Konstytucja Międzynarodowej Organizacji Pracy. Montreal.1946.10.09.
Dz.U.1948.43.308
Akt obowiązującyKONSTYTUCJA
MIĘDZYNARODOWEJ ORGANIZACJI PRACY.
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 9 października 1946 r. został przyjęty w Montrealu przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy Akt poprawki Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy; Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wyraził na niego swą zgodę dnia 14 listopada 1947 r.
Po zaznajomieniu się z powyższym Aktem, uznałem go i uznaję za słuszny w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych; oświadczam, że wymieniony Akt jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony, oraz przyrzekam, że będzie niezmiennie zachowywany.
Na dowód czego poleciłem wycisnąć na Akcie niniejszym pieczęć Rzeczypospolitej.
W Warszawie, dnia 3 grudnia 1947 r.
ZAŁĄCZNIK
AKT POPRAWKI KONSTYTUCJI MIĘDZYNARODOWEJ ORGANIZACJI PRACY.
AKT POPRAWKI KONSTYTUCJI MIĘDZYNARODOWEJ ORGANIZACJI PRACY.
Zwołana do Montrealu przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i tamże zebrana dnia 19 września 1946 r. na swej dwudziestej dziewiątej sesji,
Postanowiwszy przyjąć pewne poprawki do Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy, która to sprawa jest objęta punktem drugim porządku dziennego sesji,
przyjmuje, dnia 9 października roku tysiąc dziewięćset czterdziestego szóstego, poniższy akt celem poprawienia Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy, który to akt będzie zwany Aktem poprawki do Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy, 1946 r.
Od daty wejścia w życie niniejszego aktu poprawki, Konstytucja Międzynarodowej Organizacji Pracy, której tekst obecnie obowiązujący jest odbity w szpalcie pierwszej załącznika do niniejszego aktu będzie obowiązywać w postaci poprawionej, podanej w szpalcie drugiej wymienionego załącznika.
Dwa egzemplarze autentyczne niniejszego aktu poprawki zostaną podpisane przez Przewodniczącego Konferencji i przez Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy. Jeden z tych egzemplarzy będzie złożony w archiwum Międzynarodowego Biura Pracy, a drugi do rąk Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych celem zarejestrowania zgodnie z brzmieniem art. 102 Karty Narodów Zjednoczonych. Dyrektor Generalny zakomunikuje poświadczony odpis tego aktu każdemu Członkowi Międzynarodowej Organizacji Pracy.
ZAŁĄCZNIK
Konstytucja Międzynarodowej Organizacji Pracy.
Konstytucja Międzynarodowej Organizacji Pracy.
(Tekst ten został pominięty, gdyż został zastąpiony tekstem poprawionym, w następującym brzmieniu):
ZAŁĄCZNIK
Konstytucja Międzynarodowej Organizacji Pracy.
Konstytucja Międzynarodowej Organizacji Pracy.
Wstęp.
Zważywszy, że pokój powszechny i trwały może być zbudowany jedynie na zasadach sprawiedliwości społecznej;
Zważywszy, że pewne warunki pracy są dla wielkiej liczby ludzi niesprawiedliwe, powodują nędzę i niedostatek, co rodzi niezadowolenie, zagrażające pokojowi i harmonii powszechnej, i zważywszy, że polepszenie powyższych warunków jest rzeczą pilną, na przykład, o ile dotyczy unormowania godzin pracy, ustalenia maksymalnej długości roboczego dnia i tygodnia, najmu siły roboczej, walki z bezrobociem, zagwarantowania zarobku, zapewniającego warunki przyzwoitego utrzymania, ochrony pracowników na wypadek choroby, w ogóle lub chorób zawodowych, nieszczęśliwych wypadków, spowodowanych pracą, ochrony pracy dzieci, młodzieży i kobiet, ubezpieczenia na wypadek starości i niezdolności do pracy, ochrony interesów pracowników na wychodźstwie, uznania zasady "równej płacy za równą pracę", uznania zasady wolności zrzeszania się, organizacji wykształcenia zawodowego i technicznego oraz innych temu podobnych środków;
Zważywszy, że nieuwzględnienie przez któryś z narodów istotnie ludzkich warunków pracy stanowi przeszkodę dla wysiłków innych narodów, pragnących polepszenia losu robotników w ich własnych krajach;
Wysokie Układające się Strony, powodowane uczuciem sprawiedliwości i ludzkości, jak również chęcią zapewnienia trwałego pokoju świata, oraz mając na względzie osiągnięcie celów, wymienionych w tym wstępie, zgadzają się na następującą Konstytucję Międzynarodowej Organizacji Pracy.
