Rozdział 50 - Odszkodowanie za niesłuszne skazanie, aresztowanie lub zatrzymanie. 105   - Kodeks postępowania karnego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1969.13.96

Akt utracił moc
Wersja od: 18 października 1997 r.

Rozdział  50.

Odszkodowanie za niesłuszne skazanie, aresztowanie lub zatrzymanie. 105  

§  1. 106
 Oskarżonemu, który w wyniku wznowienia postępowania lub kasacji został uniewinniony lub skazany na podstawie łagodniejszego przepisu, przysługuje od Skarbu Państwa odszkodowanie za poniesioną szkodę oraz zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, wynikłe z wykonania względem tego skazanego w całości lub w części kary, której nie powinien był ponieść.
§  2.
  107  Przepis § 1 stosuje się także, jeżeli prowadzone dalej w wyniku wznowienia lub kasacji postępowanie umorzono wskutek okoliczności, których nie uwzględniono we wcześniejszym postępowaniu.
§  3.
 Prawo do odszkodowania i zadośćuczynienia powstaje również w związku z zastosowaniem środka zabezpieczającego w warunkach określonych w § 1 i 2.
§  4. 108
 Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio w razie oczywiście niesłusznego tymczasowego aresztowania lub zatrzymania.
§  1. 109
 Żądanie odszkodowania należy zgłosić w sądzie wojewódzkim, w którego okręgu wydano orzeczenie w pierwszej instancji, a w wypadku określonym w art. 487 § 4 w sądzie wojewódzkim właściwym ze względu na miejsce, w którym nastąpiło zwolnienie z tymczasowego aresztu lub zwolnienie zatrzymanego.
§  2.
 Sąd wojewódzki orzeka na rozprawie w składzie trzech sędziów; sprawy o odszkodowanie powinny być rozpoznawane w pierwszej kolejności; postępowanie wolne jest od kosztów.
§  3. 110
 Na postanowienie wydane w myśl § 2 przysługuje zażalenie do sądu apelacyjnego.

  111  Nie można żądać odszkodowania i zadośćuczynienia:

  1)
z powodu niesłusznego skazania - po upływie roku od daty uprawomocnienia się orzeczenia, dającego podstawę do odszkodowania i zadośćuczynienia,
  2)
za oczywiście niesłuszne aresztowanie - po upływie roku od daty uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie,
  3)
za oczywiście niesłuszne zatrzymanie - po upływie 3 miesięcy od daty zwolnienia.
§  1.
W razie śmierci oskarżonego prawo do odszkodowania przysługuje temu, kto wskutek wykonania kary lub oczywiście niesłusznego tymczasowego aresztowania utracił:
  1)
należne mu od uprawnionego z mocy ustawy utrzymanie,
  2)
stale dostarczane mu przez zmarłego utrzymanie, jeżeli względy słuszności przemawiają za przyznaniem odszkodowania.

Żądanie odszkodowania należy zgłosić w terminie przewidzianym w art. 489 lub w ciągu roku od śmierci oskarżonego.

§  2.
W razie śmierci oskarżonego, który żądanie odszkodowania zgłosił za życia, prawo do żądania odszkodowania przechodzi na małżonka, dzieci i rodziców.

Przepisy rozdziału niniejszego mają zastosowanie do cudzoziemców na zasadzie wzajemności.

105 Dział XI tytuł rozdziału 50 zmieniony przez art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 29 maja 1989 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego, prawa o wykroczeniach oraz innych ustaw (Dz.U.89.34.180) z dniem 6 czerwca 1989 r.
106 Art. 487 § 1 zmieniony przez art. 1 pkt 48 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o zmianie Kodeksu postępowania karnego, ustawy o ustroju sądów wojskowych, ustawy o opłatach w sprawach karnych i ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U.95.89.443) z dniem 1 stycznia 1996 r.
107 Art. 487 § 2 zmieniony przez art. 1 pkt 48 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o zmianie Kodeksu postępowania karnego, ustawy o ustroju sądów wojskowych, ustawy o opłatach w sprawach karnych i ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U.95.89.443) z dniem 1 stycznia 1996 r.
108 Art. 487 § 4 zmieniony przez art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 29 maja 1989 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego, prawa o wykroczeniach oraz innych ustaw (Dz.U.89.34.180) z dniem 6 czerwca 1989 r.
109 Art. 488 § 1 zmieniony przez art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 29 maja 1989 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego, prawa o wykroczeniach oraz innych ustaw (Dz.U.89.34.180) z dniem 6 czerwca 1989 r.
110 Art. 488 § 3 zmieniony przez art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o powołaniu sądów apelacyjnych oraz o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych, Kodeks postępowania cywilnego, Kodeks postępowania karnego, o Sądzie Najwyższym, o Naczelnym Sądzie Administracyjnym i o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz.U.90.53.306) z dniem 10 sierpnia 1990 r.
111 Art. 489 zmieniony przez art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 29 maja 1989 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego, prawa o wykroczeniach oraz innych ustaw (Dz.U.89.34.180) z dniem 6 czerwca 1989 r.