Konwencja celna w sprawie pojemników wraz z Protokołem. Genewa.1956.05.18.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1959.60.359

Akt obowiązujący

Wersja od: 6 maja 1959 r.

KONWENCJA CELNA

W SPRAWIE POJEMNIKÓW WRAZ Z PROTOKOŁEM

podpisana w Genewie dnia 18 maja 1956 r.

W Imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

Konwencja celna w sprawie pojemników wraz z Protokołem podpisana została w Genewie dnia 18 maja 1956 roku.

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją i Protokołem podpisania Rada Państwa uznała je i uznaje za słuszne z zastrzeżeniem uczynionym przy podpisaniu Konwencji; oświadcza, że wymieniona Konwencja i Protokół są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone, oraz przyrzeka, że będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

(Tekst Konwencji i Protokołu jest zamieszczony w załączniku do niniejszego numeru).

ZAŁĄCZNIK

KONWENCJA CELNA W SPRAWIE POJEMNIKÓW

WSTĘP

Umawiające się Strony, pragnąc rozwinąć i ułatwić użycie pojemników w przewozach międzynarodowych, zgodziły się na następujące postanowienia:

Rozdział  I

OKREŚLENIA

Artykuł  1

Dla celów niniejszej Konwencji,

a) określenie "opłaty i należności przywozowe" oznacza nie tylko opłaty celne, lecz również wszelkie inne opłaty i należności przypadające z tytułu przywozu;

b) określenie "pojemnik" oznacza sprzęt przewozowy (skrzynię, zdejmowaną cysternę lub inne podobne urządzenie):

i) posiadający charakter trwały i będący z tego powodu dostatecznie wytrzymały, aby nadawać się do wielokrotnego użytku;

ii) specjalnie przeznaczony dla ułatwienia przewozu towarów bez rozładunku, jednym lub kilkoma środkami przewozowymi;

iii) wyposażony w urządzenia ułatwiające posługiwanie się nim, zwłaszcza przy przeładunku z jednego środka przewozowego na drugi;

iv) przystosowany do tego, aby można go było łatwo wypełnić i opróżnić, oraz

v) o pojemności co najmniej jednego metra sześciennego;

jak również osprzęt i wyposażenie pojemnika pod warunkiem, aby były przywożone razem z nim; określenie "pojemnnik" nie oznacza ani zwykłych opakowań, ani pojazdów;

c) określenie "osoby" oznacza zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne, o ile z treści nie wynika inaczej.

Rozdział  II

CZASOWY PRZYWÓZ ZE ZWOLNIENIEM OD OPŁAT I NALEŻNOŚCI ORAZ OD ZAKAZÓW I OGRANICZEŃ PRZYWOZOWYCH

Artykuł  2

Z zastrzeżeniem powrotnego wywozu oraz pod innymi warunkami przewidzianymi niżej w artykułach 3 do 6 każda z Umawiających się Stron zezwoli na czasowy przywóz ze zwolnieniem od opłat i należności oraz od zakazów i ograniczeń przywozowych pojemników, przywożonych z ładunkiem i przeznaczonych do powrotnego wywozu bez ładunku lub z ładunkiem, albo przywożonych bez ładunku w celu powrotnego ich wywozu z ładunkiem. Każda z Umawiających się Stron zastrzega sobie prawo niestosowania tego systemu ułatwień do przywozu pojemników zakupionych przez osobę zamieszkałą lub mającą siedzibę na jej obszarze, jak również pojemników, których ta osoba stała się w inny sposób rzeczywistym posiadaczem z prawem rozporządzania nimi; to samo zastrzeżenie odnosi się do pojemników przywożonych z kraju, który nie stosuje postanowień niniejszej Konwencji.

Artykuł  3

Powrotny wywóz pojemników, przywiezionych czasowo ze zwolnieniem od opłat i należności przywozowych, powinien nastąpić w ciągu trzech miesięcy od daty przywozu. Okres ten może być z ważnych powodów przedłużony przez władze celne stosownie do przepisów ustawodawstwa obowiązującego na terytorium, na które pojemnik został czasowo przywieziony.