Rozdział I.
Organizacja.
Organizacja.
Organizacja stała obejmuje:
a) Konferencję ogólną przedstawicieli Członków,
b) Radę Administracyjną w składzie opisanym w artykule 7-mym,
c) Międzynarodowe Biuro Pracy pod kierunkiem Rady Administracyjnej.
a) osoby wyznaczone jako przedstawiciele danego terytorium dla pewnych kwestyj wchodzących w zakres kompetencji własnej władz danego terytorium;
b) osoby wyznaczone przezeń do pomocy dla swoich delegatów w przedmiocie kwestyj dotyczących terytoriów, które się nie rządzą same.
Sesje Konferencji odbywać się będą, z zastrzeżeniem wszelkich postanowień, jakie mogłaby powziąć sama Konferencja na jednej z poprzednich sesyj, w miejscu ustalonym przez Radę Administracyjną.
Wszelka zmiana siedziby Międzynarodowego Biura Pracy winna być zadecydowana przez Konferencję większością dwóch trzecich głosów delegatów obecnych.
dwudziestu ośmiu reprezentujących rządy,
czternastu reprezentujących pracodawców,
czternastu reprezentujących pracowników.
Na czele Międzynarodowego Biura Pracy będzie stał Dyrektor Generalny, mianowany przez Radę Administracyjną, od której otrzymywać będzie instrukcje i przed którą odpowiadać będzie za prawidłowy bieg spraw Biura oraz za wykonanie wszystkich powierzonych mu zadań.
Dyrektor Generalny lub jego zastępca będzie obecny na wszystkich zebraniach Rady Administracyjnej.
Biuro:
a) będzie przygotowywać dokumentacje, dotyczące rozmaitych kwestyj na porządku obrad sesyj Konferencji;
b) będzie dostarczać rządom, na ich żądanie i w miarę swoich środków, wszelkiej odpowiedniej pomocy w związku z opracowywaniem ustawodawstwa na podstawie postanowień Konferencji, jako że też celem ulepszenia praktyki administracyjnej oraz systemów inspekcji;
c) będzie wypełniać, zgodnie z przepisami obecnej Konstytucji, obowiązki przypadające mu odnośnie skutecznego wykonywania konwencji;
d) będzie redagować i wydawać w takich językach, jakie Rada Administracyjna uzna za właściwe, wydawnictwa traktujące o zagadnieniach przemysłu i pracy, mających znaczenie międzynarodowe.
Ministerstwa Członków, zajmujące się sprawami robotniczymi, mogą komunikować się bezpośrednio z Dyrektorem Generalnym przez przedstawiciela swego Rządu w Radzie Administracyjnej Międzynarodowego Biura Pracy albo też, w braku powyższego reprezentanta, za pośrednictwem innego funkcjonariusza, należycie uznanego i specjalnie w tym celu przez Rząd interesowany wyznaczonego.
a) każdy z Członków opłaci koszty podróży i utrzymania swoich Delegatów i ich doradców oraz swoich przedstawicieli, uczestniczących w posiedzeniach Konferencji lub Rady Administracyjnej, stosownie do okoliczności;
b) wszystkie inne koszty Międzynarodowego Biura Pracy oraz posiedzeń Konferencji lub Rady Administracyjnej opłaca Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy z ogólnych funduszów Międzynarodowej Organizacji Pracy.
c) postanowienia dotyczące przyjęcia budżetu Międzynarodowej Organizacji Pracy oraz ustalenia i zebrania składek będą przyjmowane przez Konferencję większością 2/3 głosów obecnych delegatów i winny ustalać sprawy: przyjęcia budżetu i zarządzeń, dotyczących rozdzielenia wydatków między Członków Organizacji przez Komitet przedstawicieli rządowych.
