Dział 3 - Ułaskawienia. - Kodeks wojskowego postępowania karnego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1936.76.537

Akt utracił moc
Wersja od: 31 lipca 1939 r.

DZIAŁ  III.

Ułaskawienia.

§  1.
Jeżeli Minister Spraw Wojskowych w poszczególnym przypadku nie zarządził inaczej, prośby o ułaskawienie osób skazanych przez sądy wojskowe przesyła się do opinii wojskowemu sądowi okręgowemu, który wydał wyrok w pierwszej instancji, lub w którego okręgu wojskowy sąd rejonowy wydał wyrok.
§  2.
W przypadkach skazania przez sąd wojenny przesyła się prośby o ułaskawienie do sądu wojennego, który wydał wyrok, a jeżeli ten sąd już nie istnieje - do sądu, który przejął sprawy sądu wojennego.

Jeżeli sąd uzna, że skazany zasługuje na ułaskawienie, albo też jeżeli Naczelny Prokurator Wojskowy zażądał przedstawienia sobie akt sprawy celem rozważenia kwestii ułaskawienia, sąd przesyła Naczelnemu Prokuratorowi Wojskowemu prośbę o ułaskawienie wraz z aktami sprawy i swoją opinią.

Prośba o ułaskawienie nie wstrzymuje wykonania kary.

§  1.
Uznając, że szczególnie ważne względy przemawiają za uwzględnieniem prośby o ułaskawienie, sąd, przesyłając akta Naczelnemu Prokuratorowi Wojskowemu, może zarazem wstrzymać wykonanie kary lub zarządzić jej przerwę - aż do czasu rozstrzygnięcia kwestii ułaskawienia.
§  2.
Uprawnienie określone w § 1 przysługuje również Naczelnemu Prokuratorowi Wojskowemu.
§  1.
Jeżeli sąd uzna, że skazany na ułaskawienie nie zasługuje, wydaje umotywowane postanowienie o pozostawieniu prośby o ułaskawienie bez dalszego biegu, przesyłając odpis postanowienia Naczelnemu Prokuratorowi Wojskowemu.
§  2.
Mimo postanowienia wymienionego w § 1 Naczelny Prokurator Wojskowy może zażądać przedstawienia sobie prośby o ułaskawienie wraz z aktami sprawy celem rozważenia kwestii ułaskawienia.
§  3.
W przypadku wymienionym w § 2 Naczelny Prokurator Wojskowy, uznając po rozpatrzeniu sprawy, że prośba o ułaskawienie na uwzględnienie nie zasługuje, pozostawia ją bez dalszego biegu, jeżeli Prezydent Rzeczypospolitej nie postanowił inaczej.

Opinie i postanowienia sądu przewidziane w art. 547, 549 § 1 i art. 550 § 1, wydaje wojskowy sąd okręgowy na posiedzeniu niejawnym.

Postanowienia przewidziane w art. 549 i 550 § 1 oznajmia się skazanemu jedynie z powołaniem się na wniesioną prośbę, bez podawania powodów.

§  1.
Prezydent Rzeczypospolitej może w czasie wojny upoważnić Naczelnego Wodza do darowywania i łagodzenia w drodze łaski kar, wymierzonych w postępowaniu wojennym i doraźnym.
§  2.
Upoważnienie takie może Naczelny Wódz w całości lub w części przekazać zwierzchnikom sądowo-karnym.
§  3.
W przypadkach przewidzianych w § 1 i 2 szef sądu wojennego skierowuje prośbę o ułaskawienie wraz z aktami i swoją opinią do Naczelnego Wodza lub zwierzchnika sądowo-karnego upoważnionego do stosowania prawa łaski.

Zwierzchnik sądowo-karny, któremu przysługuje prawo darowywania lub łagodzenia kar w drodze łaski, może, zatwierdzając wyrok albo udzielając odroczenia lub przerwy wykonania kary pozbawienia wolności w myśl art. 527 § 4, postanowić, że skazanemu będzie złagodzona lub nawet darowana kara w drodze łaski w razie dzielnego zachowania się na polu walki.