Część 6 - Postanowienia końcowe. - Konwencja (Nr 48) w sprawie ustanowienia międzynarodowego systemu zachowania uprawnień w ubezpieczeniu na wypadek inwalidztwa, starości i śmierci. Genewa.1935.06.22.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1939.21.134

Akt utracił moc
Wersja od: 21 marca 1939 r.

CZĘŚĆ  VI.

Postanowienia końcowe.

Dokumenty ratyfikacyjne niniejszej konwencji będą przesyłane Sekretarzowi Generalnemu Ligi Narodów i przez niego rejestrowane.

1.
Niniejsza konwencja obowiązywać będzie tylko Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy, których dokumenty ratyfikacyjne zostały zarejestrowane przez Sekretarza Generalnego.
2.
Wejdzie ona w życie w dwanaście miesięcy po zarejestrowaniu dokumentów ratyfikacyjnych dwóch Członków przez Sekretarza Generalnego.
3.
Następnie dla każdego Członka konwencja ta wejdzie w życie w dwanaście miesięcy od daty zarejestrowania jego dokumentu ratyfikacyjnego.

Z chwilą, gdy dokumenty ratyfikacyjne dwóch Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy zastaną zarejestrowane, Sekretarz Generalny Ligi Narodów poda ten fakt do wiadomości wszystkich Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy. Zawiadomi on również Członków o zarejestrowaniu dokumentów ratyfikacyjnych przesłanych mu później przez innych Członków Organizacji.

1.
Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, może po upływie lat pięciu od daty pierwotnego wejścia jej w życie wypowiedzieć ją aktem, który prześle do zarejestrowania Sekretarzowi Generalnemu Ligi Narodów. Wypowiedzenie to nabiera mocy dopiero po upływie roku od daty zarejestrowania.
2.
Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, a który w terminie rocznym po upływie okresu pięcioletniego wymienionego w paragrafie poprzednim nie zrobi użytku z możności wypowiedzenia, przewidzianej w niniejszym artykule, będzie związany na nowy okres pięcioletni, a następnie będzie mógł wypowiedzieć niniejszą konwencję z upływem każdego okresu pięcioletniego w warunkach przewidzianych w niniejszym artykule.

Po upływie każdego okresu pięcioletniego, począwszy od wejścia w życie niniejszej konwencji, Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy winna złożyć Konferencji Ogólnej sprawozdanie o stosowaniu niniejszej konwencji i postanowić, czy należy umieścić na porządku obrad Konferencji sprawę całkowitej lub częściowej rewizji konwencji.

1.
W razie, gdyby Konferencja przyjęła nową konwencję, zmieniającą całkowicie lub częściowo niniejszą konwencję i o ile nowa konwencja nie postanowi inaczej:
a)
ratyfikacja przez Członka nowej, zmienionej konwencji pociągnęłaby ipso iure, niezależnie od postanowień powyższego art. 26, natychmiastowe wypowiedzenie niniejszej konwencji z zastrzeżeniem, że nowa, zmieniona konwencja weszła w życie;
b)
począwszy od daty wejścia w życie nowej, zmienionej konwencji, niniejsza konwencja przestała by być otwarta do ratyfikacji Członków.
2.
Niniejsza konwencja pozostałaby jednakże w mocy, zarówno co do formy, jak treści, w stosunku do Członków, którzy ją ratyfikowali, a którzy by nie ratyfikowali nowej, zmienionej konwencji.

Obydwa teksty, francuski i angielski niniejszej konwencji, są miarodajne.

Zaznajomiwszy się z powyższym projektem konwencji, uznaliśmy go i uznajemy za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych; oświadczamy, że jest on przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywany.

Na dowód czego, wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 22 lutego 1938 r.