Art. 13. - Konwencja międzynarodowa o uproszczeniu formalności celnych. Genewa 1923.11.03.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.106.819

Akt obowiązujący

Wersja od: 4 grudnia 1931 r.

Art.  13.

Jeżeli sposób postępowania, który ma zastosowanie do jakiejkolwiek kategorji towarów importowanych, zależy od dopełnienia pewnych specjalnych warunków technicznych, dotyczących składu tych towarów, ich stopnia czystości, ich jakości, ich stanu zdrowotnego, strefy ich wytworzenia lub innych analogicznych warunków, Państwa układające się postarają się zawrzeć między sobą układy, w myśl których będą uznane świadectwa wydane, jako też marki i znaki nałożone w kraju eksportującym w celu zagwarantowania, że rzeczone warunki zostały dopełnione, bez potrzeby poddawania tych towarów ponownej analizie lub nowej próbie w kraju importującym, z zastrzeżeniem specjalnych gwarancyj, jeżeli zachodzi domniemanie, że wymagane warunki nie zostały dopełnione. Państwo importujące powinno mieć również wszelkie gwarancje co się tyczy władzy, która wydaje takie świadectwa, jako też co do natury i charakteru badań, wymaganych w kraju eksportującym. Z drugiej strony administracja celna Państwa importującego powinnaby zachować prawo przeprowadzenia kontranalizy w każdym wypadku, jak tylko miałaby szczególne powody do użycia tego środka.

Celem ułatwienia generalizacji tego rodzaju układów byłoby pożytecznem zamieścić w nich bliższe określenie w następujących kierunkach:

a) co do metod jednolitego postępowania we wszystkich laboratorjach, którym poruczono przeprowadzenie analiz lub prób, przyczem na żądanie jednego lub kilku Państw, zawierających takie układy, metody te mogłyby być perjodycznie poddawane rewizji;

b) co do natury i charakteru prób, jakie mają być praktykowane w każdem z Państw zawierających takie układy, przyczem należy starać się o oznaczenie stopnia czystości wymaganego dla pewnych produktów w taki sposób, aby nie doprowadzi do prawdziwej prohibicji.