Artykuł  4

1. Pomimo obowiązku powrotnego wywozu, przewidzianego w artykule 3, powrotny wywóz pojemników uszkodzonych poważnie wskutek należycie stwierdzonego wypadku nie będzie wymagany, o ile stosownie do żądania władz celnych pojemniki te zostaną:

a) poddane przypadającym od nich opłatom i należnościom przywozowym, albo

b) przekazane bez żadnych kosztów na rzecz Skarbu Państwa kraju czasowego przywozu albo

c) zniszczone pod kontrolą urzędową na koszt osób zainteresowanych, z tym że zachowane materiały i części będą poddane przypadającym od nich opłatom i należnościom przywozowym.

2. Jeżeli pojemnik przywieziony czasowo nie będzie mógł być wywieziony z powrotem na skutek zajęcia, dokonanego nie na wniosek osób prywatnych, zobowiązanie do powrotnego wywozu, przewidziane w artykule 3, będzie zawieszone na czas trwania zajęcia.

Artykuł  5

1. Części zamienne, przywożone w celu naprawy określonego pojemnika, przywiezionego już czasowo, będą czasowo zwolnione od opłat i należności oraz od zakazów i ograniczeń przywozowych.

2. Części wymienne, a nie wywiezione z powrotem będą podlegały opłatom i należnościom przywozowym, chyba ze zgodnie z przepisami zainteresowanego kraju zostaną przekazane bez żadnych kosztów na rzecz Skarbu Państwa albo też zniszczone pod kontrolą urzędową na koszt osób zainteresowanych.

Artykuł  6

Postępowanie przy stosowaniu czasowych zwolnień pojemników i części zamiennych od opłat i należności przywozowych określać będą przepisy obowiązujące na terytorium każdej z Umawiających się Stron.

Rozdział  III

WARUNKI TECHNICZNE STAWIANE POJEMNIKOM PRZEZNACZONYM DO PRZEWOZÓW POD ZAMKNIĘCIEM CELNYM

Artykuł  7

Każda z Umawiających się Stron, która stosuje do pojemników system przewozu pod zamknięciem celnym, obejmie tym systemem pojemniki odpowiadające warunkom regulaminu podanego w załączniku 1 i zastosuje postępowanie uznania przewidziane w załączniku 2.

Rozdział  IV

POSTANOWIENIA RÓŻNE

Artykuł  8

Umawiające się Strony dołożą starań, aby nie wprowadzać formalności celnych, które mogłyby utrudnić rozwój międzynarodowych przewozów pojemników.

Artykuł  9

Wszelkie naruszenia postanowień niniejszej Konwencji, wszelkie podstawienie, fałszywa deklaracja lub działanie, mające na celu niesłuszne zapewnienie osobie lub przedmiotowi korzyści z systemu przewidzianego w niniejszej Konwencji, naraża winnego w kraju, w którym popełniono przekroczenie, na sankcje przewidziane przez ustawodawstwo tego kraju.

Artykuł  10

Żadne postanowienie niniejszej Konwencji nie wyłącza prawa Umawiających się Stron, które tworzą unię celną lub gospodarczą, do wydania przepisów szczególnych dla osób zamieszkałych lub mających siedzibę w krajach należących do tej unii.

Artykuł  11

Każda Umawiająca się Strona będzie mogła odmówić korzyści czasowego przywozu ze zwolnieniem od opłat i należności oraz od zakazów i ograniczeń przywozowych w stosunku do pojemników, które są wykorzystywane, choćby tylko przy sposobności, do załadunku towarów w granicach kraju, do którego pojemnik został przywieziony, w celu ich wyładowania wewnątrz tych granic.

Rozdział  V

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł  12

1. Kraje będące członkami Europejskiej Komisji Gospodarczej oraz kraje przyjęte do Komisji w charakterze doradczym zgodnie z paragrafem 8 regulaminu tej Komisji mogą stać się Umawiającymi się Stronami niniejszej Konwencji:

a) przez jej podpisanie,

b) przez jej ratyfikowanie, po podpisaniu z zastrzeżeniem ratyfikowania,

c) przez przystąpienie do niej.

