Art. 39. - Konwencja międzynarodowa dotycząca opjum. Genewa.1925.02.19.
Dz.U.1927.108.920
Akt obowiązującyKażde Państwo, przystępujące do niniejszej konwencji, będzie miało prawo oświadczyć bądź w chwili jej podpisania, bądź w chwili złożenia ratyfikacji lub swego przystąpienia, że przyjęcie przez nie niniejszej konwencji nie dotyczy bądź całości, bądź jednego z krajów, pozostających pod jego protektoratem, kolonij, posiadłości lub terytorjów zamorskich, poddanych jego suwerenności lub jego władzy, lub dla którego przyjęto mandat z ramienia Ligi Narodów i będzie mogło później i zgodnie z art. 35 przystąpić oddzielnie w imieniu któregokolwiek z krajów, pozostających pod jego protektoratem, kolonij, posiadłości lub terytorjów zamorskich, wyłączonych przez podobne oświadczenie.
Wypowiedzenie będzie również mogło być uczynione oddzielnie dla każdego kraju, pozostającego pod protektoratem, kolonij, posiadłości lub terytorjum zamorskiego; postanowienia art. 38 będą miały zastosowanie do tego wypowiedzenia.
Na dowód czego wyżej wymienieni pełnomocnicy podpisali niniejszą konwencję.
Sporządzono w Genewie dziewiętnastego lutego 1925 r. w jednym egzemplarzu, który będzie złożony w archiwum Sekretarjatu Ligi Narodów; kopja, poświadczona za zgodność, zostanie doręczona wszystkim Państwom reprezentowanym na konferencji i każdemu Członkowi Ligi Narodów.
ALBANJA
NIEMCY
Z zastrzeżeniem, dołączonem do protokółu ogólnego posiedzenia z dnia 16 lutego 1925 r.
Z zastrzeżeniem prowizorycznego zawieszenia zastosowania art. 13 ustępu 4 oraz odnośnych zarządzeń z art. 15 i art. 22, ustęp 2.
Wobec warunków specjalnych w jakich obecnie się znajduje, Rząd Federalny zastrzega sobie możność prowizorycznego zawieszenia i to na tak długo jak długo będą trwały te okoliczności - zastosowania powyżej wymienionych zarządzeń dotyczących przesłania kopij pozwolenia na wywóz albo świadectwa zmiany marszruty Rządowi kraju wwożącego.
Jednakże Rząd Federalny będzie w dalszym ciągu stosował system świadectw wwozu i wywozu, przyjęty na skutek zaleceń komisji doradczej w sprawie handlu opjum i innemi środkami szkodliwemi. Dla tych samych powodów, a także na tak długo, jak długo te same warunki istnieją Rząd Federalny zachowuje sobie możność prowizorycznego zawieszenia zastosowania rozporządzeń dotyczących przesyłania Komitetowi Centralnemu statystyk kwartalnych. Jednak składać będzie raporty roczne.
AUSTRJA
BELGJA
BRAZYLJA
WIELKA BRYTANJA
KANADA
AUSTRALJA
ZWIĄZEK POŁUDNIOWO-AFRYKAŃSKI
NOWA ZELANDJA
Stosownie do art. 39, konwencja jest przyjęta przez Nową Zelandję dla terytorjum mandatowego Zachodniej Samoa.
INDJE
WOLNE PAŃSTWO IRLANDJA
BUŁGARJA
CHILI
KUBA
DANJA
(z zastrzeżeniem ratyfikacji)
HISZPANJA
FRANCJA
Rząd francuski czuje się w obowiązku poczynić wszelkie zastrzeżenia co do możliwości dostarczenia regularnie w terminie ściśle określonym kwartalnych danych statystycznych, przewidzianych w ust. 2 art. 22, o ile dotyczą kolonij, protektoratów i krajów pod mandatem, zależnych od jego władzy.
GRECJA
Ad referendum.
WĘGRY
JAPONJA
ŁOTWA
LUKSEMBURG
NICARAGUA
HOLANDJA
PERSJA
Ad referendum i z zastrzeżeniem zadośćuczynienia, które ma być dane przez Ligę Narodów na prośbę Persji, wymienioną w jej memorandum O. D. C. 24
POLSKA
PORTUGALJA
JUGOSŁAWJA
SIAM
SUDAN
SZWAJCARJA
Powołując się na deklarację złożoną przez Delegację Szwajcarską na 36 posiedzeniu plenarnem konferencji, dotyczącem przesyłania statystyk kwartalnych przewidzianych w artykule 22, liczba 2.