Rozdział II.
Działalność.
Działalność.
Konferencja może dołączyć do komisyj, które tworzy, doradców technicznych, bez prawa głosowania.
a) konwencji międzynarodowej lub
b) zalecenia, gdy rozpatrywana sprawa lub jeden z jej aspektów nie nadaje się do natychmiastowego przyjęcia konwencji.
a) konwencja będzie zakomunikowana wszystkim członkom celem jej ratyfikacji przez nich;
b) każdy z Członków zobowiązuje się w ciągu roku od daty zamknięcia sesji Konferencji (lub gdyby wskutek wyjątkowych okoliczności wykonanie tego w ciągu roku okazało się niemożliwe - to z chwilą, gdy ono będzie możliwe, jednak nie później, jak w ciągu osiemnastu miesięcy od daty zamknięcia sesji Konferencji) przedstawić konwencję władzy lub władzom, do których kompetencji sprawa należy, a to w celu przyobleczenia jej w ustawę albo do zastosowania środków innego rodzaju;
c) Członkowie zawiadomią Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy o krokach, poczynionych na podstawie niniejszego artykułu celem przedłożenia konwencji władzy lub władzom kompetentnym, podając mu szczegółowe informacje co do władzy lub władz uważanych za kompetentne oraz co do przedsięwziętej przez nie akcji;
d) Członek, który otrzyma zgodę władzy lub władz kompetentnych, zakomunikuje swoją formalną ratyfikację konwencji Dyrektorowi Generalnemu i przedsięweźmie środki niezbędne dla wprowadzenia w życie przepisów tej konwencji;
e) jeżeli konwencja nie otrzyma zgody władzy lub władz kompetentnych, żaden inny obowiązek nie będzie ciążył na nim poza tym, iż winien on składać Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy, w odpowiednich terminach, zgodnie z tym, co postanowi Rada Administracyjna, sprawozdania co do stanu swego ustawodawstwa i praktyki, w kwestii stanowiącej przedmiot konwencji, wyszczególniając, w jakiej mierze wprowadzono w życie lub ma się zamiar wprowadzić w życie postanowienia konwencji w drodze ustawodawczej, w drodze administracyjnej, w drodze umów zbiorowych lub w jakiejkolwiek innej drodze - i wskazując, jakie trudności stoją na przeszkodzie ratyfikacji takiej konwencji albo tę ratyfikację opóźniają.
a) zalecenie będzie zakomunikowane wszystkim Członkom dla zbadania, celem urzeczywistnienia go drogą krajowego ustawodawstwa lub w inny sposób;
b) każdy z Członków zobowiązuje się w ciągu roku od daty zamknięcia sesji Konferencji (lub gdyby wskutek wyjątkowych okoliczności wykonanie tego w ciągu roku okazało się niemożliwym - to z chwilą, gdy ono będzie możliwe, jednak nie później, niż w ciągu osiemnastu miesięcy od daty zamknięcia sesji Konferencji), przedstawić zalecenie władzy lub władzom, do których kompetencji sprawa należy, a to w celu przyobleczenia ich w ustawę albo zastosowania do nich środków innego rodzaju;
c) Członkowie zawiadomią Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy o krokach poczynionych na podstawie niniejszego artykułu celem przedłożenia zalecenia władzy lub władzom kompetentnym, podając mu szczegółowe informacje co do władzy lub władz uważanych za kompetentne oraz co do przedsięwziętej przez nie akcji;
d) poza zobowiązaniem przedłożenia zalecenia władzy lub władzom kompetentnym, żaden inny obowiązek nie ciąży na Członkach poza tym, że winni oni składać Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy w odpowiednich terminach, zgodnie z tym, co postanowi Rada Administracyjna - sprawozdania co do stanu swoich ustawodawstw i praktyki, dotyczących kwestyj, które stanowią przedmiot zalecenia, wyszczególniając, w jakiej mierze zastosowano się lub ma się zamiar zastosować do postanowień zalecenia, oraz wskazując, jakie zmiany tych postanowień zostały uznane lub mogą być uznane za potrzebne, aby pozwolić im na przyjęcie lub stosowanie tych postanowień.
