Część 1 - PRZEWÓZ SPIRYTUSU I WYROBÓW WÓDCZANYCH W KRAJU - Kontrola skarbowa nad przewozem w kraju spirytusu i wyrobów wódczanych oraz przywozem z zagranicy i wywozem zagranicę spirytusu i wyrobów ze spirytusu.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1926.15.86

Akt utracił moc

Wersja od: 11 lutego 1926 r.

CZĘŚĆ  I.

PRZEWÓZ SPIRYTUSU I WYROBÓW WÓDCZANYCH W KRAJU

A.

Przepisy ogólne.

§ 1. Każda przesyłka spirytusu ponad 1 litr w naczyniach niemonopolowych, a spirytusu w naczyniach monopolowych i wyrobów wódczanych ponad 15 litrów objętościowych winna być zaopatrzona w list konwojowy względnie świadectwo przewozowe według załączonych wzorów.

Przesyłki spirytusu ponad 1 litr w naczyniach niemonopolowych i przesyłki spirytusu w naczyniach monopolowych oraz wyrobów wódczanych ponad 15 litrów objętościowych, które nie mają listu konwojowego, względnie świadectwa przewozowego, lub których zawartość nie zgadza się z danemi listu konwojowego, względnie świadectwa przewozowego, podlegają zatrzymaniu przez władze skarbowe lub policyjne.

Przez przesyłkę rozumie się jedno lub kilka opakowań, skierowanych pod jednym adresem.

Wspomniane władze wszczynają dochodzenie w celu ustalenia pochodzenia i przeznaczenia przesyłki oraz zabezpieczenia interesów Skarbu, a zatrzymane przesyłki aż do ukończenia dochodzenia pozostają w przechowaniu urzędu skarbowego akcyz i monopolów państwowych miejsca zatrzymania.

§ 2. Listy konwojowe mają na celu stwierdzenie prawidłowości odbytej odprawy, transportu i dostarczenia przesyłki odbiorcy w nienaruszonym stanie. Listy konwojowe stosuje się:

1) do wszelkich przesyłek spirytusu, za wyjątkiem spirytusu, przeznaczonego do wyrobu wódek, na cele domowo-lecznicze i naukowe, oraz skażonego ogólnym środkiem skażającym (wzór № 1 typ A);

2) do przesyłek wyrobów wódczanych i przetworów spirytusowych wysyłanych zagranicę (wzór № 1 typ B).

§ 3. Świadectwa przewozowe mają na celu przedewszystkiem stwierdzenie pochodzenia przesyłki i uiszczenia sprzedażnej ceny monopolowej za spirytus w niej zawarty i stosuje się je do przesyłek:

1) spirytusu, przeznaczonego do wyrobu wódek, na cele domowo lecznicze i naukowe oraz spirytusu skażonego ogólnym środkiem skażającym (wzór № 2);

2) wszelkich wyrobów wódczanych i esencyj owocowych wewnątrz kraju (wzór № 3).

§ 4. List konwojowy, względnie świadectwo przewozowe, aż do czasu ich załatwienia, nie mogą być odłączone od przesyłki, z wyjątkiem wypadków, przewidzianych w niniejszem rozporządzeniu.

§ 5. Na opakowaniach przesyłek należy na widocznem miejscu oznaczyć firmę wysyłającą i zawartość spirytusu lub wyrobów ze spirytusu; na naczyniach zaś transportowych (beczkach, balonach, blaszankach i t. p.) należy oznaczyć oprócz firmy wysyłającego i zawartości spirytusu lub wyrobów ze spirytusu także numer naczynia i jego tarę.

§ 6. Przewozem spirytusu lub wyrobów wódczanych, po za publicznemi zakładami przewozowemi (koleją, statkami, pocztą), mogą się zawodowo trudnić tylko takie przedsiębiorstwa ekspedytorskie, które otrzymały uprawnienie do tego od władzy skarbowej II instancji. W razie niestosowania się ekspedytora do przepisów skarbowych, uprawnienie może mu być odebrane przez pomienioną władzę skarbową na pewien czas lub na zawsze bez jakiegokolwiek odszkodowania.