CZECHOSŁOWACJA
URUGWAJ
ZAŁĄCZNIK.
WZÓR ŚWIADECTWA PRZYWOZOWEGO
(pominięty)
AKT KOŃCOWY.
Druga Międzynarodowa Konferencja Opjumowa, zwołana w wykonaniu uchwały Zgromadzenia Ligi Narodów, datowanej 27 września 1923 r., zebrała się 17 listopada 1924 r. w Pałacu Narodów w Genewie.
Uchwała Zgromadzenia była sformułowana jak następuje:
Zgromadzenie, stwierdziwszy z zadowoleniem, że zgodnie z nadzieją, wyrażoną w czwartej rezolucji, przyjętej przez Zgromadzenie w r. 1922, komisja doradcza zawiadomiła, że wiadomości, któremi dysponuje obecnie, pozwalają rządom zainteresowanym rozpatrzeć, w celu zawarcia układu, sprawę ograniczenia ilości morfiny, heroiny lub kokainy względnie ich soli, które będą mogły być wyrabiane; ograniczenia ilości opjum surowego i liści koka, które będą mogły być przywożone, zarówno do tego celu, jak i dla innych potrzeb lekarskich i naukowych; i wreszcie ograniczenia produkcji opjum surowego i liści koka, przeznaczonych na wywóz, do ilości potrzebnych dla celów lekarskich i naukowych, o które chodzi, prosi Radę, aby w celu wprowadzenia w życie zasad, wyrażonych przez delegatów Stanów Zjednoczonych Ameryki i postępowania po linji, przyjętej przez Ligę Narodów na wniosek komisji doradczej, zaprosić rządy zainteresowane do wysłania swych przedstawicieli, zaopatrzonych w pełnomocnictwa, na konferencję, która będzie zwołana w tym celu, jeśli to możliwe, natychmiast po konferencji, wymienionej w uchwale V.
"Zgromadzenie prosi również Radę o zbadanie, czy nie byłoby wskazane rozciągnąć zaproszenia na tę konferencję na wszystkie kraje, będące Członkami Ligi lub które przystąpiły do konwencji z 1912 roku w celu otrzymania ich przyłączenia się do zasad, które będą wyrażone w mających ewentualnie być zawartemi umowach".
Rada Ligi Narodów zamianowała na stanowisko prezesa konferencji: Jego Ekscelencję p. Herluf Zahle, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego Danji w Berlinie.
Sekretarz Generalny Ligi Narodów zamianował na stanowisko Sekretarza Generalnego konferencji:
Panią Rachel CROWDY.
Następujące Państwa wzięły udział w konferencji i w tym celu wyznaczyły delegacje, złożone z członków poniżej wymienionych:
A l b a n j a
N i e m c y
S t a n y Z j e d n o c z o n e A m e r y k i P ó ł n o c n e j
A u s t r a l j a
B e l g j a
B o l i w j a
B r a z y l j a
W i e l k a B r y t a n j a
B u ł g a r j a
K a n a d a
C h i l i
C h i n y
K u b a
D a n j a
W o l n e M i a s t o G d a ń s k1)
_______
1) Delegacja w. miasta wycofała się przed zakończeniem konferencji.
R e p u b l i k a S a n D o m i n g o
E g i p t
H i s z p a n j a
F i n l a n d j a
F r a n c j a
G r e c j a
W ę g r y
I n d j e
W o l n e P a ń s t w o I r l a n d j i
W ł o c h y
J a p o n j a
L u k s e m b u r g
N i k a r a g u a
H o l a n d j a
P e r s j a
P o l s k a
P o r t u g a l j a
R u m u n j a
K r ó l e s t w o S e r b ó w, K r o a t ó w i S ł o w e ń c ó w
S i a m
S z w e c j a
S z w a j c a r j a
C z e c h o s ł o w a c j a
T u r c j a
U r u g w a j
W e n e z u e l a
Konferencja odbyła swe posiedzenia w okresie pomiędzy 17 listopada 1924 r. a 19 lutego 1925 roku.
Konferencja przyjęła konwencję o środkach usypiających pod tąż samą datą.
Konferencja przyjęła także protokół pod tąż samą datą.
Konferencja przyjęła pozatem następujące rezolucje:
I.
