Konwencja (nr 120) dotycząca higieny w handlu i biurach. Genewa.1964.07.08.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1968.37.261

Akt obowiązujący

Wersja od: 4 października 1968 r.

KONWENCJA

MIĘDZYNARODOWEJ ORGANIZACJI PRACY (Nr 120) DOTYCZĄCA HIGIENY W HANDLU I BIURACH

przyjęta w Genewie dnia 8 lipca 1964 r.

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 8 lipca 1964 roku przyjęta została w Genewie na czterdziestej ósmej sesji Konferencji Ogólnej Międzynarodowej Organizacji Pracy Konwencja (Nr 120) dotycząca higieny w handlu i biurach.

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że wymieniona Konwencja jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie, dnia 8 czerwca 1968 roku.

(Tekst konwencji zamieszczony jest w załączniku nr 2 do niniejszego numeru)

ZAŁĄCZNIK

KONWENCJA DOTYCZĄCA HIGIENY W HANDLU I BIURACH

Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy, zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana tam w dniu 17 czerwca 1964 r. na swej czterdziestej ósmej sesji,

postanowiwszy przyjąć różne wnioski dotyczące higieny w handlu i biurach, która to sprawa stanowi czwarty punkt porządku obrad sesji,

postanowiwszy, że niektóre z tych wniosków zostaną ujęte w formę konwencji międzynarodowej,

przyjmuje dnia ósmego lipca tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego czwartego roku poniższą Konwencję, która otrzyma nazwę Konwencji w sprawie higieny (w handlu i biurach), 1964 r.:

CZĘŚĆ  I.

ZOBOWIĄZANIA STRON.

Artykuł  1

Niniejsza Konwencja stosuje się:

a) do zakładów handlowych;

b) do zakładów, instytucji lub administracji, w których pracownicy są zatrudnieni głównie przy pracy biurowej;

c) w przypadku nieobjęcia ustawodawstwem krajowym lub innymi obowiązującymi postanowieniami z zakresu higieny w przemyśle, koplaniach, transporcie czy rolnictwie - do wszystkich działów innych zakładów, instytucji lub administracji, w których pracownicy są zatrudnieni głównie w działalności handlowej lub przy pracach biurowych.

Artykuł  2

Właściwa władza, po zasięgnięciu opinii bezpośrednio zainteresownych organizacji pracodawców i pracowników, jeżeli takie organizacje istnieją, może wyłączyć od stosowania wszystkich lub niektórych postanowień niniejszej Konwencji określone kategorie zakładów, instytucji, administracji lub działów wymienionych w artykule 1, jeżeli okoliczności i warunki zatrudnienia są takie, że zastosowanie wszystkich lub niektórych wspomnianych postanowień nie byłoby właściwe.

Artykuł  3

We wszystkich przypadkach, w których zaistniałaby wątpliwość, czy niniejsza Konwencja stosuje się do określonego zakładu, instytucji lub administracji, sprawa będzie rozstrzygnięta bądź przez właściwą władzę, po zasięgnięciu opinii zainteresowanych organizacji pracodawców i pracowników, jeżeli takie organizacje istnieją, bądź w każdy inny sposób, zgodny z ustawodawstwem i praktyką krajową.

Artykuł  4

Każdy członek, który ratyfikuje niniejszą Konwencję, zobowiązuje się do:

a) przyjęcia i utrzymania w mocy ustawodawstwa zabezpieczającego stosowanie zasad ogólnych, zawartych w części II;

b) zapewnienia, jeśli to będzie możliwe i pożądane w warunkach krajowych, ażeby realizowano postanowienia zalecenia w sprawie higieny (w handlu i biurach), 1964 r., lub postanowienia równiorzędne.

