Art. 22. - Konwencja międzynarodowa o uproszczeniu formalności celnych. Genewa 1923.11.03.
Dz.U.1931.106.819
Akt obowiązującyJeżeli wyniknie spór między dwoma lub kilkoma Państwami układającemi się w przedmiocie interpretacji lub zastosowania postanowień niniejszej konwencji i jeżeli ten spór nie będzie mógł być załatwiony czy to bezpośrednio między stronami, czy też w drodze jakiegokolwiek innego polubownego załatwienia, strony spór wiodące będą mogły, zanim udadzą się na drogę postępowania rozjemczego lub sądowego, przedłożyć spór, celem polubownego ułożenia się, jakiejkolwiek bądź organizacji technicznej, którą Rada Ligi Narodów będzie mogła wyznaczyć w tym celu. Organizacja ta, po wysłuchaniu stron i w razie potrzeby po skonfrontowaniu ich, sformułuje swoją opinję doradczą.
Opinja doradcza, sformułowana przez wspomnianą organizację, nie będzie wiązać stron spór wiodących, chyba że zostanie przez obydwie przyjęta; strony zachowają swobodę odwołania się, czy to po zrobionym już użytku z wyżej wspomnianej procedury, czy też w celu zastąpienia jej, do jakiejkolwiek bądź innej procedury rozjemczej lub sądowej według swego wyboru, wliczając w to odniesienie się do Stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej we wszelkich sprawach, które według postanowień statutu tegoż Trybunału należą do jego kompetencji.
Jeżeli wyniknie spór natury określonej w ustępie pierwszym niniejszego artykułu w przedmiocie interpretacji lub zastosowania czy to ustępów 2 lub 3 art. 4, czy to art. 7 niniejszej konwencji, wtedy strony będą obowiązane, na żądanie jednej z nich, przedłożyć przedmiot do decyzji Stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej, bez względu na to, czy uprzednio odwołały się, lub nie, do postępowania, określonego w ustępie pierwszym niniejszego artykułu.
Postępowanie, rozpoczęte przed organizacją wyżej wymienioną, lub też opinja, przez nią sformułowana - nie pociągnie za sobą w żadnym razie zawieszenia zarządzenia, które stanowi przedmiot sporu; tak samo będzie w razie odniesienia się do Stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej, chyba że Trybunał ten postanowi w tym względzie inaczej w myśl postanowień art. 41 swego statutu.