2. Kraje, które mogą uczestniczyć w pewnych pracach Europejskiej Komisji Gospodarczej, stosownie do paragrafu 11 regulaminu tej Komisji, mogą stać się Umawiającymi się Stronami niniejszej Konwencji przez przystąpienie do niej po jej wejściu w życie.

3. Konwencja pozostanie otwarta do podpisania do dnia 31 sierpnia 1956 r. włącznie. Po tej dacie pozostanie ona otwarta do przystąpienia.

4. Ratyfikowanie lub przystąpienie będzie dokonane przez złożenie dokumentu u Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł  13

1. Niniejsza Konwencja wejdzie w życie dziewięćdziesiątego dnia po podpisaniu jej bez zastrzeżenia ratyfikacji przez pięć krajów wspomnianych w paragrafie 1 artykułu 12, albo po złożeniu przez nie dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia.

2. Dla każdego kraju, który Konwencję ratyfikuje lub do niej przystąpi po podpisaniu jej bez zastrzeżenia ratyfikacji albo po złożeniu dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia do niej przez pięć krajów, niniejsza Konwencja wejdzie w życie dziewięćdziesiątego dnia po złożeniu dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia przez wymieniony kraj.

Artykuł  14

1. Każda Umawiająca się Strona będzie mogła wypowiedzieć niniejszą Konwencję przez notyfikację skierowaną do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych.

2. Wypowiedzenie nabierze mocy w piętnaście miesięcy po dacie otrzymania notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.

Artykuł  15

Niniejsza Konwencja przestanie wywierać skutki, jeżeli po jej wejściu w życie ilość Umawiających się Stron będzie mniejsza od pięciu w jakimkolwiek okresie dwunastu kolejnych miesięcy.

Artykuł  16

1. Każdy kraj będzie mógł w chwili podpisywania niniejszej Konwencji bez zastrzeżenia ratyfikacji, albo składania dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia, albo w każdej chwili później oświadczyć drogą notyfikacji, skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, że niniejsza Konwencja będzie miała zastosowanie do wszystkich lub części terytoriów, które reprezentuje on w stosunkach międzynarodowych. Konwencja będzie miała zastosowanie do terytorium lub do terytoriów wymienionych w notyfikacji poczynając od dziewięćdziesiątego dnia po otrzymaniu tej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego, albo jeżeli Konwencja nie weszła jeszcze w życie, od daty jej wejścia w życie.

2. Każdy kraj, który złoży zgodnie z poprzednim paragrafem oświadczenie, mające na celu spowodowanie zastosowania niniejszej Konwencji do terytorium, które reprezentuje on w stosunkach międzynarodowych, będzie mógł zgodnie z artykułem 14 wypowiedzieć Konwencję w odniesieniu do tego terytorium.

Artykuł  17

1. Wszelki spór między dwiema lub wieloma Umawiającymi się Stronami dotyczący interpretacji lub stosowania niniejszej Konwencji, będzie w miarę możności rozwiązywany w drodze rokowań między Stronami w sporze.

2. Wszelki spór, który nie zostanie rozwiązany w drodze rokowań, będzie poddany arbitrażowi, jeżeli zażąda tego którakolwiek z Umawiających się Stron w sporze, i będzie w następstwie odesłany do jednego lub więcej arbitrów, wybranych we wspólnym porozumieniu przez Strony w sporze. Jeżeli w ciągu trzech miesięcy od daty żądania arbitrażu Strony w sporze nie dojdą do porozumienia co do wyboru arbitra lub arbitrów, każda z tych Stron będzie mogła zwrócić się do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych z prośbą o wyznaczenie jednego arbitra, któremu spór zostanie przedłożony do rozstrzygnięcia.

