Art. 24. - Konwencja międzynarodowa dotycząca opjum. Genewa.1925.02.19.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1927.108.920
Akt obowiązujący Wersja od: 6 sierpnia 1951 r.
Art. 24. 5
1.
Komitet Centralny rozciągnie stały nadzór nad ruchem rynku międzynarodowego. O ile będące w jego posiadaniu informacje pozwolą mu wnioskować, że dany kraj magazynuje nadmierne ilości jednej z substancyj, wyszczególnionych w niniejszej konwencji i że istnieje niebezpieczeństwo, że może stać się ośrodkiem handlu nielegalnego, Komitet będzie miał prawo zażądać wyjaśnień od rzeczonego kraju za pośrednictwem Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych.2.
O ile w terminie słusznym nie nadejdzie żadne wyjaśnienie lub o ile dane wyjaśnienia nie będą zadawalające, Komitet Centralny będzie miał prawo zwrócić na tę sprawę uwagę rządów wszystkich stron układających się, jak również Rady Gospodarczej i Społecznej Organizacji Narodów Zjednoczonych i zalecić, aby nie uskuteczniano żadnego nowego wywozu substancyj, których dotyczy niniejsza konwencja lub którejkolwiek z nich, z przeznaczeniem do rzeczonego kraju do czasu zawiadomienia przez Komitet, że otrzymał uspokajające zapewnienia co do istniejącego stanu rzeczonych substancyj w tym kraju. Komitet Centralny doniesie równocześnie rządowi kraju interesowanego o uczynionem zaleceniu.3.
Kraj interesowany będzie mógł wnieść sprawę przed Radę Gospodarczą i Społeczną Organizacji Narodów Zjednoczonych.4.
Rząd każdego z krajów wywożących, który nie zechce postępować zgodnie z zaleceniem Komitetu Centralnego, będzie również mógł wnieść sprawę przed Radę Gospodarczą i Społeczną Organizacji Narodów Zjednoczonych.Jeżeliby nie uważał się za obowiązanego, aby to uczynić, zawiadomi natychmiast Komitet Centralny, że nie ma zamiaru zastosować się do zalecenia Komitetu, podając przytem, o ile możności, powody.
5.
Komitet Centralny będzie miał prawo ogłosić sprawozdanie w tej sprawie i zakomunikować je Radzie, która prześle je rządom stron układających się.6.
Jeśli w jakimkolwiek przypadku uchwała Komitetu Centralnego nie będzie powzięta jednomyślnie, wnioski mniejszości winny być również opublikowane.7.
Każdy kraj będzie zaproszony do przyjęcia udziału w posiedzeniach Komitetu Centralnego, podczas których jest rozważana kwestja, bezpośrednio go interesująca.5 Art. 24 zmieniony przez pkt 2 umowy międzynarodowej z dnia 11 grudnia 1946 r. (Dz.U.52.9.50) zmieniającej nin. umowę z dniem 6 sierpnia 1951 r.