Rozdział 3 - Postępowanie. - Kodeks postępowania niespornego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1945.27.169

Akt utracił moc
Wersja od: 1 października 1954 r.

Rozdział  III.

Postępowanie.

§  1.
Każdy, czyich praw dotyka wynik postępowania, jest zainteresowany w sprawie. Ma on prawo wziąć udział w sprawie w każdym jej stanie. Jeżeli weźmie udział, staje się uczestnikiem jak zgłaszający wniosek o wszczęcie postępowania.
§  2. 7
Jeżeli się ujawni, że zainteresowany nie jest uczestnikiem, sąd wezwie go do wzięcia udziału w sprawie. Przez wyzwanie do wzięcia udziału w sprawie wezwany staje się uczestnikiem. W razie potrzeby przewodniczący wyznaczy kuratora do zastępowania zainteresowanego, którego miejsce pobytu jest nieznane.
§  3. 8
Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, prokurator może wziąć udział w obronie interesu publicznego w każdej sprawie i wówczas staje się uczestnikiem.

Zdolność do działania w postępowaniu niespornym ma każdy, kto ma zdolność procesową, o ile ustawa inaczej nie stanowi.

(skreślony).

Wniosek o wszczęcie postępowania powinien zawierać: imię, nazwisko, zawód i miejsce zamieszkania zgłaszającego wniosek i innych zainteresowanych, dokładnie określone żądanie oraz przytoczenie uzasadniających je okoliczności faktycznych, a nadto w sprawach o roszczenia majątkowe - oznaczenie wartości przedmiotu roszczenia. Może również zawierać żądanie wydania zarządzeń tymczasowych.

Sąd z urzędu bada, czy wniosek jest zgłoszony przez osobę uprawnioną.

Odpisy pism doręcza się tylko tym uczestnikom, których one dotyczą.

Na skutek zarządzenia sądu usunięcie braków formalnych i sprostowanie lub uzupełnienie pism, wnoszonych w postępowaniu niespornym, może nastąpić na posiedzeniu, wyznaczonym do rozpoznania sprawy.

§  1.
Można cofnąć wniosek o wszczęcie postępowania, jeżeli sprawa nie należy do tych, które mogą być wszczęte z urzędu.
§  2.
Po rozpoczęciu posiedzenia lub rozprawy albo po złożeniu przez któregokolwiek z uczestników oświadczenia na piśmie cofnięcie wniosku jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy inni uczestnicy nie sprzeciwili się temu w terminie wyznaczonym przez sąd.

Ugoda może być zawarta tylko co do roszczeń majątkowych objętych postępowaniem.

Roszczenie majątkowe, będące przedmiotem sprawy, która należy do postępowania niespornego, osoby zainteresowane mogą poddać pod rozstrzygnięcie sądu polubownego.

Posiedzenia sądowe są jawne, jednak sąd uchyli jawność całego posiedzenia lub jego części, jeżeli jawność zagraża porządkowi publicznemu lub dobrym obyczajom, nadto sąd może uchylić jawność również na wniosek uczestnika sprawy, jeżeli podane przez niego przyczyny uzna za uzasadnione.

Sąd zawiadamia o terminie posiedzenia uczestników sprawy, których udział uważa za potrzebny. Nieprzybycie zawiadomionych nie tamuje rozpoznania sprawy.

§  1.
Rozprawa przed sądem odbywa się w przypadkach, wskazanych w ustawie. W innych przypadkach od uznania sądu zależy wyznaczenie rozprawy. Jeżeli rozprawy nie wyznaczono, sąd przed rozstrzygnięciem może wysłuchać uczestników sprawy .
§  2.
Sąd winien uwzględnić również oświadczenia uczestników, złożone na piśmie.
§  1. 13
Dla wyjaśnienia okoliczności sprawy sąd z urzędu zarządza przeprowadzenie dowodów. W razie potrzeby sąd może również zarządzić odpowiednie dochodzenie.
§  2.
Władze, urzędy, osoby zaufania publicznego oraz instytucje prawa publicznego obowiązane są dostarczyć potrzebnych informacyj na żądanie sądu.
§  1. 14
Świadkowie składają zeznania po złożeniu przez nich przyrzeczenia, jednakże sąd stosownie do okoliczności może ich przesłuchać bez przyrzeczenia. Przesłuchanie świadków po złożeniu przez nich przyrzeczenia może być zarządzone, chociażby uczestnicy zwolnili świadków od złożenia przyrzeczenia.
§  2.
Sąd może stosownie do okoliczności zarządzić przesłuchanie świadków w nieobecności uczestników.
§  3.
Sąd może również, o ile ustawa inaczej nie stanowi, zażądać od osób postronnych złożenia na piśmie wyjaśnień co do okoliczności sprawy.
§  4.
Przepisy powyższe stosuje się także do biegłych.

Nie wymagają dowodu fakty przyznane w przewodzie sądowym przez wszystkich uczestników, jeżeli postępowanie dotyczy wyłącznie ich roszczeń majątkowych.

Zabezpieczenie dowodów dopuszczalne jest w sprawach, które mogą być wszczęte na wniosek.

Sąd umarza postępowanie, jeżeli stało się ono bezprzedmiotowe.