3. Orzeczenie arbitra lub arbitrów, wyznaczonych zgodnie z poprzednim paragrafem, będzie obowiązujące dla Umawiających się Stron w sporze.

Artykuł  18

1. Każda Umawiająca się Strona będzie mogła w chwili podpisywania lub ratyfikowania niniejszej Konwencji albo przystępowania do niej oświadczyć, że nie uważa się za związaną artykułem 17 Konwencji. Inne Umawiające się Strony nie będą związane artykułem 17 wobec Umawiającej się Strony, która sformułuje takie zastrzeżenie.

2. Każda Umawiająca się Strona, która sformułuje takie zastrzeżenie zgodnie z paragrafem 1, będzie mogła w każdej chwili cofnąć to zastrzeżenie drogą notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych.

3. Żadne inne zastrzeżenie do niniejszej Konwencji nie będzie dopuszczone.

Artykuł  19

1. Po upływie trzyletniego okresu obowiązywania niniejszej Konwencji każda Umawiająca się Strona będzie mogła drogą notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, zażądać zwołania konferencji mającej na celu dokonanie rewizji niniejszej Konwencji. Sekretarz Generalny powiadomi o tym żądaniu wszystkie Umawiające się Strony i zwoła dla tej rewizji konferencję, jeżeli w terminie czterech miesięcy od daty notyfikacji skierowanej przez niego przynajmniej jedna trzecia Umawiających się Stron powiadomi go o swej zgodzie na to żądanie.

2. Jeżeli konferencja zwoływana jest zgodnie z poprzednim paragrafem, Sekretarz Generalny zawiadomi o tym wszystkie Umawiające się Strony i zaprosi je do przedstawienia w terminie trzech miesięcy propozycji, których rozpatrzenia życzyłyby sobie przez konferencję. Sekretarz Generalny zakomunikuje wszystkim Umawiającym się Stronom tymczasowy porządek dzienny konferencji, jak również tekst tych propozycji, co najmniej na trzy miesiące przed datą otwarcia konferencji.

3. Sekretarz Generalny zaprosi na każdą konferencję, zwołaną zgodnie z niniejszym artykułem, wszystkie kraje wskazane w paragrafie 1 art. 12, jak również kraje, które stały się Umawiającymi się Stronami na podstawie paragrafu 2 art. 12.

Artykuł  20

1. Każda Umawiająca się Strona będzie mogła zaproponować jedną lub więcej poprawek do niniejszej Konwencji. Tekst każdego projektu poprawki będzie zakomunikowany Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, który zakomunikuje go wszystkim Umawiającym się Stronom i poda do wiadomości innych krajów wskazanych w paragrafie 1 art. 12.

2. Każdy projekt poprawki, który zostanie przekazany zgodnie z poprzednim paragrafem, będzie uważany za przyjęty, jeżeli żadna Umawiająca się Strona nie wysunie zastrzeżeń w terminie 6 miesięcy, licząc od daty przekazania projektu poprawki przez Sekretarza Generalnego.

3. Sekretarz Generalny powiadomi możliwie najwcześniej wszystkie Umawiające się Strony o tym, czy wysunięto zastrzeżenie do projektu poprawki. Jeżeli wysunięto zastrzeżenie do projektu poprawki, poprawka będzie uważana za nie przyjętą i nie będzie miała żadnego skutku. W razie braku zastrzeżeń poprawka wejdzie w życie dla wszystkich Umawiających się Stron w trzy miesiące po upływie terminu sześciu miesięcy, wskazanego w poprzednim paragrafie.

4. Niezależnie od procedury wprowadzania poprawek, przewidzianej w paragrafach 1, 2 i 3 niniejszego artykułu, załączniki do niniejszej Konwencji mogą być zmieniane drogą porozumienia między właściwymi administracjami wszystkich Umawiających się Stron. Sekretarz Generalny ustali datę wejścia w życie nowych tekstów wynikających z tych zmian.

