Konwencja (nr 147) dotycząca minimalnych norm na statkach handlowych. Genewa.1976.10.29.
Dz.U.1997.72.454
Akt utracił mocKONWENCJA Nr 147
przyjęta w Genewie dnia 29 października 1976 r.
dotycząca minimalnych norm na statkach handlowych, *
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 29 października 1976 r. w Genewie została przyjęta przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy Konwencja nr 147 dotycząca minimalnych norm na statkach handlowych w następującym brzmieniu:
KONWENCJA Nr 147
dotycząca minimalnych norm na statkach handlowych
Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy,
zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana tam w dniu 13 października 1976 r. na sześćdziesiątej drugiej sesji;
przypominając postanowienia Zalecenia dotyczącego zatrudnienia marynarzy (statki obce), z 1958 r., i Zalecenia dotyczącego warunków życia, pracy i bezpieczeństwa marynarzy, z 1958 r.;
postanowiwszy przyjąć niektóre wnioski dotyczące statków, na których przeważają warunki poniżej normy, a zwłaszcza statków zarejestrowanych pod tzw. "tanimi banderami", która to sprawa stanowi piąty punkt porządku dziennego sesji;
postanowiwszy, że wnioski te zostaną ujęte w formę konwencji międzynarodowej,
przyjmuje dnia dwudziestego dziewiątego października tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego szóstego roku następującą konwencję, która otrzyma nazwę: Konwencja dotycząca statków handlowych (normy minimalne), z 1976 r.:
Każdy Członek, który ratyfikuje niniejszą konwencję, zobowiązuje się:
oraz do upewnienia się, że postanowienia tego ustawodawstwa są rzeczywiście równoważne z konwencjami lub z artykułami konwencji, które są wymienione w załączniku do niniejszej konwencji, o ile Członek nie jest w inny sposób obowiązany do wprowadzenia w życie tych konwencji;
Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, będzie, w miarę możliwości, informował swoich obywateli o problemach, jakie mogą wyniknąć z zaciągnięcia się na statek zarejestrowany w państwie, które nie ratyfikowało tej konwencji, chyba że dojdzie do przekonania, iż stosowane normy są równoważne z ustalonymi przez tę konwencję. Środki podjęte w tym zakresie przez państwo, które ratyfikowało niniejszą konwencję, nie mogą być sprzeczne z zasadą swobodnego przemieszczania się pracowników, ustanowioną w umowach, których stronami byłyby oba państwa.
Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy udzieli Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu zarejestrowania, zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych, wyczerpujących informacji o wszystkich ratyfikacjach i aktach wypowiedzenia, jakie zarejestrował zgodnie z postanowieniami poprzednich artykułów.
Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy, w każdym przypadku, gdy uzna to za potrzebne, przedstawi Konferencji Ogólnej sprawozdanie ze stosowania niniejszej konwencji i rozpatrzy, czy należy wpisać do porządku dziennego Konferencji sprawę całkowitej lub częściowej rewizji tej konwencji.
ZAŁĄCZNIK
Konwencja nr 138 dotycząca najniższego wieku, z 1973 r., lub
Konwencja nr 138 dotycząca najniższego wieku, z 1973 r., lub
Konwencja nr 7 dotycząca najniższego wieku (praca na morzu), z 1920 r.;
Konwencja nr 55 dotycząca obowiązków armatora (choroba i wypadki marynarzy), z 1936 r., lub
Konwencja nr 56 dotycząca ubezpieczenia marynarzy na wypadek choroby (morze) z 1936 r., albo
Konwencja nr 130 dotycząca opieki lekarskiej i zasiłków chorobowych, z 1969 r.;
Konwencja nr 73 dotycząca badania lekarskiego (marynarze), z 1946 r.;
Konwencja nr 134 dotycząca zapobiegania wypadkom (marynarze), z 1970 r., artykuły 4 i 7;
Konwencja nr 92 dotycząca pomieszczenia załogi na statku (zrewidowana), z 1949 r.;
Konwencja nr 68 dotycząca zaopatrzenia w żywność i służby wyżywienia (załogi statków), z 1946 r., artykuł 5;
Konwencja nr 53 dotycząca świadectw kwalifikacji zawodowych oficerów, z 1936 r., artykuły 3 i 41;
Konwencja nr 22 dotycząca umowy najmu marynarzy, z 1926 r.,
Konwencja nr 23 dotycząca repatriacji marynarzy, z 1926 r.,
Konwencja nr 87 dotycząca wolności związkowej i ochrony praw związkowych, z 1948 r.;
Konwencja nr 98 dotycząca prawa organizowania się i rokowań zbiorowych, z 1949 r.
______________________
1) W przypadku gdy ścisłe przestrzeganie odpowiednich postanowień Konwencji dotyczącej świadectw kwalifikacji zawodowych oficerów, z 1936 r., naruszałoby systemy lub procedury wydawania świadectw kwalifikacyjnych, ustanowione przez państwo, będzie stosowana zasada rzeczywistej równoważności w celu uniknięcia konfliktu z układami ustanowionymi przez to państwo w tym zakresie.
Powyższy tekst jest autentycznym tekstem Konwencji przyjętej należycie przez Konferencję Ogólną międzynarodowej Organizacji Pracy na jej sześćdziesiątej drugiej sesji, która odbyła się w Genewie i została ogłoszona za zamkniętą dnia dwudziestego dziewiątego października 1976 r.
Na dowód czego dnia jedenastego listopada 1976 r. złożyli swe podpisy: (pominięte).
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 29 marca 1995 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »