Art. 12. - Konwencja (Nr 36) dotycząca obowiązkowego ubezpieczenia na starość pracowników najemnych, zatrudnionych w przedsiębiorstwach rolnych. Genewa.1933.06.29.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.31.225

Akt obowiązujący

Wersja od: 29 września 1948 r.

Artykuł  12.

1. Cudzoziemcy będą poddani obowiązkowi ubezpieczenia i opłacania składek na tych samych warunkach, co właśni obywatele.

2. Cudzoziemcy i członkowie ich rodzin korzystać będą na tych samych warunkach, co i właśni obywatele, ze świadczeń, wynikających ze składek opłaconych na ich rachunek.

3. Cudzoziemcy i członkowie ich rodzin, obywatele każdego z Członków związanych niniejszą konwencją i których ustawodawstwo przewiduje w konsekwencji udział finansowy Państwa w utworzeniu funduszów lub w świadczeniach ubezpieczenia stosownie do art. 9, korzystać będą poza tym z dodatków, podwyżek lub z części pensji wypłacanych z funduszów publicznych.

4. Jednakże ustawodawstwo narodowe może zastrzec dla własnych obywateli korzystanie z dodatków, podwyżek lub z części pensji, wypłacanych z funduszów publicznych i przyznawanych wyłącznie ubezpieczonym, którzy przekroczyli określony wiek w chwili wprowadzenia w życie ustawodawstwa o obowiązkowym ubezpieczeniu.

5. Przewidziane ewentualne ograniczenia z uwagi na zamieszkiwanie zagranicą będą stosowane do spensjonowanych i członków ich rodzin, obywateli każdego z Członków, związanych niniejszą konwencją i zamieszkałych na obszarze innego Członka, związanego niniejszą konwencją, tylko w rozmiarze przewidzianym w stosunku do obywateli Państwa, w którym pensja została nabyta. Jednakże dodatki, podwyżki lub części pensji, wypłacane z funduszów publicznych, mogą nie być udzielane.