Rozdział 2 - Wykonanie umowy o przewóz. - Konwencja Międzynarodowa o przewozie towarów kolejami żelaznemi. Berno.1924.10.23.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.73.667

Akt utracił moc

Wersja od: 1 maja 1935 r.

Rozdział  II.

Wykonanie umowy o przewóz.

Artykuł  14.

Nadawanie do przewozu i załadowanie przesyłek.

§ 1. Nadawanie przesyłek do przewozu odbywa się według przepisów ustawowych i regulaminowych, obowiązujących na stacji nadawczej.

§ 2. Załadowanie przesyłek uskutecznia bądź kolej żelazna, bądź nadawca, stosownie do przepisów obowiązujących na stacji nadawczej, o ile Konwencja niniejsza nie zawiera innych postanowień, lub c ile w liście przewozowym niema powołania się na specjalną umowę, zawartą między nadawcą a koleją żelazną.

§ 3. Przesyłki należy przewozić w wagonach krytych lub niekrytych, bądź w wagonach specjalnie urządzonych, albo w wagonach niekrytych pod oponami stosownie do postanowień bezpośrednich taryf międzynarodowych, o ile Konwencja niniejsza nie zawiera w tym względzie innych postanowień. Jeżeli niema bezpośrednich taryf międzynarodowych, lub nie zawierają one postanowień w tym względzie, wówczas przepisy obowiązujące na stacji nadawczej stosuje się dla całego przebiegu przesyłki.

Artykuł  15.

Formalności celne, akcyzowe oraz wymagane przez władze skarbowe, policyjne i inne władze administracyjne.

§ 1. Dopóki przesyłka znajduje się w drodze, formalności celne, akcyzowe, skarbowe, policyjne oraz wymagane przez inne władze administracyjne załatwia kolej żelazna. Czynności te kolej żelazna może pod własną odpowiedzialnością zlecić komisantowi lub też załatwić je sama. W obu wypadkach kolej żelazna ma obowiązki komisanta.

Nadawca może jednak bądź sam, bądź też przez wskazanego w liście przewozowym pełnomocnika być obecnym przy czynnościach, przewidzianych w ustępie powyższym, dla udzielenia wszelkich potrzebnych wyjaśnień i czynienia uwag, co jednak nie uprawnia go do objęcia przesyłki w swe posiadanie ani też do załatwienia tych czynności.

Jeżeli nadawca dla załatwienia formalności celnych, akcyzowych, skarbowych, policyjnych oraz wymaganych przez inne władze administracyjne, przepisał niedopuszczalny sposób postępowania, kolej żelazna postępuje w sposób, który uzna za najkorzystniejszy dla interesów osoby uprawnionej i zawiadamia nadawcę o wydanych zarządzeniach.

§ 2. Jeżeli na stacji przeznaczenia znajduje się urząd celny, w liście zaś przewozowym przepisano oclenie po przybyciu na stację przeznaczenia, bądź też, jeżeli w razie braku takiego zlecenia przesyłka nadejdzie na stację przeznaczenia nieoclona, odbiorca ma prawo załatwić formalności celne na stacji przeznaczenia. Jeżeli odbiorca korzysta z tego prawa, musi wpierw opłacić koszty, obciążające przesyłkę oraz wykupić list przewozowy.

Jeżeli formalności celnych nie załatwi ani odbiorca, ani pełnomocnik nadawcy w terminie ustalonym przez regulaminy obowiązujące na stacji przeznaczenia, kolej żelazna może, o ile odbiorca nie wykupił listu przewozowego, postąpić zgodnie z postanowieniami § 1.

Artykuł  16.

Wydawanie.

§ 1. Kolej żelazna jest obowiązana wydać odbiorcy na stacji przeznaczenia, oznaczonej przez nadawcę, list przewozowy i przesyłkę za pokwitowaniem i za opłatą należności, wynikających z listu przewozowego.

Przez przyjęcie przesyłki i listu przewozowego odbiorca obowiązuje się do zapłacenia kolei żelaznej należności, wynikających z listu przewozowego.