Ekspedytorzy powinni prowadzić rejestr przesyłek spirytusu i wyrobów wódczanych według wzoru № 5 z wymienieniem daty przyjęcia i daty wysłania przesyłki, firmy i siedziby przedsiębiorstwa wysyłającego i odbierającego, faktury oraz ilości, rodzaju znaków i numerów naczyń, względnie opakowań, tudzież ich zawartości w litrach lub butelkach.

§ 7. Jeżeli wysyłka lub odbiór przesyłki następuje przez urząd celny lub inny organ skarbowy, czynności, które w myśl następnych paragrafów części I niniejszego rozporządzenia powinny być dopełnione przez skarbowy organ nadzorczy przedsiębiorstwa wysyłającego lub odbierającego, wykonywane są przez wyznaczonego urzędnika lub urzędników celnych.

B.

Przesyłki, idące za listem konwojowym.

§ 8. Listy konwojowe sporządza się w 2 egzemplarzach: pierwopisie i wtórniku. Przedsiębiorcy są obowiązani zaopatrzyć się w odpowiednią ilość druków listów konwojowych według załączonych wzorów.

Skarbowe organy nadzorcze mają prowadzić (według załączonego wzoru № 4) rejestr sporządzanych listów konwojowych według poszczególnych przedsiębiorstw, nad któremi sprawują nadzór.

§ 9. Odprawa spirytusu z gorzelni, rektyfikacyj, wolnych składów i składnic monopolowych może nastąpić na zlecenie Dyrekcji Państwowego Monopolu Spirytusowego, jej oddziałów lub zakładów albo też firm uprawnionych przez D. P. M. S. do komisowej sprzedaży.

§ 10. Przed dokonaniem odprawy organ nadzorczy danego przedsiębiorstwa powinien stwierdzić, czy naczynia (beczki, cysterny i t. d.), względnie opakowania, które mają być użyte do przewozu, są w stanie zdatnym do użytku i umożliwiającym nałożenie urzędowego zabezpieczenia. O ile zauważone braki nie dadzą się niezwłocznie usunąć, naczynia względnie opakowania nie mogą być użyte do przewozu.

§ 11. Urzędnik, dokonywujący odprawy, powinien być obecny przez cały czas jej uskuteczniania, w szczególności przelewanie spirytusu ze zbiorników do naczyń, w których ma nastąpić przewóz, aż do nałożenia urzędowego zabezpieczenia, powinno się odbywać pod jego ciągłym i osobistym dozorem. Stwierdzenie ogólnej ilości spirytusu w przesyłce w litrach 100% oraz pobranie prób, o ile próby w myśl obowiązujących przepisów mają być pobrane, powinno być dopełnione osobiście przez urzędnika dokonywującego odprawy, który nie może wyręczać się przy tem nikim innym.

§ 12. Przesyłki spirytusu, wyrobów wódczanych i innych przetworów spirytusowych, które w myśl § 2 niniejszego rozporządzenia powinny być zaopatrzone w listy konwojowe, podlegają urzędowemu zabezpieczeniu (zamknięciu).

Urzędowego zabezpieczenia dokonywa osobiście urzędnik, uskuteczniający odprawę, przez nałożenie na naczyniach (beczkach, cysternach i t. p.), względnie opakowaniach ołowianych plomb, inne sposoby urzędowego zabezpieczenia przewożonego spirytusu lub wyrobów ze spirytusu są dopuszczalne tylko za zezwoleniem urzędu akcyz i monopolów. Powracające próżne beczki i cysterny natychmiast po opróżnieniu podlegają również urzędowemu zabezpieczeniu.

Liczbę, rodzaj i miejsca urzędowych zamknięć należy dokładnie oznaczyć w liście konwojowym, aby skarbowy organ nadzorczy przedsiębiorstwa odbierającego mógł przekonać się w zupełności o ich nienaruszonym stanie.

