Rozdział 3 - Kontrola wewnętrzna wytworów. - Konwencja międzynarodowa dotycząca opjum. Genewa.1925.02.19.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.108.920

Akt obowiązujący

Wersja od: 6 sierpnia 1951 r.

Rozdział  III.

Kontrola wewnętrzna wytworów.

Art.  4. 

Postanowienia niniejszego rozdziału odnoszą się do substancyj następujących:

a) do opjum lekarskiego;

b) do kokainy surowej i do ekgoniny;

c) do morfiny, dwuacetylomorfiny, kokainy i ich soli;

d) do wszystkich przetworów oficynalnych i nioficynalnych (włączając w to środki, zwane antiopjum), zawierających więcej niż 0,2% morfiny lub więcej niż 0,1% kokainy;

e) do wszystkich przetworów, zawierających dwuacetylomorfinę;

f) go przetworów galenowych (ekstrakt i nalewka) z konopi indyjskich;

g) do wszystkich innych środków odurzających, do których konwencja niniejsza może mieć zastosowanie, zgodnie z art. 10.

Art.  5. 

Strony układające się wydadzą ustawy lub przepisy skuteczne, zmierzające do ograniczenia wyrobu, wwozu, sprzedaży, rozdawania, wywozu i użycia substancyj, do których odnosi się rozdział niniejszy, wyłącznie do celów lekarskich i naukowych. Strony będą współpracowały dla przeszkodzenia użytkowaniu tych substancyj do wszelkich innych celów.

Art.  6. 

Strony układające się będą kontrolowały wszystkich, którzy wyrabiają, wwożą, sprzedają, rozdają i wywożą substancje, do których odnosi się rozdział niniejszy, oraz budynki, w których osoby te uprawiają rzeczony przemysł lub handel.

W tym celu strony układające się winny:

a) ograniczyć wyrób substancyj, wyszczególnionych w art. 4b), c), g) wyłącznie do zakładów i miejsc, do tego upoważnionych;

b) wymagać, aby wszyscy, zajmujący się wyrabianiem, wwozem, sprzedażą, rozdawaniem i wywozem tych substancyj, uzyskiwali upoważnienia lub pozwolenia na wykonywanie tych czynności;

c) wymagać od osób powyższych wpisywania do ksiąg ilości wyrobionych, wwiezionych, sprzedanych oraz odstąpionych w każdy inny sposób substancyj wymienionych. Przepis ten nie ma być stosowany koniecznie do ilości wydawanych przez lekarzy, jak również do sprzedaży, dokonywanych za receptami lekarskiemi przez prawnie upoważnionych aptekarzy, jeśli te recepty są w każdym przypadku należycie zachowane przez lekarza lub aptekarza.

Art.  7. 

Strony układające się poczynią zarządzenia, aby zabronić w handlu wewnętrznym wszelkiego odstępowania osobom nieupoważnionym lub przetrzymywania przez te osoby substancyj, do których ma zastosowanie rozdział niniejszy.

Art.  8.  ¹

O ile Światowa Organizacja Zdrowia stwierdzi na podstawie opinii mianowanego przez siebie Komitetu Ekspertów, że pewne przetwory, zawierające środki odurzające przewidziane w niniejszym rozdziale, nie mogą spowodować toksykomanii ze względu na naturę substancyj leczniczych, z którymi te środki są połączone, a które uniemożliwiają w praktyce ich wyodrębnienie, Światowa Organizacja Zdrowia zawiadomi o tym stwierdzeniu Radę Gospodarczą i Społeczną Organizacji Narodów Zjednoczonych. Rada zakomunikuje to stwierdzenie Stronom Umawiającym się, co pociągnie za sobą wyjęcie danych przetworów spod działania niniejszej Konwencji.

Art.  9. 

Każda strona układająca się może upoważnić aptekarzy do wydawania publiczności podług własnego uznania i jako lekarstwa do natychmiastowego użytku w razach nagłych następujących przetworów oficynalnych, zawierających opjum: nalewki opjumowej, nalewki Sydenhama (laudanum Sydenhami), proszku Dowera; doza maksymalna jednak, która może być w tych wypadkach wydana, nie może zawierać więcej niż 0,25 gr. opjum oficynalnego, i aptekarz winien wykazać ilości wydane w swoich książkach zgodnie z art. 6 c).

Art.  10.  ²

O ile Światowa Organizacja Zdrowia stwierdzi na podstawie opinii mianowanego przez siebie Komitetu Ekspertów, że jakikolwiek środek odurzający, do którego niniejsza Konwencja nie stosuje się, może spowodować podobne nadużycia i wywołać skutki równie szkodliwe, jak substancje, przewidziane w niniejszym rozdziale Konwencji, Światowa Organizacja Zdrowia zawiadomi o tym Radę Gospodarczą i Społeczną i zaleci jej, aby postanowienia niniejszej Konwencji zostały zastosowane do tej substancji.

Rada Gospodarcza i Społeczna zakomunikuje to zalecenie Stronom Umawiającym się. Każda Strona Umawiająca się, która przyjmie zalecenie, poda to do wiadomości Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, który zawiadomi o tym inne Strony Umawiające się.

Postanowienia niniejszej konwencji będą miały natychmiast zastosowanie do danej substancji w stosunkach między tymi Stronami Umawiającymi się, które przyjęły zalecenie, przewidziane w poprzednich paragrafach.

¹ Art. 8 zmieniony przez pkt 2 umowy międzynarodowej z dnia 11 grudnia 1946 r. (Dz.U.52.9.50) zmieniającej nin. umowę z dniem 6 sierpnia 1951 r.

² Art. 10 zmieniony przez pkt 2 umowy międzynarodowej z dnia 11 grudnia 1946 r. (Dz.U.52.9.50) zmieniającej nin. umowę z dniem 6 sierpnia 1951 r.