Rozdział 8 - Odprawa celna warunkowa środków przewozowych. - Kontrola celna i postępowanie celne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1975.22.123

Akt utracił moc

Wersja od: 15 maja 1979 r.

Rozdział  8

Odprawa celna warunkowa środków przewozowych.

§  45.

1. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do odprawy warunkowej środków przewozowych przywożonych w celu czasowego użytku na polskim obszarze celnym lub wywożonych w celu czasowego użytku za granicą.

2. W sprawach nie uregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 7.

§  46.

1. Środkami przewozowymi są wszelkie pojazdy drogowe, kolejowe i statki powietrzne, morskie i żeglugi śródlądowej.

2. Zwierzęta wierzchowe i pociągowe używane do przewożenia ludzi lub towarów przez granicę państwową traktuje się jak środki przewozowe.

3. Wyposażenie środków przewozowych, a zwłaszcza części zapasowe oraz wmontowane do środków przewozowych radiowe aparaty odbiorcze i telewizory, podlega odprawie celnej warunkowej w trybie stosowanym przy odprawie tych środków.

§  47.

1. Na odprawę celną warunkową środków przewozowych zarejestrowanych za granicą, a przywożonych w celu czasowego użytku na polskim obszarze celnym, zezwala się:

1) osobom zamieszkałym za granicą,

2) osobom czasowo przebywającym za granicą w związku z zatrudnieniem lub studiami, gdy w tym okresie przybywają do Polski na pobyt czasowy.

2. Osoby, którym zezwala się na odprawę celną warunkową, nie mogą bez zgody urzędu celnego odstąpić przywiezionego środka przewozowego innym osobom, nawet do czasowego użytku, jak również zarejestrować go w Polsce.

§  48.

1. Odprawy celnej warunkowej środków przewozowych przywożonych z zagranicy dokonuje się:

1) po przedstawieniu dokumentów gwarancyjnych przewidzianych w umowach międzynarodowych - bez gotówkowego zabezpieczenia należności celnych,

2) w innych wypadkach, z wyjątkiem określonych w § 57 i 58 - po złożeniu w gotówce zabezpieczenia należności celnych przywozowych.

2. Dokumenty wymienione w ust. 1 pkt 1 zastępują zgłoszenie środka przewozowego do odprawy, a po dokonaniu zapisów urzędu celnego stają się dokumentami odprawy celnej.

§  49.

1. Termin powrotnego wywozu środka przewozowego biegnie od dnia dokonania odprawy warunkowej i nie może przekraczać:

1) terminu wynikającego z dokumentów - w wypadku wymienionym w § 48 ust. 1 pkt 1,

2) jednego roku - w wypadku wymienionym w § 48 ust. 1 pkt 2.

2. Na uzasadniony wniosek instytucji gwarantującej lub osoby, która środek przewozowy przywiozła, urząd (oddział) celny, który dokonał odprawy celnej, lub Urząd Celny Kolejowy w Warszawie może przedłużyć termin powrotnego wywozu do 6 miesięcy poza termin określony w ust. 1; Główny Urząd Ceł może przedłużyć termin, o którym wyżej mowa.

§  50.

1. Jeżeli w ciągu 30 dni od upływu terminu powrotnego wywozu (§ 49 i 58 ust. 3) nie wywieziono środka przewozowego za granicę, urząd celny uznaje, że odprawa warunkowa stała się ostateczna i w wypadku:

1) określonym w § 48 ust. 1 pkt 1 i w § 58 ust. 1 i 2 wzywa - odpowiednio - instytucję gwarantującą lub osobę, która środek przewozowy do odprawy celnej zgłosiła, do uiszczenia należności celnych, w tym kary za zwłokę w wysokości 50 zł za 1 dzień, licząc od dnia upływu terminu powrotnego wywozu do dnia uiszczenia cła lub wywiezienia środka przewozowego za granicę, nie więcej jednak niż za 30 dni,

2) określonym w § 48 ust. 1 pkt 2 zarachowuje zabezpieczenie gotówkowe na poczet należności celnych.