Artykuł  21

Oprócz notyfikacji przewidzianych w artykułach 19 i 20 Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych będzie powiadamiał kraje wskazane w paragrafie 1 artykułu 12, jak również kraje, które stały się Umawiającymi się Stronami stosownie do paragrafu 2 artykułu 12, o:

a) podpisaniach, ratyfikacjach i przystąpieniach na mocy artykułu 12,

b) datach, w których niniejsza Konwencja wejdzie w życie zgodnie z artykułem 13,

c) wypowiedzeniach na mocy artykułu 14,

d) uchyleniu niniejszej Konwencji zgodnie z artykułem 15,

e) notyfikacjach otrzymanych zgodnie z artykułem 16,

f) oświadczeniach i notyfikacjach otrzymanych zgodnie z paragrafami 1 i 2 artykułu 18,

g) wejściu w życie każdej poprawki zgodnie z artykułem 20.

Artykuł  22

Protokół podpisania niniejszej Konwencji będzie posiadał taką samą moc obowiązującą i taki sam okres ważności, jak sama Konwencja, za której integralną część będzie uważany.

Artykuł  23

Po dniu 31 sierpnia 1956 r. oryginał niniejszej Konwencji zostanie złożony u Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, który prześle jej należycie uwierzytelnione odpisy każdemu z krajów wskazanych w paragrafach 1 i 2 art. 12. Na dowód czego niżej podpisani, należycie do tego upoważnieni, podpisali niniejszą Konwencję.

Sporządzono w Genewie, dnia osiemnastego maja tysiąc dziewięćset pięćdziesiątego szóstego roku w jednym egzemplarzu w językach angielskim i francuskim, z których obydwa teksty są jednakowo autentyczne.

ZAŁĄCZNIK 1

REGULAMIN W SPRAWIE WARUNKÓW TECHNICZNYCH WYMAGANYCH OD POJEMNIKÓW PRZEZNACZONYCH DO PRZEWOZÓW POD ZAMKNIĘCIEM CELNYM

Dla możliwości uznania za nadające się do przewozów pod zamknięciem celnym, pojemniki powinny odpowiadać następującym warunkom:

Artykuł 1

Zasady ogólne

1. Na pojemniku należy w sposób trwały podać nazwisko i adres właściciela oraz tarę, znaki i numery rozpoznawcze¹⁾. Pojemnik powinien być zbudowany i urządzony w taki sposób:

a) aby zamknięcie celne mogło być nałożone w sposób prosty i skuteczny,

b) aby żaden towar nie mógł być wyjęty z zaplombowanej części pojemnika lub do niej włożony bez włamania pozostawiającego widoczne ślady, lub bez zerwania zamknięcia celnego,

c) aby w każdej jego części nie można było ukryć towarów.

2. Pojemnik powinien być zbudowany w taki sposób, aby wszystkie jego części, jak przedziały, zbiorniki lub inne pomieszczenia, mogące zawierać towary, były łatwo dostępne dla kontroli celnej.

3. W razie gdyby istniały puste miejsca między różnymi przegrodami, tworzącymi ściany, spód lub wierzch pojemnika, ich pokrycie wewnętrzne powinno być trwałe, zupełne na całej powierzchni oraz takie, aby nie mogło być zdjęte bez pozostawienia widocznych śladów.

4. Każdy pojemnik, mający być uznany według reguł postępowania wymienionych w paragrafie 1 załącznika 2, powinien być zaopatrzony na jednej ze ścian zewnętrznych w ramkę przeznaczoną do umieszczenia w niej świadectwa uznania; świadectwo to powinno być z obydwu stron obłożone przezroczystymi okładkami z plastiku szczelnie ze sobą spojonymi. Ramka powinna być zrobiona w taki sposób, aby zabezpieczała świadectwo uznania i aby byłoniemożliwe wyjęcie go z niej bez zerwania plomby, którą należy nałożyć w celu przeszkodzenia usunięciu tego świadectwa; ramka powinna również chronić samą plombę w sposób skuteczny.

________________

¹⁾ Nie jest konieczne podanie całej nazwy i adresu powszechnie znanych zarządów kolejowych.

