Art. 15. - Konwencja (Nr 40) dotycząca obowiązkowego ubezpieczenia na wypadek śmierci pracowników najemnych, zatrudnionych w przedsiębiorstwach rolnych. Genewa.1933.06.29.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.31.233

Akt obowiązujący

Wersja od: 29 września 1948 r.

Artykuł  15.

1. Cudzoziemcy będą poddani obowiązkowi ubezpieczenia i opłacania składek na tych samych warunkach, co właśni obywatele.

2. Członkowie rodziny, pozostali po ubezpieczonym lub spensjonowanym cudzoziemcu, korzystać będą na tych samych warunkach, co właśni obywatele, ze świadczeń wynikających ze składek, opłaconych na rachunek ubezpieczonego.

3. Pozostali po ubezpieczonym lub spensjonowanym cudzoziemcu członkowie rodziny, obywatele każdego Członka, związanego niniejszą konwencją i którego ustawodawstwo przewiduje w konsekwencji udział finansowy Państwa w tworzeniu funduszów lub w świadczeniach ubezpieczenia stosownie do art. 12, korzystać będą poza tym z dodatków, podwyżek lub z części pensji, wypłacanych z funduszów publicznych.

4. Jednakże ustawodawstwo narodowe może zastrzec dla własnych obywateli korzystanie z dodatków, podwyżek lub z części pensji, wypłacanych z funduszów publicznych i przyznawanych wyłącznie członkom rodziny, pozostałym po ubezpieczonym, który przekroczył określony wiek w chwili wprowadzenia w życie ustawodawstwa o obowiązkowym ubezpieczeniu.

5. Przewidziane ewentualnie ograniczenia z uwagi na zamieszkiwanie za granicą będą stosowane do pensjonowanych obywateli każdego Członka, związanego niniejszą konwencją, i zamieszkałych na obszarze innego Członka, związanego niniejszą konwencją, tylko w rozmiarze przewidzianym w stosunku do obywateli Państwa, w którym pensja została nabyta. Jednakże dodatki, podwyżki i części pensji, wypłacane z funduszów publicznych, mogą nie być udzielane.