Artykuł  5

Ustawodawstwo realizujące postanowienia niniejszej Konwencji powinno być opracowane po zasięgnięciu opinii zainteresowanych organizacji pracowodawców i pracowników, jeżeli takie organizacje istnieją; powyższe dotyczy również każdego ustawodawstwa realizującego, jeśli to będzie możliwe i pożądane w warunkach krajowych, postanowienia zalecenia w sprawie higieny (w handlu i biurach), 1964 r., lub postanowienia równorzędne.

Artykuł  6

1. Dla zapewnienia skutecznego stosowania przepisów ustawodawczych, wymienionych w artykule 5, powinny być podjęte właściwe kroki drogą odpowiedniej inspekcji lub przy pomocy innych środków.

2. Skuteczne stosowanie tych przepisów ustawodawczych powinno być zabezpieczone w drodze ustanowienia odpowiedniego systemu sankcji, jeżeli pozwalają na to środki, przy pomocy których są realizowane postanowienia niniejszej Konwencji.

CZĘŚĆ  II.

ZASADY OGÓLNE.

Artykuł  7

Wszystkie pomieszczenia, z których korzystają pracownicy, jak również wyposażenie tych pomieszczeń, powinny być utrzymane w dobrym stanie i czystości.

Artykuł  8

Wszystkie pomieszczenia, z których korzystają pracownicy, powinny posiadać dostateczną i odpowiednią wentylację, naturalną lub sztuczną albo obydwie równocześnie, dostarczającą świeżego lub oczyszczonego powietrza.

Artykuł  9

Wszystkie pomieszczenia, z których korzystają pracownicy, powinny być oświetlone w sposób wystarczający i właściwy; miejsca pracy powinny posiadać, w miarę możliwości, oświetlenie naturalne.

Artykuł  10

We wszystkich pomieszczeniach, z których korzystają pracownicy, powinna być utrzymana najbardziej właściwa i stała temperatura, o ile pozwalają na to okoliczności.

Artykuł  11

Wszystkie miejsca pracy, jak również stanowiska pracy, powinny być urządzone w taki sposób, aby zdrowie pracowników nie było narażone na żadne szkodliwe oddziaływanie.

Artykuł  12

Do dyspozycji pracowników należy postawić w dostatecznej ilości wodę do picia lub inny zdrowy napój.

Artykuł  13

Należy przewidzieć wystarczającą ilość odpowiednio utrzymywanych ubikacji oraz urządzeń do mycia.

Artykuł  14

Do dyspozycji pracowników powinna być postawiona dostateczna ilość odpowiednich miejsc siedzących; pracownicy ci w rozsądnym zakresie, powinni mieć możliwość korzystania z nich.

Artykuł  15

Dla umożliwienia pracownikom przebierania się, przechowywania i suszenia odzieży, której nie noszą w czasie pracy, należy zapewnić odpowiednie urządzenia i właściwie je utrzymywać.

Artykuł  16

Pomieszczenia podziemne i pomieszczenia bez okien, w których odbywa się normalna praca, powinny odpowiadać właściwym normom higieny.

Artykuł  17

Należy chronić pracowników przy pomocy właściwych i praktycznych środków przed substancjami i procesami uciążliwymi, niezdrowymi lub trującymi albo z jakiegokolwiek powodu niebezpiecznymi. Jeżeli rodzaj pracy tego wymaga, właściwa władza powinna wprowadzić obowiązek korzystania z urządzeń ochrony indywidualnej.

Artykuł  18

Hałasy i drgania, mogące być przyczyną szkodliwych następstw u pracowników, powinny być ograniczone do minimum przy pomocy właściwych i dających się zastosować środków.

Artykuł  19

Każdy zakład, instytucja, administracja lub dział, do których niniejsza Konwencja ma zastosowanie, powinny w zależności od swojej wielkości i możliwości niebezpieczeństwa:

a) bądź posiadać własną izbę chorych lub własny punkt pierwszej pomocy;

b) bądź posiadać izbę chorych lub punkt pierwszej pomocy wspólnie z innymi zakładami, instytucjami, administracjami lub działami;

c) bądź posiadać jedną lub więcej szaf, skrzynek lub walizek ze środkami pierwszej pomocy.