Artykuł 2

Konstrukcja pojemnika

1. Ściany, spód i wierzch pojemnika powinny być sporządzone z płyt, desek lub tafli dostatecznie wytrzymałych o odpowiedniej grubości i spojonych, znitowanych, sfugowanych lub złączonych w sposób nie pozostawiający żadnej szczeliny umożliwiającej dostęp do zawartości. Wymienione części składowe powinny być ściśle do siebie dopasowane i przymocowane w taki sposób, aby było niemożliwe zdjęcie lub usunięcie jakiejkolwiek z nich bez pozostawienia widocznych śladów włamania albo bez uszkodzenia zamknięcia celnego.

2. Główne elementy łączące konstrukcję pojemnika, jak śruby, nity itp., powinny być założone z zewnątrz i przechodzić do środka, gdzie powinny być zaciśnięte, zanitowane lub spojone w należyty sposób. O ile śruby spajające główne części ścian, spodu i wierzchu są złożone z zewnątrz, inne śruby mogą być zakładane od wewnątrz pod warunkiem, że nakrętka będzie dobrze zaciśnięta na zewnątrz i nie będzie pokryta nie przezroczystą farbą. Jednak analogicznie do postanowień dotyczących wagonów będą miały zastosowanie następujące warunki do pojemników, przewożonych pod zamknięciem celnym wyłącznie koleją: głównie elementy łączące ich konstrukcję, jak śruby, nity itp., będą zakładane w miarę możności z zewnątrz i będą zaciśnięte, zanitowane lub spojone w należyty sposób. Skoro okaże się konieczne, aby śruby założyć od wewnątrz z nakrętkami na zewnątrz, powinny one być na nakrętkach zanitowane lub spojone.

3. Otwory wentylacyjne będą dozwolone pod warunkiem, że ich największy rozmiar nie przekroczy 400 mm. Gdyby pozwalały one na bezpośredni dostęp do wnętrza pojemnika, powinny być zaopatrzone w siatkę metalową lub w dziurkowaną płytkę metalową (w obydwu przypadkach maksymalna wielkość dziurek: 3 mm) oraz zabezpieczone spawaną kratą metalową (maksymalna wielkość oczek: 10 mm). Gdyby nie pozwalały one na bezpośredni dostęp do wnętrza pojemnika (np. przez zastosowanie systemu zgięć lub przegród), powinny być zaopatrzone w te same urządzenia, jednak rozmiary dziurek i oczek będą mogły być w nich odpowiednio powiększone do 10 mm i 20 mm (zamiast 3 mm i 10 mm). Nie powinno być możliwe usunięcie od zewnątrz tych urządzeń bez pozostawienia widocznych śladów. Siatki metalowe powinny być sporządzone z drutu o średnicy co najmniej 1 mm i tak wykonane, aby druty nie mogły być do siebie zbliżone ani dziurki w siatce rozszerzone bez pozostawienia widocznych śladów.

4. Otwory ściekowe będą dozwolone pod warunkiem, że ich największy rozmiar nie przekroczy 35 mm. Powinny być one zaopatrzone w siatkę metalową lub w dziurkowaną płytkę metalową (w obydwu przypadkach maksymalna wielkość dziurek: 3 mm) i zabezpieczone spawaną kratą metalową (maksymalna wielkość oczek: 10 mm). Nie powinno być możliwe usunięcie z zewnątrz tych urządzeń bez pozostawienia widocznych śladów.

Artykuł 3

Zamknięcia

1. Drzwiczki oraz wszelkie inne środki zamknięcia pojemnika powinny być zaopatrzone w urządzenie pozwalające na proste i skuteczne założenie zamknięcia celnego. Urządzenie to powinno być albo spojone ze ściankami drzwiczek, jeśli są one metalowe, albo przymocowane przynajmniej dwiema śrubami, które wewnątrz pojemnika należy zanitować lub spoić na nakrętkach.

