Art. 6. - Konwencja (Nr 36) dotycząca obowiązkowego ubezpieczenia na starość pracowników najemnych, zatrudnionych w przedsiębiorstwach rolnych. Genewa.1933.06.29.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.31.225

Akt obowiązujący

Wersja od: 29 września 1948 r.

Artykuł  6.

1. Ubezpieczony, który przestanie podlegać obowiązkowi ubezpieczenia przed nabyciem prawa do świadczenia odpowiadającego wniesionym na jego rachunek składkom, będzie miał zachowane prawo do korzyści, wypływających z opłacania tych składek.

2. Jednakże ustawodawstwo narodowe będzie mogło ustalić wygaśnięcie tego prawa z upływem pewnego okresu, który będzie obliczony od chwili ustania obowiązku ubezpieczenia i który będzie bądź zmienny bądź stały:

a) Termin zmienny nie może być krótszy od jednej trzeciej łącznego okresu składkowego, przebytego od chwili wstąpienia do ubezpieczenia, zmniejszonego o okresy, które nie dawały podstawy do składkowania,

b) Termin stały nie powinien być w żadnym przypadku krótszy niż 18 miesięcy; prawo do świadczeń będzie mogło być uznane za wygasłe z upływem tego terminu, chyba że przed jego upływem opłacono ustalone przez ustawodawstwo narodowe minimum składek na rachunek ubezpieczonego na podstawie ubezpieczenia obowiązkowego lub dobrowolnego kontynuowania ubezpieczenia.