Konwencja (nr 124) dotycząca badania lekarskiego zdatności młodocianych do pracy pod ziemią w kopalniach. Genewa.1965.06.23.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1968.37.263

Akt obowiązujący

Wersja od: 4 października 1968 r.

KONWENCJA

MIĘDZYNARODOWEJ ORGANIZACJI PRACY (Nr124)

DOTYCZĄCA BADANIA LEKARSKIEGO ZDATNOŚCI MŁODOCIANYCH DO PRACY POD ZIEMIĄ W KOPALNIACH

przyjęta w Genewie dnia 23 czerwca 1965 r.

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 23 czerwca 1965 roku przyjęta została w Genewie na czterdziestej dziewiątej sesji Konferencji Ogólnej Międzynarodowej Organizacji Pracy Konwencja (Nr 124) dotycząca badania lekarskiego zdatności młodocianych do pracy pod ziemią w kopalniach.

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że wymieniona Konwencja jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie, dnia 8 czerwca 1968 roku.

(Tekst konwencji zamieszczony jest w załączniku nr 3 do niniejszego numeru).

ZAŁĄCZNIK

KONWENCJA DOTYCZĄCA BADANIA LEKARSKIEGO ZDATNOŚCI MŁODOCIANYCH DO PRACY POD ZIEMIĄ W KOPALNIACH

Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana tam w dniu 2 czerwca 1965 r. na swej czterdziestej dziewiątej sesji,

postanowiwszy przyjąć niektóre wnioski dotyczące badania lekarskiego zdatności młodocianych do pracy pod ziemią w kopalniach, która to sprawa stanowi czwarty punkt porządku dziennego sesji,

stwierdzając, że Konwencja dotycząca badania lekarskiego młodocianych (przemysł), 1946 r., stosująca się do kopalń, przewiduje, że dzieci i młodociani w wieku poniżej osiemnastu lat nie będą mogli być zatrudnieni w przedsiębiorstwie przemysłowym, jeżeli w wyniku szczegółowego badania lekarskiego nie zostaną uznani za zdatnych do wykonywania prac, które mają być im powierzone, że zatrudnienie dziecka lub młodocianego w wieku poniżej osiemnastu lat może być kontynuowane jedynie pod warunkiem przeprowadzania badań lekarskich w okresach nie przekraczających jednego roku oraz że ustawodawstwo krajowe powinno zawierać postanowienia przewidujące dodatkowe badania lekarskie,

stwierdzając, iż Konwencja przewiduje ponadto, że dla robót stanowiących duże zagrożenie dla zdrowia badanie lekarskie przydatności do pracy i jego okresowe ponawianie powinno być obowiązkowe co najmniej do dwudziestego pierwszego roku życia i że ustawodawstwo krajowe powinno bądź określić pracę lub kategorie prac, dla których ten obowiązek jest wymagany, bądź przekazać właściwej władzy uprawnienia do dokonania tego określenia,

biorąc pod uwagę zagrożenie, jakie stanowią dla zdrowia prace podziemne w kopalniach, zachodzi potrzeba przyjęcia międzynarodowych norm przewidujących obowiązkowe badanie lekarskie zdatności do pracy pod ziemią w kopalniach, jak również badania lekarskie okresowe do dwudziestego pierwszego roku życia, i określających rodzaj tych badań,

postanowiwszy, że normy te zostaną ujęte w formę konwencji międzynarodowej,

przyjmuje dnia dwudziestego trzeciego czerwca tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego piątego roku niniejszą Konwencję, która otrzyma nazwę Konwencji o badaniu lekarskim młodocianych (prace pod ziemią), 1965 r.:

Artykuł  1

1. Przy stosowaniu niniejszej Konwencji określenie "kopalnia" obejmuje każde przedsiębiorstwo, państwowe bądź prywatne, którego celem jest wydobywanie substancji znajdujących się pod ziemią, wymagające zatrudnienia ludzi pod ziemią.

2. Postanowienia niniejszej Konwencji, dotyczące zatrudnienia lub pracy pod ziemią w kopalniach, obejmują zatrudnienie lub pracę pod ziemią w kamieniołomach.

Artykuł  2

1. Dokładne badanie lekarskie zdatności do pracy i późniejsze badania okresowe, przeprowadzane w odstępach nie przekraczających dwanaście miesięcy, będą obowiązkowe dla osób w wieku poniżej dwudziestu jeden lat, które mają być zatrudnione albo mają wykonywać pracę pod ziemią w koplaniach.

2. Przyjęcie innych środków dotyczących nadzoru lekarskiego nad młodocianymi w wieku pomiędzy osiemnastym a dwudziestym pierwszym rokiem życia jest jednakże dopuszczalne, jeżeli właściwa władza uzna, po zasięgnięciu opinii lekarskiej, że tego rodzaju środki są równoznaczne z tymi, których się wymaga w ustępie 1, lub że są od nich skuteczniejsze, i jeżeli władza ta porozumie się w tym zakresie z zainteresowanymi i najbardziej reprezentatywnymi organizacjami pracodawców i pracowników oraz uzyska ich zgodę.

Artykuł  3

1. Badania lekarskie przewidziane w artykule 2 powinny być:

a) przeprowadzone pod odpowiedzialnością i nadzorem kwalifikowanego lekarza, zatwierdzonego przez właściwą władzę;

b) odpowiednio poświadczone.

2. Zdjęcie rentgenowskie płuc będzie wymagane przy badaniu poprzedzającym przyjęcie do pracy, jak również w czasie dalszych badań, jeżeli to będzie wskazane z punktu widzenia lekarskiego.