2. Zawiasy powinny być tak zrobione i urządzone, aby po zamknięciu nie można było wyważyć drzwiczek i innych środków zamknięcia; śruby, zasuwy, sworznie i inne przymocowania powinny być spojone z zewnętrznymi częściami zawiasów. Jednak warunki te nie będą wymagane, jeżeli drzwiczki i inne środki zamknięcia będą wyposażone w niedostępne z zewnątrz urządzenie ryglujące, które po zamknięciu uniemożliwi wyważenie drzwiczek.

3. Drzwiczki powinny być tak zrobione, aby nie pozostawiały żadnych szpar oraz zapewniały zupełne i skuteczne zamknięcie.

4. Pojemnik powinien być zaopatrzony w urządzenie przeznaczone do ochrony zamknięcia celnego albo tak zbudowany, aby zamknięcie celne było dostatecznie zabezpieczone.

Artykuł 4

Pojemniki o specjalnym przeznaczeniu

1. Powyższe przepisy mają zastosowanie do pojemników izotermicznych, pojemników - chłodni, pojemników - cystern, pojemników do przeprowadzki oraz pojemników specjalnie przystosowanych do przewozu lotniczego w takiej mierze, w jakiej są one zgodne z technicznymi właściwościami, wynikającymi z przeznaczenia tych pojemników.

2. Pokrywy (klapy zamykające), krany przewodowe i włazy pojemników - cystern powinny być urządzone w sposób pozwalający na proste i skuteczne zamknięcie celne.

Artykuł 5

Pojemniki składane lub rozbierane

Pojemniki składane lub rozbierane podlegają tym samym warunkom, co pojemniki nie składane lub nie rozbierane, z zastrzeżeniem, aby urządzenia ryglujące, pozwalające na ich składanie lub rozbieranie, mogły być przez urząd celny zaplombowane i aby żadnej części tych pojemników nie można było usunąć bez zerwania tych plomb.

Artykuł 6

Postanowienia przejściowe

Do dnia 31 grudnia 1960 r. będą stosowane następujące ułatwienia:

a) nie będzie obowiązkowe zabezpieczenie kratą metalową innych otworów wentylacyjnych niż otworów zawierających system zgięć i przegród oraz otworów ściekowych (artykuł 2 paragrafy 3 i 4),

b) nie będzie obowiązkowe urządzenie zabezpieczające zamknięcie celne (artykuł 3 paragraf 4).

ZAŁĄCZNIK 2

POSTĘPOWANIE W SPRAWIE UZNANIA ORAZ ROZPOZNANIA POJEMNIKÓW ODPOWIADAJĄCYCH WARUNKOM TECHNICZNYM PRZEWIDZIANYM W REGULAMINIE PODANYM W ZAŁĄCZNIKU 1

1. Postępowanie w sprawie uznania będzie następujące:

a) pojemniki będą mogły być uznane przez właściwe władze kraju, w którym właściciel zamieszkuje lub ma siedzibę, albo przez władze kraju, w którym pojemnik został po raz pierwszy użyty do przewozu pod zamknięciem celnym,

b) decyzja o uznaniu powinna zawierać obowiązkowo wskazanie daty i numeru porządkowego,

c) uznanie powodować będzie wydanie świadectwa uznania, którego tekst powinien być zgodny z załączonym wzorem. Świadectwo to powinno być wydrukowane w języku kraju wydania i po francusku, poszczególne rubryki powinny być ponumerowane w celu ułatwienia zrozumienia tekstu w innych językach. Świadectwo należy z obu stron obłożyć przezroczystymi okładkami z plastiku, szczelnie ze sobą spojonymi,

d) świadectwo powinno towarzyszyć pojemnikowi; powinno znajdować się w ramce wymienionej w artykule 1, paragraf 4, załącznika 1 i być zaplombowane w sposób uniemożliwiający wyjęcie go z ramki ochronnej bez zerwania plomby,

e) pojemniki powinny być co dwa lata zgłaszane do przeglądu właściwym władzom w celu sprawdzenia i ewentualnego przedłużenia uznania,

f) uznanie traci ważność, jeżeli ulegną zmianie istotne właściwości pojemnika lub w razie zmiany właściciela.

