Art. 15. - Konwencja międzynarodowa dotycząca opjum. Genewa.1925.02.19.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.108.920

Akt obowiązujący

Wersja od: 6 sierpnia 1951 r.

Art.  15. 

1. Żaden transport którejkolwiek z substancyj, wyszczególnionych w niniejszej konwencji, jeśli transport ten jest wywożony z jednego kraju i przeznaczony dla innego kraju, nie może być przewożony przez trzeci kraj - bez względu na to, czy transport ten ma być przeładowany ze statku lub innego środka transportowego, którym jest przewożony, czy też nie - o ile odpis certyfikatu wywozu (lub certyfikatu zmiany marszruty, o ile certyfikat ten został wydany zgodnie z paragrafem następnym), towarzyszący transportowi, nie został przedstawiony władzom kompetentnym tego kraju.

2. Władze kompetentne kraju, przez który transport którejkolwiek z substancyj, wyszczególnionych w niniejszej konwencji, ma pozwolenie przewozu, przedsięwezmą niezbędne środki, aby uniemożliwić zmianę marszruty rzeczonego transportu w kierunku innym, niż wymieniono w odpisie certyfikatu wywozu (albo certyfikatu zmiany marszruty), towarzyszącego transportowi, o ile rząd kraju nie zgodził się na zmianę marszruty przez wydanie specjalnego certyfikatu zmiany marszruty. Certyfikat zmiany marszruty będzie wydany nie inaczej, jak po otrzymaniu certyfikatu przywozu, wydanego zgodnie z postanowieniami art. 13 i pochodzącego od rządu kraju, do którego transport ten ma być dostarczony po zmianie marszruty; certyfikat ten będzie zawierał te same dane, które zgodnie z art. 13 powinny być wyszczególnione w pozwoleniu wywozu, jak również nazwę kraju, z którego transport ten był pierwotnie wywieziony. Wszystkie postanowienia art. 13, mające zastosowanie do pozwolenia na wywóz, będą również miały zastosowanie do certyfikatu zmiany marszruty.

Prócz tego rząd kraju, zezwalającego na zmianę marszruty transportu, winien zachować pierwotny odpis zezwolenia na wywóz (albo certyfikat zmiany marszruty), towarzyszącego rzeczonemu transportowi w chwili przybycia na terytorjum danego kraju i zwrócić go rządowi kraju, który go wystawił, komunikując równocześnie temu rządowi nazwę kraju przeznaczenia, dla którego zmiana marszruty została pozwolona.

3. W wypadkach, w których transport jest dokonywany drogą powietrzną, postanowienia poprzednie niniejszego artykułu nie będą zastosowane, jeśli statek powietrzny przelatuje nad terytorjum trzeciego kraju bez lądowania. O ile statek powietrzny ląduje na terytorjum danego kraju, rzeczone postanowienia będą miały zastosowanie w miarę, jak nato okoliczności pozwolą.

4. Ustępy 1 do 3 niniejszego artykułu nie naruszają postanowień jakiejkolwiek umowy międzynarodowej, ograniczającej kontrolę, mogącą być rozciągniętą przez jedną ze stron układających się nad substancjami, wyszczególnionemi w niniejszej konwencji, o ile one będą wysłane wprost tranzytem.

5. Postanowienia niniejszego artykułu nie będą stosowane przy transportach substancyj wysyłanych pocztą.