Część 8 - ŚWIADCZENIA MACIERZYŃSKIE - Konwencja (nr 102) dotycząca minimalnych norm zabezpieczenia społecznego. Genewa.1952.06.28.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2005.93.775

Akt obowiązujący

Wersja od: 3 grudnia 2004 r.

CZĘŚĆ  VIII

ŚWIADCZENIA MACIERZYŃSKIE

Artykuł  46

Każdy Członek związany niniejszą częścią konwencji powinien zapewnić osobom chronionym udzielanie świadczeń w razie macierzyństwa zgodnie z poniższymi artykułami tej części.

Artykuł  47

Przedmiot ochrony powinien obejmować ciążę, poród i ich skutki oraz będącą ich wynikiem utratę zarobku, tak jak to określa ustawodawstwo krajowe.

Artykuł  48

Zakres osób chronionych powinien obejmować:

(a) wszystkie kobiety należące do ustalonych grup pracowników stanowiących łącznie co najmniej 50 % ogółu pracowników, a jeżeli chodzi o udzielanie świadczeń leczniczych w razie macierzyństwa - również żony mężczyzn należących do tych samych grup, albo

(b) wszystkie kobiety należące do ustalonych grup ludności zawodowo czynnej stanowiących łącznie co najmniej 20 % ogółu mieszkańców, a jeżeli chodzi o udzielanie świadczeń leczniczych w razie macierzyństwa - również żony mężczyzn należących do tych grup, albo

(c) w razie złożenia deklaracji w myśl artykułu 3 wszystkie kobiety należące do ustalonych grup pracowników stanowiących łącznie co najmniej 50 % ogółu pracowników, którzy pracują w zakładach przemysłowych zatrudniających 20 lub więcej osób, a jeżeli chodzi o udzielanie świadczeń leczniczych w razie macierzyństwa - również żony mężczyzn należących do tych grup.

Artykuł  49

1. W przypadku ciąży, porodu oraz ich skutków świadczenia lecznicze powinny obejmować pomoc lekarską wymienioną w ustępach 2 i 3 niniejszego artykułu.

2. Pomoc lekarska powinna obejmować co najmniej:

(a) opiekę przedporodową, pomoc w czasie porodu i pomoc po porodzie, udzielaną przez lekarza bądź przez dyplomowaną położną;

(b) leczenie szpitalne, gdy jest ono potrzebne.

3. Pomoc lekarska wymieniona w ustępie 2 niniejszego artykułu powinna zmierzać do zachowania, przywrócenia lub poprawy stanu zdrowia kobiety objętej ochroną oraz jej zdolności do pracy, a także do zaspokojenia potrzeb osobistych.

4. Urzędy państwowe lub instytucje udzielające świadczeń lekarskich w razie macierzyństwa powinny zachęcać kobiety objęte ochroną wszystkimi środkami, jakie można uznać za odpowiednie do korzystania z powszechnej służby zdrowia, oddanej do ich dyspozycji przez władze publiczne lub inne instytucje uznane przez władze publiczne.

Artykuł  50

W razie utraty zarobku wskutek ciąży, porodu oraz ich skutków świadczenia będą wypłacane periodycznie i obliczane zgodnie z postanowieniami artykułu 65 bądź artykułu 66. Wysokość tych wypłat może zmieniać się w czasie trwania przypadków objętych ochroną pod warunkiem, że przeciętna wysokość będzie zgodna z wyżej wymienionymi postanowieniami.

Artykuł  51

Świadczenia wymienione w artykułach 49 i 50 powinny być zapewnione w przypadkach objętych ochroną przynajmniej kobietom należącym do grup podlegających ochronie, które spełniły wymóg posiadania stażu, jaki może być uznany za konieczny dla uniknięcia nadużyć; świadczenia wymienione w artykule 49 powinny być również zapewnione żonom mężczyzn z grup podlegających ochronie, jeżeli spełnili oni wymóg posiadania przewidzianego stażu.

Artykuł  52

Świadczenia wymienione w artykułach 49 i 50 powinny być udzielane przez cały czas trwania przypadków objętych ochroną, jednakże wypłaty periodyczne mogą być ograniczone do 12 tygodni, chyba że dłuższa nieobecność w pracy jest nakazana lub dozwolona przez ustawodawstwo krajowe, w którym to przypadku świadczenia nie będą mogły być ograniczone do krótszego okresu.