2. Pomimo postanowień powyższego paragrafu 1, pojemniki przewożone wyłącznie koleją i należące do zarządu kolejowego, będącego członkiem Międzynarodowego Związku Kolejowego (UIC) albo przez ten zarząd zarejestrowane, będą mogły być uznane i sprawdzane okresowo przez ten zarząd, jeżeli właściwe władze kraju powyższego zarządu inaczej nie postanowią, a stwierdzenie, że pojemniki te odpowiadają warunkom technicznym przewidzianym w regulaminie, będzie oznaczone umieszczeniem znaku [[i]] na zewnętrznej powierzchni pojemników. Żadne świadectwa uznania nie będą wydawane dla pojemników oznaczonych w ten sposób.

KONWENCJA CELNA W SPRAWIE POJEMNIKÓW

sporządzona w Genewie dnia 18 maja 1956 r.

ŚWIADECTWO UZNANIA

1. Świadectwo Nr ..........

2. Stwierdzające, że pojemnik niżej określony spełnia warunki wymagane dla dopuszczenia do przewozu pod zamknięciem celnym^*).

3. Ważne od dnia .............

4. Świadectwo to należy zwrócić wystawcy z chwilą wycofania pojemnika z ruchu w razie zmiany właściciela, po upływie okresu ważności i w razie znacznej zmiany istotnych właściwości pojemnika.

5. Rodzaj pojemnika.

6. Nazwa i siedziba właściciela.

7. Znaki i numery rozpoznawcze.

8. Tara.

9. Wymiary zewnętrzne w centymetrach:

cm_x cm_x cm.

10. Istotne właściwości konstrukcji (rodzaj materiałów, rodzaj konstrukcji, części umocnione, śruby zanitowane lub spojone itp.) ..........................

....................................................................................................................

11. Wystawione w........... (miejscowość), dnia .........(data) 19.. r.

12. Podpis i pieczęć instytucji wystawiającej ..............................

______________

^*) Jeżeli pojemnik nie spełnia wszystkich warunków wymaganych przez dwa pierwsze zdania paragrafu 2, artykułu 2, załącznika 1, ale spełnia warunki wymagane przez ten paragraf dla dopuszczenia do przewozu pod zamknięciem celnym wyłącznie koleją, należy dodać tu wyraz "koleją".

PROTOKÓŁ PODPISANIA

Przystępując do podpisania Konwencji noszącej datę dnia dzisiejszego, niżej podpisani, należycie upoważnieni, składają następujące oświadczenia:

1. Zasada czasowego przywozu pojemników ze zwolnieniem od opłat i należności przywozowych sprzeciwia się temu, aby wagę lub wartość pojemnika przywiezionego czasowo dodawać do wagi lub wartości towarów w celu obliczenia opłat i należności. Zwiększenie wagi towarów o współczynnik tarowy określony prawnie dla towarów przewożonych w pojemnikach jest dopuszczalne pod warunkiem stosowania go z powodu braku lub rodzaju opakowania, a nie dlatego, że towary są przewożone pojemnikami.

2. Postanowienia niniejszej Konwencji nie stoją na przeszkodzie stosowaniu postanowień krajowych lub konwencyjnych o charakterze nie celnym, które regulują korzystanie z pojemników.

3. Postanowienia niniejszej Konwencji określają ułatwienia minimalne. Nie jest zamiarem Umawiających się Stron ograniczać większe ułatwienia, jakie niektóre z nich przynają lub mogą przyznać w sprawie pojemników. Przeciwnie, Umawiające się Strony dołożą starań, aby przyznać możliwie największe ułatwienia w tym zakresie.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie do tego upoważnieni, podpisali niniejszy Protokół.

Sporządzono w Genewie, dnia osiemnastego maja tysiąc dziewięćset pięćdziesiątego szóstego roku w jednym egzemplarzu, w językach angielskim i francuskim, przy czym obydwa teksty są jednakowo autentyczne.