2. Przepis ust. 1 ma również zastosowanie, z chwilą gdy osoba, która przywiozła środek przewozowy, bez zgody urzędu celnego odstąpiła ten środek innej osobie, choćby do czasowego użytku, lub dopuściła do zarejestrowania go w Polsce na inną osobę; jednak karę za zwłokę liczy się od dnia naruszenia warunku (§ 47 ust. 2).

3. Urząd celny może uchylić decyzję wydaną zgodnie z ust. 1 lub 2, jeżeli środek przewozowy zostanie z powrotem wywieziony. Przed wydaniem decyzji urząd celny wyznacza termin tego wywozu.

4. W razie zgłoszenia środka przewozowego do powrotnego wywozu w ciągu 30 dni od upływu terminu (§ 49 i 58 ust. 3) urząd celny dokonuje odprawy powrotnej i licząc od tego terminu do dnia wyjazdu środka przewozowego pobiera karę za zwłokę.

§  51.

1. Urząd celny uznaje opóźnienie powrotnego wywozu za usprawiedliwione, jeżeli nastąpiło wskutek choroby osoby, która przywiozła środek przewozowy, wskutek zatrzymania tej osoby lub środka przewozowego przez organ państwowy, a także wskutek uszkodzenia środka przewozowego w stopniu uniemożliwiającym wyjazd. W innych wypadkach urząd może uznać opóźnienie za usprawiedliwione, jeżeli nie przekroczyło 14 dni.

2. Powrotny wywóz środka przewozowego (ust. 1) powinien nastąpić w ciągu 14 dni od ustania przeszkody, lecz nie później, licząc od terminu powrotnego wywozu określonego zgodnie z § 49 i 58 ust. 3, niż w ciągu 90 dni w wypadku choroby, a w ciągu 60 dni w innych wypadkach określonych w ust. 1; jeżeli w tych terminach środka przewozowego nie wywieziono, przepis § 50 stosuje się odpowiednio.

§ 52. Jeżeli środek przewozowy wskutek wypadku doznał uszkodzenia w stopniu uniemożliwiającym wyjazd z polskiego obszaru celnego, urząd celny na wniosek osoby uprawnionej uznaje odprawę warunkową za ostateczną, jeśli uczyni ona zadość wymaganiom odprawy ostatecznej, uiszczając należności celne obniżone proporcjonalnie do spowodowanego uszkodzeniem spadku wartości środka przewozowego.

§  53.

1. Jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że odprawa warunkowa w przywozie środka przewozowego nastąpiła według dowodu odprawy celnej, odprawa celna w powrotnym wywozie może być dokonana po przedstawieniu tego dowodu, chyba że odprawy celnej dokonuje ten urząd celny, który dokonał odprawy przywozowej. Inny urząd celny może dokonać odprawy w powrotnym wywozie tylko w wypadkach nie budzących wątpliwości co do dokonanej uprzednio odprawy celnej warunkowej.

2. W razie potrzeby udowodnienia powrotnego wywozu środka przewozowego za dowód mogą służyć:

1) zaświadczenie organu celnego lub innego organu administracyjnego państwa obcego stwierdzające, że środek przewozowy znajduje się za granicą,

2) zapisy organów celnych państw obcych dokonane w dokumentach odprawy celnej warunkowej.

§  54.

1. Na odprawę celną warunkową środków przewozowych zarejestrowanych w Polsce, a wywożonych w celu czasowego użytku za granicę zezwala się:

1) osobom zamieszkałym w Polsce,

2) osobom czasowo przebywającym w Polsce w związku z zatrudnieniem lub studiami, gdy w czasie tym wyjeżdżają za granicę na pobyt czasowy.