3. Badania lekarskie wymagane przez niniejszą Konwencję nie powinny stanowić żadnych obciążeń finansowych dla młodocianych ani dla ich rodziców lub opiekunów.

Artykuł  4

1. Właściwa władza powinna podjąć wszelkie niezbędne środki łącznie z ustanowieniem odpowiedniego systemu sankcji, w celu zapewnienia skutecznego stosowania postanowień niniejszej Konwencji.

2. Każdy Członek ratyfikujący niniejszą Konwencję zobowiązuje się do ustanowienia odpowiedniego systemu inspekcji dla nadzorowania stosowania postanowień Konwencji lub do sprawdzenia, czy odpowiednia inspekcja jest prowadzona.

3. Ustawodawstwo krajowe powinno wskazać osoby odpowiedzialne za zapewnienie stosowania postanowień niniejszej Konwencji.

4. Pracodawca powinien prowadzić rejestry, udostępniane inspektorom, zawierające dane o każdej osobie w wieku poniżej dwudziestu jeden lat, zatrudnionej lub pracującej pod ziemią, a mianowicie:

a) datę urodzenia, w miarę możliwości należycie udokumentowaną;

b) dane charakteryzujące wykonywaną pracę;

c) świadectwo stwierdzające zdatność do wykonywania danej pracy, ale nie zawierające żadnych wskazań lekarskich.

5. Pracodawcy powinni na żądanie udostępniać przedstawicielom pracowników informacje wymienione w ust. 4.

Artykuł  5

Właściwa władza każdego kraju powinna porozumieć się z zainteresowanymi i najbardziej reprezentatywnymi organizacjami pracodawców i pracowników przed ustaleniem generalnej polityki dotyczącej stosowania niniejszej Konwencji i wydaniem odpowiednich zarządzeń zapewniających jej stosowanie.

Artykuł  6

O formalnych aktach ratyfikacji niniejszej Konwencji Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zostanie poinformowany w celu ich rejestracji.

Artykuł  7

1. Niniejsza Konwencja będzie obowiązywać tylko tych Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy, których ratyfikacje zostaną zarejestrowane przez Dyrektora Generalnego.

2. Wejdzie ona w życie po upływie dwunastu miesięcy od daty zarejestrowania przez Dyrektora Generalnego ratyfikacji Konwencji przez dwóch Członków.

3. Następnie Konwencja ta wejdzie w życie dla każdego Członka po upływie dwunastu miesięcy od daty zarejestrowania jego ratyfikacji.

Artykuł  8

1. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą Konwencję, może ją wypowiedzieć po upływie dziesięciu lat od daty początkowego wejścia w życie Konwencji aktem przesłanym Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy i przez niego zarejestrowanym. Wypowiedzenie to nabiera mocy po upływie jednego roku od daty jego zarejestrowania.

2. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą Konwencję i który nie skorzysta w ciągu jednego roku po upływie dziesięcioletniego okresu, wymienionego w poprzednim ustępie, z możliwości wypowiedzenia przewdzianej w niniejszym artykule, będzie nią związany na nowy okres dziesięciu lat i następnie będzie mógł wypowiedzieć niniejszą Konwencję po upływie każdego dziesięcioletniego okresu z zachowaniem warunków przewidzianych w niniejszym artykule.

Artykuł  9

1. Dyrektor Generalny Miedzynarodowego Biura Pracy zawiadomi wszystkich Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy o zarejestrowaniu wszystkich ratyfikacji i wypowiedzeń, o których poinformują go Członkowie Organizacji.

2. Zawiadamiając Członków Organizacji o zarejestrowaniu drugiej zgłoszonej mu ratyfikacji, Dyrektor Generalny zwróci uwagę Członków Organizacji na datę, od której niniejsza Konwencja wejdzie w życie.

Artykuł  10

Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy udzieli Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, w celu zarejestrowania zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych, wyczerpujących informacji o wszystkich ratyfikacjach i aktach wypowiedzenia, jakie zarejestrował zgodnie z postanowieniami poprzednich artykułów.

Artykuł  11

Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy w każdym wypadku, gdy uzna to za potrzebne, przedstawi Konferencji Ogólnej sprawozdanie o stosowaniu niniejszej Konwencji i rozważy, czy należy wpisać na porządek dzienny Konferencji sprawę całkowitej lub częściowej jej rewizji.

Artykuł  12

1. W razie przyjęcia przez Konferencję nowej konwencji, wprowadzającej całkowitą lub częściową rewizję niniejszej Konwencji, i o ile nowa konwencja nie postanowi inaczej:

a) ratyfikacja przez Członka nowej konwencji wprowadzającej rewizję pociągnie za sobą z mocy samego prawa bez względu na postanowienia artykułu 8, natychmiastowe wypowiedzenie niniejszej Konwencji z zastrzeżeniem, że wejdzie w życie nowa konwencja wprowadzająca rewizję;

b) począwszy od daty wejścia w życie nowej konwencji wprowadzającej rewizję, niniejsza Konwencja przestanie być otwarta do ratyfikacji przez Członków.

2. Niniejsza Konwencja pozostanie w każdym razie w mocy w swej aktualnej formie i treści dla tych Członków, którzy ją ratyfikowali, a nie ratyfikowali konwencji wprowadzającej rewizję.

Artykuł  13

Teksty angielski i francuski niniejszej Konwencji są jednakowo autentyczne.

Powyższy tekst jest autentycznym tekstem Konwencji przyjętej należycie przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy na jej czterdziestej dziewiątej sesji, która odbyła się w Genewie i została ogłoszona za zamkniętą w dniu 23 czerwca 1965 r.

Na dowód czego w dniu dwudziestym czwartym czerwca tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego piątego roku swe podpisy złożyli: