Rozdział 1 - Przepisy wstępne. - Komunikacja w służbie obrony Państwa.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1939.29.195
Akt utracił moc Wersja od: 20 lipca 1949 r.
Rozdział I.
Przepisy wstępne.
Przepisy wstępne.
(1)
Za komunikacje w rozumieniu ustawy niniejszej uważa się zespół środków i czynności związanych z przenoszeniem na odległość osób, rzeczy i wiadomości.(2)
Do zespołu środków (ust. (1), zalicza się wszelkie przedmioty oraz urządzenia główne i pomocnicze, służące potrzebom ruchu i pozostające w zarządzie danej komunikacji, jako to: parowozy, wagony, statki żeglugi morskiej, portowej, przybrzeżnej i rybołówstwa morskiego, statki żeglugi śródlądowej, statki powietrzne, pojazdy mechaniczne, urządzenia telekomunikacyjne stacyjne i liniowe, budynki, warsztaty, zakłady, urządzenia przeładunkowe, składowe, nawigacyjne i sygnalizacyjne, dworce kolejowe, porty i przystanie, lotniska, dworce autobusowe, garaże i stacje obsługi itp.(3)
Do zespołu środków (ust. (1), zalicza się również te przedmioty i urządzenia komunikacji, które wskutek zmiany swego przeznaczenia zostały użyte w służbie obrony Państwa do celów nie związanych bezpośrednio z przenoszeniem na odległość osób, rzeczy i wiadomości.(1)
Przepisy ustawy niniejszej stosuje się do następujących komunikacyj: 1)
kolei żelaznych, 2)
poczt, telegrafów i telefonów, 3)
żeglugi morskiej, 4)
żeglugi śródlądowej, 5)
żeglugi powietrznej, 6)
dróg i ruchu kołowego.(2)
W rozumieniu ustawy niniejszej uważa się: 1)
za "koleje żelazne" - wszystkie koleje użytku publicznego i prywatnego bez względu na rodzaj trakcji w tym również koleje linowe i wyciągowe oraz bocznice kolejowe (tory przemysłowe); 2)
za "telegraf i telefon" - również radiotelegraf, radiotelefon, radiofon i inne środki do porozumiewania się, przesyłania wiadomości, znaków, sygnałów, obrazów lub dźwięków na drodze elektrycznej; 3)
za "drogi i ruch kołowy" - drogi kołowe, ich budowę i utrzymanie oraz zarobkowy przewóz pojazdami mechanicznymi na określonych liniach komunikacyjnych.Przepisy ustawy niniejszej stosuje się do wszelkich komunikacyj wymienionych w art. 2 ust. (1) bez względu na to, czy stanowią własność Państwa, czy innych osób prawnych lub fizycznych, z wyjątkiem jednak komunikacyj stanowiących własność osób korzystających z prawa zakrajowości oraz konsulów zawodowych państw obcych i przydanego im personelu zawodowego, jeżeli osoby te posiadają obywatelstwo państwa wysyłającego i pod warunkiem wzajemności.
Przepisy ustawy niniejszej, dotyczące funkcjonariuszów i pracowników komunikacji odnoszą się zarówno do mężczyzn, jak i do kobiet.