.

3. Każdy Członek, korzystający z postanowień niniejszego Artykułu, winien wskazać w następnych rocznych raportach obszary, w stosunku do których zrzeka się prawa odwołania do postanowień niniejszego Artykułu.

Artykuł  9

1. Każdy Członek, który przed datą przyjęcia praw lub przepisów, umożliwiających ratyfikację niniejszej Konwencji - nie posiadał praw albo przepisów dotyczących lekarskiego badania zdatności do zatrudnienia w zajęciach nieprzemysłowych dzieci i młodocianych - może przez deklarację, towarzyszącą ratyfikacji, zastąpić wiek 18 lat, przewidziany w Artykułach 2 i 3, wiekiem niższym niż osiemnaście lat, ale w żadnym przypadku nie niższym, niż szesnaście lat, oraz wiek dwudziestu jeden lat, przewidziany w Artykule 4, wiekiem niższym niż dwadzieścia jeden lat, ale w żadnym przypadku nie niższym niż dziewiętnaście lat.

2. Każdy Członek, który złożył taką deklarację, może w każdym czasie unieważnić tę deklarację przez następną deklarację.

3. Każdy Członek, dla którego posiada ważność deklaracja, poczyniona w myśl ustępu 1 niniejszego Artykułu, winien wskazywać każdego roku w swoich rocznych raportach, dotyczących zastosowania niniejszej Konwencji, w jakim stopniu poczynione zostały postępy w kierunku pełnego stosowania postanowień Konwencji.

CZĘŚĆ  III

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł  10

Nic w niniejszej Konwencji nie może mieć wpływu na żadne prawo, decyzję, zwyczaj lub umowę między pracodawcami a robotnikami, które zapewniają bardziej korzystne warunki aniżeli przewiduje niniejsza Konwencja.

Artykuł 11

Formalne ratyfikacje niniejszej Konwencji winny być zakomunikowane Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy celem rejestracji.

Artykuł  12

1. Niniejsza Konwencja będzie obowiązywała tylko tych Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy, których ratyfikacje zostały zarejestrowane przez Generalnego Dyrektora.

2. Wejdzie ona w życie dwanaście miesięcy po dacie, w której ratyfikacje dwóch Członków zostały zarejestrowane przez Generalnego Dyrektora.

3. Następnie niniejsza Konwencja wejdzie w życie dla każdego Członka dwanaście miesięcy po dacie, kiedy jego ratyfikacja została zarejestrowana.

Artykuł  13

1. Członek, który ratyfikował niniejszą Konwencję, może wypowiedzieć ją po upływie dziesięciu lat od daty, kiedy Konwencja po raz pierwszy weszła w życie, przez akt, zakomunikowany Generalnemu Dyrektorowi Międzynarodowego Biura Pracy celem rejestracji. Takie wypowiedzenie nabiera mocy dopiero po upływie jednego roku od daty, kiedy zostało zarejestrowane.

2. Każdy Członek, który ratyfikował Konwencję i który w okresie jednego roku po upływie dziesięciu lat, wymienionych w poprzednim ustępie, nie skorzysta z prawa wypowiedzenia, przysługującego na mocy niniejszego Artykułu, będzie związany na okres następnych dziesięciu lat, po czym może wypowiedzieć niniejszą Konwencję po upływie każdego okresu dziesięciu lat w warunkach, przewidzianych w niniejszym Artykule.

Artykuł  14

1. Generalny Dyrektor Międzynarodowego Biura Pracy zawiadomi wszystkich Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy o rejestracji wszystkich ratyfikacyj i wypowiedzeń, zakomunikowanych mu przez Członków Organizacji.

2. Zawiadamiając Członków Organizacji o rejestracji drugiej z rzędu ratyfikacji, która mu została zakomunikowana, Generalny Dyrektor winien zwrócić uwagę Członków Organizacji na datę, w której Konwencja wejdzie w życie.

Artykuł  15

Generalny Dyrektor Międzynarodowego Biura Pracy zakomunikuje Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych celem rejestracji, zgodnie z Artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych, pełne szczegóły wszystkich ratyfikacyj i aktów wypowiedzenia, zarejestrowanych przez niego zgodnie z postanowieniami poprzednich Artykułów.

Artykuł 16

Po upływie każdego okresu dziesięciu lat po wejściu w życie niniejszej Konwencji, Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy winna przedłożyć Ogólnej Konferencji raport o stosowaniu niniejszej Konwencji oraz rozważyć, czy pożądane jest umieszczenie na porządku obrad Konferencji sprawy jej całkowitej lub częściowej rewizji.

Artykuł  17

1. O ile Konferencja przyjmie nową Konstytucję, będącą rewizją niniejszej Konwencji w całości lub częściowo, to - o ile nowa Konwencja nie postanowi inaczej:

a) ratyfikacja przez Członka nowej zrewidowanej Konwencji oznaczać będzie ipso iure niezwłoczne wypowiedzenie niniejszej Konwencji, pomimo rozporządzeń Artykułu 13 powyżej, o ile i kiedy nowa zrewidowana Konwencja wejdzie w życie;

b) od daty wejścia w życie nowej zrewidowanej Konwencji niniejsza Konwencja przestanie być dostępna do ratyfikacji przez Członków.

2. Niniejsza Konwencja pozostanie w każdym razie w mocy w swojej obecnej formie i treści dla tych Członków, którzy ją ratyfikowali, a nie ratyfikowali Konwencji zrewidowanej.

Artykuł  18

Brzmienie angielskie i francuskie tekstu niniejszej Konwencji jest jednakowo autentyczne.

Powyższe jest autentycznym tekstem Konwencji, prawomocnie przyjętej przez Ogólną Konferencję Międzynarodowej Organizacji Pracy w czasie jej dwudziestej dziewiątej Sesji, odbytej w Montrealu i ogłoszonej za zamkniętą dziewiątego października 1946.

W dowód tego zamieściliśmy swoje podpisy dnia 1 listopada 1946.