§ 2. Sposób wydawania przesyłek, jak również ewentualny obowiązek kolei żelaznej dostarczenia przesyłki do mieszkania odbiorcy, bądź w miejscowości, w której jest położona stacja przeznaczenia, bądź w innej miejscowości, określają ustawy i regulaminy obowiązujące na kolei żelaznej, mającej dokonać wydania.

§ 3. Po przybyciu przesyłki na stację przeznaczenia odbiorca ma prawo żądać od kolei żelaznej wydania listu przewozowego i towaru. Jeżeli przesyłka nie przybyła po upływie terminu przewidzianego w artykule 30, § 1, odbiorca, bez względu na to, czy działa on w interesie własnym czy cudzym, może w imieniu własnem dochodzić wobec kolei żelaznej praw wynikających z umowy o przewóz pod warunkiem uprzedniego wykonania zobowiązań, wynikających z tej umowy.

Artykuł  17.

Opłacanie przewoźnego.

§ 1. Należności przewozowe i inne koszty, których nadawca według oświadczeń w liście przewozowym nie wziął na swój rachunek, uważa się jako przekazane na odbiorcę. Nadawca może, tytułem frankatury, opłacić albo pewne dokładnie określone należności, albo też należność przewozową do dowolnego punktu granicznego lub dowolnej stacji granicznej według stosowanych taryf; taryfy lub układy między kolejami żelaznemi mogą dopuszczać wyjątkowo frankowanie do pewnych innych stacyj, które nie są stacjami granicznemi.

Nadawca musi wyszczególnić w liście przewozowym, w rubryce na to przeznaczonej, należności, które bierze na swój rachunek, w formie następującej:

a) jeżeli nadawca bierze na swój rachunek należności przewozowe oraz wszelkie inne koszty, które stacja nadawcza, na podstawie regulaminów i taryfy, może wstawić do rachunku łącznie z opłatami dodatkowemi za ewentualną deklarację interesu w dostawie według artykułu 35 oraz opłatami za zaliczki w gotowiźnie i zaliczenia, oznacza to słowem "franko";

b) jeżeli nadawca bierze na swój rachunek inne koszty, niż wymienione wyżej pod literą a), oznacza to słowami "franko przewoźne i ......" (dokładne określenie opłaty lub opłat, które chce uiścić).

Wzmianka "franko cło" oznacza, że nadawca opłaca cło i koszty celne, pobierane przez urząd celny oraz należności, pobierane przez kolej żelazną za załatwienie formalności celnych;

c) jeżeli nadawca bierze na swój rachunek wszelkie należności, nawet te, któreby powstały po przyjęciu towaru do przewozu, oznacza to słowami "'franko wszelkie należności";

d) jeżeli nadawca bierze na swój rachunek tylko jedną lub kilka należności, wymienionych wyżej pod literą a), oznacza to słowami "franko ......" (dokładne określenie opłaty lub opłat, które chce uiścić);

e) jeżeli nadawca bierze na swój rachunek należności przewozowe do punktu granicznego lub stacji granicznej, albo wyjątkowo do pewnej innej stacji, która nie jest stacją graniczną, oznacza to słowami "franko do granicy X" lub "franko do X".

Do listu przewozowego wolno wpisać jednocześnie kilka wzajemnie uzupełniających się oświadczeń co do frankatury, naprzykład "franko przewoźne i franko cło" lub "franko do granicy X i franko cło".

§ 2. Kolej nadawcza może żądać zapłacenia zgóry należności przewozowej, o ile chodzi o przesyłki, które według jej oceny ulegają szybkiemu zepsuciu, lub które z powodu małej wartości albo swej właściwości, nie zabezpieczają dostatecznie należności przewozowych.

§ 3. Jeżeli nadawca bierze na swój rachunek należności całkowicie albo częściowo i jeżeli kwoty tej przy wysłaniu nie można dokładnie ustalić, kolej żelazna może żądać tytułem zabezpieczenia, za wydaniem pokwitowania, złożenia pewnej sumy, odpowiadającej w przybliżeniu tym należnościom. Stacje przejściowe kolejno wpisują należności te do rachunku przedpłaty, który towarzyszy przesyłce aż do stacji przeznaczenia i który musi być zwrócony stacji nadawczej w ciągu dwóch miesięcy po upływie terminu dostawy.

