Art. 17. - Konwencja międzynarodowa o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych. Genewa.1935.02.20.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1939.26.172

Akt obowiązujący

Wersja od: 30 marca 1939 r.

Artykuł  17. 

(Rewizja).

1. W celu poczynienia zmian, na których użyteczność wskazywałoby doświadczenie, będą mogły być zwoływane konferencje rewizyjne dla rewizji.

2. Sekretarz Generalny Ligi Narodów zwoła konferencję rewizyjną za każdym razem, gdy z takim żądaniem wystąpi przynajmniej pięć spośród Wysokich Układających się Stron.

Strony wskażą ogólnie, jakie proponują uczynić zmiany, i podadzą powody tych zmian.

3. Bez jednomyślnej zgody wszystkich Wysokich Układających się Stron nie zostanie uwzględnione żadne życzenie zwołania konferencji rewizyjnej prędzej, niż w dwa lata po wejściu w życie Konwencji lub w cztery lata po zakończeniu poprzedniej konferencji rewizyjnej.

4. Sekretarz Generalny Ligi Narodów przygotuje prace konferencyj rewizyjnych, przy współudziale Międzynarodowego Urzędu Epizoocjologicznego.

Na dowód czego niżej wymienieni pełnomocnicy podpisali niniejszą Konwencję.

Sporządzono w Genewie, dnia dwudziestego lutego tysiąc dziewięćset trzydziestego piątego roku w jednym egzemplarzu, który zostanie zachowany w archiwach Sekretariatu Ligi Narodów, a którego odpis, poświadczony za zgodność, zostanie doręczony wszystkim członkom Ligi i Państwom nie będącym członkami, wskazanymi w artykule 11.

BELGIA:

W chwili podpisywania niniejszej Konwencji oświadczam w imieniu swego Rządu, że nie uważa on, aby okoliczność, że w Belgii badanie mięsa, jakkolwiek wykonywane przez państwowych lub przez Państwo upoważnionych lekarzy weterynaryjnych, oddane jest pod nadzór Ministra Spraw Wewnętrznych (Inspekcja artykułów żywności), - stała w sprzeczności z postanowieniami art. 3 § 5 niniejszej Konwencji; a to tym bardziej, że wszystkie przepisy wyżej wymienionego artykułu są w Belgii przestrzegane.

ZAŁĄCZONA DEKLARACJA.

W chwili przystąpienia do podpisania Międzynarodowej Konwencji o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych, noszącej datę 20 lutego 1935 r., niżej podpisani oświadczają w imieniu swych Rządów, że uznają w drodze wyjątku, że państwowa służba sanitarno-weterynaryjna, obecnie zorganizowana we Włoszech, odpowiada wymaganiom artykułu 3 punktu 1) niniejszej Konwencji.

Na dowód czego niżej podpisani podpisali niniejszą Deklarację.

Sporządzono w Genewie dnia dudziestego lutego tysiąc dziewięćset trzydziestego piątego roku w jednym egzemplarzu, który zostanie zachowany w archiwach Sekretariatu Ligi Narodów, a którego odpis poświadczony za zgodność zostanie doręczony wszystkim Członkom Ligi i Państwom nie będącym członkami, wskazanym w artykule 11.

Zaznajomiwszy się z powyższą Konwencją i załączoną Deklaracją, uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości, jak i w każdym z postanowień w nich zawartych; oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 11 października 1938 r.