§ 13. Każdą zamierzoną przesyłkę przedsiębiorca lub jego upełnomocniony zastępca winien zgłosić właściwemu inspektorowi kontroli skarbowej, doręczając, po wypełnieniu oświadczenia na pierwszej stronie, dwa egzemplarze listu konwojowego (zgłoszenie).

§ 14. Urzędnik dokonywujący odprawy obowiązany jest wypełnić w obydwóch egzemplarzach listu konwojowego odnośne rubryki (wynik rewizji przy wysłaniu), sprawdzić zgodność wyniku rewizji z pozycjami właściwej księgi magazynowej (obrachunkowej) oraz zaświadczyć tę, zgodność w liście konwojowym własnoręcznym podpisem i pieczęcią urzędową.

Ogólna zawartość spirytusu w przesyłce w litrach 100% i ewentualnie uiszczona sprzedażna cena monopolowa powinna być oznaczona słownie i liczbami.

§ 15. W razie zajścia przy wystawieniu listu konwojowego jakiejkolwiek omyłki, należy omyłkowy zwrot przekreślić i widocznie sprostować, a dokonane sprostowanie omówić i stwierdzić własnoręcznym podpisem urzędnika i pieczęcią urzędową organu nadzorczego danego przedsiębiorstwa. Żadne wycierania, podskrobywania i t. d. nie są w liście konwojowym dopuszczalne.

Jeżeli sprostowanie omyłki nastręcza znaczniejsze trudności, druki obydwóch egzemplarzy powinny być przekreślone i dołączone do teczki danego przedsiębiorstwa, a do wystawienia listu konwojowego należy użyć innego druku.

§ 16. Urzędnik, dokonywujący odprawy, ma oznaczyć odpowiedni czasokres, zastosowany do miejscowych warunków komunikacyjnych, w ciągu którego przesyłka ma być dostarczona odbiorcy. Czasokres ten ma być oznaczony na obydwóch egzemplarzach listu konwojowego.

§ 17. List konwojowy, podpisany przez przedsiębiorcę lub jego upełnomocnionego zastępcę, wydaje się odbiorcy, względnie przewożącemu, a w razie przewozu publicznemi zakładami przewozowemi dołącza się go do dokumentu przewozowego. Otrzymujący list konwojowy winien pokwitować z jego odbioru na wtórniku.

§ 18. Otrzymujący list konwojowy ma obowiązek czuwania nad tem, aby urzędowe zamknięcie nie zostało uszkodzone lub zerwane, aby zawartość przesyłki nie została uszczuplona ani zanieczyszczona i aby sama przesyłka wraz z listem konwojowym została dostarczona we właściwym czasie do miejsca jej przeznaczenia. Obowiązki te nie wykluczając odpowiedzialności przedsiębiorcy, przewidzianej w § 53 rozporządzenia Ministra Skarbu z dn. 10 marca 1925 r. w celu wykonania ustawy o monopolu spirytusowym (Dz. U. R. P. № 31, poz. 218), przechodzą na każdego, kto przejmuje przesyłkę w celu jej przewiezienia i dostarczenia do miejsca odbioru (przewoźnicy, ekspedytorzy). W tym wypadku otrzymujący list konwojowy i wszyscy przewożący ponoszą odpowiedzialność za uszczerbek, jakiby powstał dla Skarbu z powodu zmian zaszłych podczas przewozu.

§ 19. Wtórnik listu konwojowego, również podpisany przez przedsiębiorcę wysyłającego lub jego upełnomocnionego zastępcę, otrzymuje skarbowy organ nadzorczy danego przedsiębiorstwa, który przesyła go skarbowemu organowi nadzorczemu przedsiębiorstwa odbierającego. Jeżeliby przedsiębiorstwo, odbierające przesyłkę, podlegało nadzorowi tego samego organu, co i przedsiębiorstwo wysyłające, wtórnik listu konwojowego będzie przez ten organ zatrzymany w celu następnego porównania z pierwopisem przy przyjmowaniu przesyłki.

