Rozdział 2 - Właściwość sądu i wyłączenie sędziego. - Kodeks postępowania niespornego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1945.27.169

Akt utracił moc

Wersja od: 1 października 1954 r.

Rozdział  II.

Właściwość sądu i wyłączenie sędziego.

Art.  6. ³

Sprawy należące do postępowania niespornego rozpoznają sądy powiatowe, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Art.  7. ⁴

Jeżeli właściwość miejscowa sądu nie jest inaczej oznaczona w ustawie, to w przypadku, gdy postępowanie ma być wszczęte z urzędu, właściwym będzie sąd, w którego okręgu nastąpiło zdarzenie, będące podstawą wszczęcia postępowania, w przypadku zaś, gdy postępowanie ma być wszczęte na wniosek władzy lub osoby zainteresowanej, właściwy będzie sąd miejsca siedziby władzy lub sąd miejsca zamieszkania osoby zainteresowanej, a gdyby osoba ta nie miała miejsca zamieszkania w Polsce - sąd miejsca jej pobytu w Polsce. W braku wskazanych wyżej podstaw właściwy będzie sąd w Warszawie.

Art.  8.

§ 1. Jeżeli według przepisów ustawy uzasadniona jest właściwość miejscowa kilku sądów albo jeżeli nie da się stwierdzić, który z kilku sądów jest właściwy, każdy z tych sądów może przyjąć sprawę do rozpoznania.

§ 2. Jeżeli sprawa została wszczęta w kilku właściwych sądach, właściwym do ukończenia postępowania będzie sąd, w którym wcześniej wszczęto postępowanie. W innych sądach postępowanie będzie umorzone.

Art.  9.

§ 1. W przypadku, gdy sąd właściwy nie może z powodu przeszkody wykonać swego obowiązku lub gdy wymagają tego względy celowości, sąd bezpośrednio nad nim przełożony wyznaczy na posiedzeniu niejawnym inny sąd do rozpoznania sprawy w całości lub w części.

§ 2. Wyznaczenie następuje z urzędu albo na przedstawienie sądu właściwego, albo na wniosek właściwej władzy lub osoby zainteresowanej, po wysłuchaniu w razie potrzeby innych osób zainteresowanych.

§ 3. 5 (skreślony).

Art.  10.

Umowa o poddanie sprawy sądowi według ustawy niewłaściwemu jest niedopuszczalna.

Art.  11.

§ 1. W każdym stanie sprawy sąd z urzędu bierze pod rozwagę swoją właściwość rzeczową i miejscową. Sąd nie może orzec swojej niewłaściwości, jeżeli w toku postępowania stał się właściwym.

§ 2. 6 Jeżeli sąd uzna swoją niewłaściwość w sprawie, przekaże ją sądowi właściwemu.

§ 3. Czynności dokonane w postępowaniu przed sądem niewłaściwym mogą być uwzględnione w dalszym postępowaniu.

Art.  12.

W razie wyłączenia sędziego dokonane przez niego czynności mogą być przez sąd uwzględnione w dalszym postępowaniu. Na żądanie jednak zgłoszone przez wszystkich uczestników sprawy czynności te będą powtórzone.

³ Art. 6 zmieniony przez art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 1950 r. o zmianie przepisów postępowania w sprawach cywilnych (Dz.U.50.38.349) z dniem 2 października 1950 r.

⁴ Art. 7 zmieniony przez art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 20 lipca 1950 r. o zmianie przepisów postępowania w sprawach cywilnych (Dz.U.50.38.349) z dniem 2 października 1950 r.

⁵ Art. 9 § 3 skreślony przez art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 20 lipca 1950 r. o zmianie przepisów postępowania w sprawach cywilnych (Dz.U.50.38.349) z dniem 2 października 1950 r.

⁶ Art. 11 § 2 zmieniony przez art. 3 pkt 2 dekretu z dnia 23 kwietnia 1953 r o zmianie niektórych przepisów postępowania w sprawach cywilnych (Dz.U.53.23.90) z dniem 2 maja 1953 r.