Kontynuowanie ubezpieczenia przez osoby, które przed wejściem w życie ustawy z dnia 28 marca 1933 r. o ubezpieczeniu społecznem były ubezpieczone na zasadzie księgi IV ordynacji ubezpieczeniowej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1936.13.116

Akt utracił moc

Wersja od: 24 lutego 1936 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 3 lutego 1936 r.

o kontynuowaniu ubezpieczenia przez osoby, które przed wejściem w życie ustawy z dnia 28 marca 1933 r. o ubezpieczeniu społecznem były ubezpieczone na zasadzie księgi IV ordynacji ubezpieczeniowej.

Na podstawie art. 301 i art. 319 ust. (2) ustawy Z dnia 28 marca 1933 r. o ubezpieczeniu społecznem (Dz. U. R. P. Nr. 51, poz. 396 w brzmieniu nadanem rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. (Dz. U. R. P. Nr. 95, poz. 855) oraz na podstawie § 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1933 r. w sprawie uprawnień osób, które były ubezpieczone na zasadzie dotychczas obowiązujących ustaw o ubezpieczeniu na wypadek inwalidztwa, śmierci i na starość (Dz. U. R. Nr. 102, poz. 791) zarządzam co następuje:

§ 1. Rozporządzenie niniejsze dotyczy osób, które przed 1 stycznia 1934 r. były ubezpieczone w Ubezpieczalni Krajowej w Poznaniu na zasadzie księgi IV ordynacji ubezpieczeniowej z dnia 19 lipca 1911 r. (Dz. U. Rzeszy, str. 509), z wyłączeniem osób, które w związku z ostatniem zatrudnieniem, wykonywanem przed wejściem lub po wejściu w życie ustawy z dnia 28 marca 1933 r. o ubezpieczeniu społecznem (Dz. U. R. P. Nr. 51, poz. 396), były ubezpieczone w myśl księgi IV ordynacji ubezpieczeniowej, należąc do kategorji pracowników rolnych w rozumieniu art. 6 ust. (3) pkt. 1) ustawy o ubezpieczeniu społecznem.

§ 2. Osoby, objęte § 1, mają prawo kontynuować ubezpieczenie emerytalne, za które były uiszczone składki przed 1 stycznia 1934 r. na zasadzie księgi IV ordynacji ubezpieczeniowej, na warunkach i pod skutkami, przewidzianemi w księdze IV ordynacji wraz ze wszystkiemi jej zmianami i uzupełnieniami, obowiązującemi na obszarze województw poznańskiego i pomorskiego.

§ 3. Osoby, objęte § 1, które kontynuują ubezpieczenie emerytalne na zasadach art. 11 i art. 223 ust. (2) ustawy o ubezpieczeniu społecznem, nie mogą jednocześnie korzystać z praw, przewidzianych rozporządzeniem niniejszem.

§ 4. Tygodni składkowych, za które uiszczono składki w myśl rozporządzenia niniejszego, nie uważa się za tygodnie składkowe, przebyte w ubezpieczeniu emerytalnem na podstawie ustawy z dnia 28 marca 1933 r. o ubezpieczeniu społecznem.

§ 5. Osoby, które kontynuują ubezpieczenie na podstawie rozporządzenia niniejszego, mogą uiszczać składki albo gotówką w ubezpieczalni społecznej, właściwej ze względu na ich miejsce zamieszkania, albo zapomocą naklejania znaczków Ubezpieczalni Krajowej w Poznaniu.

§ 6. Zobowiązania z tytułu składek opłaconych w myśl rozporządzenia niniejszego obciążają Zakład Ubezpieczeń Społecznych (Fundusz Ubezpieczenia Emerytalnego Robotników). Jeżeli składki z tytułu kontynuowania ubezpieczenia w myśl rozporządzenia niniejszego zostały uiszczone zapomocą znaczków, Ubezpieczalnia Krajowa w Poznaniu będzie przekazywać Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych odnośne kwoty w miarą ujawniania się tych składek.

§ 7. Dla oceny zachowania uprawnień (§ 1280 ordynacji ubezpieczeniowej) oraz warunków ich odżycia (§ 1283 ordynacji ubezpieczeniowej) bieg okresu od 1 stycznia 1934 r. do dnia wejścia w życie rozporządzenia niniejszego uważa się za wstrzymany. Składki za ten okres mogą być opłacane do 31 grudnia 1936 r. z wszelkiemi skutkami opłacania w terminie.

§ 8. Składki, opłacone między dniem 1 stycznia 1934 r. a dniem wejścia w życie rozporządzenia niniejszego przez osoby, objęte rozporządzeniem niniejszem, uważa się za opłacone zgodnie z przepisami tego rozporządzenia.

§ 9. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.