Art. 29. - Konwencja Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej. 2000.11.15.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2005.18.158

Akt obowiązujący

Wersja od: 3 lipca 2005 r.

Artykuł  29

Szkolenie oraz pomoc techniczna

1. Każde Państwo-Strona w niezbędnym zakresie będzie inicjowało, rozwijało i udoskonalało specjalne programy szkoleniowe dla organów ścigania, w tym prokuratorów, sędziów śledczych oraz pracowników służby celnej, jak również innych pracowników zajmujących się zapobieganiem, wykrywaniem oraz kontrolą przestępstw objętych zakresem niniejszej konwencji. Takie programy mogą obejmować staże oraz wymiany personelu. Takie programy będą obejmowały, w zakresie dozwolonym prawem wewnętrznym, w szczególności następujące zagadnienia:

(a) metody stosowane w zapobieganiu, wykrywaniu oraz kontroli przestępstw objętych zakresem niniejszej konwencji;

(b) szlaki oraz techniki, w tym w państwach tranzytowych, wykorzystywane przez osoby podejrzewane o zaangażowanie w przestępstwa objęte zakresem niniejszej konwencji, oraz odpowiednie środki przeciwdziałania im;

(c) monitorowanie przemieszczania kontrabandy;

(d) wykrywanie oraz monitorowanie przemieszczania dochodów z przestępstw oraz mienia, sprzętu i innych narzędzi i metod wykorzystanych dla transferu, zatajenia lub ukrycia takich dochodów, mienia, sprzętu oraz innych narzędzi, jak również metod wykorzystywanych przy zwalczaniu prania pieniędzy oraz innych przestępstw finansowych;

(e) gromadzenie dowodów;

(f) techniki kontroli w strefach oraz portach wolnego handlu;

(g) nowoczesny sprzęt i techniki kryminalistyczne, w tym inwigilacja elektroniczna, dostawy niejawnie nadzorowane oraz operacje pod przykryciem;

(h) metody wykorzystywane w zwalczaniu międzynarodowej przestępczości zorganizowanej popełnianej przy wykorzystaniu komputerów, sieci telekomunikacyjnych lub innych form nowoczesnych technologii; oraz

(i) metody wykorzystywane dla ochrony ofiar oraz świadków.

2. Państwa-Strony będą pomagały sobie wzajemnie w planowaniu oraz wdrażaniu programów badawczych i szkoleniowych mających na celu dzielenie się wiedzą specjalistyczną w dziedzinach wymienionych w ustępie 1 niniejszego artykułu i w tym celu będą one również, tam gdzie jest to właściwe, wykorzystywały regionalne oraz międzynarodowe konferencje i seminaria w celu promowania współpracy oraz stymulowania dyskusji na temat problemów stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania, w tym problemów oraz potrzeb państw tranzytowych.

3. Państwa-Strony będą promowały szkolenia oraz pomoc techniczną ułatwiające ekstradycję oraz wzajemną pomoc prawną. Takie szkolenia oraz pomoc techniczna mogą obejmować szkolenia językowe, staże oraz wymiany pracowników pomiędzy organami centralnymi i agencjami o stosownym zakresie odpowiedzialności.

4. W przypadku już istniejących porozumień i uzgodnień o charakterze dwustronnym oraz wielostronnym, Państwa-Strony wzmocnią w niezbędnym zakresie wysiłki w celu zmaksymalizowania działań operacyjnych i szkoleniowych w ramach organizacji międzyregionalnych i regionalnych oraz w ramach odpowiednich dwustronnych i wielostronnych porozumień lub uzgodnień.