Księga 13 - WYDAWANIE PRZESTĘPCÓW. - Kodeks wojskowego postępowania karnego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1936.76.537

Akt utracił moc

Wersja od: 31 lipca 1939 r.

KSIĘGA  XIII.

WYDAWANIE PRZESTĘPCÓW.

Art.  475.

Przy wydawaniu przestępców stosuje się przepisy rozdziału niniejszego, jeżeli umowa międzynarodowa nie stanowi inaczej.

Art.  476.

§ 1. Z wnioskiem o wydanie osoby, przebywającej za granicą, sąd wojskowy zwraca się do Ministra Spraw Wojskowych przez Naczelnego Prokuratora Wojskowego.

§ 2. Do wniosku należy dołączyć:

a) jeżeli chodzi o osobę, przeciwko której wydany jest już prawomocny wyrok skazujący - odpis wyroku z zaświadczeniem prawomocności;

b) w innych przypadkach - odpis postanowienia o tymczasowym aresztowaniu oraz opis przestępstwa z przedstawieniem okoliczności faktycznych i przytoczeniem odpowiednich przepisów karnych.

§ 3. Nadto należy w miarę możności dołączyć fotografię i inne dane, pozwalające ustalić tożsamość osoby, której wydania się żąda, oraz podać jej przynależność państwową.

§ 4. Czas trwania aresztu tymczasowego, przepisany w art. 140 i 141, liczy się od chwili przejęcia aresztowanego przez władze polskie na obszarze Państwa.

Art.  477.

W przypadkach nagłych sąd lub prokurator wojskowy może zwrócić się bezpośrednio do właściwej władzy zagranicznej z wnioskiem o tymczasowe aresztowanie osoby, której wydania się żąda; powinien jednak zawiadomić o tym jednocześnie Ministra Spraw Wojskowych przez Naczelnego Prokuratora Wojskowego z dołączeniem wniosku o wydanie.

Art.  478.

§ 1. Jeżeli chodzi o przestępstwo zagrożone karą śmierci, a państwo obce wydało przestępcę z zastrzeżeniem, że względem wydanego nie będzie zastosowana kara śmierci, sąd w razie skazania wymierza zamiast kary śmierci karę więzienia dożywotniego.

§ 2. Jeżeli zaś z tym samym zastrzeżeniem państwo obce wydało osobę, skazaną prawomocnie na karę śmierci, wojskowy sąd okręgowy na posiedzeniu niejawnym poweźmie postanowienie, zmieniające karę w myśl § 1.

Art.  479.

§ 1. Jeżeli osoba wydana była oskarżona o kilka przestępstw, a państwo obce wydało ją z zastrzeżeniem ścigania tylko za niektóre z tych przestępstw, to postępowanie karne może obejmować tylko te przestępstwa, a co do innych powinno być zawieszone.

§ 2. Jeżeli przeciw takiej osobie zapadł już wyrok prawomocny, obejmujący kilka przestępstw, wówczas sąd, który wydał wyrok, uchyli wyrokiem orzeczenie o karze i wymierzy karę tylko za przestępstwa, objęte zezwoleniem na wydanie.

§ 3. Postępowanie, zawieszone w myśl § 1, może być podjęte, jeżeli oskarżony z własnej winy nie opuści granic Polski w terminie dwóch miesięcy, lub jeśli, opuściwszy je, powrócił. Termin liczy się od daty prawomocnego ukończenia postępowania w sprawie o przestępstwo, objęte zezwoleniem na wydanie, a w razie skazania - od odbycia kary. W przypadku, przewidzianym w § 2, sąd ograniczy się do wydania orzeczenia o karze.

§ 4. Wydając orzeczenie o karze, sąd nie może orzec kary surowszej, od wymierzonej oskarżonemu poprzednio za dane przestępstwo.