Konwencja dotycząca międzynarodowej wymiany wydawnictw. Paryż.1958.12.05.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1971.8.88

Akt obowiązujący

Wersja od: 12 lutego 1971 r.

KONWENCJA

dotycząca międzynarodowej wymiany wydawnictw,

i

KONWENCJA

dotycząca międzypaństwowej wymiany wydawnictw urzędowych i dokumentów rządowych,

sporządzone w Paryżu dnia 5 grudnia 1958 r.

RADA MINISTRÓW

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do wiadomości:

Dnia 5 grudnia 1958 roku sporządzone zostały w Paryżu Konwencja dotycząca międzynarodowej wymiany wydawnictw i Konwencja dotycząca międzypaństwowej wymiany wydawnictw urzędowych i dokumentów rządowych.

Po zaznajomieniu się z powyższymi konwencjami Rada Ministrów uznaje je za słuszne zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nich zawartych; oświadcza, że wymienione konwencje są zatwierdzone i przyjęte, oraz przyrzeka, że będą one w pełni przestrzegane.

Na dowód czego wydany został Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Prezesa Rady Ministrów.

Sporządzono w Warszawie, dnia 17 stycznia 1970 roku.

(Tekst konwencji zamieszczone są w załączniku do niniejszego numeru)

ZAŁĄCZNIK

KONWENCJA

dotycząca międzynarodowej wymiany wydawnictw

Konferencja Generalna Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury, zebrana w Paryżu w dniach od 4 listopada do 5 grudnia 1958 roku na swej dziesiątej sesji,

w przekonaniu, że rozwój międzynarodowej wymiany wydawnictw jest nieodzownym warunkiem swobodnego rozpowszechniania myśli i wiedzy między narodami świata,

biorąc pod uwagę znaczenie, jakie przywiązuje do międzynarodowej wymiany wydawnictw akt konstytucyjny Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury,

uznając konieczność zawarcia nowej międzynarodowej konwencji dotyczącej międzynarodowej wymiany wydawnictw,

po zaznajomieniu się z propozycjami dotyczącymi międzynarodowej wymiany wydawnictw, które to zagadnienie stanowi punkt 15.4.1. porządku dziennego sesji,

postanowiwszy w czasie swej dziewiątej sesji, iż propozycje te zostaną ujęte w formę norm międzynarodowych przez przyjęcie międzynarodowej konwencji,

przyjmuje dnia trzeciego grudnia 1958 roku niniejszą Konwencję.

Artykuł  1

Wymiana wydawnictw

Umawiające się Państwa zobowiązują się, zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji, popierać i ułatwiać wymianę wydawnictw zarówno między organami rządowymi, jak i między pozarządowymi instytucjami oświatowymi, naukowymi i technicznymi lub kulturalnymi, których działalność nie ma celów dochodowych.

Artykuł  2

Zakres wymiany publikacji

1. Zgodnie z niniejszą Konwencją, nie przeznaczonymi do odsprzedaży przedmiotami wymiany między organami i instytucjami, o których mowa w artykule 1 niniejszej Konwencji, mogą być:

a) wydawnictwa o charakterze oświatowym, prawnym, naukowym i technicznym, kulturalnym lub informacyjnym, takie jak: książki, dzienniki i czasopisma, mapy i plany, ryciny, fotografie, mikrofilmy, dzieła muzyczne, wydawnictwa braille'owskie oraz inne materiały graficzne;

b) wydawnictwa objęte Konwencją dotyczącą międzypaństwowej wymiany wydawnictw urzędowych i dokumentów rządowych, przyjętą przez Konferencję Generalną Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury dnia trzeciego grudnia 1958 roku.

2. Niniejsza Konwencja w niczym nie narusza wymiany dokonywanej na podstawie Konwencji dotyczącej międzypaństwowej wymiany wydawnictw urzędowych i dokumentów rządowych, przyjętej przez Konferencję Generalną Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury dnia trzeciego grudnia 1958 roku.

3. Niniejsza Konwencja nie dotyczy dokumentów poufnych, korespondencji służbowej i innych dokumentów, które nie zostały podane do wiadomości publicznej.

Artykuł  3

Aparat wymiany

1. Umawiające się Państwa mogą powierzyć państwowemu aparatowi wymiany albo - jeśli aparat taki nie istnieje - instytucji lub instytucjom centralnym powołanym do realizowania wymiany następujące zadania w zakresie rozwijania i koordynowania wymiany wydawnictw między organami i instytucjami, o których mowa w artykule pierwszym niniejszej Konwencji:

a) ułatwianie międzynarodowej wymiany wydawnictw, w szczególności, gdy to jest konieczne, przez przekazywanie przedmiotów wymiany,

b) udzielanie porad i informacji na temat możliwości wymiany organom i instytucjom własnego kraju lub państw obcych,

c) popieranie w odpowiednich wypadkach wymiany dubletów.

2. Jednakże niektóre lub wszystkie funkcje wymienione w ustępie 1 niniejszego artykułu mogą być powierzone innemu organowi lub innym organom, jeżeli scentralizowanie w państwowym aparacie wymiany lub w instytucjach centralnych wszystkich zadań związanych z rozwojem i koordynacją wymiany między organami i instytucjami wymienionymi w artykule 1 niniejszej Konwencji uważa się za niepożądane.

Artykuł  4

Sposób przekazywania

Przesyłki mogą być dokonywane bądź bezpośrednio między odpowiednimi organami i instytucjami, bądź też za pośrednictwem państwowego aparatu wymiany lub instytucji powołanych do realizacji wymiany.

Artykuł  5

Koszty przesyłki

W razie gdy przesyłki nadawane są bezpośrednio przez strony wymiany, Umawiające się Państwa nie są zobowiązane do ponoszenia kosztów przesyłki. Jeżeli przesyłki wydawnictw dokonuje się za pośrednictwem instytucji powołanych do realizacji wymiany, Umawiające się Państwo ponosi koszty przesyłki do miejsca przeznaczenia; jeżeli jednak transport odbywa się drogą morską, koszty opakowania i przewozu opłacane są tylko do urzędu celnego portu docelowego.

Artykuł  6

Taryfy i warunki ekspedycji

Umawiające się Państwa podejmą wszelkie niezbędne środki, aby umożliwić instytucjom powołanym do realizacji wymiany korzystanie z najdogodniejszych obowiązujących taryf i warunków ekspedycji i to niezależnie od wybranego środka ekspedycji: pocztą, transportem samochodowym, koleją, transportem rzecznym lub morskim, pocztową lub frachtową przesyłką lotniczą.

Artykuł  7

Ułatwienia celne i inne

Każde z Umawiających się Państw udziela instytucjom powołanym do realizacji wymiany zwolnień od opłat celnych za przedmioty przywożone i wywożone na podstawie postanowień niniejszej Konwencji lub wszelkich umów zawartych w celu jej wykonania, jak również zapewnia im najkorzystniejsze warunki w zakresie formalności celnych i innych.

Artykuł  8

Międzynarodowa koordynacja wymiany

W celu dopomożenia Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury w wykonywaniu zadań przewidzianych w akcie konstytucyjnym w zakresie międzynarodowej koordynacji wymiany, Umawiające się Państwa będą przesyłać do Organizacji roczne sprawozdania dotyczące stosowania niniejszej Konwencji, jak również kopie wszelkich umów dwustronnych zawartych zgodnie z postanowieniami artykułu 12.

Artykuł  9

Informacje i opracowania

Organizacja Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury publikuje informacje nadsyłane przez Umawiające się Państwa zgodnie z postanowieniami artykułu 8; Organizacja przygotowuje i publikuje opracowania na temat stosowania niniejszej Konwencji.

Artykuł  10

Pomoc UNESCO

1. Umawiające się Państwa mogą zwracać się do Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury o udzielenie pomocy technicznej w związku z wszelkimi problemami, wynikającymi ze stosowania niniejszej Konwencji. Organizacja udziela tej pomocy w granicach swego programu i swych możliwości, zwłaszcza w tworzeniu i organizowaniu państwowych aparatów wymiany.

2. Organizacja jest uprawniona do występowania z własnej inicjatywy do Umawiających się Państw z propozycjami w tej sprawie.

Artykuł  11

Stosunek do umów poprzednio zawartych

Niniejsza Konwencja nie narusza zobowiązań przyjętych uprzednio przez Umawiające się Państwa na podstawie umów międzynarodowych.

Artykuł  12

Umowy dwustronne

W każdym wypadku, kiedy będzie to konieczne lub pożądane, Umawiające się Państwa będą zawierały umowy dwustronne w celu uzupełnienia postanowień niniejszej Konwencji oraz regulowania interesujących obie strony zagadnień, wynikających z jej stosowania.