§ 20. W razie konieczności zmiany miejsca przeznaczenia przesyłki podczas jej przewożenia, przedsiębiorstwo wysyłające powinno zawiadomić o tem organ kontroli skarbowej miejsca znajdowania się przesyłki, który w liście konwojowym czyni wzmiankę o zmianie miejsca przeznaczenia przesyłki i ewentualnem przedłużeniu terminu jej dostarczenia oraz zawiadamia o wszystkiem skarbowe organy nadzorcze przedsiębiorstwa wysyłającego i przedsiębiorstwa, poprzednio oznaczonego jako odbierające. W tym wypadku wtórnik listu konwojowego winien być przesłany organowi kontroli skarbowej nowego miejsca przeznaczenia przesyłki.

§ 21. Zmiana miejsca przeznaczenia przesyłki może nastąpić nawet po jej nadejściu do miejsca odbioru, ale przed załatwieniem listu konwojowego.

W tym wypadku można zaniechać zbadania ogólnej ilości spirytusu w przesyłce, jeżeli spirytus znajduje się pod nienaruszonem urzędowem zamknięciem lub stałym urzędowym dozorem.

§ 22. Jeżeli zajdzie potrzeba przelania lub przepakowania przesyłki podczas przewozu, przewożący powinien zawiadomić o tem najbliższy organ kontroli skarbowej, który przedewszystkiem stwierdza stan urzędowych zabezpieczeń, porównywa znaki i numery naczyń z danemi listu konwojowego, następnie zdejmuje urzędowe zabezpieczenia, sprawdza stan naczyń względnie opakowań, w których ma być umieszczona zawartość przesyłki, pełni stały nadzór nad przelaniem względnie przepakowywaniem, oraz zabezpiecza ponownie przesyłkę. Wszystkie te swoje czynności stwierdza w liście konwojowym.

O ile przewiduje się przed wysłaniem przesyłki konieczność przelania spirytusu na stacji kolejowej z beczek do cystern, lub z cystern do beczek, należy o tem zaznaczyć w odnośnej rubryce listu konwojowego.

§ 23. Wolno łączyć w jednej cysternie zawartość kilku przesyłek, pochodzących od jednego nadawcy, a przeznaczonych dla jednego odbiorcy.

§ 24. Jeżeli zabezpieczenie urzędowe zostanie podczas transportu nadwerężone względnie zerwane lub też naczynie zostanie uszkodzone w ten sposób, że umożliwiony będzie dostęp do jego zawartości, przewożący ma obowiązek zawiadomić o tem najbliższy organ kontroli skarbowej, który powinien stwierdzić stan rzeczy, ustalić jego przyczyny, sprawdzić zawartość spirytusu w naczyniu uszkodzonem lub z nadwerężonem zamknięciem, sprawować nadzór nad ewentualnem przelaniem zawartości z naczynia uszkodzonego do innego i nałożyć nowe urzędowe zabezpieczenie. O powyższych czynnościach organ kontroli skarbowej zaznacza na 4 stronie listu konwojowego.

§ 25. Po nadejściu przesyłki spirytusu wraz z listem konwojowym przedsiębiorca względnie jego zastępca zgłasza ją do odbioru, wręczając organowi nadzorczemu pierwopis listu konwojowego, poczem następuje jej przyjęcie w obecności skarbowego organu nadzorczego danego przedsiębiorstwa.

Organ ten powinien być obecny przez cały czas dokonywania przyjęcia, w szczególności osobiście sprawdzić stan urzędowych zabezpieczeń i zgodność innych zewnętrznych cech przesyłki z danemi listu konwojowego.

§ 26. Po przyjęciu przesyłki skarbowy organ nadzorczy wypełnia odpowiednie rubryki listu konwojowego, dotyczące jego załatwienia i zaświadcza jej odbiór na liście konwojowym własnoręcznym podpisem i pieczęcią urzędową oraz stwierdza zgodność dokonanych wpisów w odnośnej księdze przedsiębiorstwa. Zgodność odbioru przesyłki stwierdza także odbiorca swoim podpisem na liście konwojowym.