a) w stosunku do konwencyj i zaleceń, co do których rząd federalny uważa, że - zgodnie z jego ustrojem konstytucyjnym - właściwą jest akcja federalna, zobowiązania Państwa federalnego będą te same, co zobowiązania Członków, którzy nie są Państwami federalnymi;
b) w stosunku do konwencyj i zaleceń, co do których rząd federalny uważa co do ich całości lub części, iż zgodnie z jego ustrojem konstytucyjnym - akcja ze strony Państw związkowych, prowincyj lub kantonów jest bardziej właściwa od akcji federalnej, rzeczony rząd federalny winien:
i) zawrzeć zgodnie ze swoją Konstytucją oraz Konstytucjami danych Państw związkowych, prowincyj lub kantonów - skuteczne układy, aby te konwencje i zalecenia, zostały przedłożone, najpóźniej w przeciągu osiemnastu miesięcy od zamknięcia sesji Konferencji, właściwym władzom federalnym lub władzom państw związkowych, prowincyj lub kantonów celem przedsięwzięcia akcji ustawodawczej lub jakiejkolwiek innej;
ii) poczynić z zastrzeżeniem zgody rządów danych Państw związkowych, prowincyj lub kantonów kroki dla ustanowienia periodycznych konsultacyj między władzami federalnymi z jednej strony, a władzami Państw związkowych, prowincyj lub kantonów z drugiej - celem rozwinięcia wewnątrz Państwa federalnego skoordynowanej akcji, mającej wprowadzić w życie postanowienia tych konwencyj i zaleceń;
iii) powiadomić Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy o krokach, poczynionych na zasadzie niniejszego artykułu, celem przedłożenia tych konwencyj i zaleceń właściwym władzom federalnym Państw związkowych, prowincyj lub kantonów, poddając mu szczegółowe informacje co do władz, uważanych za właściwe oraz co do powziętych przez nie decyzyj;
iv) w przedmiocie każdej z tych konwencyj, której nie ratyfikował, składać Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy w odpowiednich terminach zgodnie z tym, co postanowi Rada Administracyjna - sprawozdania co do stanu ustawodawstwa i praktyki federacji i państw związkowych, prowincyj lub kantonów, wyszczególniając, w jakiej mierze wprowadzono w życie lub ma się zamiar wprowadzić w życie wszelkie postanowienia konwencji w drodze ustawodawczej, administracyjnej, w drodze układów zbiorowych lub w jakiejkolwiek innej drodze;
v) w przedmiocie każdego z tych zaleceń składać Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy w odpowiednich terminach zgodnie z tym, co postanowi - Rada Administracyjna - sprawozdania co do stanu ustawodawstwa i praktyki federacji oraz jej państw związkowych, prowincyj lub kantonów w kwestiach, które stanowią przedmiot zalecenia, wyszczególniając, w jakiej mierze wprowadzono w życie lub ma się zamiar wprowadzić w życie postanowienia zalecenia, oraz wskazując, jakie zmiany tych postanowień zostały uznane lub mogą być uznane za potrzebne celem ich przyjęcia lub stosowania.
Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy poda wszelką w ten sposób ratyfikowaną konwencję do wiadomości Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych celem zarejestrowania zgodnie z postanowieniami artykułu 102 Karty Narodów Zjednoczonych, konwencja ta zobowiązywać jednak będzie tylko tych Członków, którzy ją ratyfikowali.
Każdy z Członków zobowiązuje się przedkładać Międzynarodowemu Biuru Pracy roczne sprawozdanie co do środków, jakie przedsięwziął w celu wykonania konwencji, do których przystąpił. Sprawozdania te winny być zredagowane według formy, wskazanej przez Radę Administracyjną, i mają zawierać szczegółowe wiadomości, których Rada zażądała.
Zażalenie zgłoszone do Międzynarodowego Biura Pracy przez organizacje zawodowe pracowników lub pracodawców, w myśl którego jeden z Członków nie zapewnił w zadawalający sposób wykonania konwencji, do której przystąpił, może być przekazane przez Radę Administracyjną odnośnemu Rządowi i Rząd ten może być wezwany do złożenia w tej sprawie wyjaśnień, jakie uzna za stosowne.
