Rozdział 56 - Wnioski państw obcych o wydanie lub przewóz osób ściganych lub skazanych albo o wydanie przedmiotów. - Kodeks postępowania karnego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1969.13.96

Akt utracił moc
Wersja od: 18 października 1997 r.

Rozdział  56.

Wnioski państw obcych o wydanie lub przewóz osób ściganych lub skazanych albo o wydanie przedmiotów.

W razie złożenia przez organ państwa obcego wniosku o wydanie osoby ściganej w celu przeprowadzenia przeciw niej postępowania karnego lub wykonania orzeczonej co do niej kary prokurator przesłuchuje tę osobę i w miarę potrzeby zabezpiecza dowody znajdujące się w kraju, po czym wnosi sprawę do właściwego miejscowo sądu wojewódzkiego.

§  1.
 Sąd wojewódzki wydaje na posiedzeniu opinię co do wniosku państwa obcego. W posiedzeniu ma prawo wziąć udział osoba ścigana i jej obrońca. Na postanowienie w tym przedmiocie przysługuje zażalenie. W razie wniosku państwa obcego o wydanie w celu przeprowadzenia postępowania karnego, należy na uzasadniony wniosek tej osoby przeprowadzić dowody znajdujące się w kraju.
§  2.
Prawomocne postanowienie sądu stwierdzające prawną niedopuszczalność wydania jest wiążące.
§  3.
Opinię wraz z aktami sąd przekazuje Prokuratorowi Generalnemu, który po rozstrzygnięciu wniosku zawiadamia o tym organ obcego państwa.
§  1.
Wydania należy odmówić, jeżeli osoba, której dotyczy wniosek o wydanie, jest obywatelem polskim albo korzysta w Polsce z prawa azylu.
§  2.
Wydania można odmówić w szczególności, jeżeli:
  1)
przestępstwo zostało popełnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo na polskim statku wodnym lub powietrznym,
  2)
co do tego samego czynu tej samej osoby toczy się postępowanie karne lub toczyło się ono i zostało prawomocnie ukończone albo gdy zachodzi inna okoliczność, o której mowa w art. 11,
  3)
według prawa państwa, które złożyło wniosek o wydanie, przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności do roku lub karą niższą albo orzeczono karę nie przewyższającą tego wymiaru,
  4)
według prawa polskiego przestępstwo podlega ściganiu z oskarżenia prywatnego,
  5)
państwo, które złożyło wniosek o wydanie, nie zapewnia w tym zakresie wzajemności.
§  3.
W wypadku wskazanym w § 1 pkt 2 rozpoznanie wniosku o wydanie może być odroczone do czasu ukończenia w Polsce postępowania karnego przeciwko tej samej osobie lub odbycia przez nią orzeczonej kary albo jej darowania.
§  1. 115
 Jeżeli wniosek o wydanie dotyczy przestępstwa, którego sprawca podlega wydaniu, sąd może wydać postanowienie o tymczasowym aresztowaniu osoby ściganej; art. 222 stosuje się odpowiednio.
§  2.
  116  Sąd może także i przed złożeniem wniosku o wydanie zastosować tymczasowe aresztowanie ściganego na czas nie dłuższy niż miesiąc, jeżeli organy państwa obcego zwracają się o to zapewniając, że co do osoby ściganej za przestępstwo, co do której będzie złożony wniosek o wydanie przez Rzeczpospolitą Polską, zapadł prawomocny wyrok skazujący lub wydano nakaz aresztowania.
§  3.
 O dniu tymczasowego aresztowania należy niezwłocznie i bezpośrednio zawiadomić organ ścigający państwa obcego oraz Prokuratora Generalnego.
§  4.
Jeżeli dane zawarte we wniosku o wydanie są niewystarczające i sąd lub prokurator zażądał ich uzupełnienia, a państwo obce nie nadeśle w terminie miesiąca od dnia doręczenia żądania uzupełnienia wniosku o wydanie organowi, który je zgłosił, potrzebnych dokumentów lub informacji, tymczasowe aresztowanie uchyla się.
§  5.
Jeżeli organ państwa obcego zawiadomiony o czasie i miejscu wydania żądanej osoby nie przejmie jej w terminie 7 dni od ustalonego dnia wydania, osobę, którą postanowiono wydać, należy niezwłocznie zwolnić.
§  1.
W kwestii wydania osoby ściganej na wniosek państwa obcego postanawia Prokurator Generalny.
§  2.
W razie odmowy wydania albo cofnięcia wniosku o wydanie lub o tymczasowe pozbawienie wolności, tymczasowe aresztowanie uchyla się.
§  1.
Zezwolenia na przewóz osoby ściganej przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udziela Prokurator Generalny. Art. 532-536 stosuje się odpowiednio.
§  2.
Koszty przewiezienia osoby ściganej przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pokrywa państwo obce, które złożyło wniosek.
§  1.
Do rozstrzygania wniosków państwa obcego dotyczących wydania przedmiotów stanowiących dowody rzeczowe lub uzyskanych przez przestępstwo właściwy jest prokurator lub sąd w zależności od tego, do czyjego rozporządzenia przedmioty te zostały zdeponowane.
§  2.
Postanowienie o wydaniu przedmiotów powinno wymieniać rzeczy, które ulegają wydaniu państwu obcemu, oraz wskazywać rzeczy podlegające zwrotowi po ukończeniu postępowania karnego przewidzianego przez organy państwa obcego. Postanowienie należy uzasadnić.
114 Art. 533 zmieniony przez art. 1 pkt 56 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o zmianie Kodeksu postępowania karnego, ustawy o ustroju sądów wojskowych, ustawy o opłatach w sprawach karnych i ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U.95.89.443) z dniem 1 stycznia 1996 r.
115 Art. 535 § 1 zmieniony przez art. 1 pkt 57 lit. a) ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o zmianie Kodeksu postępowania karnego, ustawy o ustroju sądów wojskowych, ustawy o opłatach w sprawach karnych i ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U.95.89.443) z dniem 4 sierpnia 1996 r.
116 Art. 535 § 2 zmieniony przez art. 1 pkt 57 lit. b) ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o zmianie Kodeksu postępowania karnego, ustawy o ustroju sądów wojskowych, ustawy o opłatach w sprawach karnych i ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U.95.89.443) z dniem 4 sierpnia 1996 r.