Art. 9. - Konwencja (Nr 35) dotycząca obowiązkowego ubezpieczenia na starość pracowników najemnych, zatrudnionych w przedsiębiorstwach przemysłowych i handlowych, w wolnych zawodach, jak również chałupników i pracowników gospodarstw domowych. Genewa.1933.06.29.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.31.223

Akt obowiązujący

Wersja od: 29 września 1948 r.

Artykuł  9.

1. Ubezpieczeni i ich pracodawcy powinni ponosić opłaty na utworzenie funduszów ubezpieczenia.

2. Ustawodawstwo narodowe może zwolnić z opłacania składek:

a) uczniów i młodocianych pracowników poniżej określonego wieku,

b) pracowników, którzy nie otrzymują wynagrodzenia w gotówce lub którzy otrzymują bardzo niskie wynagrodzenie.

3. Opłacanie składek przez pracodawców może nie być przewidziane w ustawodawstwach o ubezpieczeniu narodowym, którego zakres przekracza krąg zatrudnionych w pracy najemnej.

4. Władze publiczne uczestniczyć będą w tworzeniu funduszów lub w świadczeniach ubezpieczenia, ustanowionego na korzyść pracowników najemnych w ogólności lub robotników.

5. Ustawodawstwa narodowe, które w chwili przyjęcia niniejszej konwencji nie przewidywały opłacania składek przez ubezpieczonych, mogą nadal utrzymać w mocy zwolnienie ich od obowiązku składkowania.