Jeżeli dany rząd w terminie należytym nie złoży żadnego wyjaśnienia lub jeżeli Rada Administracyjna uzna złożone przezeń wyjaśnienie za niedostateczne, Rada będzie miała prawo opublikować zgłoszone zażalenie oraz otrzymaną ewentualnie odpowiedź.
W wypadku, jeżeli skarga będzie odesłana na zasadzie artykułu 26 do Komisji śledczej, to każdy z Członków bezpośrednio w skardze zainteresowany lub też nie obowiązuje się oddać do dyspozycji Komisji wszelkie posiadane informacje, dotyczące przedmiotu skargi.
Komisja śledcza, po gruntownym zbadaniu skargi, zredaguje raport, w którym przedstawi rezultaty dochodzenia we wszystkich punktach faktycznego stanu rzeczy, co pozwoli dokładnie ocenić znaczenie sporu, oraz sformułuje polecenie, jakie będzie uważała za właściwe co do środków, jakie należy zastosować, ażeby uczynić zadość Rządowi, który wniósł skargę, oraz co do terminu, w którym środki te powinny być przedsięwzięte.
W razie, jeżeli jeden z Członków nie przedsięweźmie środków przewidzianych w ustępach 5 b), 6 b) lub 7 b) i) artykułu 19 w stosunku do jakiejś konwencji lub zalecenia, wówczas każdemu innemu Członkowi przysługiwać będzie prawo przedłożenia sprawy Radzie Administracyjnej. W razie, gdyby Rada Administracyjna uznała, że Członek nie poczynił kroków przepisanych, zda z tego sprawę Konferencji.
Decyzja Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości dotycząca skargi lub sprawy jakiejkolwiek, przedłożonej mu zgodnie z artykułem 29, nie podlega apelacji.
Ewentualne wnioski lub zalecenia Komisji śledczej będą mogły być zatwierdzane, zmieniane lub unieważniane przez Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości.
Jeżeli któryś z Członków nie zastosuje się w określonym czasie do zaleceń, ewentualnie zawartych bądź w raporcie Komisji śledczej bądź w orzeczeniu Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, wówczas Rada Administracyjna będzie mogła zalecić Konferencji takie postępowanie, jakie się jej wyda właściwe dla zapewnienia wykonania tych zaleceń.
Rząd, który jest winien, może w każdej chwili zawiadomić Radę Administracyjną, że przedsięwziął środki konieczne, aby się zastosować do poleceń Komisji śledczej lub orzeczenia Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości i może prosić Radę, aby zechciała utworzyć Komisję śledczą w celu sprawdzenia jego oświadczeń. W tym wypadku znajdą zastosowanie postanowienia artykułów 27, 28, 29, 31 i 32 i jeżeli raport Komisji śledczej lub orzeczenie Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości wypadnie pomyślnie dla winnego Rządu, to Rada Administracyjna powinna zalecić natychmiast odwołanie wszelkich kroków poczynionych w myśl artykułu 33.
Rozdział III.
Przepisy ogólne.
Przepisy ogólne.
a) przez dwóch lub kilku Członków Organizacji za terytorium, znajdujące się pod ich wspólną władzą lub
b) przez wszelką władzę międzynarodową, odpowiedzialną za administrację jakiegoś terytorium i w myśl postanowień Karty Narodów Zjednoczonych lub wszelkiego innego postanowienia, obowiązującego względem tego terytorium.
Poprawki do niniejszej Konstytucji, przyjęte przez Konferencję większością 2/3 głosów oddanych przez obecnych delegatów, wejdą w życie, gdy zostaną ratyfikowane lub przyjęte przez 2/3 Członków Organizacji, w tej liczbie przez pięciu spośród dziesięciu Członków, reprezentowanych w Radzie Administracyjnej w charakterze członków, mających największe znaczenie przemysłowe, zgodnie z przepisami paragrafu 3 artykułu 7 niniejszej Konstytucji.
Rozdział IV.
Różne przepisy.
Różne przepisy.
Międzynarodowa Organizacja Pracy będzie posiadać pełną osobowość prawną, a w szczególności zdolność:
a) do zawierania umów;
b) do nabywania majątku ruchomego i nieruchomego i rozporządzania nim;
c) do występowania na drodze sądowej.
