Rozdział 3 - Regulowanie rachunków. Regres wzajemny pomiędzy kolejami żelaznemi. - Konwencja Międzynarodowa o przewozie towarów kolejami żelaznemi. Berno.1924.10.23.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.73.667

Akt utracił moc
Wersja od: 1 maja 1935 r.

Rozdział  III.

Regulowanie rachunków. Regres wzajemny pomiędzy kolejami żelaznemi.

Regulowanie rachunków pomiędzy kolejami żelaznemi.

§  1.
Każda kolej żelazna, która bądź przy wysłaniu, bądź po przybyciu przesyłki pobrała należności przewozowe lub inne opłaty z tytułu umowy o przewóz, obowiązana jest zapłacić interesowanym kolejom żelaznym przypadający im udział w tych należnościach przewozowych i opłatach.
§  2.
Oddanie przesyłki przez jedną z kolei żelaznych kolei następnej daje pierwszej prawo niezwłocznego obciążenia tej ostatniej kwotą należności przewozowej i innych opłat obciążających przesyłkę, zgodnie z listem przewozowym, w chwili jej oddania, z zastrzeżeniem ostatecznego rozrachunku stosownie do § 1 artykułu niniejszego.
§  3.
Z zachowaniem prawa dochodzenia od nadawcy, kolej wysyłająca jest odpowiedzialna za należności przewozowe i inne opłaty, których odeń nie pobrała, jakkolwiek według listu przewozowego nadawca przyjął je na swój rachunek.
§  4.
Kolej przeznaczenia, jeżeli wyda przesyłkę bez pobrania przy wydaniu należności przewozowych i innych opłat, obciążających przesyłkę, jest odpowiedzialna za zapłatę łych należności i opłat, z zachowaniem prawa dochodzenia ich od odbiorcy.

Regres w wypadkach odszkodowania za całkowite lub częściowe zaginięcie albo uszkodzenie.

§  1.
Kolej żelazna, która na mocy postanowień niniejszej Konwencji wypłaciła odszkodowanie za całkowite lub częściowe zaginięcie albo uszkodzenie, ma prawo regestru do kolei żelaznych, uczestniczących w przewozie, według następujących postanowień:
a)
kolej żelazna, która spowodowała szkodę, ponosi za nią wyłączną odpowiedzialność;
b)
jeżeli szkodę spowodowało kilka kolei żelaznych, każda z nich ponosi odpowiedzialność za szkodę przez nią spowodowaną. Jeżeli okoliczności uniemożliwiają określenie winnej kolei, odszkodowanie dzieli się podług zasad podanych pod literą c);
c)
w razie niemożności udowodnienia, że szkodę spowodowały jedna lub kilka kolei żelaznych, należne odszkodowanie dzieli się pomiędzy wszystkiemi kolejami żelaznemi, które uczestniczyły w przewozie, z wyjątkiem tych, które udowodnią, że szkoda nie powstała na ich linjach. Podziału dokonywa się proporcjonalnie do kilometrycznych odległości taryfowych.
§  2.
W razie niewypłacalności jednej z kolei żelaznych, przypadający na nią, a niezapłacony udział dzieli się pomiędzy wszystkiemi kolejami żelaznemi, które uczestniczyły w przewozie, proporcjonalnie do kilometrycznych odległości taryfowych.

Regres w wypadkach odszkodowania z powodu opóźnienia w dostawie.

§  1.
W wypadkach odszkodowania za opóźnienie stosuje się przepisy artykułu 48. Jeżeli opóźnienie spowodowały nieprawidłowości, stwierdzone na kilku kolejach żelaznych, odszkodowanie dzieli się pomiędzy koleje żelazne proporcjonalnie do opóźnień na ich sieci.
§  2.
Terminy dostawy, ustalone artykułem 11 niniejszej Konwencji, dzieli się pomiędzy koleje żelazne, uczestniczące w przewozie w sposób następujący: 

1. pomiędzy dwiema kolejami sąsiedniemi:

a)
termin odprawy dzieli się na równe części;
b)
termin przewozu dzieli się proporcjonalnie dom kilometrycznych odległości taryfowych każdej z kolei żelaznych; 

2. pomiędzy trzema lub więcej kolejami żelaznemi:

a)
przedewszystkiem, z terminu odprawy wydziela się pierwszej i ostatniej kolei żelaznej po dwanaście godzin przy przesyłkach zwyczajnych, po sześć zaś godzin przy przesyłkach pośpiesznych;
b)
resztę terminu odprawy i jedną trzecią terminu przewozu dzieli się w równych częściach pomiędzy wszystkie koleje żelazne, uczestniczące w przewozie;
c)
pozostałe dwie trzecie terminu przewozu dzieli się proporcjonalnie do kilometrycznych odległości taryfowych każdej z tych kolei żelaznych.
§  3.
Terminy dodatkowe, do których ma prawo jedna z kolei żelaznych, dolicza się na rzecz tejże kolei żelaznej.
§  4.
Czas pomiędzy chwilą nadania przesyłki a chwilą, od której rozpoczyna się termin dostawy, zalicza się wyłącznie dla kolei nadawczej.
§  5.
Wyżej wskazany podział stosuje się tylko w razie niezachowania ogólnego terminu dostawy.

Postępowanie przy regresach.

§  1.
Kolej żelazna, do której wystąpiono z regresem w myśl artykułów 48 lub 49, nie ma prawa kwestjonować prawidłowości zapłaty, dokonanej przez kolej żelazną następującą z regresem, jeśli odszkodowanie przyznano w drodze sądowej i jeśli przedtem zawiadomiono ją w należyty sposób o sporze i dano jej możność interweniowania w procesie. Sędzia w sporze głównym ustala, zależnie od okoliczności, terminy dla oznajmienia sporu i dla interwencji.
§  2.
Kolej żelazna, chcąc skorzystać z prawa regresu powinna pozwać jedną i tą samą skargą wszystkie interesowane koleje żelazne, z któremi nie zawarła ugody, pod rygorem utraty prawa regresu przeciw kolejom żelaznym niepozwanym.
§  3.
Sędzia powinien orzec jednym i tym samym wyrokiem o wszystkich zgłoszonych regresach.
§  4.
Pozwanym kolejom żelaznym nie służy prawo dalszego regresu.
§  5.
Łączenie postępowania regresowego z postępowaniem o odszkodowanie jest niedozwolone.

Kompetencja do regresów.

§  1.
Sędzia dla siedziby kolei żelaznej, przeciw której zgłoszono regres, jest wyłącznie kompetentny dla wszystkich sporów regresowych.
§  2.
Jeżeli skarga ma być wniesiona przeciw kilku kolejom żelaznym, kolej żelazna pozywająca ma prawo wyboru pomiędzy sędziami właściwymi, w myśl paragrafu i niniejszego artykułu.

Umowy odrębne co do regresu.

Kolejom żelaznym pozostawia się możność zawierania odrębnych umów co do regresu bądź to w przewidywaniu różnych wypadków regresu, bądź to dla danego specjalnego wypadku.