Po zwrocie rachunku przedpłaty dokonywa się obrachunku, nadawca zaś otrzymuje za zwrotem kwitu depozytowego rachunek należności, zestawiony na podstawie danych rachunku przedpłaty.

Rachunek przedpłaty sporządza się według wzoru, stanowiącego Załącznik IV do Konwencji niniejszej.

§ 4. Stacja nadawcza powinna wyszczególnić tak we wtórniku, jak i w liście przewozowym należności pobrane jako frankaturę.

Artykuł  18.

Niewłaściwe zastosowanie taryfy.

§ 1. Jeżeli taryfę zastosowano niewłaściwie, lub jeżeli zaszły błędy w obliczeniu należności przewozowych i różnych kosztów, nadwyżka lub niedobór powinny być zwrócone.

§ 2. O nadwyżkach, ustalonych przez kolej żelazną, przekraczających fr. 0,50 z jednego listu przewozowego, należy z urzędu zawiadomić interesowanego i zwrócić je możliwie najrychlej.

§ 3. Jeżeli listu przewozowego nie wykupiono, nadawca obowiązany jest pokryć niedobór kolei żelaznej. Jeżeli odbiorca wykupił list przewozowy, nadawca obowiązany jest do pokrycia niedoboru, tyczącego się tylko tych należności, które wziął na swój rachunek stosownie do oświadczenia o frankowaniu, umieszczonego przez niego w liście przewozowym; pozostałą różnicę obowiązany jest pokryć odbiorca.

§ 4. Sumy należne z mocy niniejszego artykułu, przekraczające dziesięć franków z jednego listu przewozowego, oprocentowywa się w wysokości sześciu od sta. Odsetki te liczą się od dnia reklamacji w drodze administracyjnej, przewidzianej w artykule 40, jeżeli zaś nie wniesiono reklamacji, od dnia wniesienia skargi sądowej.

Artykuł  19.

Zaliczenia i zaliczki.

§ 1. Nadawca może obciążyć przesyłkę zaliczeniem do wysokości wartości towaru. Kwota zaliczenia powinna być wyrażona w walucie kraju, z którego przesyłkę wysłano; w taryfach mogą być dopuszczane wyjątki.

§ 2. Kolej żelazna obowiązana jest wypłacić zaliczenie nadawcy dopiero wtedy, gdy odnośną kwotę wpłaci odbiorca. Kwotę tę należy oddać do rozporządzenia nadawcy w terminie trzech miesięcy, licząc od jej wpłacenia, w razie opóźnienia, należą się procenty w wysokości sześciu od sta, licząc od dnia upływu terminu.

§ 3. Jeżeli przesyłkę wydano odbiorcy bez uprzedniego pobrania zaliczenia, kolej żelazna obowiązana jest wypłacić nadawcy odszkodowanie aż do wysokości kwoty zaliczenia, z zastrzeżeniem regresu do odbiorcy.

§ 4. Za obciążenie przesyłki zaliczeniem pobiera się opłatę ustaloną w taryfach; opłata ta należy się nawet wówczas, gdy zaliczenie jest zniesione lub zmniejszone wskutek zmiany umowy o przewóz (artykuł 21, § 1).

§ 5. Zaliczki są dopuszczane tylko według przepisów, obowiązujących na stacji nadawczej.

Artykuł  20.

Obowiązki kolei przeznaczenia.

Kolej przeznaczenia obowiązana jest pobrać wszelkie należności, wynikające z umowy o przewóz, mianowicie należności przewozowe, opłaty dodatkowe, należności celne, zaliczenia i inne kwoty, obciążające przesyłkę. Kolej ta pobiera należności tak na rachunek własny, jak i na rachunek poprzednich kolei żelaznych, jako też pozostałych interesowanych.