Konferencja uznaje, że w celu umożliwienia, by konwencja o środkach usypiających osiągnęła swój pełny i całkowity skutek - jest rzeczą istotną, aby znalazła ona zastosowanie o ile można najszersze w kolonjach, posiadłościach, protektoratach i terytorjach o których wspomina art. 39 konwencji. Na skutek tego, konferencja wyraża niezłomną nadzieję, że zainteresowane rządy wydadzą w najbliższym czasie odpowiednie ku temu zarządzenia i że ilość wspomnianych kolonij, posiadłości, protektoratów i terytorjów nie podlegających postanowieniom konwencji będzie doprowadzona do minimum.
II.
Konferencja zaleca, by każdy Rząd rozważył możliwość zakazania transportu przez statki, pływające pod jego flagą, wszelkiego ładunku materjałów wskazanych przez konwencję:
III.
Konferencja zaleca wszystkim Państwom możliwie najściślejszą współpracę w celu usunięcia niedozwolonego handlu - a także doradza wydanie wszystkim władzom kompetentnym - którym zostało polecone wykonanie przepisów prawnych o usunięciu tego handlu - specjalnego upoważnienia do nawiązania bezpośrednich stosunków z kompetentnemi władzami innych krajów.
IV.
Konferencja podkreśla znaczenie, jakie miałoby w niektórych wypadkach, wymaganie od osób, które otrzymały od rządu pozwolenie na prowadzenie handlu środkami wskazanemi przez konwencję - składania odpowiedniej kaucji w gotówce lub w dostatecznej gwarancji bankowej - któreby służyły za skuteczną gwarancję przeciwko wszelkim operacjom w zakresie zakazanego handlu - z ich strony.
V.
Konferencja uprasza Radę Ligi Narodów o zbadanie propozycji, która została przedstawiona w ciągu debatów - mianowicie przez delegację Perską - wyznaczenia komisji, która byłaby uprawnioną do zwiedzenia - za ich zgodą, pewnych krajów produkujących opjum - a to w celu przystąpienia w ścisłej współpracy z niemi - do studjów nad trudnościami, jakie pociąga za sobą ograniczenie produkcji opjum w tychże krajach - i do wydania swej opinji co do środków, jakie winny być przedsięwzięte, aby dać możność ograniczenia tej produkcji do ilości niezbędnych dla potrzeb medycznych i naukowych.
VI.
Konferencja uprasza Radę Ligi Narodów o polecenie Komitetowi Higjeny, aby zbadał, niezwłocznie, czy nie byłoby wskazanem zasięgnąć opinji Międzynarodowego Biura Higjeny Publicznej w sprawie produktów wspomnianych w artykule 8 i 10, aby, jeżeli tak, decyzja co do preparatów nie mogących dać pola do toksykomanji i zalecenie tyczące się wszelkich innych środków usypiających, któreby mogły być objęte przepisami konwencji, zostały notyfikowane natychmiast po wejściu w życie tej konwencji.
VII.
Konferencja prosi Radę Ligi Narodów, aby zechciała powziąć decyzję co do przejęcia wydatków Komitetu i jego agend administracyjnych na rachunek wydatków Sekretarjatu.
Rozumie się samo przez się, że strony układające się, które nie są członkami Ligi, będą miały udział w tych wydatkach według skali, ustalonej w porozumieniu z Radą Ligi.
W chwili podpisania niniejszego aktu Delegat Perski złożył następującą deklarację:
"Delegat Persji, działając zgodnie z intencjami swego Rządu, oświadcza, iż podpisuje konwencję ad referendum i pod warunkiem, że Liga Narodów da zupełne zadośćuczynienie żądaniu zawartemu w memorandum Rządu Perskiego".
W chwili podpisywania niniejszego aktu Delegat Siamu złożył deklarację następującą:
"Podpisując konwencję i niniejszy Akt Końcowy, Delegacja Siamska oświadcza, że, nie posiadając instrukcji co do konopi indyjskich, które nie były początkowo umieszczone na porządku dziennym konferencji - Delegacja Siamska widzi się zmuszona uczynić zastrzeżenie co do rozdziału III odnośnie do galenicznych preparatów z konopi indyjskich i co do rozdziału IV i V, o ile specjalnie dotyczą konopi indyjskich".
Na dowód czego Delegaci podpisali akt niniejszy w Genewie, dnia 19 lutego 1925 roku w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwum Sekretarjatu Ligi Narodów, zaś kopja poświadczona doręczona zostanie wszystkim Państwom, mającym swych przedstawicieli na konferencji.
Zaznajomiwszy się z powyższą konwencją, uznaliśmy ją i uznajemy w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oraz Wolnego Miasta Gdańska za słuszną zarówno w całości jak i każde z zawartych w niej postanowień, oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i zatwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.
W Warszawie, dn. 10 czerwca 1927 r.