Konwencja europejska o międzynarodowym arbitrażu handlowym. Genewa.1961.04.21.
Dz.U.1964.40.270
Akt obowiązującyKONWENCJA EUROPEJSKA
O MIĘDZYNARODOWYM ARBITRAŻU HANDLOWYM
sporządzona w Genewie dnia 21 kwietnia 1961 r.
RADA PAŃSTWA
POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 21 kwietnia 1961 r. sporzdzona została w Genewie Konwencja europejska o międzynarodowym arbitrażu handlowym.
Na dowód czego wydany został Akt niniejszy, opatrzony pieczecią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Dano w Warszawie, dnia 13 lipca 1964 r.
(Tekst Konwencji zamieszczony jest w załączniku do niniejszego numeru).
ZAŁĄCZNIK
KONWENCJA EUROPEJSKA O MIĘDZYNARODOWYM ARBITRAŻU HANDLOWYM
KONWENCJA EUROPEJSKA O MIĘDZYNARODOWYM ARBITRAŻU HANDLOWYM
należycie upełnomocnieni,
zebrani pod auspicjami Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych,
stwierdziwszy, że 10 czerwca 1958 r. na Konferencji Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie międzynarodowego arbitrażu handlowego podpisana została w Nowym Jorku Konwencja o uznawaniu i wykonywaniu zagranicznych orzeczeń arbitrażowych,
pragnąc współdziałać w rozwoju handlu europejskiego przez usuwanie, w miarę możności, niektórych trudności w działaniu międzynarodowego arbitrażu handlowego w stosunkach między osobami fizycznymi i prawnymi różnych krajów europejskich,
uzgodnili następujące postanowienia:
Zakres stosowania Konwencji.
a) do umów o arbitraż, zawieranych w celu rozstrzygania sporów wynikających przy dokonywaniu transakcji handlu międzynarodowego między osobami tak fizycznymi, jak i prawnymi, które w chwili zawierania takich umów mają stałe miejsce zamieszkania bądź swoją siedzibę w różnych umawiających się państwach;
b) do procesów i orzeczeń arbitrażowych opartych na umowach, o których mowa w ustępie 1 punkt "a" niniejszego artykułu.
a) "umowa o arbitraż" oznacza klauzulę arbitrażową w umowie pisemnej lub osobną umowę o arbitraż (zapis na arbitraż) podpisane przez strony lub zawarte w wymianie listów, telegramów lub zawiadomień dalekopisem. W stosunkach między państwami, których ustawodawstwa nie wymagają formy pisemnej dla umowy o arbitraż, pojęcie to oznacza każdą umowę zawartą w formie dozwolonej przez te ustawodawstwa;
b) "arbitraż" oznacza rozpoznawanie sporów tak przez arbitrów, mianowanych dla każdej oddzielnej sprawy (arbitraż ad hoc), jak i przez stałe instytucje arbitrażowe;
c) "siedziba osoby prawnej" oznacza miejsce, gdzie znajduje się przedsiębiorstwo osoby prawnej, która zawarła umowę o arbitraż.
Zdolność osób prawnych prawa publicznego do poddawania się arbitrażowi.
Możność wyznaczania cudzoziemców na arbitrów.
Dla rozpoznawania sporów przewidzianych niniejszą Konwencją cudzoziemcy mogą być wyznaczani na arbitrów.
Organizacja procesu arbitrażowego.
a) przewidzieć poddawanie sporów do rozstrzygania stałej instytucji arbitrażowej; w takim wypadku rozpoznawanie sporów będzie następowało zgodnie z regulaminem takiej instytucji;
b) przewidzieć poddawanie sporów do rozstrzygnięcia przez arbitraż dla danej sprawy (arbitraż ad hoc) i w takim wypadku strony mogą w szczególności:
i) wyznaczyć arbitrów albo ustalić sposób ich wyznaczania na wypadek powstania sporu;
ii) oznaczyć miejsce sądu arbitrażowego;
iii) ustanowić reguły postępowania, których mają przestrzegać arbitrzy.
