Konwencja europejska dotycząca zabezpieczenia społecznego pracowników zatrudnionych w transporcie międzynarodowym. Genewa.1956.07.09.
Dz.U.1959.56.332
Akt obowiązującyKONWENCJA EUROPEJSKA
dotycząca zabezpieczenia społecznego pracowników zatrudnionych w transporcie międzynarodowym,
podpisana w Genewie dnia 9 lipca 1956 r.
RADA PAŃSTWA
POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
Dnia 9 lipca 1956 r. podpisana została w Genewie Konwencja europejska dotycząca zabezpieczenia społecznego pracowników zatrudnionych w trasporcie międzynarodowym.
Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną, zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, oświadcza, że wymieniona Konwencja jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Dano w Warszawie, dnia 2 listopada 1957 r.
(Tekst Konwencji zamieszczony jest w załączniku do niniejszego numeru).
ZAŁĄCZNIK
KONWENCJA EUROPEJSKA DOTYCZĄCA ZABEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH W TRANSPORCIE MIĘDZYNARODOWYM
KONWENCJA EUROPEJSKA DOTYCZĄCA ZABEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO PRACOWNIKÓW ZATRUDNIONYCH W TRANSPORCIE MIĘDZYNARODOWYM
Biorąc pod uwagę Umowę dotyczącą zabezpieczenia społecznego członków załóg pływających na rzece Ren, podpisaną w Paryżu 27 lipca 1950 r. pod nadzorem Międzynarodowej Organizacji Pracy, obowiązującą od dnia 1 czerwca 1955 r.;
Biorąc pod uwagę ogólną Umowę dotyczącą gospodarczej organizacji międzynarodowego transportu drogowego wraz z załączonym wykazem obciążeń, Protokołem Dodatkowym i Protokołem podpisania, podpisaną w Genewie w dniu 17 marca 1954 r.;
Biorąc pod uwagę, że obecny rozwój międzynarodowego transportu lądowego, powietrznego i śródlądowego między ich krajami powoduje konieczność zawarcia wielostronnego aktu, który by zapewnił skuteczną ochronę pracowników zatrudnionych w powyższych transportach i świadczenia ubezpieczeniowe w przypadkach choroby, macierzyństwa, wypadków przy pracy, chorób zawodowych lub na wypadek śmierci - na terytorium Umawiającej się Strony innej niż Strona, której ustawodawstwem ci pracownicy są objęci,
Potwierdzając, w stosunku do pracowników międzynarodowego transportu i wyżej wymienionych świadczeń, sformułowaną już przez inne międzynarodowe konwencje pracy zasadę równości traktowania Obywateli każdej Umawiającej się Strony w zakresie stosowania krajowego ustawodawstwa dotyczącego zabezpieczania społecznego,
Biorąc pod uwagę, że koszty świadczeń zabezpieczenia społecznego przyznawanych w wyżej wymienionych przypadkach powinny być w zasadzie pokrywane przez organ Strony, której ustawodawstwem objęci są zainteresowani pracownicy,
zgodziły się na następujące postanowienia:
CZĘŚĆ I
POSTANOWIENIA OGÓLNE
POSTANOWIENIA OGÓLNE
Dla celów stosowania niniejszej Konwencji:
i) odnośnie do ubezpieczenia społecznego instytucję, do której przynależy pracownik w chwili zgłoszenia roszczenia do świadczeń lub w stosunku do której pracownik może zgłosić prawo do świadczeń,
ii) odnośnie do systemu innego niż system ubezpieczenia społecznego dotyczącego zobowiązań pracodawcy w zakresie odszkodowań za wypadki przy pracy lub chorób zawodowych, pracodawcę lub instytucję ubezpieczającą go albo organ ustalony przez właściwą władzę zainteresowanej Umawiającej się Strony,
iii) odnośnie do systemu bezskładkowego, organ lub władzę powołaną do wypłaty świadczeń,
i) instytucję właściwą zgodnie z ustawodawstwem Umawiającej się Strony w miejscu, w którym pracownik się znajduje,
ii) jeżeli taka instytucja nie jest określona przez ustawodawstwo - instytucję, którą właściwa władza Umawiającej się Strony wyznaczy dla celów stosowania postanowień niniejszej Konwencji;
i) zatrudnionego przez przedsiębiorstwo wykonujące na swój własny rachunek lub na rachunek obcy przewóz pasażerów lub towarów koleją, drogą lądową, powietrzną lub śródlądową i mające swą siedzibę na obszarze jednej z Umawiających się Stron,
ii) zatrudnionego na obszarze jednej lub kilku Umawiających się Stron w charakterze członka załogi jednostki wodnej, powietrznej lub lądowej, z wyjątkiem osób zatrudnionych wyłącznie na wyspie Irlandii lub na jednostkach pływających po rzece Renie, zgodnie z określeniem art. 1 Umowy z dnia 27 lipca 1950 r. dotyczącej zabezpieczenia społecznego członków załóg pływających po Renie,
CZĘŚĆ II
POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE ŚWIADCZEŃ ZABEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO
POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE ŚWIADCZEŃ ZABEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO
W przypadkach przewidzianych w art. 3 i 4 właściwa instytucja powinna dokonać zwrotu sum wydatkowanych na świadczenia rzeczowe instytucji, która tych świadczeń udzieliła. W każdym razie właściwe zainteresowane władze mogą ustalić, że wyrównania dokonuje się ryczłtowo, mogą one także ustalić, że ze względów praktycznych żadne wyrównania nie będą dokonywane.