ZAŁĄCZNIK
Deklaracja dotycząca zamierzeń i celów Międzynarodowej Organizacji Pracy.
Deklaracja dotycząca zamierzeń i celów Międzynarodowej Organizacji Pracy.
I.
Konferencja potwierdza na nowo podstawowe zasady, na których Organizacja opiera się, a w szczególności że:
II.
W przekonaniu, że doświadczenie wykazało w całej pełni słuszność deklaracji, zawartej w Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy, a według której trwały pokój może być ustanowiony jedynie na podstawie sprawiedliwości społecznej, Konferencja stwierdza, że:
Konferencja uznaje uroczysty obowiązek Międzynarodowej Organizacji Pracy popierania, wśród różnych narodów świata, programów zapewniających realizowanie:
IV.
W przekonaniu, że pełniejsze i szersze wyzyskanie światowych zasobów produkcyjnych, potrzebne dla spełniania zadań, wyliczonych w Deklaracji niniejszej, może być zapewnione przez skuteczną akcję na płaszczyźnie międzynarodowej i na płaszczyźnie narodowej w szczególności za pomocą środków, dążących do poparcia ekspansji wytwórczości i spożycia, do unikania poważnych fluktuacyj gospodarczych, do urzeczywistnienia postępu gospodarczego i społecznego słabiej rozwiniętych obszarów, do zapewnienia większej stałości światowych cen surowców i środków żywności, tudzież do popierania handlu międzynarodowego w znacznych rozmiarach i trwałego - Konferencja przyrzeka całkowitą współpracę Międzynarodowej Organizacji Pracy z wszystkimi organizacjami międzynarodowymi, którym można będzie powierzyć część odpowiedzialności w tym wielkim dziele, jako też w poprawie zdrowia, wychowania i dobrobytu wszystkich narodów.
Konferencja oświadcza, że zasady, wygłoszone w Deklaracji niniejszej, mają całkowite zastosowanie do wszystkich narodów na świecie i że jeśli w sposobach ich stosowania należy mieć na uwadze stopień rozwoju społecznego i gospodarczego każdego narodu, to ich stopniowe zastosowanie do narodów, które są jeszcze zależne, jak również do tych, które osiągnęły stopień, na którym rządzą się same - interesuje cały świat cywilizowany.
Powyższy tekst jest tekstem autentycznym aktu poprawki Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy, 1946 r. należycie przyjętym przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy w ciągu jej dwudziestej dziewiątej sesji, która odbyła się w Montrealu.
Teksty, francuski i angielski niniejszego aktu poprawki są jednakowo miarodajne.
- zmieniony przez art. 1 Umowy międzynarodowej przyjętej w Genewie dnia 25 czerwca 1953 r. (Dz.U.54.44.204) zmieniajacej nin. Konstytucję z dniem 13 kwietnia 1954 r.
- zmieniony przez art. 1 lit. a) i b) Umowy międzynarodowej przyjętej w Genewie dnia 22 czerwca 1962 r. (Dz.U.63.48.269) zmieniającej nin. Konstytuję z dniem 3 czerwca 1963 r.
- zmieniony przez art. 1 Umowy międzynarodowej przyjętej w Genewie dnia 22 czerwca 1972 r. (Dz.U.77.1.1) zmieniającej nin. Konstytucję z dniem 1 listopada 1974 r.
- zmieniony przez art. 1 i 2 Umowy międzynarodowej przyjętej w Genewie dnia 25 czerwca 1953 r. (Dz.U.54.44.204) zmieniajacej nin. Konstytucję z dniem 13 kwietnia 1954 r.
- zmieniony przez art. 1 lit. a) i c) Umowy międzynarodowej przyjętej w Genewie dnia 22 czerwca 1962 r. (Dz.U.63.48.269) zmieniającej nin. Konstytuję z dniem 3 czerwca 1963 r.
- zmieniony przez art. 1 Umowy międzynarodowej przyjętej w Genewie dnia 22 czerwca 1972 r. (Dz.U.77.1.1) zmieniającej nin. Konstytucję z dniem 1 listopada 1974 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »