Rozdział 8 - Odprawa celna warunkowa. - Kontrola celna i postępowanie celne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1984.57.291

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1989 r.

Rozdział  8

Odprawa celna warunkowa.

§  36.

1. Zezwoleń na odprawę celną warunkową udzielają urzędy celne w razie przywozu lub wywozu towarów:

1) na aukcje, targi i wystawy,

2) niezbędnych do obsługi zjazdów, konkursów, zawodów lub występów artystycznych oraz dla twórczości filmowej lub telewizyjnej,

3) przeznaczonych do przeprowadzania prób,

4) stanowiących próbki i wzory przewożone w celach akwizycji,

5) w celu ich naprawy, uszlachetnienia, przerobu lub przetworzenia,

6) stanowiących opakowania zwrotne,

7) służących do osobistego użytku osoby przekraczającej granicę, a nie zwolnionych od pozwoleń i od należności celnych,

8) stanowiących środki produkcji przewożone do czasowego użytku w celu prowadzenia działalności gospodarczej przez jednostki uprawnione do prowadzenia działalności handlu zagranicznego.

2. W wypadkach nie wymienionych w ust. 1 zezwoleń na odprawę celną warunkową udziela Główny Urząd Ceł; uprawnienie to może przekazać urzędom celnym.

§  37.

1. Poza wypadkiem wymienionym w § 36 ust. 1 pkt 7 wniosek o zezwolenie na odprawę celną warunkową powinien być sporządzony na piśmie przez osobę uprawnioną do zgłoszenia towaru do odprawy celnej i zawierać określenie:

1) celu odprawy, z uzasadnieniem potrzeby jej stosowania,

2) terminu powrotnego przywozu lub wywozu towarów,

3) urzędu celnego, który ma dokonać odprawy,

4) ilości, rodzaju oraz krajowej wartości towaru.

2. W razie przewozu towaru na wystawy i targi o charakterze gospodarczym lub promocyjno-handlowym, osoba zgłaszająca towar powinna dołączyć do wniosku dowód uczestnictwa.

3. W razie przewozu towarów przeznaczonych do przeprowadzania prób, wniosek powinien określać rodzaj prób, które mają być przeprowadzone, oraz jednostkę przeprowadzającą próby.

§  38.

1. Zezwolenie na odprawę celną warunkową wydaje się na piśmie; w wypadkach określonych w § 36 ust. 1 pkt 7 zezwolenie może być wydane ustnie.

2. Zezwolenie jest ważne od dnia wydania, jeżeli nie wskazuje innej daty, i w terminie określonym w tym zezwoleniu. Organ administracji celnej, który udzielił zezwolenia, może na wniosek strony przedłużyć termin jego ważności.

§  39.

1. Zezwolenie na odprawę warunkową traci ważność:

1) z upływem terminu, na jaki zostało wydane,

2) wskutek zrzeczenia się przez osobę, której udzielono zezwolenia.

2. Urząd celny, który zezwolenia udzielił, lub Główny Urząd Ceł uchyla zezwolenie w razie:

1) naruszenia dodatkowych warunków, pod którymi zezwolono na odprawę warunkową,

2) ujawnienia nadużycia.

§  40.

1. Do odprawy celnej warunkowej stosuje się odpowiednio przepisy § 26-35, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

2. Dowód odprawy celnej warunkowej powinien - niezależnie od danych określonych w § 32 ust. 2 - zawierać krajową wartość towaru, wartość celną, jeżeli byłoby to niezbędne do wymiaru cła, wskazywać obowiązek i określać termin powrotnego przywozu lub wywozu towaru, a w miarę potrzeby także dodatkowe warunki, pod którymi na odprawę zezwolono.

3. Termin powrotnego przywozu lub wywozu towaru biegnie od dnia dokonania odprawy celnej. Urząd celny wyznacza termin powrotnego przywozu lub wywozu, przy czym termin ten nie powinien przekraczać trzech lat. Na uzasadniony wniosek strony urząd celny może ten termin przedłużyć; przepis § 44 ust. 2 w zakresie kary za zwłokę stosuj się odpowiednio.

§  41.

1. Należności celne określone w dowodzie odprawy celnej warunkowej podlegają zabezpieczeniu w gotówce.

2. Zabezpieczenia nie pobiera się:

1) jeżeli zobowiązanym jest Skarb Państwa lub inna państwowa osoba prawna,

2) jeżeli przewidują to umowy międzynarodowe,

3) w wypadkach społecznie i gospodarczo uzasadnionych.

§  42.

1. Zgłoszenie towaru do odprawy celnej w powrotnym jego przywozie lub wywozie następuje, z zastrzeżeniem ust. 2, ustnie. Osoba dokonująca zgłoszenia powinna przedstawić dowód odprawy celnej warunkowej.

2. W razie gdy celem przywozu lub wywozu towaru była jego naprawa, uszlachetnienie, przerób lub przetworzenie, zgłoszenie towaru dodanego w trakcie naprawy, uszlachetnienia, przerobu lub przetworzenia powinno zawierać dane przewidziane w § 29 ust. 3 pkt 5, ujęte w załączonej do zgłoszenia specyfikacji, przy czym przepis § 29 ust. 6 stosuje się odpowiednio.

§  43.

1. Termin powrotnego przywozu lub wywozu uważa się za zachowany, jeżeli w ciągu 30 dni od jego upływu dostarczono towar do urzędu celnego i zgłoszono do odprawy celnej w powrotnym jego przywozie lub wywozie; zabezpieczenie należności celnych podlega w tym wypadku zwrotowi.

2. W razie niezachowania terminu powrotnego przywozu lub wywozu, a także w wypadku określonym w § 39 ust. 2 urząd celny stwierdzając, że odprawa warunkowa stała się ostateczna:

1) zarachowuje zabezpieczenie gotówkowe na poczet należności celnych albo

2) w wypadkach określonych w § 41 ust. 2 wzywa zobowiązanego do uiszczenia należności celnych wymierzonych stosownie do art. 38 ust. 2 pkt 2, przy czym karę za zwłokę wymierza się w wysokości do 10% krajowej wartości towaru, nie mniej jednak niż 500 zł i nie więcej niż 25.000 zł dla osób fizycznych oraz 100.000 złotych dla osób prawnych i jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej.

3. Ubytki naturalne lub inne zmiany w towarze, uzasadnione celem odprawy warunkowej, nie stanowią przeszkody do uznania, że obowiązek powrotnego przywozu lub wywozu został dopełniony.

4. Urząd celny może uznać opóźnienie powrotnego przywozu lub wywozu towaru za usprawiedliwione, jeżeli naruszenie terminu powrotnego przywozu lub wywozu nastąpiło z przyczyn od strony niezależnych lub spowodowane zostało okolicznościami zasługującymi na uwzględnienie.

§  44.

1. Urząd celny uznaje odprawę celną warunkową za odprawę celną ostateczną, jeżeli strona uczyniła zadość wymaganiom takiej odprawy.

2. Urząd celny może zezwolić na zastosowanie przepisu ust. 1 na wniosek złożony po upływie terminu powrotnego przywozu lub wywozu towaru, wymierzając zarazem karę za zwłokę w wysokości określonej w § 43 ust. 2 pkt 2.