Część 6 - ŚWIADCZENIA W RAZIE WYPADKÓW PRZY PRACY I CHORÓB ZAWODOWYCH - Konwencja (nr 102) dotycząca minimalnych norm zabezpieczenia społecznego. Genewa.1952.06.28.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2005.93.775

Akt obowiązujący

Wersja od: 3 grudnia 2004 r.

CZĘŚĆ  VI

ŚWIADCZENIA W RAZIE WYPADKÓW PRZY PRACY I CHORÓB ZAWODOWYCH

Artykuł  31

Każdy Członek związany niniejszą częścią konwencji powinien zapewnić osobom chronionym udzielanie świadczeń w razie wypadków przy pracy i chorób zawodowych zgodnie z poniższymi artykułami tej części.

Artykuł  32

Przedmiot ochrony powinien obejmować następujące okoliczności, jeżeli są skutkiem wypadków przy pracy lub ustalonych chorób zawodowych, a mianowicie:

(a) stan chorobowy;

(b) niezdolność do pracy wynikającą z takiego stanu i powodującą utratę zarobku, tak jak ją określa ustawodawstwo krajowe;

(c) całkowitą utratę zdolności do zarobkowania lub utratę częściową powyżej ustalonego stopnia, jeżeli można przypuszczać, że ta utrata jest trwała, albo też odpowiednie zmniejszenie sprawności fizycznej;

(d) utratę środków utrzymania przez wdowę lub dzieci z powodu śmierci żywiciela rodziny; w odniesieniu do wdowy prawo do świadczenia może być uzależnione od uznania, zgodnie z ustawodawstwem krajowym, że jest ona niezdolna do utrzymywania się samodzielnie.

Artykuł  33

Zakres osób chronionych powinien obejmować:

(a) ustalone grupy pracowników stanowiące łącznie co najmniej 50 % ogółu pracowników, a w przypadku świadczeń z powodu śmierci żywiciela - również ich żony i dzieci, bądź

(b) w razie złożenia deklaracji w myśl artykułu 3 ustalone grupy pracowników stanowiące łącznie co najmniej 50 % ogółu pracowników, którzy pracują w zakładach przemysłowych zatrudniających 20 lub więcej osób, a w przypadku świadczeń z powodu śmierci żywiciela - również ich żony i dzieci.

Artykuł  34

1. W razie stanu chorobowego świadczenia powinny obejmować opiekę lekarską wskazaną w ustępach 2 i 3 niniejszego artykułu.

2. Opieka lekarska powinna obejmować:

(a) pomoc lekarzy o ogólnej praktyce oraz lekarzy specjalistów udzielaną osobom leczonym w szpitalach lub dochodzącym, w tym wizytowanie chorych w domu;

(b) pomoc dentystyczną;

(c) pomoc pielęgniarską w domu lub w szpitalu bądź w innym zakładzie leczniczym;

(d) utrzymywanie w szpitalu, w domu rekonwalescentów, w sanatorium lub w innym zakładzie leczniczym;

(e) środki dentystyczne, farmaceutyczne i inne środki lecznicze lub chirurgiczne, w tym aparaty protetyczne i ich naprawę, oraz okulary;

(f) pomoc udzielaną przez osobę o innym zawodzie, jaki w każdym czasie może być prawnie uznany za zbliżony do zawodu lekarskiego, pod nadzorem lekarza lub dentysty.

3. W razie złożenia deklaracji w myśl artykułu 3 opieka lekarska powinna obejmować przynajmniej:

(a) pomoc lekarzy o ogólnej praktyce, w tym wizytowanie chorych w domu;

(b) pomoc lekarzy specjalistów udzielaną w szpitalach osobom tam leczonym lub dochodzącym oraz pomoc lekarzy specjalistów, która może być udzielana poza szpitalem;

(c) dostarczanie podstawowych środków farmaceutycznych zaleconych przez lekarza lub innego wykwalifikowanego praktyka;

(d) leczenie szpitalne, gdy jest ono potrzebne.

4. Opieka lekarska udzielana zgodnie z postanowieniami poprzednich ustępów powinna zmierzać do zachowania, przywrócenia lub poprawy zdrowia osoby chronionej oraz jej zdolności do pracy, a także do zaspokojenia jej potrzeb osobistych.

Artykuł  35

1. Urzędy państwowe lub instytucje powołane do zarządzania udzielaniem opieki lekarskiej powinny, w miarę potrzeby, współpracować z instytucjami przeszkolenia zawodowego w celu przystosowania do odpowiedniej pracy osób o zmniejszonej zdolności do pracy.

2. Ustawodawstwo krajowe może upoważnić urzędy lub instytucje do stosowania odpowiednich środków w celu przeszkolenia zawodowego osób o zmniejszonej zdolności do pracy.

Artykuł  36

1. W razie niezdolności do pracy lub całkowitej utraty zdolności do zarobkowania, gdy można przypuszczać, że ta utrata jest trwała, albo też w razie odpowiedniego zmniejszenia sprawności fizycznej lub śmierci żywiciela rodziny świadczenia będą wypłacane periodycznie i obliczane zgodnie z postanowieniami bądź artykułu 65, bądź artykułu 66.

2. W razie częściowej utraty zdolności do zarobkowania, gdy można przypuszczać, że ta utrata jest trwała albo też w razie odpowiedniego zmniejszenia sprawności fizycznej należne świadczenia będą wypłacane periodycznie i ustalane w odpowiedniej proporcji do świadczeń, które przewidziane są na wypadek całkowitej utraty zdolności do zarobkowania lub odpowiedniego zmniejszenia sprawności fizycznej.

3. Wypłaty periodyczne mogą być zmienione na wypłatę jednorazową:

(a) gdy stopień niezdolności jest niewielki, albo

(b) gdy właściwe władze upewnią się, że ta wypłata jednorazowa zostanie zużytkowana właściwie.

Artykuł  37

Świadczenia wymienione w artykułach 34 i 36 powinny być zapewnione w przypadkach objętych ochroną przynajmniej osobom chronionym, które były zatrudnione w charakterze pracowników na terytorium Członka w chwili wypadku lub w chwili zachorowania, oraz wdowie i dzieciom - gdy chodzi o wypłaty periodyczne z tytułu śmierci żywiciela.

Artykuł  38

Świadczenia wymienione w artykułach 34 i 36 powinny być udzielane przez cały czas trwania przypadków objętych ochroną; jednakże gdy chodzi o niezdolność do pracy, można nie udzielać świadczeń za pierwsze trzy dni w każdym przypadku utraty zarobku.