Przewożącemu na jego żądanie winien odbiorca wydać pokwitowanie z odbioru przesyłki i listu konwojowego.

§ 27. Po otrzymaniu wtórnika listu konwojowego skarbowy organ nadzorczy sprawdza go z danemi, zawartemi w pierwopisie i w razie stwierdzenia zgodności tych danych, czyni o tem wzmiankę na wtórniku, wypełnia rubryki wtórnika dotyczące załatwienia listu konwojowego i własnoręcznym podpisem oraz pieczęcią organu poświadcza zgodność z odpowiedniemi rubrykami pierwopisu. Wypełniony w ten sposób wtórnik przesyła się do Dyrekcji Państwowego Monopolu Spirytusowego, a skarbowemu organowi nadzorczemu przedsiębiorstwa wysyłającego, oraz odnośnym władzom skarbowym II instancji po jednym egzemplarzu protokólarnego zestawienia wyników przyjęcia; pierwopis zaś pozostaje w przedsiębiorstwie, odbierającem przesyłkę, jako załącznik do właściwej księgi (Wzór № 13 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 21 grudnia 1925 r. o oczyszczaniu i magazynowaniu spirytusu Dz. U. R. P. № 132 poz. 946).

§ 28. W razie stwierdzenia przy przyjmowaniu przesyłki:

1) znaczniejszego przekroczenia terminu dostawy,

2) uszkodzenia lub zerwania urzędowego zabezpieczenia względnie uszkodzenia naczyń,

3) ubytków, przekraczających dozwolone zaniki drogowe,

4) istotnych niezgodności pomiędzy pierwopisem listu konwojowego, a jego wtórnikiem lub jednego z nich z cechami przesyłki,

skarbowy organ nadzorczy przedsiębiorstwa odbierającego winien sporządzić protokół i przedłożyć go urzędowi skarbowemu akcyz i monopolów, który wszczyna dochodzenie, w celu ustalenia przyczyn tych zmian względnie niezgodności i zabezpieczenia interesów Skarbu.

W tym wypadku wypełniony i zaświadczony wtórnik listu konwojowego, a w razie stwierdzenia jego niezgodności z pierwopisem, także ten ostatni przesyła się urzędowi skarbowemu akcyz i monopolów prowadzącemu dochodzenie, przyczem o wszczęciu dochodzenia i przesłaniu wtórnika urzędowi skarbowemu akcyz i monopolów skarbowy organ nadzorczy przedsiębiorstwa odbierającego zawiadamia skarbowy organ nadzorczy przedsiębiorstwa wysyłającego. W wypadkach odesłania pierwopisu w celu dochodzenia, sporządza się odpis listu konwojowego jako załącznik do księgi przedsiębiorstwa (§ 27).

C.

Przesyłki, idące za świadectwem przewozowem.

§ 29. Świadectwo przewozowe składa się z 3 części: właściwego świadectwa, wtórnika i grzbietu. Poszczególne przedsiębiorstwa, wysyłające spirytus lub wyroby ze spirytusu, składają corocznie właściwemu urzędowi skarbowemu akcyz i monopolów zeszyty druków świadectw przewozowych dowolnej grubości w celu oznaczenia zeszytu liczbą porządkową, przeszycia go, ponumerowania zawartych w nim świadectw i zaświadczenia ich ilości w zeszycie. Każde świadectwo przewozowe i każdy wtórnik powinny być opatrzone pieczęcią urzędu z oznaczeniem bieżącego roku.

Zeszyty druków świadectw przewozowych mogą być używane tylko w ciągu tego roku kalendarzowego, na jaki zostały wydane. Po upływie tego roku skarbowy organ nadzorczy danego przedsiębiorstwa kasuje nieużyte druki w zeszycie.

