Art. 12. - Konwencja Międzynarodowa o przewozie towarów kolejami żelaznemi. Berno.1924.10.23.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.73.667

Akt utracił moc

Wersja od: 1 maja 1935 r.

Artykuł  12.

Stan przesyłki. Opakowanie.

§ 1. Kolej żelazna przyjmując do przewozu towar z widocznemi śladami uszkodzenia, może żądać, aby w liście przewozowym zamieszczono specjalne oświadczenie co do stanu przesyłki.

§ 2. Jeżeli właściwości towaru, wymagają opakowania, nadawca powinien opakować go w sposób zabezpieczający towar od całkowitego lub częściowego zaginięcia i uszkodzenia podczas przewozu, oraz zapobiegający obrażeniom osób, uszkodzeniom środków przewozowych lub innych przesyłek.

Pozatem, co do opakowania, obowiązują postanowienia taryf i regulaminów kolei nadawczej.

§ 3. Jeżeli nadawca nie zastosował się do przepisów paragrafu 2, kolej żelazna może odmówić przyjęcia przesyłki, albo żądać, aby nadawca uznał w liście przewozowym istnienie braku opakowania lub wadliwy stan tegoż, określając dokładnie wadę opakowania.

§ 4. Nadawca ponosi odpowiedzialność za następstwa braku lub wadliwości opakowania, uznane w sposób powyższy w liście przewozowym, jako też za niedostrzegalne zewnętrznie wadliwości opakowania. Wszystkie szkody stąd wynikające obciążają nadawcę, który w danym razie winien odszkodować kolej żelazną za poniesione straty.

Nadawca jest również odpowiedzialny za widoczne nazewnątrz wadliwości opakowania, nie przyznane w liście przewozowym, jeżeli kolej żelazna udowodni, że wadliwości te istniały.

§ 5. Nadawca, który wysyła zwykle z jednej i tej samej stacji towary jednakowego rodzaju, wymagające opakowania, nadając je bez opakowania, lub w jednakowo wadliwem opakowaniu, może uniknąć obowiązkowego przy każdej przesyłce stosowania się do przepisu paragrafu 3, składając na tej stacji ogólne oświadczenie według wzoru, stanowiącego Załącznik III do Konwencji niniejszej, W tym wypadku list przewozowy powinien zawierać wzmiankę o złożeniu na stacji nadawczej ogólnego oświadczenia.

§ 6. O ile w taryfie nie przewidziano wyraźnie wyjątków, nadawca obowiązany jest zaopatrzyć nazewnątrz pojedyncze sztuki przesyłek drobnych w wyraźne i nie dające się zatrzeć cechy, któreby uniemożliwiały zamianę i dokładnie zgadzały się z cechami, podanemi w liście przewozowym. Nadto jest on obowiązany zaopatrzyć każdą sztukę w kartkę z nazwą stacji przeznaczenia, sporządzoną pismem niezacierającem się. Jeżeli regulamin, kolei wysyłającej tego wymaga, należy również wypisać nazwisko i adres odbiorcy, bądź to nazewnątrz, bądź wewnątrz kartki złożonej, którą wolno otworzyć dopiero w razie zaginięcia listu przewozowego.

Poprzednie napisy lub kartki powinien nadawca przekreślić lub usunąć.

§ 7. Za wyjątkami wyraźnie przewidzianemi w taryfie, przedmioty kruche (jako to wyroby ze szkła, porcelana, wyroby garncarskie), przedmioty łatwo się rozsypujące w wagonach, (jako to orzechy, owoce, pasza, kamienie), tudzież towary, które mogą zanieczyścić lub uszkodzić inne przesyłki (jako to węgiel, wapno, popiół, ziemia zwykła i farbiarska) przewozi się nie inaczej jak w przesyłkach wagonowych, o ile towary te nie są opakowane lub powiązane w sposób uniemożliwiający ich stłuczenie lub zagubienie albo zanieczyszczenie lub uszkodzenie innych przesyłek.