Artykuł  13

Języki

Niniejsza Konwencja sporządzona jest w językach angielskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim, przy czym wszystkie cztery teksty są jednakowo autentyczne.

Artykuł  14

Ratyfikacja i przyjęcie

1. Niniejsza Konwencja podlega ratyfikacji lub przyjęciu przez Państwa będące członkami Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury, zgodnie z ich procedurą konstytucyjną.

2. Dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przyjęcia będą składane Dyrektorowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury.

Artykuł  15

Przystąpienie

1. Niniejsza Konwencja jest otwarta do przystąpienia dla wszystkich Państw, nie będących członkami Organizacji, które zostaną zaproszone do przystąpienia przez Radę Wykonawczą Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury.

2. Przystąpienie do Konwencji następuje przez złożenie dokumentu przystąpienia Dyrektorowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury.

Artykuł  16

Wejście w życie

Niniejsza Konwencja wejdzie w życie po upływie dwunastu miesięcy od dnia złożenia trzeciego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia w odniesieniu do tych państw, które w tym dniu lub wcześniej złożyły dokumenty ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia. Dla każdego innego państwa, które złożyło dokument ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia Konwencja wejdzie w życie po upływie dwunastu miesięcy od dnia złożenia przez to państwo dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia.

Artykuł  17

Zasięg terytorialny Konwencji

Każde Umawiające się Państwo bądź w chwili ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia, bądź w dowolnym późniejszym terminie będzie mogło oświadczyć w drodze notyfikacji skierowanej do Dyrektora Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury, że niniejsza Konwencja rozciąga się na wszystkie lub niektóre terytoria, za których stosunki międzynarodowe to państwo jest odpowiedzialne. Notyfikacja ta wywrze skutki prawne po upływie dwunastu miesięcy od dnia jej otrzymania.

Artykuł  18

Wypowiedzenie

1. Każde Umawiające się Państwo może wypowiedzieć niniejszą Konwencję we własnym imieniu lub w imieniu każdego terytorium, za którego stosunki międzynarodowe jest ono odpowiedzialne.

2. Wypowiedzenie będzie notyfikowane dokumentem złożonym Dyrektorowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury.

3. Wypowiedzenie wywrze skutki prawne po upływie dwunastu miesięcy od dnia otrzymania dokumentu wypowiedzenia.

Artykuł  19

Notyfikacje

Dyrektor Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury będzie informować Państwa będące członkami Organizacji, Państwa nie będące członkami Organizacji, o których mowa w artykule 15, jak również Organizację Narodów Zjednoczonych, o złożeniu wszelkich dokumentów ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia, wymienionych w artykułach 14 i 15, jak również o wszystkich notyfikacjach i wypowiedzeniach przewidzianych odpowiednio w artykułach 17 i 18.

Artykuł  20

Rewizja Konwencji

1. Niniejsza Konwencja będzie mogła być zrewidowana przez Konferencję Generalną Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury. Tekst zrewidowany będzie jednak obowiązywał tylko te państwa, które staną się stronami konwencji wprowadzającej rewizję.

2. Jeżeli Konferencja Generalna przyjmie nową konwencję wprowadzającą całkowitą lub częściową rewizję niniejszej Konwencji oraz jeżeli nowa konwencja nie będzie zawierać odmiennego postanowienia, niniejsza Konwencja przestanie być otwarta do ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia począwszy od daty wejścia w życie nowej konwencji wprowadzającej rewizję.

Artykuł  21

Rejestracja

Zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych, niniejsza Konwencja zostanie zarejestrowana w Sekretariacie Narodów Zjednoczonych na wniosek Dyrektora Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury.

Sporządzono w Paryżu, dnia piątego grudnia 1958 roku, w dwóch autentycznych egzemplarzach podpisanych przez Przewodniczącego Konferencji Generalnej zebranej na swej dziesiątej sesji oraz Dyrektora Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury, które będą złożone w archiwum Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury, a uwierzytelnione ich odpisy będą przekazane wszystkim państwom, o których mowa w artykułach 14 i 15, oraz Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Powyższy tekst jest autentycznym tekstem Konwencji przyjętej w należyty sposób przez Konferencję Generalną Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury na jej dziesiątej sesji, która odbyła się w Paryżu i zakończyła się dnia piątego grudnia 1958 roku.

Na dowód czego złożyli swe podpisy dnia piątego grudnia 1958 roku.