Jeżeli strony nie doszły do porozumienia co do miejsca arbitrażu, to powód może zwrócić się według swego wyboru albo do przewodniczącego izby handlowej właściwej dla miejsca, w którym pozwany zamieszkuje lub ma swoją siedzibę w chwili wystąpienia o skierowanie sprawy do arbitrażu, albo do Komitetu Specjalnego, którego skład i charakter działania zostały określone w załączniku do niniejszej Konwencji. Jeżeli powód nie skorzystał z uprawnień, przyznanych mu w niniejszym ustępie, z uprawnień tych mogą skorzystać pozwany lub arbitrzy.
a) wyznaczyć arbitra jedynego, jeśli to zostało uzgodnione między stronami, arbitra-przewodniczącego, superarbitra lub arbitra trzeciego;
b) spowodować zastąpienie arbitra lub arbitrów wyznaczonych w innym trybie, niż przewidziany w ustępie 2 niniejszego artykułu;
c) oznaczyć miejsce arbitrażu, przy czym rozumie się, że arbitrzy mogą obrać inne miejsce arbitrażu;
d) ustanowić albo wprost, albo przez powołanie się na regulamin dowolnie wybranej stałej instytucji arbitrażowej reguły postępowania, których powinni przestrzegać arbitrzy, jeżeli ci w braku porozumienia stron sami nie ustanowili reguł tego postępowania.
Zarzut niewłaściwości arbitrażu.
Właściwość sądów państwowych.
a) prawem, któremu strony poddały umowę o arbitraż;
b) w braku wskazań w tym względzie - prawem kraju, w którym powinno być wydane orzeczenie;
c) w braku wskazania co do prawa, któremu strony poddały umowę o arbitraż, oraz jeśli w chwili, gdy ta kwestia została przedłożona do rozstrzygnięcia przez sąd państwowy, nie można ustalić, w którym kraju orzeczenie arbitrażowe powinno być wydane - prawem, mającym zastosowanie na mocy normy kolizyjnej sądu państwowego, w którym wszczęto sprawę.
Sąd, w którym wszczęto sprawę, może nie uznać umowy o arbitraż, jeżeli według prawa jego kraju dany spór nie może być przedmiotem rozpoznania arbitrażowego.
Prawo właściwe.
Uzasadnienie orzeczenia.
Uważa się, że w umowie o arbitraż strony uzgodniły, że uzasadnienie orzeczenia arbitrażowego jest niezbędne, chyba że strony:
a) umówiły się wyraźnie, że orzeczenie nie powinno być uzasadnione, albo
b) obrały procedurę arbitrażową, według której uzasadnianie orzeczenia arbitrażowego nie jest przyjęte, a żadna ze stron nie zażądała przed zakończeniem ustnej rozprawy lub w braku ustnej rozprawy - przed sporządzeniem orzeczenia arbitrażowego, aby orzeczenie było uzasadnione.
Uchylenie orzeczenia arbitrażowego
a) strony umowy o arbitraż były według prawa mającego do nich zastosowanie pod jakimkolwiek względem niezdolne do działań prawnych bądź umowa ta jest nieważna według prawa, któremu strony ją poddały, lub, w braku wskazówek w tym względzie, według prawa kraju, w którym wydano orzeczenie; albo
b) strona, żądająca uchylenia orzeczenia, nie była należycie powiadomiona o wyznaczeniu arbitra lub o postępowaniu arbitrażowym albo z innych przyczyn nie mogła złożyć swych wyjaśnień; albo
c) orzeczenie zostało wydane w sporze nie objętym zapisem na arbitraż lub nie podpadającym pod zasięg klauzuli arbitrażowej w umowie albo zawiera rozstrzygnięcie w kwestiach wykraczających poza granice zapisu na arbitraż lub klauzuli arbitrażowej; jednakże, jeżeli postanowienia orzeczenia arbitrażowego w kwestiach objętych zapisem na arbitraż lub klauzulą arbitrażową dają się oddzielić od postanowień w kwestiach nie objętych takim zapisem lub klauzulą, to część orzeczenia arbitrażowego, która zawiera postanowienie w kwestiach objętych zapisem na arbitraż lub klauzulą arbitrażową, może nie zostać uchylona; albo
d) skład zespołu arbitrażowego lub procedura arbitrażowa nie były zgodne z umową stron, a w braku umowy nie były zgodne z postanowieniami artykułu IV niniejszej Konwencji.