Urzędy skarbowe akcyz i monopolów prowadzą rejestr wydawanych zeszytów, w którym zaznaczają, jakiemu przedsiębiorstwu i za jaką liczbą bieżącą zeszyt został wydany. Z początkiem roku kalendarzowego należy rozpoczynać nową numerację wydawanych zeszytów.

§ 30. Przed wysłaniem przesyłki przedsiębiorca lub jego upełnomocniony zastępca winien wypełnić wszystkie części świadectwa przewozowego, przyczem ogólna zawartość spirytusu w przesyłce w stustopniowych litrach powinna być oznaczona słownie i liczbami.

§ 31. W razie zajścia przy wystawieniu świadectwa przewozowego jakiejkolwiek omyłki, należy omyłkowy zwrot przekreślić i widocznie sprostować, a dokonane sprostowanie omówić i stwierdzić własnoręcznym podpisem przedsiębiorcy wysyłającego. Zabrania się wszelkiego wycierania, podskrobywania i t. d. w świadectwie przewozowem.

Jeżeli sprostowanie omyłki nastręcza znaczniejsze trudności, wszystkie części druku świadectwa przewozowego należy przekreślić i w całości pozostawić w zeszycie, a do sporządzenia świadectwa przewozowego użyć następnego druku.

§ 32. Świadectwo przewozowe, sporządzone i podpisane przez przedsiębiorcę lub jego upełnomocnionego zastępcę, wydaje się odbiorcy względnie przewożącemu, a w razie przewozu publicznemi środkami przewozowemi, dołącza się do listu przewozowego.

§ 33. Wtórnik świadectwa przewozowego, również podpisany przez przedsiębiorcę lub jego upełnomocnionego zastępcę, otrzymuje nadzorczy organ skarbowy przedsiębiorstwa wysyłającego i przesyła go nadzorczemu organowi skarbowemu przedsiębiorstwa odbierającego. Jeżeliby przedsiębiorstwo, odbierające przesyłkę, podlegało nadzorowi tego samego organu co i przedsiębiorstwo, wtórnik świadectwa przewozowego pozostaje u tegoż organu.

§ 34. W razie zmiany miejsca przeznaczenia przesyłki, idącej za świadectwem przewozowem, przewożący ma zawiadomić o tej zmianie skarbowy organ nadzorczy przedsiębiorstwa wysyłającego, który z kolei zawiadamia o tem skarbowy organ nadzorczy przedsiębiorstwa poprzednio oznaczonego jako odbierające, w celu przekazania wtórnika świadectwa przewozowego skarbowemu organowi nadzorczemu nowego miejsca przeznaczenia przesyłki.

§ 35. Po otrzymaniu przesyłki wraz ze świadectwem przewozowem przedsiębiorca lub jego upełnomocniony zastępca zaznacza na świadectwie przewozowem o przyjęciu przesyłki i wpisuje otrzymaną ilość spirytusu lub wyrobów ze spirytusu do właściwej księgi, jeśli takowa go obowiązuje.

Przewożącemu na jego żądanie należy wydać pokwitowanie z odbioru przesyłki i świadectwa przewozowego.

§ 36. Organy nadzorcze uprawnione są do sprawdzania według własnego uznania zgodności danych, przytoczonych w poszczególnych częściach świadectwa przewozowego z cechami przesyłki i jej zawartością oraz rozchodowemi, względnie przychodowemi, pozycjami właściwych ksiąg, tudzież zgodności danych pierwopisu z danemi wtórnika i grzbietu świadectwa przewozowego.

W razie stwierdzenia istotnych niezgodności pomiędzy pierwopisem świadectwa przewozowego, a jego wtórnikiem lub jednego z nich z cechami przesyłki, przedsiębiorca odbierający ma zawiadomić o tem skarbowy organ nadzorczy, który protokólarnie stwierdza stan rzeczy i przesyła protokół wraz z wtórnikiem świadectwa przewozowego, a w razie stwierdzenia jego niezgodności z treścią pierwopisu, także z tym ostatnim właściwemu urzędowi skarbowemu, prowadzącemu dalsze dochodzenie.