Orzeczenia sądu zapadają w formie postanowień.

§  1.
Sąd pierwszej instancji uzasadnia na piśmie z urzędu postanowienia, od których służby środek odwoławczy.
§  2.
Postanowienia z uzasadnieniem doręcza się z urzędu wszystkim uczestnikom, chyba że uczestnik obecny na posiedzeniu zrzekł się doręczenia.
§  3. 15
Postanowienie, od którego nie służy środek odwoławczy, będzie uzasadnione na piśmie, jeżeli zażąda tego uczestnik w ciągu siedmiu dni od daty ogłoszenia sentencji albo od daty doręczenia, jeżeli ogłoszenia nie było.
§  1.
Prawomocne postanowienie, ustalające istnienie stosunku prawnego, nie może być uchylone, chyba że w szczególnych przypadkach ustawa stanowi inaczej.
§  2.
Prawomocne postanowienie, oddalające wniosek lub ustalające nieistnienie stosunku prawnego, sąd może zmienić wskutek zmiany okoliczności sprawy.

§  1.
Na postanowienia kończące postępowanie lub samodzielną jego część służy rewizja, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej lub przewiduje inny środek odwoławczy.
§  2.
Zażalenie służy jedynie w przypadkach wyraźnie przewidzianych.
§  3.
Termin do złożenia środka odwoławczego biegnie od daty doręczenia wypisu postanowienia . Jeżeli postanowienia się nie doręcza, termin powyższy biegnie od ogłoszenia postanowienia.

(skreślony).

Postanowienia sądu rewizyjnego kończące postępowanie powinny być uzasadnione na piśmie i doręczone uczestnikom z urzędu.

Jeżeli rewizja lub zażalenie zarzuca nieważność postępowania, sąd, który wydał zaskarżone postanowienie, może je uchylić i sprawę rozpoznać ponownie.

Akta sprawy dostępne są dla uczestników postępowania oraz, jeżeli ustawa inaczej nie stanowi, dla każdego, kto potrzebę przejrzenia dostatecznie w sekretariacie sądu usprawiedliwi. Osoby te mogą sporządzać i otrzymywać z akt odpisy i wyciągi.

7 Art. 13 § 2 zmieniony przez art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 20 lipca 1950 r. o zmianie przepisów postępowania w sprawach cywilnych (Dz.U.50.38.349) z dniem 2 października 1950 r.
8 Art. 13 § 3 zmieniony przez art. 4 ust. 3 dekretu z dnia 2 czerwca 1954 r. o zastępstwie sądowym władz, urzędów, instytucji i przedsiębiorstw państwowych (Dz.U.54.25.93) z dniem 1 października 1954 r.
9 Art. 15 skreślony przez art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 20 lipca 1950 r. o zmianie przepisów postępowania w sprawach cywilnych (Dz.U.50.38.349) z dniem 2 października 1950 r.
10 Art. 23 zmieniony przez art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 20 lipca 1950 r. o zmianie przepisów postępowania w sprawach cywilnych (Dz.U.50.38.349) z dniem 2 października 1950 r.
11 Art. 24 zmieniony przez art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 20 lipca 1950 r. o zmianie przepisów postępowania w sprawach cywilnych (Dz.U.50.38.349) z dniem 2 października 1950 r.
12 Art. 25 zmieniony przez art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 20 lipca 1950 r. o zmianie przepisów postępowania w sprawach cywilnych (Dz.U.50.38.349) z dniem 2 października 1950 r.
13 Art. 26 § 1 zmieniony przez art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 20 lipca 1950 r. o zmianie przepisów postępowania w sprawach cywilnych (Dz.U.50.38.349) z dniem 2 października 1950 r.
14 Art. 27 § 1 zmieniony przez art. 3 pkt 10 ustawy z dnia 20 lipca 1950 r. o zmianie przepisów postępowania w sprawach cywilnych (Dz.U.50.38.349) z dniem 2 października 1950 r.
15 Art. 32 § 3 zmieniony przez art. 3 pkt 11 ustawy z dnia 20 lipca 1950 r. o zmianie przepisów postępowania w sprawach cywilnych (Dz.U.50.38.349) z dniem 2 października 1950 r.
16 Art. 34 zmieniony przez art. 3 pkt 12 ustawy z dnia 20 lipca 1950 r. o zmianie przepisów postępowania w sprawach cywilnych (Dz.U.50.38.349) z dniem 2 października 1950 r.
17 Art. 35 skreślony przez art. 3 pkt 13 ustawy z dnia 20 lipca 1950 r. o zmianie przepisów postępowania w sprawach cywilnych (Dz.U.50.38.349) z dniem 2 października 1950 r.
18 Art. 36 zmieniony przez art. 3 pkt 14 ustawy z dnia 20 lipca 1950 r. o zmianie przepisów postępowania w sprawach cywilnych (Dz.U.50.38.349) z dniem 2 października 1950 r.
19 Art. 37 zmieniony przez art. 3 pkt 15 ustawy z dnia 20 lipca 1950 r. o zmianie przepisów postępowania w sprawach cywilnych (Dz.U.50.38.349) z dniem 2 października 1950 r.