Postanowienia końcowe.
a) oświadczeniach dokonanych zgodnie z ustępem 2 artykułu II;
b) ratyfikacjach Konwencji i o przystąpieniach do niej zgodnie z ustępami 1 i 2 niniejszego artykułu;
c) zawiadomieniach otrzymanych zgodnie z ustępem 6 niniejszego artykułu;
d) datach wejścia w życie niniejszej Konwencji zgodnie z ustępem 8 niniejszego artykułu;
e) wypowiedzeniach zgodnie z ustępem 9 niniejszego artykułu;
f) utracie mocy niniejszej Konwencji zgodnie z ustępem 10 niniejszego artykułu.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie do tego upełnomocnieni, podpisali niniejszą Konwencję.
Sporządzono w Genewie dnia dwudziestego pierwszego kwietnia tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego pierwszego roku w jednym egzemplarzu w językach angielskim, francuskim i rosyjskim, przy czym wszystkie trzy teksty są na równi autentyczne.
Załącznik
Skład i tryb działania Komitetu Specjalnego przewidzianego w artykule IV Konwencji.
Skład i tryb działania Komitetu Specjalnego przewidzianego w artykule IV Konwencji.
Drugiego członka wybierają izby handlowe lub inne instytucje wyznaczone - zgodnie z ustępem 6 artykułu X Konwencji - przez państwa, w których w chwili otwarcia Konwencji do podpisywania nie ma komitetów narodowych Międzynarodowej Izby Handlowej, a które w chwili wyborów są stronami Konwencji.
2. Osoby, które - zgodnie z przewidzianymi poniżej w ustępie 7 warunkami - mają wykonywać obowiązki przewodniczącego Komitetu Specjalnego, wybrane są przez izby handlowe lub inne instytucje, tak jak to jest przewidziane w ustępie 1 niniejszego załącznika.
3. Izby Handlowe lub inne instytucje, o których mowa w ustępie 1 niniejszego załącznika, wybierają w tym samym czasie i zgodnie z wyżej wymienionymi warunkami zastępców przewodniczących i zastępców członków zwyczajnych Komitetu Specjalnego na wypadek ich czasowej niemożności pełnienia obowiązków.
Jeżeli jeden z przewodniczących lub jeden z członków zwyczajnych trwale nie może pełnić swych obowiązków lub ustępuje, jego zastępca staje się przewodniczącym bądź członkiem zwyczajnym, a grupa izb handlowych lub innych instytucji, która wybrała zastępcę, który został przewodniczącym lub członkiem zwyczajnym, wybiera nowego zastępcę.
4. Pierwsze wybory Komitetu odbędą się w ciągu dziewięćdziesięciu dni po złożeniu piątego dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia. W tych wyborach mogą także uczestniczyć izby handlowe i inne instytucje krajów, które podpisały Konwencję, ale nie zostały jeszcze jej stronami. Gdyby dokonanie wyborów we wspomnianym czasokresie okazało się niemożliwe, stosowanie ustępów 3-7 artykułu IV Konwencji ulegnie przesunięciu do czasu przeprowadzenia wyborów, o których mowa.
5. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 7 członkowie Komitetu Specjalnego są wybierani na okres czterech lat. Nowe wybory odbywają się w ciągu pierwszych sześciu miesięcy czwartego roku, licząc od daty poprzednich wyborów. Jeśli wybory nowych członków Komitetu nie dadzą wyników, poprzednio wybrani członkowie pełnią swe obowiązki w dalszym ciągu aż do wyboru nowych członków.
6. Wyniki wyborów członków Komitetu Specjalnego podaje się do wiadomości Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, a ten zawiadamia państwa, o których mowa w ustępie 1 artykułu X niniejszej Konwencji, i państwa, które stały się stronami umawiającymi się na podstawie ustępu 2 artykułu X.
Sekretarz Generalny zawiadamia te kraje również o ewentualnym przesunięciu stosowania i o wejściu w zastosowanie ustępów 3-7 artykułu IV Konwencji zgodnie z ustępem 4 niniejszego załącznika.
7. Osoby wybrane na przewodniczącego pełnią swe obowiązki kolejno, każda z nich w ciągu lat dwóch. Powierzenie funkcji przewodniczącego jednej z osób, wybranych w warunkach przewidzianych w ustępie 2, w ciągu pierwszego okresu dwuletniego po wejściu w życie Konwencji następuje w drodze losowania.
Następnie funkcja przewodniczącego powierzona zostaje na nowy okres dwuletni osobie wybranej na przewodniczącego przez inną grupę krajów niż grupa, która wybrała przewodniczącego pełniącego swe obowiązki w ciągu bezpośrednio poprzedzającego okresu dwuletniego.
8. Przewidziane w ustępach 3-7 artykułu IV Konwencji wnioski do Komitetu Specjalnego kieruje się do Sekretarza Wykonawczego Europejskiej Komisji Gospodarczej. Sekretarz Wykonawczy kieruje te wnioski najpierw do członka Komitetu Specjalnego wybranego przez inną grupę krajów, niż grupa, która wybrała przewodniczącego pełniącego swe obowiązki w chwili podania wniosku. Sekretarz Wykonawczy przekazuje rozstrzygnięcie zaproponowane przez członka, do którego najpierw się zwrócił, drugiemu członkowi Komitetu i, jeżeli ten je zaaprobuje, to rozstrzygnięcie uważane jest za postanowienie Komitetu i jako takie zostaje podane przez Sekretarza Wykonawczego do wiadomości wnioskodawcy.
9. Jeżeli dwaj członkowie Komitetu Specjalnego, do których zwrócił się Sekretarz Wykonawczy, nie osiągają porozumienia w drodze korespondencyjnej, Sekretarz Wykonawczy Europejskiej Komisji Gospodarczej zwołuje zebranie Komitetu Specjalnego do Genewy, w celu próby doprowadzenia do jednomyślnego postanowienia co do przedłożonego wniosku. W braku jednomyślności postanowienie Komitetu zapada większością głosów i zostaje podane przez Sekretarza Wykonawczego do wiadomości wnioskodawcy.
10. Wydatki związane ze współdziałaniem Komitetu Specjalnego w sprawie załatwiania sporu, leżącego w zakresie stosowania niniejszej Konwencji, wykłada wnioskodawca i są one wliczane do kosztów postępowania.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Pytania i odpowiedzi liczba obiektów na liście: (1)
Pytania i odpowiedzi liczba obiektów na liście: (1)
Akty prawne liczba obiektów na liście: (8)
Akty wprowadzające liczba obiektów na liście: (8)
- Ratyfikacja przez Hiszpanię i Belgię Konwencji europejskiej o międzynarodowym arbitrażu handlowym, sporządzonej w Genewie dnia 21 kwietnia 1961 r.
- Ratyfikacja przez Danię Konwencji europejskiej o międzynarodowym arbitrażu handlowym, sporządzonej w Genewie dnia 21 kwietnia 1961 r.
- Ratyfikacja przez Włochy Konwencji europejskiej o międzynarodowym arbitrażu handlowym, sporządzonej w Genewie dnia 21 kwietnia 1961 r.