Dział 3 - Rozwód. - Kodeks rodzinny.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1950.34.308

Akt utracił moc
Wersja od: 13 czerwca 1953 r.

Dział  III.

Rozwód.

§  1.
Jeżeli między małżonkami nastąpił z ważnych powodów zupełny i trwały rozkład pożycia, każdy z małżonków może żądać, aby sąd rozwiązał małżeństwo przez rozwód.
§  2.
Rozwód nie jest dopuszczalny, gdyby dobro małoletnich dzieci miało wskutek niego ucierpieć.
§  1.
Rozwód nie może być orzeczony, jeżeli żąda go małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód.
§  2.
Jednakże mimo braku tej zgody sąd, mając na względzie interes społeczny, może orzec rozwód w przypadkach wyjątkowych, jeżeli małżonkowie pozostają w długotrwałym rozłączeniu.
§  1.
Orzekając rozwód sąd orzeka także, czy i który z małżonków ponosi winę rozwodu.
§  2.
Jednakże na zgodne żądanie małżonków sąd zaniecha orzekania o winie.

Rozwód nie może być orzeczony bez rozstrzygnięcia o prawach i obowiązkach obojga małżonków względem osób i majątku ich małoletnich dzieci.

W ciągu trzech miesięcy od orzeczenia rozwodu żona może przez oświadczenie, złożone urzędnikowi stanu cywilnego, powrócić do nazwiska, które nosiła przed zawarciem małżeństwa.

§  1.
Małżonek, który nie został uznany za winnego rozwodu, może żądać od drugiego małżonka, nawet niewinnego, dostarczania mu środków utrzymania stosownie do jego możliwości zarobkowych i majątkowych, jeżeli nie jest w stanie utrzymać się własnymi siłami.
§  2.
Jeżeli oboje małżonkowie są winni rozwodu, sąd może przyznać środki utrzymania także małżonkowi winnemu.
§  3.
Powyższe prawo do środków utrzymania, choćby było sądownie przyznane, wygasa przez śmierć zobowiązanego oraz na skutek zawarcia nowego małżeństwa, a jeśli zobowiązanym jest małżonek niewinny - z upływem lat pięciu od orzeczenia rozwodu.