2. Osoby czasowo przebywające w Polsce nie mogą wywozić w trybie odprawy celnej warunkowej samochodów zarejestrowanych na osoby mające stałe miejsce zamieszkania w Polsce, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej lub gdy na samochody te nie ustanowiono cła wywozowego.

3. Do odpraw celnych warunkowych środków przewozowych wywożonych za granicę mają odpowiednie zastosowanie przepisy § 48 i 49, a w stosunku do osób określonych w ust. 1 pkt 1 również przepisy § 50 i 51.

4. Jeżeli w ciągu 90 dni od upływu terminu powrotnego przywozu osoby określone w ust. 1 pkt 2 nie przywiozły środka przewozowego na polski obszar celny, urząd celny uznaje, że odprawa warunkowa stała się ostateczna i zwalnia środek przewozowy od należności celnych.

§  55.

1. Jeżeli środek przewozowy wywieziony przez osobę zamieszkałą w Polsce wskutek wypadku doznał uszkodzenia w stopniu uniemożliwiającym przyjazd na polski obszar celny, urząd celny może na wniosek strony uznać odprawę warunkową za ostateczną i zwolnić środek przewozowy od należności celnych.

2. Uszkodzenie, jego przyczyna i stopień powinny być udowodnione zaświadczeniem właściwego organu administracyjnego lub instytucji ubezpieczeń państwa, na którego obszarze nastąpił wypadek.

§  56.

1. W razie utraty dokumentu odprawy celnej warunkowej przed powrotnym przywozem środka przewozowego na polski obszar celny stosuje się odpowiednio przepis § 53 pkt 1.

2. Na wniosek strony urząd celny wydaje zaświadczenie stwierdzające, że środek przewozowy znajduje się na polskim obszarze, jeżeli jest ono potrzebne w celu przedstawienia władzom obcego państwa. Zaświadczenie wydaje się po dokonaniu oględzin środka przewozowego.

§  57.

1. Odprawa celna warunkowa statków powietrznych, morskich i żeglugi śródlądowej oraz pojazdów kolejowych utrzymujących stałą komunikację z zagranicą polega na kontroli celnej ich przyjazdu na polski obszar celny lub wyjazdu za granicę oraz w miarę potrzeby na prowadzeniu odpowiedniej ewidencji przyjazdu i wyjazdu, ustalonej przez Główny Urząd Ceł. Zabezpieczenia należności celnych w tym wypadku nie wymaga się.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy awionetek i szybowców oraz jachtów i łodzi sportowych, również motorowych.

§  58.

1. Środki przewozowe używane przez organy administracji celnej lub organy kontroli granicznej zarówno polskie, jak i państw sąsiadujących podlegają uproszczonej odprawie celnej warunkowej; przy uproszczonej odprawie celnej zgłoszenie do odprawy następuje ustnie, zabezpieczenia należności celnych nie wymaga się, a dowód odprawy celnej wystawia się w formie uproszczonej (§ 32 ust. 4) lub dowodu w ogóle nie wystawia się.

2. Główny Urząd Ceł może zezwolić na dokonywanie uproszczonych odpraw celnych warunkowych wszelkich środków przewozowych służących do użytku - odpowiednio - w kraju lub za granicą również innym użytkownikom niż organy określone w ust. 1.

3. Termin powrotnego wywozu lub przywozu środków przewozowych dopuszczonych do przywozu lub wywozu w trybie odprawy warunkowej uproszczonej upływa z dniem powrotnego wyjazdu za granicę lub powrotnego przyjazdu z zagranicy osoby, która zgłosiła środek przewozowy do odprawy celnej warunkowej. Główny Urząd Ceł może określić wypadki, w których termin powrotnego wywozu lub przywozu może być przedłużony.

§ 59. Do uiszczenia wymagalnych należności celnych nie zabezpieczonych wzywa się osobę, która zgłosiła środek przewozowy do odprawy celnej warunkowej.