CZĘŚĆ  III.

POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  20

O formalnych aktach ratyfikacji niniejszej Konwencji Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zostanie poinformowany w celu ich rejestracji.

Artykuł  21

1. Niniejsza Konwencja będzie obowiązywać tylko tych Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy, których ratyfikacje zostaną zarejestrowane przez Dyrektora Generalnego.

2. Wejdzie ona w życie po upływie dwunastu miesięcy od daty zarejestrowania przez Dyrektora Generalnego ratyfikacji Konwencji przez dwóch Członków.

3. Następnie Konwencja ta wejdzie w życie dla każdego Członka po upływie dwunastu miesięcy od daty zarejestrowania jego ratyfikacji.

Artykuł  22

1. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą Konwencję, może ją wypowiedzieć po upływie dziesięciu lat od daty początkowego wejścia w życie Konwencji aktem przesłanym Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy i przez niego zarejestrowanym. Wypowiedzenie to nabiera mocy po upływie jednego roku od daty jego zarejestrowania.

2. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą Konwencję i który nie skorzysta w ciągu jednego roku po upływie dziesięcioletniego okresu, wymienionego w poprzednim ustępie, z możliwości wypowiedzenia przewidzianej w niniejszym artykule, będzie nią związany na nowy okres dziesięciu lat i następnie będzie mógł wypowiedzieć niniejszą Konwencję po upływie każdego dziesięcioletniego okresu z zachowaniem warunków przewidzianych w niniejszym artykule.

Artykuł  23

1. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zawiadomi wszystkich Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy o zarejestrowaniu wszystkich ratyfikacji i wypowiedzeń, o których poinformują go Członkowie Organizacji.

2. Zawiadamiając Członków Organizacji o zarejestrowaniu drugiej zgłoszonej mu ratyfikacji, Dyrektor Generalny zwróci uwagę Członków Organizacji na datę, od której niniejsza konwencja wejdzie w życie.

Artykuł  24

Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy udzieli Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, w celu zarejestrowania zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych, wyczerpujących informacji o wszystkich ratyfikacjach i aktach wypowiedzenia, jakie zarejestrował zgodnie z postanowieniami poprzednich artykułów.

Artykuł  25

Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy, w każdym wypadku, gdy uzna to za potrzebne, przedstawi Konferencji Ogólnej sprawozdanie o stosowaniu niniejszej Konwencji i rozpatrzy, czy należy wpisać na porządek dzienny Konferencji sprawę całkowitej lub częściowej jej rewizji.

Artykuł  26

1. W razie przyjęcia przez Konferencję nowej konwencji, wprowadzającej całkowitą lub częściową rewizję niniejszej Konwencji, i o ile nowa konwencja nie postanowi inaczej:

a) ratyfikacja przez Członka nowej konwencji wprowadzającej rewizję pociągnie za sobą z mocy samego prawa, bez względu na postanowienia artykułu 22, natychmiastowe wypowiedzenie niniejszej Konwencji z zastrzeżeniem, że wejdzie w życie nowa konwencja wprowadzająca rewizję;

b) począwszy od daty wejścia w życie nowej konwencji wprowadzającej rewizję niniejsza Konwencja przestanie być otwarta do ratyfikacji przez Członków.

2. Niniejsza Konwencja pozostanie w każdym razie w mocy w swej aktualnej formie i treści dla tych Członków, którzy ją ratyfikowali, a nie ratyfikowali konwencji wprowadzającej rewizję.

Artykuł  27

Teksty angielski i francuski niniejszej Konwencji są jednakowo autentyczne.

Powyższy tekst jest autentycznym tekstem Konwencji przyjętej należycie przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy na jej czterdziestej ósmej sesji, która odbyła się w Genewie i została ogłoszona za zamkniętą w dniu dziewiątym lipca 1964 r.

Na dowód czego w dniu trzynastym lipca 1964 r. złożyli swoje podpisy.