Jeśli ustawodawstwo Umawiającej się Strony przewiduje świadczenia rzeczowe dla wszystkich pracowników znajdujących się na obszarze tej Strony, bez względu na ich narodowość, ubezpieczenie społeczne oraz ogólnie, bądź z zastrzeżeniem wzajemności, bez względu na miejsce stałego zamieszkania:
CZĘŚĆ III
POSTANOWIENIA RÓŻNE
POSTANOWIENIA RÓŻNE
W przypadkach określonych w paragrafie 4 art. 2 niniejszej konwencji, pracodawca powinien wypełnić wszystkie zobowiązania wypływające z ustawodawstwa, które jest stosowane przez właściwą instytucję.
Wnioski, oświadczenia lub odwołania, które w związku ze stosowaniem ustawodawstwa jednej z Umawiających się Stron powinny być w odpowiednim terminie przedstawione władzom i instytucjom lub innym organom tej Strony, powinny być przyjmowane przez władze, instytucje lub inne odpowiednie organy innej Umawiającej się Strony, jeśli przedstawione są z zachowaniem tego samego terminu. W takim przypadku dana władza, instytucja lub organ przekaże bezzwłocznie te wnioski, oświadczenia lub odwołania władzom, instytucjom lub organom pierwszej Strony bezpośrednio lub za pośrednictwem właściwych władz Umawiających się Stron.
W sprawach dotyczących ogółu Umawiających się Stron spór może być poddany do rozstrzygnięcia na posiedzeniu przedstawicieli właściwych władz wszystkich Umawiających się Stron, zwołanym zgodnie z ust. 2 art. 10. Spór może być rozstrzygnięty na takim posiedzeniu tylko w przypadku jednomyślności i zgodnie z podstawowymi zasadami i duchem niniejszej konwencji.
CZĘŚĆ IV
POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE
POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE
Postanowienia niniejszej konwencji dotyczące udzielania świadczeń mogą nie być stosowane, jeśli pracownik lub członek jego rodziny określony w ust. 6 art. 3 i w ust. 2 art. 7 korzysta bezpośrednio z tych świadczeń z tytułu przepisów obowiązującego go ustawodawstwa Umawiającej się Strony.
Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy powiadomi państwa-sygnatariuszy i państwa, które przystąpiły do konwencji:
Teksty francuski i angielski niniejszej konwencji mają jednakową moc obowiązującą.
Na dowód czego niżej podpisani, po złożeniu odpowiednich pełnomocnictw, podpisali niniejszą konwencję.
Sporządzono w Genewie, 9 lipca 1956 r., w 2 egzemplarzach oryginalnych: francuskim i angielskim. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy roześle odpowiednio uwierzytelnione kopie tekstu niniejszej konwencji każdemu z rządów państw-sygnatariuszy.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Akty prawne liczba obiektów na liście: (3)
Akty wprowadzające liczba obiektów na liście: (3)
- Ratyfikacja przez Belgię Konwencji europejskiej dotyczącej zabezpieczenia społecznego pracowników zatrudnionych w transporcie międzynarodowym, podpisanej w Genewie dnia 9 lipca 1956 r.
- Ratyfikacja przez Luksemburg i Włochy Konwencji europejskiej dotyczącej zabezpieczenia społecznego pracowników zatrudnionych w transporcie międzynarodowym, podpisanej w Genewie dnia 9 lipca 1956 r.
- Ratyfikacja przez Polskę Konwencji europejskiej dotyczącej zabezpieczenia społecznego pracowników zatrudnionych w transporcie międzynarodowym, podpisanej w Genewie dnia 9 lipca 1956 r.